F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Hier moest ik echt even van slikken...quote:Op maandag 23 februari 2009 19:43 schreef Adfundum het volgende:
Sanne
Zo'n droevig kopje kijkt je aan
Je weet, je moet haar laten gaan
Het neemt niets weg van je verdriet
Want als je straks
haar lege mand weer ziet
Dan denk je toch weer even
18 jaren echte vriendschap,
Zo zeldzaam in dit leven
Jullie hebben uit liefde gehandeld, vergeet dat niet.
Je hebt haar pijn en nog meer ellende willen besparen, en nu is ze daarvan verlost.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat er echt een leegte is nu.
Je hebt haar pijn en nog meer ellende willen besparen, en nu is ze daarvan verlost.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat er echt een leegte is nu.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Voor haar is het beter zo
Veel sterkte met de nieuwe situatie thuis en het verlies.
Veel sterkte met de nieuwe situatie thuis en het verlies.
Ojee, wat klinkt uw triangel vals ... laat ik nou toevallig ...
En dan word je 's nachts om het uur wakker en elke keer als je wakker wordt schiet het besef je steeds opnieuw te binnen, met alle beelden van die dag, en dan kijk ik naar de wekker en denk ik; Jezus, 12 uur geleden hebben we haar in de auto gezet en meegenomen.
En ik kan wel kotsen
En ik kan wel kotsen
Tap tap tap
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Tap tap tap
Yep, heel normaal. 
Maak er een rustig dagje van, je hebt het duidelijk nodig.
probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Maak er een rustig dagje van, je hebt het duidelijk nodig. probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Sterkte CherryLips. 
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
We bewaren alleen haar halsbandje.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:22 schreef Bengeltje het volgende:
Yep, heel normaal.
probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Ben net beneden geweest, moet eigenlijk naar het postkantoor maar kan me zo echt niet buiten vertonen. Barstte echt in tranen uit toen ik een beetje door de kamer stiefelde, de hoek waar haar mand stond is zo leeg, en dan staat de radio aan (voor Sanne was dat altijd, al was ze al drie jaar doof) en dan is er zo'n blij kutlied op van Abba, heb echt als een mongool staan janken.
En dan kijk ik naar buiten, naar het grasveldje waar we altijd langsliepen met uitlaten, en dat zal ik dus ook nooit meer doen.
Echt alles is al weggehaald. Geen poepzakjes meer in de meterkast, beide riemen waren weggehaald, beide hondenmanden zijn weggehaald, voer- en waterbakje met placemat eronder zijn weg. Alsof ze er nooit is geweest. Het is zo vreemd om op de plek te staan waar haar mand altijd stond. De vloer daar is ook nog heel mooi donkerbruin, de rest is versleten. Dat zien we nu pas.
Tap tap tap
Ik lees het nu pas en ik zit ook mee te janken.
Heel veel sterkte, Sanne mag blij zijn dat jullie zo goed voor haar gezorgd hebben tot op het einde.
Heel veel sterkte, Sanne mag blij zijn dat jullie zo goed voor haar gezorgd hebben tot op het einde.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Helaas ja.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:19 schreef CherryLips het volgende:
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Mij mag je er voor wakker maken.
Dit is inderdaad normaal, dat maakt deel uit van het rouwproces.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:19 schreef CherryLips het volgende:
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Nu klinkt het misschien raar, maar straks ga je wennen aan die "plotselinge lege gaten" in je dagelijkse bezigheden en hebben die ook opeens een opvulling gekregen. Dan ga je ook meer denken aan de leuke herinneringen met je hondje en niet alleen aan hoe ze is gestorven. Het verlies en verdriet zal dan een plaatsje krijgen zonder haar te vergeten.
De dingen die je nu hebt horen er allemaal bij om het te verwerken.
Sterkte
Ojee, wat klinkt uw triangel vals ... laat ik nou toevallig ...
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Klopt, er zullen altijd dingen blijven waardoor je er weer even aan herinnerd wordt.quote:
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Soms denk je er aan met een glimlach en soms met een traan.
18 jaar is wel een pracht leeftijd voor een hond.
Oh je vergeet haar nooit hoor.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Godver, zelfs van het lezen krijg ik alweer tranen in mijn ogen. Ik heb nog nooit zo moeten huilen als bij het inslapen van Bobby.
Sterkte!
Sterkte!
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Tap tap tap
|
|
