F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Hier moest ik echt even van slikken...quote:Op maandag 23 februari 2009 19:43 schreef Adfundum het volgende:
Sanne
Zo'n droevig kopje kijkt je aan
Je weet, je moet haar laten gaan
Het neemt niets weg van je verdriet
Want als je straks
haar lege mand weer ziet
Dan denk je toch weer even
18 jaren echte vriendschap,
Zo zeldzaam in dit leven
Jullie hebben uit liefde gehandeld, vergeet dat niet.
Je hebt haar pijn en nog meer ellende willen besparen, en nu is ze daarvan verlost.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat er echt een leegte is nu.
Je hebt haar pijn en nog meer ellende willen besparen, en nu is ze daarvan verlost.
Sterkte, ik kan me voorstellen dat er echt een leegte is nu.
Als het pannen van daken waait
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
Voor haar is het beter zo
Veel sterkte met de nieuwe situatie thuis en het verlies.
Veel sterkte met de nieuwe situatie thuis en het verlies.
Ojee, wat klinkt uw triangel vals ... laat ik nou toevallig ...
En dan word je 's nachts om het uur wakker en elke keer als je wakker wordt schiet het besef je steeds opnieuw te binnen, met alle beelden van die dag, en dan kijk ik naar de wekker en denk ik; Jezus, 12 uur geleden hebben we haar in de auto gezet en meegenomen.
En ik kan wel kotsen
En ik kan wel kotsen
Tap tap tap
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Tap tap tap
Yep, heel normaal. 
Maak er een rustig dagje van, je hebt het duidelijk nodig.
probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Maak er een rustig dagje van, je hebt het duidelijk nodig. probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Sterkte CherryLips. 
Wordt als iemand die voortdurend dood is. De ware volgeling van bushidõ sterft elke ochtend en avond opnieuw. En wordt niet gehinderd door angst voor de dood. Yamamoto Tsunetomo's hagakure.
We bewaren alleen haar halsbandje.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:22 schreef Bengeltje het volgende:
Yep, heel normaal.
probeer aan de leuke dingen te denken niet aan de keren dat je boos op haar was, dat heeft zij je ook
allang vergeven, daar zijn honden (en dus Sanne ook) heel goed in.
Hebben jullie echt alles van haar weg gedaan? Bedoel, mand/kleed en voerbak kan ik me voorstellen.
Maar bewaren jullie niet iets van haar?
Ben net beneden geweest, moet eigenlijk naar het postkantoor maar kan me zo echt niet buiten vertonen. Barstte echt in tranen uit toen ik een beetje door de kamer stiefelde, de hoek waar haar mand stond is zo leeg, en dan staat de radio aan (voor Sanne was dat altijd, al was ze al drie jaar doof) en dan is er zo'n blij kutlied op van Abba, heb echt als een mongool staan janken.
En dan kijk ik naar buiten, naar het grasveldje waar we altijd langsliepen met uitlaten, en dat zal ik dus ook nooit meer doen.
Echt alles is al weggehaald. Geen poepzakjes meer in de meterkast, beide riemen waren weggehaald, beide hondenmanden zijn weggehaald, voer- en waterbakje met placemat eronder zijn weg. Alsof ze er nooit is geweest. Het is zo vreemd om op de plek te staan waar haar mand altijd stond. De vloer daar is ook nog heel mooi donkerbruin, de rest is versleten. Dat zien we nu pas.
Tap tap tap
Ik lees het nu pas en ik zit ook mee te janken.
Heel veel sterkte, Sanne mag blij zijn dat jullie zo goed voor haar gezorgd hebben tot op het einde.
Heel veel sterkte, Sanne mag blij zijn dat jullie zo goed voor haar gezorgd hebben tot op het einde.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Helaas ja.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:19 schreef CherryLips het volgende:
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Mij mag je er voor wakker maken.
Dit is inderdaad normaal, dat maakt deel uit van het rouwproces.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 09:19 schreef CherryLips het volgende:
Ik voel me echt enorm kut. Heb me nog nooit zo kut gevoeld. Het klinkt heel erg, maar ik voel me slechter dan toen m'n grootouders overleden, maar daar werd ik dan ook niet elke drie minuten aan herinnerd. En ik heb de hond even lang gekend als hen.
Ik ben echt zo labiel als een vaatdoekje nu, m'n wangen en de huid onder m'n ogen zijn helemaal rauw en opgezwollen, heb amper drie uur geslapen. Denk steeds: gisteren om dit tijdstip leefde ze nog en ik voel me schuldig om alle keren dat ik kwaad op 'r ben geweest. Ik krijg het beeld van een dode Sanne maar niet van m'n netvlies. Iedereen is weer aan het werk maar ik kan me niet eens aankleden. Ik durf niet naar beneden, want dan zie ik die lege hoek in de keuken weer.
Is dit normaal?
Nu klinkt het misschien raar, maar straks ga je wennen aan die "plotselinge lege gaten" in je dagelijkse bezigheden en hebben die ook opeens een opvulling gekregen. Dan ga je ook meer denken aan de leuke herinneringen met je hondje en niet alleen aan hoe ze is gestorven. Het verlies en verdriet zal dan een plaatsje krijgen zonder haar te vergeten.
De dingen die je nu hebt horen er allemaal bij om het te verwerken.
Sterkte
Ojee, wat klinkt uw triangel vals ... laat ik nou toevallig ...
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
Klopt, er zullen altijd dingen blijven waardoor je er weer even aan herinnerd wordt.quote:
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Soms denk je er aan met een glimlach en soms met een traan.
18 jaar is wel een pracht leeftijd voor een hond.
Oh je vergeet haar nooit hoor.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Godver, zelfs van het lezen krijg ik alweer tranen in mijn ogen. Ik heb nog nooit zo moeten huilen als bij het inslapen van Bobby.
Sterkte!
Sterkte!
Soms zit het mee, voor de rest zit het tegen. Dat is geen pessimisme, dat is realisme.
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Tap tap tap
Je zou dat stukje alsnog kunnen gaan lopen, het gaf haar veel plezier dat stukje wandelen toch?.quote:
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Die dingen die je denkt zijn normaal, en komen hoe dan ook.Is het niet nu dan wel later.
Ik zou wel kunnen liegen, maar het is gewoon ontzettend moeilijk. En dat gaat met een weekje ook niet over. Maar oooooooooit, krijg je ineens de leuke gedachten weer ipv de vervelende. Heus waar
I liked it. I was good at it. It made me feel alive.
quote:Op dinsdag 24 februari 2009 13:05 schreef CherryLips het volgende:
Ik krijg het nu weer te kwaad, na het lezen van jullie berichtjes en rond dit tijdstip liet ik haar altijd uit.
Ik denk ook nog steeds: 21 uur geleden kreeg ze het spuitje. Ik denk gewoon dingen die ik niet wil denken.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Sterkte CL
Goed van je dat je toch meegegaan bent.. 18 jaar is niet niks en is nu goed afgesloten.
Veel sterkte met je verdriet!
Goed van je dat je toch meegegaan bent.. 18 jaar is niet niks en is nu goed afgesloten.
Veel sterkte met je verdriet!
The truth was in here.
Deze tekst kregen wij mee bij de da toen we Asko in lieten slapen.quote:AL GAF MIJN STAART EEN LAATSTE GROET
Als ik eens broos en zwak zal zijn
en niet meer slapen kan van pijn
Doe dan wat nodig is,want och
die laatste dag verliest men toch.
Ik weet dat het je droef zal maken
dwing toch jezelf niet te verzaken
dan, meer dan enigandere dag
blijkt wat je liefde echt vermag.
wij hadden het jaren lang zo goed
dat geeft ons ook doe laatste moed
jij wilt toch ook niet dat ik lijd.
En breng mij waar men hulp mij biedt
een bede slechts,verlaat mij niet!
houd mij zacht pratend tegen je aan
totdat mijn ogen breken gaan.
Je weet,al is het later pas
dat dit heus voor mijn bestwil was.
Al gaf mijn staart zijn laatste groet
ik lijd niet meer en dat is goed
treur niet omdat het lot bewerkt
dat jij, juist jij, mijn tijd beperkt.
Wij waren elkander toch zo na!
Laat dat je troost zijn als ik ga............
Ik ben er nu nog steeds (na bijna een jaar) nog niet overheen. Het is zó stil in huis.
Sterkte..
We hebben vanavond de as opgehaald, dus ze is weer een beetje thuis en de sfeer is gelijk wat anders lijkt het. Ben vandaag ook een paar keer naar buiten gegaan, dat leidt wel heel erg af. Gisteren zat ik de hele dag alleen thuis, dat was vreselijk. Heb vannacht ook nog steeds amper geslapen. Vanochtend ging ik naar de kapper en liep ik dezelfde route die ik altijd met Sanne liep en toen ik m'n handen in m'n jaszakken stak, voelde ik nog de poepzakjes die je hier altijd bij je moet hebben... liep ik weer brullend over straat...
Ze zit nu in een mooi zilveren busje. De bedoeling was dus om haar uit te strooien over de hei, maar nu dat busje er zo staat, willen we eigenlijk even wachten. meisje bij het crematorium zei ook dat we moesten wachten tot we er zelf klaar voor waren en dat ze zelf na drie jaar ook nog de as van haar hond in de kast had staan... Dus we zien wel. Het is echt verschrikkelijk, voel me nog steeds lichamelijk beroerd, kon me maar met moeite aankleden vanmorgen. M'n moeder heeft de hondenriem teruggehangen, het was toch echt te leeg ineens.
Ze zit nu in een mooi zilveren busje. De bedoeling was dus om haar uit te strooien over de hei, maar nu dat busje er zo staat, willen we eigenlijk even wachten. meisje bij het crematorium zei ook dat we moesten wachten tot we er zelf klaar voor waren en dat ze zelf na drie jaar ook nog de as van haar hond in de kast had staan... Dus we zien wel. Het is echt verschrikkelijk, voel me nog steeds lichamelijk beroerd, kon me maar met moeite aankleden vanmorgen. M'n moeder heeft de hondenriem teruggehangen, het was toch echt te leeg ineens.
Tap tap tap
Oh bah.
Ik hoor van veel mensen dat ze pas wat rustiger worden als ze de as weer thuis hebben trouwens.
Kan je niet een mooi plekje maken voor de as en haar riem?
Ik hoor van veel mensen dat ze pas wat rustiger worden als ze de as weer thuis hebben trouwens.
Kan je niet een mooi plekje maken voor de as en haar riem?
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Helemaal herkenbaar,ook al heb ik nu 2 andere hondjes waar ik knettergek op ben ik mis Bas toch nog regelmatig.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 12:27 schreef oh-oh het volgende:
Oh je vergeet haar nooit hoor.
Mijn oude hond is ook bijna 18 geworden, en haar opvolgers zijn nu zelf al oude hondjes, en toch denk ik echt nog vaak aan haar, en mis ik haar nog.
Mijn eerste hond was voor mij echt mijn hele jeugd, daar groei je samen mee op en die hoort echt bij alles van vroeger. Dat zal echt altijd heel bijzonder blijven.
CherryLips heel veel sterkte
28-06-2010 Is ons mooie ventje geboren :-)
Het is zo verschrikkelijk om thuis te komen 
. We deden altijd de deur voorzichtig open omdat ze er weleens achter kon staan. Ook moest de deur naar boven altijd dicht zijn omdat ze het afgelopen jaar de trap niet meer op mocht/kon. En die hoek in de keuken waar haar mand stond...
Gisteren liep ik naar de kapper, fijn dezelfde route die ik 's middags met de hond liep. Zo rond dit uur ook, tussen één en half twee. Er liggen daar gewoon nog keutels van 'r . En toen stak in m'n hand in m'n jaszak, op zoek naar zakdoekjes, en kwam ik poepzakjes tegen die je hier bij je moet hebben om drollen op te ruimen. Niemand die dat doet, maar je moet die zakjes wel bij je hebben. Sta ik daar te janken op te stoep.
En net ook, rijles gehad, mooie afleiding, kom ik thuis... Is het weer mis hoor. Als ik wegga ook. Ik gaf 'r altijd een aai over de bol, 'zei: 'Dag Sanne!' en dan moest ik snel de deur dichtdoen anders zat ze ertussen, want ze wilde altijd mee. En als ik thuiskwam, aai over de bol, hallo zeggen. Dan snuffelde ze altijd met haar neus in mijn knieholtes, dat deed ze de hele dag als ze aan het ijsberen was. Hup, neus in de knieholte.
En ze sliep overdag veel, dan hoorde je haar ademen. En soms denk ik dat geluid nog steeds te horen en denk ik, dat kan toch helemaal niet, en dan voel ik gewoon de stilte in huis. Als ik in de keuken kwam, keek ik altijd waar ze lag. Als ze niet in haar mand lag, lag ze vaak onder de keukentafel. Uitkijken met daar gaan zitten enzo, en met opstaan. De komende tien jaar kijk ik nog wel onder m'n stoel voordat ik opsta.
Al dat soort dingen.
Ben wel kwaad op m'n moeder geweest dat ze alles al had weggehaald maandagavond. Haar kleed en haar mand stonken verschrikkelijk omdat ze alles liet lopen, maar die mand heeft ze vanaf het begin gehad. Was van hout, zelf gemaakt door m'n vader destijds. gewoon vier plankjes, alleen de voorkant was open. En m'n zus en ik hadden het hout versierd met stickers van WInnie de Pooh. Sanne's mand. En die was weg toen ik maandag beneden kwam. Haar voer- en drinkbakje ook. En het placemat dat eronder lag. Zelfs de riem had ze uit ellende al weggeborgen, maar die hangt nu weer bij de voordeur aan de kapstok, zoals altijd.
En we hebben nog voer en brokjes en koekjes liggen. En zondagavond was haar blikje voer leeg, dus is dat rubberen deksel in de vaatwasser gegaan en die haalden we er maandagavond uit. Dat was zo naar.
Zoveel dingetjes.
Haar medicijnen staan ook nog in de keuken, bovenste plank. Het dagdoosje is nog vol. Volgens mij heb ik dat zaterdag nog gevuld, toen ik haar voer klaarzette. De laatste keer.
Ik blijf echt janken gewoon.
. We deden altijd de deur voorzichtig open omdat ze er weleens achter kon staan. Ook moest de deur naar boven altijd dicht zijn omdat ze het afgelopen jaar de trap niet meer op mocht/kon. En die hoek in de keuken waar haar mand stond...Gisteren liep ik naar de kapper, fijn dezelfde route die ik 's middags met de hond liep. Zo rond dit uur ook, tussen één en half twee. Er liggen daar gewoon nog keutels van 'r
. En toen stak in m'n hand in m'n jaszak, op zoek naar zakdoekjes, en kwam ik poepzakjes tegen die je hier bij je moet hebben om drollen op te ruimen. Niemand die dat doet, maar je moet die zakjes wel bij je hebben. Sta ik daar te janken op te stoep.En net ook, rijles gehad, mooie afleiding, kom ik thuis... Is het weer mis hoor. Als ik wegga ook. Ik gaf 'r altijd een aai over de bol, 'zei: 'Dag Sanne!' en dan moest ik snel de deur dichtdoen anders zat ze ertussen, want ze wilde altijd mee. En als ik thuiskwam, aai over de bol, hallo zeggen. Dan snuffelde ze altijd met haar neus in mijn knieholtes, dat deed ze de hele dag als ze aan het ijsberen was. Hup, neus in de knieholte.
En ze sliep overdag veel, dan hoorde je haar ademen. En soms denk ik dat geluid nog steeds te horen en denk ik, dat kan toch helemaal niet, en dan voel ik gewoon de stilte in huis. Als ik in de keuken kwam, keek ik altijd waar ze lag. Als ze niet in haar mand lag, lag ze vaak onder de keukentafel. Uitkijken met daar gaan zitten enzo, en met opstaan. De komende tien jaar kijk ik nog wel onder m'n stoel voordat ik opsta.
Al dat soort dingen.
Ben wel kwaad op m'n moeder geweest dat ze alles al had weggehaald maandagavond. Haar kleed en haar mand stonken verschrikkelijk omdat ze alles liet lopen, maar die mand heeft ze vanaf het begin gehad. Was van hout, zelf gemaakt door m'n vader destijds. gewoon vier plankjes, alleen de voorkant was open. En m'n zus en ik hadden het hout versierd met stickers van WInnie de Pooh. Sanne's mand. En die was weg toen ik maandag beneden kwam. Haar voer- en drinkbakje ook. En het placemat dat eronder lag. Zelfs de riem had ze uit ellende al weggeborgen, maar die hangt nu weer bij de voordeur aan de kapstok, zoals altijd.
En we hebben nog voer en brokjes en koekjes liggen. En zondagavond was haar blikje voer leeg, dus is dat rubberen deksel in de vaatwasser gegaan en die haalden we er maandagavond uit. Dat was zo naar.
Zoveel dingetjes.
Haar medicijnen staan ook nog in de keuken, bovenste plank. Het dagdoosje is nog vol. Volgens mij heb ik dat zaterdag nog gevuld, toen ik haar voer klaarzette. De laatste keer.
Ik blijf echt janken gewoon.
Tap tap tap
Ik jank gewoon al als ik het lees.Bah, het is echt het enige nadeel van honden, dat ze nooit oud genoeg worden.
Ik kan je niet troosten, maar ik wil je wel een dikke knuffel geven
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Eensch.quote:Op donderdag 26 februari 2009 14:37 schreef oh-oh het volgende:
Bah, het is echt het enige nadeel van honden, dat ze nooit oud genoeg worden.
Ik kan je niet troosten, maar ik wil je wel een dikke knuffel geven
En het enge is mijn hond ( een grote kees ) is 16 en je ziet dat ie ook op zijn end loopt.
Mij mag je er voor wakker maken.
Ik heb 4 honden waarvan binnenkort de derde over de 9 jaar-grens gaat.
Maar het zijn kleintjes en ze zijn nog allemaal erg fit, maar door zulke dingen besef ik het vaak zelf ineens ook erg goed, hoe snel ze ouder worden.
Maar het zijn kleintjes en ze zijn nog allemaal erg fit, maar door zulke dingen besef ik het vaak zelf ineens ook erg goed, hoe snel ze ouder worden.
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Fijn dat je moeder de riem heeft terug gehangen.
ik zag dit gedichtje, vond het mooi en wel toepasselijk.
ik zag dit gedichtje, vond het mooi en wel toepasselijk.
quote:Look not where I was, for I am not there
My spirit is free, I am everywhere.
In the air that you breathe, in the sounds that you hear
Don't cry for me, my spirit is near.
I'll watch for you from the other side,
I'll be running with my ball, new friends by my side.
Smile at my memory, remember in your heart;
This isn't the end, it's a brand new start....
Sterkte CL!
Het is ook echt niet gek dat je denkt dat je je hond hoort of dat je voorzichtig gaat zitten.
Drie jaar geleden heeft mijn kat een spuitje gehad. Hij kon heel hard mauwen en nog lang leek het of ik hem hoorde.
Hij was zwart met wit en als ik soms een zwarte trui op de bank had liggen, ging ik er voorzichtig naast zitten. Ik zag het vanuit mijn ooghoek en vergat even dat er geen kat meer was.
Het is een schrale troost nu, maar je verdriet zal minder pijnlijk worden. Laat dat toe en wees er ook niet bang voor, want het betekent niet dat je je hond vergeet.
Tenslotte: je hebt altijd zo goed mogelijk voor je hond gezorgd omdat je ervan houdt. En misschien is het moeilijk te accepteren, maar je hebt dat tot het laatst gedaan. Ook al vond je het zo moeilijk, je was er ook op het laatst.
Het is ook echt niet gek dat je denkt dat je je hond hoort of dat je voorzichtig gaat zitten.
Drie jaar geleden heeft mijn kat een spuitje gehad. Hij kon heel hard mauwen en nog lang leek het of ik hem hoorde.
Hij was zwart met wit en als ik soms een zwarte trui op de bank had liggen, ging ik er voorzichtig naast zitten. Ik zag het vanuit mijn ooghoek en vergat even dat er geen kat meer was.
Het is een schrale troost nu, maar je verdriet zal minder pijnlijk worden. Laat dat toe en wees er ook niet bang voor, want het betekent niet dat je je hond vergeet.
Tenslotte: je hebt altijd zo goed mogelijk voor je hond gezorgd omdat je ervan houdt. En misschien is het moeilijk te accepteren, maar je hebt dat tot het laatst gedaan. Ook al vond je het zo moeilijk, je was er ook op het laatst.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ik heb weer staan janken onder de douche, ik mis echt het wandelen tussen de middag en het knuffelen. Soms liep ik gewoon naar haar toe, sloeg ik een arm om haar heen en plette ik haar even. Vond ze nooit leuk, maar ik moest het altijd even doen 
. En nu heb ik dat dus al sinds maandag niet kunnen doen, voelt echt heel leeg...
Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
. En nu heb ik dat dus al sinds maandag niet kunnen doen, voelt echt heel leeg...Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
Tap tap tap
Ik krijg echt buikpijn van je posts.Ik kan er zo slecht tegen.
Ik beleef het zelf ook weer opnieuw. Ik vond laatst mijn dagboek terug waarin mijn oude hond dood ging, echt ik heb gejankt toen ik het weer las. En dat is nu al bijna 10 jaar geleden
Maar die echte rauwe pijn die slijt wel
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
maar over een tijdje denk je wel met plezier aan sanne terug, en niet enkel met verdriet en boosheid. *knufs*, deze dingen doen zeer en zijn naar.quote:Op dinsdag 24 februari 2009 12:19 schreef nokwanda het volgende:
En dan nog krijg je af en toe een steek. Al zou je 10 andere huisdieren hebben, dan nog.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik jank zo met je mee,wat is het toch klote hequote:Op vrijdag 27 februari 2009 16:23 schreef CherryLips het volgende:
Ik heb weer staan janken onder de douche, ik mis echt het wandelen tussen de middag en het knuffelen. Soms liep ik gewoon naar haar toe, sloeg ik een arm om haar heen en plette ik haar even. Vond ze nooit leuk, maar ik moest het altijd even doen
Getver zeg, ik begin me ook niet echt beter te voelen, denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook. Ik mis haar gewoon zo, diep van binnen weet ik dat het beter was voor haar, maar als ik m'n ogen dichtdoe zie ik hoe we haar achterlieten bij het crematorium en hoe haar ogen wegdraaiden bij de laatste injectie, en als ik 's ochtends wakker word, schiet alles me ook weer te binnen, als een mokerslag.
Gisteren kwamen m';n moeder en ik bij het boodschappen doen een puppy tegen die m'n moeder heel blij begroette (alles beestjes zijn dol op m'n moeder, ze straalt iets uit ofzo), dus zij dat beestje aaien en z'n riempje goed doen enzo, en ik wilde gewoon zo snel mogelijk weg.
Ik weet wel toen we met Bas naar de dierenarts gingen om hem te laten inslapen,hij was blij omdat ie mee mocht maar weet hij veel wat er ging gebeuren.Ow wat voelde ik me schuldig.
Ik heb nog zo vaak gedacht,heb ik er wel goed aan gedaan,had ik niet dit of dat,maar het hondje was 18 en helemaal op.Vond het echt een drama.
Het gaat echt wel slijten maar missen doe ik em nog regelmatig en dan kan ik er ook echt verdrietig om zijn.
Heel veel sterkte
28-06-2010 Is ons mooie ventje geboren :-)
Vanavond was ik op een feestje met vriendinnen, even uithuilen op hun schouders hielp wel, voelde me gelijk opgeluchter en het was afleiding. Maar toen kwam er iemand binnen met een hond, een jong ding van 6 maanden (de hond dan). Wilde eerst niks van hem weten, al was hij nog zo lief, heb even m'n ogen zitten deppen enzo en ben toch naar 'm toe gegaan, heb hem geknuffeld en over z'n mooie blote buikje gekriebeld, ben helemaal onder gelikt. Hij rook zo lekker naar hond .
Bleh, moeilijk, maar ik kan niet alle honden blijven negeren.
(de hond dan). Wilde eerst niks van hem weten, al was hij nog zo lief, heb even m'n ogen zitten deppen enzo en ben toch naar 'm toe gegaan, heb hem geknuffeld en over z'n mooie blote buikje gekriebeld, ben helemaal onder gelikt. Hij rook zo lekker naar hond .Bleh, moeilijk, maar ik kan niet alle honden blijven negeren.
Tap tap tap
[quote]Op vrijdag 27 februari 2009 16:23 schreef CherryLips het volgende:
denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook.
Mijn kat moest afgemaakt worden toen ik in het ziekenhuis lag. Mijn vriendin kwam hem halen. Hij liep amper meer, maar toen wel dus he...... Zij had ook dat idee van, moet het nu wel, maar ze wist dat het niet anders kon.
CL, het is achteraf gedacht en je weet best dat niet anders kon.
denk nou steeds: hadden we haar nou maar weer mee naar huis genomen, ze liep weer om twee uur en bij de DA ook, ze liep weer! Misschien had ze een griepje of wat dan ook.
Mijn kat moest afgemaakt worden toen ik in het ziekenhuis lag. Mijn vriendin kwam hem halen. Hij liep amper meer, maar toen wel dus he...... Zij had ook dat idee van, moet het nu wel, maar ze wist dat het niet anders kon.
CL, het is achteraf gedacht en je weet best dat niet anders kon.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Toen ik 16 was hebben wij thuis Tasja (18) moeten laten inslapen, mijn ouders hadden haar twee jaar voordat ik geboren werd, ik was pas een paar minuten oud toen ze me al mocht zien en is na mijn ouders en vroedvrouw dus gewoon het eerste levende wezen in mijn leven geweest. Ik blijf het achteraf enorm jammer vinden dat ik er niet bij ben geweest toen ze in slaap viel... gelukkig heeft ze niet lang hoeven lijden, ze is altijd heel actief geweest en in pakweg 3 maanden tijd achteruitgegaan en de laatste week/dagen zeer hard. Het was wel duidelijk dat het afgelopen was.
Bij ons thuis werd altijd gezegd dat er na Tasja nooit meer een hond zou komen. Vijf dagen later hebben we Daisy (inmiddels 9) gehaald. Gewoon omdat we niet zonder hond om ons heen konden en omdat we vonden dat nóg een hondje een kans op zo'n mooi leven verdiende. Inmiddels heeft Daisy er een broertje bij: Niño (1).
Toen ik 16 was hebben wij thuis Tasja (18) moeten laten inslapen, mijn ouders hadden haar twee jaar voordat ik geboren werd, ik was pas een paar minuten oud toen ze me al mocht zien en is na mijn ouders en vroedvrouw dus gewoon het eerste levende wezen in mijn leven geweest. Ik blijf het achteraf enorm jammer vinden dat ik er niet bij ben geweest toen ze in slaap viel... gelukkig heeft ze niet lang hoeven lijden, ze is altijd heel actief geweest en in pakweg 3 maanden tijd achteruitgegaan en de laatste week/dagen zeer hard. Het was wel duidelijk dat het afgelopen was.
Bij ons thuis werd altijd gezegd dat er na Tasja nooit meer een hond zou komen. Vijf dagen later hebben we Daisy (inmiddels 9) gehaald. Gewoon omdat we niet zonder hond om ons heen konden en omdat we vonden dat nóg een hondje een kans op zo'n mooi leven verdiende. Inmiddels heeft Daisy er een broertje bij: Niño (1).
|
|
