Kleine review van de 55minute track? Ik verveel me. Voor de mensen die 'm evt nog niet hebben beluisterd.
Occam's Razor
Intro die een goede toon neerzet. Schelle gitaarsound, met later donkere ondertonen die subtiel een aankondiging geven voor het volgende nummer.
The Blind House
Een van de nummers die zich prima volgens de lijnen van PT gedraagt. Een FOABP-esk liedje, met regelmatig een wat groter contrast tussen rustgevend Wilson en brullende gitaren.
Great Expectations
Al snel een favoriet van mij geworden op dit album eigenlijk! Leuk speels melodietje van Wilson, en Colin komt in dit nummer ook het meest tot z'n recht, want de baslijn is zeer tof.
Kneel and Disconnect
Rustige ballad, zonder al te veel verrassingen. Halverwege een vrij vals pianostuk, waar Wilson misschien iets te ver mee heeft doorgeëxperimenteerd..
Drawing the Line
Een refrein die ik zo absurt en greenday-esk vind dat ik het nummer maar uit m'n lijst heb gegooit. Niet goed.
The Incident
Heerlijk donker donker nummer, richting Nine Inch Nails. Richard slooft zich ontzettend uit met freaky sounds, en een distortion op de gitaar die dwars door je heen trilt. Ongekend heftig geluid, super voor live!!
Your Unpleasant Family
Vrolijk-cynisch, denk Lazarus, maar minder down. Niet vernieuwend, wel erg tof. De betere gitaarsolo van dit album zit in dit nummer, dat wel.
The Yellow Windows of the Evening Train
Tussenstuk dat me net zoveel wist te overtuigen als "message from a Self-destructing Turnip" op The Sunday of Life. Niet.
Time Flies
Hebben de meeste al eerder online kunnen beluisteren. Verslavend melodietje, met een Trains-achtige begeleiding.
Degree Zero of Liberty
Eigenlijk een herhaling van de eerste track, met wat sfeerbevorderende noten en geluiden.
Octane Twisted
Redelijk droevig lied, wat wel weer écht PT is zoals ik ze ken. Deze zal live ook super klinken!
The Seance
Staat ook bovenaan het lijstje met favorieten. Deed me op de een of andere manier aan 'Even Less' denken. Filmische muziek, niks geen ruige tonen, en canon-zang-Wilson stukjes, yay!
Circle of Manias
Open Car. Het lijkt er in ieder geval erg op. Echter, wat minder dynamiek en veel van hetzelfde. Geen zang, wat ook wel lekker is soms.
I Drive the Hearse
Een beetje te traag voor mijn doen. Meerstemmig refrein, gitaarpingeltje en een rondhuppelende baslijn moet dit bij elkaar brengen, maar ik twijfel nog.