Ik kan daar nu natuurlijk weinig over zeggen, daarvoor zal het eerst even een poosje moeten lopen denk ik persoonlijk, het idee en opzet klinkt in iedergeval goed.quote:Op maandag 2 maart 2009 19:36 schreef YPPY het volgende:
Geeft het ouderschapsverlof je een ander gevoel maffemuts? Denk je dat het genoeg is om vooruit te gaan, al is het een klein stapje?
Wat fijn dat je een roze randje hebt miss_sly.Krijgt 'de rest' nu ook een roze gloed, of blijft dat grijs? Ik vind het echt super dat die echo je zo goed heeft gedaan, maar ik vraag me ook af of je het daar op gaat redden.
Zal ik je dan vertellen dat ik tijdens mijn zwangerschap nachten wakker gelegen heb met de gedachte 'Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen! Hoe heb ik het in mijn hoofd kunnen halen dat ik een kindje kan verzorgen, opvoeden en steunen. Dat kan ik toch helemaal niet!!!' Dat ik regelmatig paniekaanvallen heb gehad waarbij ik er volledig van overtuigd was dat het never nooit iets zou kunnen worden met mij als moeder... En weet je, volgens mij doe ik het niet eens zo slecht. Als je naar Isa kijkt, dan is ze heus goed verzorgd en netjes opgevoed, tot nu toequote:Op maandag 9 maart 2009 09:52 schreef miss_sly het volgende:
Guus, dat herken ik: rationeel dolgelukkig. Ik WEET gewoon dat ik blij ben dat we een kindje krijgen in juli. Dat is ook echt zo, daarover is geen twijfel mogelijk. Mijn moeder vroeg nog of ik bang was, voor de bevalling of de veranderingen, maar dat ben ik niet. Ik voel me gewoon niet zoals ik weet dat ik me eigenlijk diep van binnen voel. Het komt niet bij elkaar. Het past niet.
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
Zou dat nu niet ook nog extra druk opleveren? Het feit dat je gelukkig en blij 'hoort' te zijn? En misschien helemaal omdat jullie zolang op Senna gewacht hebben? Dat er min of meer verwacht wordt (ook door jezelf) dat je over the top zou moeten zijn?quote:Op maandag 9 maart 2009 10:16 schreef miss_sly het volgende:
Ik kan werkelijk over alles piekeren, zo bang ben ik dat ik het niet goed doe, wil, aanschaf, denk, voel. De onzekerheden over of ik een goede moeder ga zijn, worden nu nog erg overschaduwd door alles wat nu direct speelt, zoals de kinderwagen en alle andere dingen die we moeten aanschaffen en regelen. En dat zijn vaak de meest simpele dingen, of dingen waar je juist eigenlijk plezier aan zou moeten beleven.
Wat betreft het voelen: ik ben bang dat ik Senna niet voel, omdat ze niet actief genoeg is, omdat ik me niet goed voel. Dat ik zo een slechte invloed op haar heb...
Megalurker meldt zich toch maar eens...quote:Op maandag 9 maart 2009 09:52 schreef miss_sly het volgende:
Guus, dat herken ik: rationeel dolgelukkig. Ik WEET gewoon dat ik blij ben dat we een kindje krijgen in juli. Dat is ook echt zo, daarover is geen twijfel mogelijk. Mijn moeder vroeg nog of ik bang was, voor de bevalling of de veranderingen, maar dat ben ik niet. Ik voel me gewoon niet zoals ik weet dat ik me eigenlijk diep van binnen voel. Het komt niet bij elkaar. Het past niet.
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
Zo mooi gezegd. Beter is het niet te verwoorden. Kinderen - ook in je buik - voelen je aan. Maar weten inderdaad ook dat het niet door hun komt. Echt, daar ben ik zooooo van overtuigd als ik naar die twee van mij kijk. Want stormen kan ik als de beste en toch ondanks mijn verschrikkelijke buien, weten ze dat ik van ze hou en dat zij niet de oorzaak zijn van mijn geraas. Een hele dikkequote:Op maandag 9 maart 2009 15:13 schreef owlet het volgende:
Ach lieve Miss Sly toch!
Denk je niet dat als een buikkindje kan voelen of je je gelukkig of ongelukkig voelt Senna juist ook kan voelen dat het niet om háár is dat je je minder lekker voelt? Dat je ondanks die vervelende gevoelens heel veel van haar houdt nu en in de toekomst.![]()
And for what it's worth: ik voelde Ronja ook pas heel laat maar uiteindelijk heeft ze me toch aardig blauw weten te trappen
En huilebalk als ik tegenwoordig ben, moest ik van alles huilen, maar vooral hiervan...maar dit was dan toch van een beetje blijdschap. Het idee dat ik over een aantal maanden mijn eigen meisje in mijn armen kan houden en kan knuffelen.quote:Op maandag 9 maart 2009 15:24 schreef chacama het volgende:
[..]
Een hele dikkevoor jou Sly, omdat Senna het nog niet kan doen.....
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |