OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oeh, heel fijn, YPPY. Terecht inderdaad ook! 
En natuurlijk altijd en eeuwig ook dubbel, lijkt me. Maar ik ben blij dat je gevoel en jullie besluit serieus is genomen nu.
En natuurlijk altijd en eeuwig ook dubbel, lijkt me. Maar ik ben blij dat je gevoel en jullie besluit serieus is genomen nu.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Fijn!
Bedankt, jullie zijn lief.
Het is wel dubbel, maar toch ook zo fijn. En de datum is zo mooi symbolisch, op 1 januari 2010 kan ik niet zwanger meer worden, kan me hetzelfde niet nog eens overkomen en kan ik lekker doorgaan met een mama voor Anna te zijn. En kan ik naar eerlijkheid zeggen dat een tweede niet gaat, als ik er weer vragen over krijg.
Het is wel dubbel, maar toch ook zo fijn. En de datum is zo mooi symbolisch, op 1 januari 2010 kan ik niet zwanger meer worden, kan me hetzelfde niet nog eens overkomen en kan ik lekker doorgaan met een mama voor Anna te zijn. En kan ik naar eerlijkheid zeggen dat een tweede niet gaat, als ik er weer vragen over krijg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat fijn YPPY, dat de kogel door de kerk is!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik denk dat mijn vraag hier wel op z'n plek is:
Weet iemand misschien of je meer kans hebt op een Postpartumdepressie als je eerder een depressieve episode hebt gehad? Of is het niet vergelijkbaar aangezien het (voor zover ik weet) ook veel met hormonen te maken heeft?
Ik ben helaas een paar maanden geleden voor het eerst depressief geworden. Intussen gaat het goed, maar de schrik zit er behoorlijk in. Het lijkt me afschuwelijk om het nog eens mee te maken, zeker in een tijd die juist zo bijzonder "moet" zijn - de geboorte van een kind. Maar een kinderwens is er toch wel heel sterk. Uiteraard wordt dat pas werk in uitvoering als ik een tijd echt stabiel ben, maar toch.
En zijn er mensen die antidepressiva hebben geslikt tijdens de zwangerschap of juist vanwege de zwangerschap gestopt zijn? Hoe heb je dat ervaren?
Iemand ervaring, kennis of tips hierover?
Weet iemand misschien of je meer kans hebt op een Postpartumdepressie als je eerder een depressieve episode hebt gehad? Of is het niet vergelijkbaar aangezien het (voor zover ik weet) ook veel met hormonen te maken heeft?
Ik ben helaas een paar maanden geleden voor het eerst depressief geworden. Intussen gaat het goed, maar de schrik zit er behoorlijk in. Het lijkt me afschuwelijk om het nog eens mee te maken, zeker in een tijd die juist zo bijzonder "moet" zijn - de geboorte van een kind. Maar een kinderwens is er toch wel heel sterk. Uiteraard wordt dat pas werk in uitvoering als ik een tijd echt stabiel ben, maar toch.
En zijn er mensen die antidepressiva hebben geslikt tijdens de zwangerschap of juist vanwege de zwangerschap gestopt zijn? Hoe heb je dat ervaren?
Iemand ervaring, kennis of tips hierover?
Bij mij was het omgekeerd, ik begon met een PPD. De psychiater zei dat ik nu mijn hele leven meer kans hem om weer depressief te worden, maar of dat door de PPD zelf komt of door het feit dat ik nog niet 'beter' ben, weet ik niet. Of wil ik misschien niet weten. 
Het hangt wel met elkaar samen.
Ik heb er heel bewust voor gekozen om me te laten steriliseren, zodat het me niet nog eens gebeurt. Zeker ook voor de dochter die ik nu al heb. Voor haar wil ik niet nog eens ziek worden. Toen ze baby was, heeft ze er niet onder geleden (dat dacht ik toen, maar ik weet nu dat het niet het geval was), vooral omdat ik wel goed doorging met 'zorg door' en door mijn man.
Bij een eerste ligt de situatie wel heel anders dan bij een tweede denk ik. Er is dan geen groter kind dat kan beseffen dat er iets niet goed is, dat mama zich niet goed voelt. Al het beetje energie dat je dan hebt is dan voor de baby. En als je weet dat het mis kan gaan, dan ben je er zoveel sneller bij, kun je meteen hulp inroepen.
Het is geen antwoord op je vragen, maar ik wilde het toch posten.
Het hangt wel met elkaar samen. Ik heb er heel bewust voor gekozen om me te laten steriliseren, zodat het me niet nog eens gebeurt. Zeker ook voor de dochter die ik nu al heb. Voor haar wil ik niet nog eens ziek worden. Toen ze baby was, heeft ze er niet onder geleden (dat dacht ik toen, maar ik weet nu dat het niet het geval was), vooral omdat ik wel goed doorging met 'zorg door' en door mijn man.
Bij een eerste ligt de situatie wel heel anders dan bij een tweede denk ik. Er is dan geen groter kind dat kan beseffen dat er iets niet goed is, dat mama zich niet goed voelt. Al het beetje energie dat je dan hebt is dan voor de baby. En als je weet dat het mis kan gaan, dan ben je er zoveel sneller bij, kun je meteen hulp inroepen.
Het is geen antwoord op je vragen, maar ik wilde het toch posten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
AncientSound, ik ben gestopt met AD omdat ik zwanger wilde worden. Ik had ook al lang therapie en die heb ik vlak voor mijn zwangerschap afgesloten. Toen ik bevallen was bleek al vrij snel dat het mis ging, maar ik stak mijn kop in het zand. Na 6 maanden kon ik er niet meer onderuit en ben ik opnieuw met AD en therapie gestart. Achteraf gezien zou het verstandig geweest zijn als ik de therapie niet had onderbroken, maar ja, ik was 'klaar' op dat moment.
Wat ik hiermee wil zeggen, laat je niet weerhouden door je angst op een PPD, maar hou heel goed de vinger aan de pols, evt samen met een deskundige zodat je op tijd doorhebt wanneer het de verkeerde kant opgaat.
Wat ik hiermee wil zeggen, laat je niet weerhouden door je angst op een PPD, maar hou heel goed de vinger aan de pols, evt samen met een deskundige zodat je op tijd doorhebt wanneer het de verkeerde kant opgaat.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat fijn dat jullie al zo snel reageren! 
Goed om jullie ervaringen te lezen. Het gaat bij iedereen natuurlijk wel anders dus in die zin is het gewoon afwachten en op tijd inspringen... maar toch.
Goed om jullie ervaringen te lezen. Het gaat bij iedereen natuurlijk wel anders dus in die zin is het gewoon afwachten en op tijd inspringen... maar toch.
Mensen met een psychiatrisch verleden en erfelijke aanleg voor depressie hebben wel meer kans op een PPD, schijnt.
Bron
Bron
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik denk dat erkennen dat die kans er is, zorgen dat je omgeving dat weet en jou daarop aan kan spreken en hulp accepteren het enige is wat je dan kun doen. Ik vind het al goed dat je hier zo mee bezig bent.quote:Op vrijdag 11 september 2009 23:17 schreef AncientSound het volgende:
Wat fijn dat jullie al zo snel reageren!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ancient sound, in sommige ziekenhuizen begeleiden ze al vrouwen tijdens de zwangerschap:
quote:Zwangerschap en geboorte soms eerder moeilijk dan blijde gebeurtenis
GGZ inGeest bundelt deskundigheid
24 augustus 2009
Ongeveer twee op de tien vrouwen krijgt tijdens de zwangerschap of na de bevalling een psychiatrische aandoening, zoals een depressieve stoornis, paniekstoornis, een postpartum psychose of een postnatale depressie.
GGZ inGeest heeft de deskundigheid in de begeleiding en behandeling van psychiatrische aandoeningen rondom zwangerschap en geboorte gebundeld in een polikliniek voor zwangeren en kraamvrouwen. De polikliniek op de locatie Spaarnepoort in Hoofddorp gaat op 1 september van start. Daarnaast is samenwerking gezocht met het Spaarne Ziekenhuis, Jeugdriagg Noord Holland Zuid en Amstelring.
Zwangeren en kraamvrouwen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van een psychiatrische aandoening. Dit komt door grote lichamelijke, psychologische en sociale veranderingen tijdens de zwangerschap, de bevalling en de kraamperiode én de stress die daarvan het gevolg is.
Veelal worden psychiatrische aandoeningen tijdens de zwangerschap niet erkend. De oorzaak van klachten als slapeloosheid, verandering van eetlust en/of gewicht, gebrek aan energie, hoofdpijn, hartkloppingen en vermoeidheid wordt vaker gezocht bij de zwangerschap dan bij een mogelijke psychiatrische aandoening. Na de bevalling worden psychiatrische klachten vaak onvoldoende herkend of ten onrechte gezien als normaal. Terwijl dergelijke klachten de interactie tussen moeder en kind kunnen bemoeilijken.
Polikliniek
Vrouwen die tijdens de zwangerschap of na de bevalling overmatig last hebben van angst- of depressieve klachten of een psychose krijgen, kunnen terecht bij de nieuwe polikliniek voor zwangeren en kraamvrouwen van GGZ inGeest.
Ook vrouwen die na een eerdere zwangerschap een psychiatrische aandoening hadden waarvoor behandeling nodig was, kunnen er terecht voor deskundige begeleiding en advisering gericht op het voorkomen van terugval. In beide gevallen is een verwijzing van de huisarts, specialist of andere behandelaar nodig.
Samenwerking
In de hulpverlening wordt nauw samengewerkt met MamaKits en een afdeling voor intensieve thuiszorg, beiden onderdeel van GGZ inGeest.
Mama Kits biedt laagdrempelige hulp voor milde psychische klachten. Er kunnen maximaal drie gesprekken worden gevoerd en een verwijzing is niet nodig. De afdeling voor intensieve thuiszorg biedt begeleiding aan huis bijvoorbeeld ter ondersteuning en advisering in de verzorging van de baby en ter bevordering van de moeder-kind bindng.
Ook met externe instellingen wordt nauw samengewerkt. Zoals met het Spaarne Ziekenhuis op het gebied van kindergeneeskunde en gynaecologie. De Jeugdriagg Noord Holland Zuid kan begeleiding bieden bij het ontwikkelen van een optimale moeder-kind binding en Amstelring kan op de middellange en langere duur ondersteuning in de thuissituatie bieden, met als doel zo zelfstandig mogelijk te functioneren.
bron: Persbericht
Lekker douchen!
Ik heb na Sara een depressie gehad. Ik was bang dat het na Merel weer zou gebeuren. In de zwangerschap werd daar al extra op gelet (bij de controles, en ik kreeg op voorhand al extra kraamuren).
Op het einde van de zwangerschap van Merel zat ik niet meer lekker in m'n vel, ik was tegen die tijd bijna in paniek bij het idee dat ik niet meer terugkon.
Toen ze echter geboren was, was het meteen goed. Dit keer is het echt super gegaan.
Wat ik bij mezelf merk is dat het heel erg hormoon gerelateerd is. Bij Sara ging het al iets beter toen ik stopte met de BV. Bij Merel wou ik juist graag lang BV geven, maar ben ik op dag 2 gestopt omdat ik merkte dat ik weer teruggleed.
Ik weet niet of anderen dit herkennen?
Op het einde van de zwangerschap van Merel zat ik niet meer lekker in m'n vel, ik was tegen die tijd bijna in paniek bij het idee dat ik niet meer terugkon.
Toen ze echter geboren was, was het meteen goed. Dit keer is het echt super gegaan.
Wat ik bij mezelf merk is dat het heel erg hormoon gerelateerd is. Bij Sara ging het al iets beter toen ik stopte met de BV. Bij Merel wou ik juist graag lang BV geven, maar ben ik op dag 2 gestopt omdat ik merkte dat ik weer teruggleed.
Ik weet niet of anderen dit herkennen?
Ik heb nooit eerder last gehad van depressieve gevoelens of iets wat daarop lijkt. Ik was altijd blij, het leven was mooi. Tijdens de zwangerschap rond week 14 verdween dat. Had het nooit verwacht en had er best moeite mee om het te onderkennen en mee om te leren gaan. Wel dus bedacht op een ppd, maar na de bevalling was het bij mij helemaal weg, alles. Het was dus echt een hormonale kwestie bij mij.
Misschien heb je wel een wat grotere kans, maar inderdaad alleen al het feit dat je er op bedacht bent en dus op tijd aan de bel kunt trekken, is al een goed ding.
Misschien heb je wel een wat grotere kans, maar inderdaad alleen al het feit dat je er op bedacht bent en dus op tijd aan de bel kunt trekken, is al een goed ding.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Toch wel bemoedigende berichten zijn dat!
Gek is dat, dat je jezelf zo kwijt kunt zijn onder invloed van hormonen en hersenstofjes, maar dat het óók gewoon weer bijtrekt (gelukkig!)... Ik voel me nu gelukkig zo goed dat ik er allemaal niet zo tegenop zie, zeker nu ik toch wel veel "succesverhalen"' hoor. Maar ik zal er toch altijd wel rekening mee moeten houden dat het terug kan komen, met name bij ingrijpende gebeurtenissen. Maar goed, gelukkig is er altijd hulp en zo.
Gek is dat, dat je jezelf zo kwijt kunt zijn onder invloed van hormonen en hersenstofjes, maar dat het óók gewoon weer bijtrekt (gelukkig!)... Ik voel me nu gelukkig zo goed dat ik er allemaal niet zo tegenop zie, zeker nu ik toch wel veel "succesverhalen"' hoor. Maar ik zal er toch altijd wel rekening mee moeten houden dat het terug kan komen, met name bij ingrijpende gebeurtenissen. Maar goed, gelukkig is er altijd hulp en zo.
Ik geef maar eens een schopje omhoog, gaat niet zo lekker.
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig. Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik.
De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben
.
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig
. Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik. De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben
.
Mama van 2 lieve meiden :)
He Nijn, wat jammer toch. Wel goed dat je al bij de huisarts bent geweest en nu ook weer snel gaat. Als je met medicatie nou toch een fijnere, blijere moeder bent, dan is dat natuurlijk jammer voor je dat dat zo is, maar niet verkeerd om dat dan ook te gebruiken, toch?
Dikke
Dikke
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nijna, medicijnen zijn niet erg als ze maken dat je je beter voelt (hahahaha, hoor wie het zegt, echt, ik heb zelfs al in mijn hoofd zitten dat het ms voor altijd is).
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat jammer dat het weer niet zo goed gaat, Nijna. Goed dat je aan de bel trekt. Medicatie is natuurlijk ook niet alles, maar als dat voor jou werkt dan is dat alleen maar heel fijn. Als je maar van 't leven en je dochters kunt genieten, toch? Sterkte, en hopelijk ben je er snel weer bovenop
Dank jullie . Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
. Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
Mama van 2 lieve meiden :)
Of ga pas afbouwen over langere tijd. Over twee jaar ofzo, zodat je je eerst in kunt stellen op een langere periode medicijnen. Ik mag op z'n vroegst in januari af gaan bouwen, maar ik wacht ermee. Die nieuwe baan nu en alles stress en spanning erbij is niet handig. Misschien als Anna naar school gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hé Nijna, wat rot voor je dat het niet zo lekker gaat.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes. Sterkte.
Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes.
Sterkte.Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
