dus door jouw familie moet je dan levenslang achterom kijken?quote:Op donderdag 19 februari 2009 16:05 schreef truth_hurts het volgende:
[..]
Ik vind mijzelf niet zielig, zeker niet, ik neem ook alle verantwoordelijkheid op me.
Zomaar een cultuur uitgaan? Ja dat doe je ook ff zomaar he, net alsof je een brood koopt. Dat betekend voor mij dat ik mijn koffer moet pakken en weg moet gaan, ten eerste waarheen en ten tweede moet ik dan constant over mijn schouder blijven kijken in de hoop niet gevonden te worden.
Vind je ding echt ondoordacht. Cultuur is zeker nie belangrijk voor me, maar mijn familie wel
kun je niet beter een nieuwe topic afsluiten waar je al je gal over hetero kunt spuwen..quote:Op donderdag 19 februari 2009 21:18 schreef truth_hurts het volgende:
[..]
en dan zou je ook moeten weten dat dit gaat over een langere termijn. Doe eerst ajb goed onderzoek voordat je met termen gaat smijten.
Neuh, gaat niet gebeuren.quote:Op vrijdag 20 februari 2009 12:58 schreef Olle. het volgende:
[..]
kun je niet beter een nieuwe topic afsluiten waar je al je gal over hetero kunt spuwen..
dit is totally off-topic
je hebt deze ook gestart dus hoef ik je niet te helpen denk ik bij het starten van een nieuwe
game on!
ooh en hetero laat je niet gek maken
Cultuur is een ingewikkeld iets. Maar ik ben verantwoordelijk voor mijn leven en ik moet de touwtjes in eigen handen nemen. Hoe moeilijk dit proces ook zal zijn. Maar ik wil dit zeker aangaan. Alleen vind ik het best moeilijk hoe dat dan moet. Iedereen heeft hier andere mening over en ik weet dat ik bij mijzelf moet blijven, maar toch blijft het moeilijk. Ik ben hierin nu ook al veranderd.quote:Op donderdag 19 februari 2009 22:18 schreef bendk het volgende:
Er is bijna niets sterker dan een cultuur, zeer zeker als religie en de bijbehorende overtuigingen en gedragingen een basic rol spelen, bijna altijd is dat levenslang.
Liefdesverdriet en het beheersen van dat verdriet doe je niet zomaar even door aan andere dingen te denken, even wat anders te gaan doen, even je zinnen verzetten etc.
Integendeel, het versterkt alleen maar je verdriet, er komt gewoon weer een moment dat je huidige gedachte -lees emotie- terugkomt.
Ik hoop hetquote:Op donderdag 19 februari 2009 21:53 schreef truth_hurts het volgende:
[..]
Ik weet heel goed wat mij te doen staat. En ik begin eindelijk ook te realiseren wat IK wil. Daarmee ga ik nu aan de slag. Dat is een ding wat ik hem sowieso verschuldigd ben. En misschien als ik dit durf zal ik toch contact opnemen met hem , maar dan zou ik dat via een brief doen. Ik ben geen prater, maar meer een schrijver. Hij heeft recht om alles te weten en dan zou ik de keuze aan hem laten. Mijn deur voor hem zal altijd open staan.
Ik vind het super dat jullie met mij meedenken en mij steunen hierin. thnx, dit betekend ontzettend veel voor mij
i know, openheid is natuurlijk goed. Ik heb gisteren nog nagedacht over een brief schrijven en waarom ik deze nu niet kan beginnen. Ik wil zijn verdriet niet erger maken en ik ben bang dat het toch geen nut meer heeft ofzo. Straks leest hij de brief en wilt ie nog niks met mij te maken hebben. Maar aan de andere kant weet hij dan wel de hele waarheid.quote:Op donderdag 19 februari 2009 21:50 schreef Tyler..Durden het volgende:
Open en eerlijk met elkaar praten. Dat wil ook weleens helpen.
Lastig he in het goede topic postenquote:
Het is offtopic, sorry maar goed:quote:Op zaterdag 21 februari 2009 12:55 schreef -Jean- het volgende:
[..]
Lastig he in het goede topic postenTrouwens je bericht sloeg duidelijk (wat je net even snel hebt weg ge-edit) op dit topic. Stumper
Je bent bang dat als je die brief schrijft er niks gaat gebeuren, dat hij de brief leest en denkt 'whatever' en in de prullenbak gooit. Dat is idd geen leuke gedachte voor jezelf dat zoiets zou kunnen gebeuren. Aan de andere kant zou je dan zelf ook de hele waarheid van zijn kant te weten komen. Of je kunt verdergaan met gissen en nadenken, maar kijk wat het nu met je doet.quote:Op zaterdag 21 februari 2009 09:15 schreef truth_hurts het volgende:
[..]
i know, openheid is natuurlijk goed. Ik heb gisteren nog nagedacht over een brief schrijven en waarom ik deze nu niet kan beginnen. Ik wil zijn verdriet niet erger maken en ik ben bang dat het toch geen nut meer heeft ofzo. Straks leest hij de brief en wilt ie nog niks met mij te maken hebben. Maar aan de andere kant weet hij dan wel de hele waarheid.
Vannacht heb ik mijzelf nog in slaap gehuild, omdat ik hem zo erg mis. Constant denk ik: mist hij mij? denk hij net zoveel aan mij als ik aan hem?
Of wanneer ik tot God bid (wat ik voorheen nooit deed) bid ik niet voor mijzelf, maar voor hem. Dan vraag ik of God ervoor wil zorgen dat hij gelukkig is en om hem te beschermen.
das idd wat ik voel: alsof ik er nog niet aantoe ben, maar dan denk ik: wie ben ik om dat te beslissen. Hij verdient het gewoon om mijn kant van het verhaal te horen. Maar ik schaam me ook diep. Naar hem toe, maar ook naar zijn ouders. Omdat die hem hebben opgevangen of misschien nog steeds opvangen ivm het verdriet dat hij had/heeft door mij. Ik wil geen wonden openmaken of groter maken bij hem, maar idd voelt dit niet afgerond. Door hem durfde ik te dromen van een toekomst. We hadden het samen al helemaal uitgevogeld.quote:Op zaterdag 21 februari 2009 14:20 schreef AlexanderDeGrote het volgende:
Ik denk dat als je om hem zelf geeft en niet om je gedachtes over hem dan schrijf je hem op een moment dat je daar zelf aan toe bent die brief. Teveel mensen durven dat niet in dit soort situaties, blijven liever nadenken en missen.
doen wat je baadt, laten wat je schaadt: dat is het hem nou juist, als ik niks doe schaad ik mijzelf, doe ik wel iets schaad ik mijzelf ook. Waarom zou hij nog contact met mij willen denk ik constant. Je weet wat ze zeggen: een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen.quote:Op zaterdag 21 februari 2009 16:44 schreef bendk het volgende:
Het lijkt me dat je niets meer kunt doen daar de relatie geen toekomst heeft, zie dus het onoverbrugbare cultuurverschil.
Ik weet het, dat doet pijn, maar iedere actieve reactie verlengt die pijn.
Wees ook wijs, begin met een acceptatie om het lot een plek te geven. Zij ook mijn andere berichten.
Doen wat je baadt
laten wat je schaadt
krijgen wat je kunt
en houden wat je is gegund
Je zou kunnen beginnen met schrijven (wat op zichzelf al goed is, omdat je je gedachtes daarmee voor jezelf duidelijker maakt), en als je er dan voor jezelf aan toe bent opsturen.quote:Op zaterdag 21 februari 2009 15:57 schreef truth_hurts het volgende:
[..]
das idd wat ik voel: alsof ik er nog niet aantoe ben, maar dan denk ik: wie ben ik om dat te beslissen. Hij verdient het gewoon om mijn kant van het verhaal te horen. Maar ik schaam me ook diep. Naar hem toe, maar ook naar zijn ouders. Omdat die hem hebben opgevangen of misschien nog steeds opvangen ivm het verdriet dat hij had/heeft door mij. Ik wil geen wonden openmaken of groter maken bij hem, maar idd voelt dit niet afgerond. Door hem durfde ik te dromen van een toekomst. We hadden het samen al helemaal uitgevogeld.
Soms denk ik bij mijzelf: zeik niet, dit is jouw schuld dus je zorgt er maar voor dat je hiermee dealt maja niet zo makkelijk. En nee ik zie mezelf niet als slachtoffer, want dan is hij.
Op dit moment ben ik voor mijzelf aan het schrijven, al vanaf de tweede kans die hij mij gaf. En ik ben toen eens begonnen om een brief voor hem te beginnen. Ik had een paar regels en toen blokkeerde het voor mij gewoon. Het voelde gewoon als definitief afscheid nemen ofzo. Het voor mijzelf opschrijven en hier in deze topic helpen mij wel dingen helder krijgen. Bijvoorbeeld dat ik het toch wel wil doen: de brief, maar dat ik er nu gewoon even niet klaar voor ben. Of dit uitstel gedrag is weet ik niet.quote:Op zaterdag 21 februari 2009 22:49 schreef AlexanderDeGrote het volgende:
[..]
Je zou kunnen beginnen met schrijven (wat op zichzelf al goed is, omdat je je gedachtes daarmee voor jezelf duidelijker maakt), en als je er dan voor jezelf aan toe bent opsturen.
Interessante collectie tegeltjeswijshedenquote:Op zaterdag 21 februari 2009 16:44 schreef bendk het volgende:
Het lijkt me dat je niets meer kunt doen daar de relatie geen toekomst heeft, zie dus het onoverbrugbare cultuurverschil.
Ik weet het, dat doet pijn, maar iedere actieve reactie verlengt die pijn.
Wees ook wijs, begin met een acceptatie om het lot een plek te geven. Zij ook mijn andere berichten.
Doen wat je baadt
laten wat je schaadt
krijgen wat je kunt
en houden wat je is gegund
niet mee eens.quote:Op woensdag 18 februari 2009 22:45 schreef Wheelgunner het volgende:
Als liefdesverdriet je meest intense verdriet ooit is mag je je gelukkig prijzen...
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |