Vladimir Nabokov

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 16:25 schreef genakt het volgende:
ja en ?

Lolita is tof. Het nawoord van Lolita is het beste nawoord ooit opgesteld. Pnin is tof. De rest van zijn boeken is waarschijnlijk tof. Dat was het wel.

Beregd heeft kijk op dingen.

genakt heeft wikipediawerk te verrichten.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 16:35 schreef Beregd het volgende:
is zijn ander werk nog wat?

ik heb "de russische" romans nog liggn, maar ben nog niet verder geraakt dan het voorwoord.

Ik ken alleen de twee genoemde boeken. Ook Pale Fire schijnt een heel bijzonder werkje te zijn. Over zijn Russische boeken weet ik eigenlijk (nog) helemaal niks.

Maar om even iets meer over de man te zeggen, ik ben het erg eens met zijn opvattingen over literatuur. Hij zag de literatuur als een kunst die volledig los moet worden beschouwd van een maatschappelijke context, en het opstellen van een goed verhaal zag hij als een schaakspel voor de hersenen. Als nawoord van Lolita schreef hij dat er (in zijn tijd) maar drie taboes waren onder Amerikaanse uitgevers: het onderwerp van zijn boek, ten tweede een gelukkig huwelijk tussen zwart en blank dat over meerdere generaties vele kinderen voortbrengt en ten derde een tevreden atheïst die op zijn honderdenzesde overlijdt in zijn slaap.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 16:49 schreef Beregd het volgende:
Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul.

Lo-lee-ta: the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap, at three, on the teeth.

Lo. Lee. Ta.

Begin van zijn uncyclopedia-artikel:

Nabokov, instigator of irony, agent of alliteration. My sin, my soul. Na-bo-kov: The tip of the tongue touching, timidly, the teeth and resting as two rapid rushes of air add, softly, their respective syllables. Na. Bo. Kov.

Op youtube is een aantal filmpjes van hem te vinden. Het lijkt me een bijzonder aimabele man te zijn geweest.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 20:03 schreef PimpofPersia het volgende:

[..]

Volgens mij is het idee van het kunstwerk als autonoom object inmiddels al lang verworpen. Overigens is het ook absoluut niet haalbaar en is het onmogelijk het volkomen buiten de culturele context te beschouwen. Ik denk dat een literatuuronderzoek veel te beperkt is wanneer niet naar de context gekeken wordt.

Nabokov's idee hierover zou volgens mij juist zijn: de heersende denkbeelden, het zal me wat, ik ben schrijver om een goed verhaal te schrijven. En dat is precies wat ik bedoel en waardeer. Van grote logge ideeënromans die zich langzaam van periode naar periode bewegen, zoals Mann en Gorki, moest hij ook niet veel hebben.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 22:49 schreef PimpofPersia het volgende:
Feit is simpelweg dat je als schrijver niet om de heersende denkbeelden heen kunt. Denk alleen maar aan postkoloniale lezingen van koloniale literatuur. Ik snap best dat Nabokov het probeert, maar het streven alleen al is hopeloos. Hij kan wel zeggen 'het zal me wat', maar onbewust heeft de culturele context een dusdanig grote invloed op het werk dat je het - mijns insziens - niet zou moeten negeren.

Met 'grote logge ideeënromans' pak je dan overigens weer compleet het andere uiterste. Maar dat terzijde.

Het andere uiterste, inderdaad. En ik heb meer met Nabokov's kant van dat spectrum. Natuurlijk is het pretenderen van volledige cultuurloosheid onzin, maar je kunt wel een gezonde afkeer hebben van (en nu moet ik zeggen dat ik het volgende van wikipedia copypaste) filosofische, psychologische, literaire en politieke pretenties.