Genderdysforie Deel: 16

Ik lurk af en toe in dit topic. Ik weet niet waarom dit onderwerp mij boeit, maar dat doet het.
Anywayz, laatst was ik in een museum en daar werkte een transvrouw. Toen ik haar zag dacht ik: "oh, een transvrouw".
Verder eigenlijk niets, ik weet wat het is enzo.

Naja, iig, later toen we thuis waren begon de vriend waarmee ik dat museum bezocht had erover. Hij vond het raar. Ik heb hem toen uitgelegd hoe het zit.
Ik snapte sowieso al wat een transgender zijn inhoudt, maar door deze reeks snap ik ook veel beter wat het voor een mens betekend om transgender te zijn.
Dat kon ik hem uitleggen.

Dat komt door dit topic.
Vandaar deze post, om jullie even te laten weten dat er ook een educatieve waarde aan deze reeks zit.

Heh, leuk dat je dat laat weten Uitleg is heel belangrijk.

Nu ben ik wel benieuwd wie er nog meer meeleest

Hopelijk komen niet alle fans/lezers van dit topic een woordje doen, van de 102 reacties nu in dit deeltje zijn er 2845 views tot nu toe.... dat zijn een hoop lezers

Ik moet es op mijn woorden gaan letten, dan

quote:

Op zondag 19 april 2009 10:34 schreef wonderer het volgende:
Ik moet es op mijn woorden gaan letten, dan

+1 haha

nou ja door die meelezers komt dit topic ook in de bekendheid.
opzich wel een goed idee.

kreeg ik van de week post van het genderteam zijn het de uitnodigingen voor de voorlichtingsavond.
uhm en ik dacht nog wel dat het een datum voor mijn intake was.
ff een tegenvaller dus.

wie gaat er naar die bijeenkomt trouwens?

ik niet denk ik of iemand uit mijn omgeving moet het belangrijk vinden om te gaan dan ga ik wel natuurlijk!
in ieder geval heb ik van de vorige bijeenkomst wel wat van opgestoken.
dus enigszins nuttig kan het wel zijn.

ik kijk hier altijd als het weer omhoog kruipt in MyAT, maar ik reageer niet altijd

Gaan er nog meer van jullie naar die informatieavond van het VU de 20e? (een week eerder voor de transmannen hier geloof ik).

Misschien dat ik nog naar de 'mannen avond' ga, maar dat weet ik nog niet zeker

quote:

Op maandag 27 april 2009 20:18 schreef Sembam het volgende:
Misschien dat ik nog naar de 'mannen avond' ga, maar dat weet ik nog niet zeker

vind je het een slaapverwekkende bijeenkomst Sembam?

Niet slaapverwekkend, maar ik twijfel of ze me veel meer kunnen vertellen dan (ervaringen op) internet en om daar afspraken voor te verzetten? Aan de andere kant, ik ben nog nooit naar zoiets geweest, dus dat kan weer handig zijn.

Dat slaapsmilietjes was niet bedoeld, ik klikte mis. Ik kan mn posts niet aanpassen omdat ik een oude webserver oid heb

Ik ga waarschijnlijk wel naar de bijeenkomst. Niet voor mezelf, ik ben er al eens geweest en heb er eigenlijk niets nieuws gehoord, maar ik ga misschien mee met dierbaren die behoefte hebben aan voorlichting.

Goed initiatief !!

Helaas waren dit soort voorlichtingen maar heeeel mondjesmaat in de tijd dat ik me bij het VU aanmeldde, anders had ik er misschien ook wel gebruik van gemaakt. Voornamelijk voor broer en zus toendertijd.

quote:

Op zaterdag 2 mei 2009 15:33 schreef Meike26 het volgende:
Goed initiatief !!

Mja, maar vooralsnog zijn er nog geen mensen in mijn omgeving die behoefte hebben aan deze voorlichtingsavond. Maar ja, wie weet komt dat nog.

Ik heb nog even een leuke anecdote die ik hier vast wel kwijt kan.

Een paar weken terug was ik in de Queen's head in Amsterdam voor drag bingo. De dragqueen in kwestie was aan het uitleggen bij welke "vormen" op je bingokaart je bingo mocht roepen, en een daarvan was de "big Lesbian". Ze vroeg of er nog lesbians in de zaal waren en niemand reageerde, ze bleef zoeken en ineens kreeg ze mij in het oog (ik zal nogal vooraan ). "Ah, maar jij bent wel een lesbian!" Ik zo: "Nee hoor" (balend dat ze me er wel als "vrouw" had uitgepikt ). "Oh nee? Wat ben je dan?" Kreeg ik een microfoon in mijn snufferd, mocht ik aan het hele cafe uitleggen dat ik transgender was. Kende ze niet. Ik uitleggen. Ja ja. En waar val je dan op (al helemaal triomfantelijk van "die gaat meisje zeggen en dan..."). "Guys". Ja, toen was ze even stil Vroeg ze nog "do you take it up the ass" maar toen bleef ik lekker zwijgen, mijn vent zat er ook bij Anders had ik gezegd "No, I'm a top"

Anyway. Grappig en irritant tegelijk. Beetje op mijn uiterlijk afgaan, bitch

quote:

Op woensdag 6 mei 2009 15:34 schreef wonderer het volgende:
[...] Beetje op mijn uiterlijk afgaan, bitch

Tssss... de trut!

Gisteren bij de VU geweest voor mijn Intake.
weet iemand of het normaal is dat je moet wachten op de volgende vergadering om te horen of je door bent voor de diagnostische fase?
ik heb mede doordat de toon waarop het gesprek ging de gedachte dat ze me gewoon aan het lijntje willen houden!

er werd nl een heel punt gemaakt omdat ik bij de GGZ loop...
ze zei dat mijn situatie weinig stabiel zou zijn.
dit terwijl dit helemaal niet het geval is.
wat ik ook gek vond dat ze me niet eens vroeg waarom ik bij de GGZ loop.

kortom ik kwam met een baal gevoel terug van de VU en wat ik helemaal erg vind is dat mocht je doorzijn voor de diagnostische fase je nog een maand of 8 moet wachten voordat je je eerste diagnostische gesprek krijgt met de psycholoog.

is dat voor iemand die net de intake heeft gehad herkenbaar of wordt ik idd aan het lijntje gehouden?

goed ik ga er verder niet al te veel over nadenken of zeggen want dat stemt me alleen maar nagatief.
ik ga de 29ste wel afwachten!

Wat een gekut is het ook, al die wachttijden enzo

Ik werd vandaag gebeld voor het intake, deze is in juni. ik was helemaal blij!
Ik had voor mezelf al zitten rekenen, dat als alles goed gaat, ik misschien in januari met hormonen kon starten.

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 17:33 schreef Dropkogel het volgende:
kortom ik kwam met een baal gevoel terug van de VU en wat ik helemaal erg vind is dat mocht je doorzijn voor de diagnostische fase je nog een maand of 8 moet wachten voordat je je eerste diagnostische gesprek krijgt met de psycholoog.

maar dat kan ik dus alweer vergeten, als ze echt die 8 maanden wachttijd aanhouden.

Met dat soort wachtlijsten moet je als 't zo doorgaat straks je kind al tijdens de zwangerschap aanmelden voor 't geval 't later transseksueel blijkt te zijn

Maar die wachttijden zijn toch ook kunstmatig? Dat je zo lang een real life experience moet hebben enzo?

Met een baal gevoel terugkomen van het VU .... herkenning..... Maar gelukkig wordt het al naar gelang beter

En die 8 maanden had ik bijna ook (achteraf 7 meen ik), maar ik ken er ook een paar die na mij zijn geweest en er "gewoon" 6 maanden over deden.

quote:

Op woensdag 13 mei 2009 23:13 schreef wonderer het volgende:
Maar die wachttijden zijn toch ook kunstmatig? Dat je zo lang een real life experience moet hebben enzo?

Ja gedeeltelijk wel.
De real life experience zou volgens 'the standards of care' een jaar bedragen maar is hier in Nederland 18 maanden.

Na mijn intake gesprek heb ik, en dan hebben we het over 2007, geen 8 maanden hoeven wachten voor mijn eerste diagnostische gesprek plaatsvond.
Ik geloof dat het in mijn tijd, kuch oude trut, er een maand of 1 tot 3 tussen zat.

Inzage in waarom de wachttijden zo lang zijn, evenals voor SRS, blijft het VUmc vaak vaag over.
Het zou liggen aan een slechte bezetting of te weinig 'operatiekamertijd'.
Maar dat is dus in hoeverre ik iets terug krijg, mischien dat een van jullie hier een duidelijker beeld in heeft.

Wel denk ik dat als dit zo door gaat het mensen 'helpen' averechts werkt omdat vaak op het moment dat iemand zich aanmeld er juist dan op een redelijke termijn toch iets mee gedaan moet worden.
Daar bedoel ik mee dat de eerste stap al moeilijk genoeg is en dat als er op zo'n moment niet snel actie wordt ondernomen de zaken er weleens slecht uit kunnen zien.
Toen ik mij bij het VUmc aanmelde stond ik letterlijk 'on the brink of selfdestruction' en zonder hulp had het er slecht uitgezien. (in het geval dat ik nog langer had moeten wachten)

Kortom ik denk dat er niet alleen vanuit VUmc maar zeker ook vanuit de community, en laat mij weten als ik ergens in mee kan helpen, er kritischer gekeken moet gaan worden naar wat deze lange wachttijden veroorzaken en hoe deze op te lossen.
Een goede samenwerking met het VUmc op dit punt zou weleens een stevige stap voorwaarts kunnen zijn en de fundering kunnen leggen in een diepere samenwerking met het VUmc.

TiGG

Don't take everything for granted but question and educate...

Real life experience lijkt me erg lastig trouwens als je lichaam nog dat van je biologische geslacht is... Houden ze daar wel rekening mee?

Ik ben "Man of vrouw, min of meer" aan het lezen en daar had een arts het erover. Ben alleen zijn naam vergeten. Ik kom daar allemaal dingen in tegen waar ik nog niet over nagedacht had.

Wel een openbarend boek trouwens, allemaal mensen zoals ik Word er nog jaloers van

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 17:33 schreef MuteZukini het volgende:
Het is wel duidelijk dat er geen prioriteit ligt bij het verkorten van de verschillende wachtlijsten binnen de behandeling, aangezien ze op geen enkel vlak korter zijn geworden. Nou heb ik wel vernomen van dhr.megens zelf dat ze meer operatiekamertijd/capaciteit toebedeeld hebben gekregen maar hier de vruchten nog niet van kunnen plukke vanwege personeelstekort (niet aan chirurgen maar aan operatiekamerpersoneel). Openstaande en onvervulde vacatures zijn een deel van het probleem, en daar kan je weinig aan doen in de sector genaamd De Zorg.

Dat er een probleem in de zorg is dat moge inderdaad duidelijk zijn maar dat is nog geen reden om mensen die dringend hulp nodig hebben 8 maanden te laten wachten op een diagnostisch gesprek.
En vergeet niet dat die tijd dus blijkbaar steeds verder oploopt!

Hoewel ik zelf al geruime tijd door de diagnostiek ben vind ik het toch behoorlijk beroerd voor de mensen na mij dat zhij zo enorm lang moeten wachten en het lijkt mij onbehoorlijk om "als persoon die er toch al door is" maar gewoon m'n kop in het zand te steken en ze te laten stikken.

Wordt het niet gewoon eens tijd om met zoveel mogelijk mensen uit de community eens te gaan staan voor onze punten? (in plaats van almaar erover te zeuren en disscuseren?)
En ik bedoel dat we daadwerkelijk van ons laten horen aan zowel het VUmc als aan de minister?
Niet om het een of ander maar samen sta je sterk, en met dat ongeregelde zooitje dat de community nu lijkt te zijn doen alleen 'splintergroepjes' nog aan actie.
Jammer is natuurlijk dat zo'n klein groepje niet zoveel uithaald en ondanks dat er samenwerkingen bestaan tussen diverse groepen is er vanuit mijn optiek nog vrij weinig verbetering. (wel een goede zaak verder)
Is het misschien niet eens tijd dat we met z'n allen de kop uit het zand halen en de straat op gaan?

Of ben ik dan opeens een onrealistische idealiste?

(Ik snap dat men om privacy/veiligheid/stealth e.d. vaak op deze vlakken afhaakt.)

Volgens mij was het in Amsterdam, diagnose minimaal zes maanden en ging de RLE drie maanden
na de start van de HRT in, toch? Volgens mij zit er ook geen echte maximum aan de diagnose,
je hoort soms dat het wel anderhalf jaar kan duren.

Het gender project hier in Zaragoza doet normaal gesproken drie tot zes maanden over de diagnose.
En daarna doet men het rustiger aan, na 12 maanden hormonen start de RLE pas die ook een jaar duurt.

De aanpak in Amsterdam leidt alleen maar tot extra stress en druk bij de client.
Het is niet alleen die wacht lijst, het hele traject is niet echt "klant" vriendelijk.

Heb eerder het idee dat men daar @ VU last van faal angst heeft of zo.

De duur van de diagnose zie ik geen probleem in, bij de een kan die langer zijn dan bij de ander.
Waar mijn inziens wel het probleem ligt is hoelang het duurt voor het eerste diagnostische gesprek begint.
Dat is dus de periode van wachttijd tot aan het eerste gesprek bij het VUmc.

Ik denk dat het per persoon verschilt wat klantvriendelijk is of niet.
De een leeft soms al een jaar of langer in de voor hen correcte genderrol waar naar mijn idee dus na de diagnostiek wel direct met RLE begonnen kan worden.
Heeft de persoon in kwestie echter meer tijd nodig dan zou dat ook moeten kunnen uiteraard maar dat heb ik persoonlijk niet gedaan dus weet ook niet in hoeverre het VUmc daar de mogelijkheden voor toe laat.
Wel denk ik dat RLE een goede zaak is om er zeker van te zijn dat de persoon in kwestie het juiste pad bewandelt. (misschien is de gehanteerde 18 maanden alleen bij het VUmc echter ietwat overdreven)

Dan snap ik je punt van die wachtlijst niet echt hoor.
Wachten op het ene of het andere, uiteindelijk is het gewoon wachten,..

Nu ik mijn eigen stukje terug lees, tja...
In Zaragoza doet men eigenlijk meer een bevestigend onderzoek of je eigen diagnose
(evnt. met hulp van een ander) wel klopt. Weet je het nog niet precies, dan sta je weer buiten.
Maar de psychologen werken er part-time, naar een ander loket en je hebt gratis hulp bij je "eigen" diagnose.

Maar goed een erg lange diagnose is volgens mij, ergens gewoon een gebrek aan zorg,..
Laat ze dan het aantal gesprekken verhogen van een naar twee keer per maand.
Dus simpel gezegd meer in minder tijd doen. Wat natuurlijk ook een vorm van "klantvriendelijk" is.
Al heeft men dan wel een tijdje extra personeel nodig, maar een snellere doorloop bij de psycholoog
lijkt me geen slechte zaak. En voor mensen die bij de verkeerde balie staan,
betekent het dat ze eerder bij de goede zijn.

En dan over de RLE, je mag hier natuurlijk ook eerder swappen,.. Maar na een jaar is het gewoon verplicht.
Nou is een jaar speelruimte best wel lang, maar de drie maanden van de VU zal waarschijnlijk voor
sommigen net tekort wezen.

Nou, het heeft even geduurd, maar ik heb me eindelijk bij het VUmc aangemeld.

En nu maar wachten dan

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 16:58 schreef wonderer het volgende:
Real life experience lijkt me erg lastig trouwens als je lichaam nog dat van je biologische geslacht is... Houden ze daar wel rekening mee?

hormonen doen gelukkig al snel een hoop goed.
ik heb van dichtbij bij Tigg gezien dat de veranderingen erg snel kunnen gaan.
het was in ieder geval sneller dan wat er op internet aan ervaringen geschreven werd.
bij testo gaat het nog sneller....een kantekening hierbij is als je stem eenmaal gedaald is mensen je echt wel als man gaan zien.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 12:12 schreef Joanne35 het volgende:
Nou, het heeft even geduurd, maar ik heb me eindelijk bij het VUmc aangemeld.

En nu maar wachten dan

dat is mooi nieuws...en nu maar een lange adem hebben.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 12:12 schreef Joanne35 het volgende:
Nou, het heeft even geduurd, maar ik heb me eindelijk bij het VUmc aangemeld.

En nu maar wachten dan

denk dat je er geen spijt van krijgt.

quote:

denk dat je er geen spijt van krijgt.

Ik denk het ook niet, voel me nu al een heel stuk rustiger nu ik die knoop eindelijk heb doorgehakt, alsof er een blok beton van me afgegleden is

Alleen nu heb ik wel weer een nieuw dilemma, morgen ga ik naar de VU voorlichtingsavond met een van mijn zusjes, en op zich zou ik best in dameskleding durven gaan (ben ook zo gisteren naar therapie geweest, gewoon met een herenjas erover zodat het nog niet zo opvalt op straat). Alleen mijn zusje heeft me nog nooit zo gezien en ik ben al lang blij dat ze mee wil gaan dus ik weet niet of ik haar dat er nu al bij kado moet geven of dat ik nog even moet wachten daarmee (wou eigenlijk mijn beide zusjes binnenkort eens uitnodigen voor een etentje bij mij thuis om ze te laten wennen). Wat een gecompliceerd gedoe toch allemaal

Overigens was dat sowieso wel grappig gisteren. Nooit zit er iemand anders in die wachtkamer bij therapie, dus ik had er al rekening mee gehouden dat mijn therapeute de eerste levende ziel zou zijn aan wie ik me in dameskleding zou vertonen na 27 jaar crossdressen in het geheim, maar net dan komt er natuurlijk iemand anders naast je zitten (en het was nog wel een leuke man ook ). Maar hij zei gewoon "Hallo", pakte een tijdschrift en begon volkomen ongeinteresseerd daarin te lezen. Niets aan de hand dus (maar wel goed voor het zelfvertrouwen )

Kun je dat niet met je zusje overleggen? Zo van 'ja je gaat nou morgen mee maar ik zit er erg mee of ik nou als Johan of Joanne zal gaan....'

quote:

Op dinsdag 19 mei 2009 23:02 schreef Twinky het volgende:
Kun je dat niet met je zusje overleggen? Zo van 'ja je gaat nou morgen mee maar ik zit er erg mee of ik nou als Johan of Joanne zal gaan....'

Had ik ook al aan gedacht ja, alleen ik heb af en toe het gevoel dat mijn zusjes op dit moment op alles wat ik vraag 'ja' zeggen. Misschien is het iets dat ik me inbeeld, maar ik ben een beetje bang dat ze me in alles willen steunen terwijl ze met sommige dingen misschien best nog moeite hebben (het is nogal iets als je broer van 35 jaar opeens zegt je zus te willen worden). Dan heb ik eigenlijk liever dat ze gewoon eerlijk 'nee, dat gaat te snel voor ons' zeggen.

Ik weet wel dat ik vooral mijn eigen tempo aan moet houden, maar ik wil ook niet zo'n transseksueel zijn die alleen maar met zichzelf bezig is terwijl de familie onthutst toekijkt en alle veranderingen maar moet slikken. Herkennen andere mensen hier dit misschien ook, dat gevoel dat je familie of vrienden er meer moeite mee hebben dan ze tegen je zeggen?

Nice try btw, maar ik heet geen Johan
(maar het is wel m'n 2e naam dus je zat in de buurt )

Ben uiteindelijk maar gewoon in dameskleding gegaan zonder het m'n zusje te vragen, en kreeg vervolgens nog een complimentje van haar ook. Zoiets zou ik ook wel aantrekken zei ze en keek vervolgens naar allerlei fraai uitgedoste transen, vervolgens wijfelend naar haar eigen slobberbroek, shirt en afgetrapte gympen en zei "ik zie er zelf niet uit". Ik had me dus weer druk gemaakt om niets.

Het lijkt er trouwens op dat de VU de RLE wil inkorten tot 1 jaar om meer aan te sluiten bij het buitenland.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 23:23 schreef Joanne35 het volgende:
Ben uiteindelijk maar gewoon in dameskleding gegaan zonder het m'n zusje te vragen, en kreeg vervolgens nog een complimentje van haar ook. Zoiets zou ik ook wel aantrekken zei ze en keek vervolgens naar allerlei fraai uitgedoste transen, vervolgens wijfelend naar haar eigen slobberbroek, shirt en afgetrapte gympen en zei "ik zie er zelf niet uit". Ik had me dus weer druk gemaakt om niets.

Het lijkt er trouwens op dat de VU de RLE wil inkorten tot 1 jaar om meer aan te sluiten bij het buitenland.

Oh écht?! Waaruit leidde jij dat af? Het klinkt in ieder geval als muziek in mijn oren. Heb het altijd raar gevonden dat je in het buitenland meestal een RLE van een jaar hebt (in sommige landen mag je zelfs al geopereerd worden na 6 maanden RLE) en dat het VU daar dan weer 1,5 jaar van maakte.

Maar goed, ik ben dus niet op de voorlichtingsavond geweest omdat niemand uit mijn omgeveing zat te wachten op voorlichting. De meest voorkomende reactie was "Och, jij hebt me alles al verteld dus ik verwacht niet echt iets nieuws te horen.".

Overigens, ik heb even een kleine update. Naja klein... het is eigenlijk best groot nieuws maar ik probeer mijn verhaal 'klein' te houden.
Ik ben momenteel druk bezig om met mijn werkgever om de tafel te komen. Inmiddels zijn vier mensen van het management er van op de hoogte dat ik in het traject bij het VUmc zit, een vijfde wordt op de hoogte gesteld als hij terug is van vakantie. 15 juni heb ik in ieder geval een meeting gepland waarin ik ze ga uitleggen wat er voor mij in het verschiet zit. En dan gaan we overleggen hoe dit gecommuniceerd gaat worden binnen het bedrijf en aan mijn opdrachtgever. En hoe we het in de verdere toekomst gaan aanpakken. Dus mijn 'coming out' is dus bijna helemaal rond, op alle vlakken. Straks hoef ik dus niet meer geheimzinnig te doen op het werk, waar ze toch al met genoeg vraagtekens zitten.

Succes Nina! ik hoop dat ze er goed op reageren:)

quote:

Op donderdag 21 mei 2009 07:46 schreef Nina2602 het volgende:
Oh écht?! Waaruit leidde jij dat af? Het klinkt in ieder geval als muziek in mijn oren. Heb het altijd raar gevonden dat je in het buitenland meestal een RLE van een jaar hebt (in sommige landen mag je zelfs al geopereerd worden na 6 maanden RLE) en dat het VU daar dan weer 1,5 jaar van maakte.

Bij de overzichtsschema's van de diagnostiek stond opeens 1 jaar RLE met om de 3 maand een gesprek met een psycholoog. Iemand die zelf al een test van anderhalf jaar had doorlopen vroeg vervolgens hoe dat zat.
Ik moet zeggen dat het antwoord nog wel een beetje vaag was, maar als ik het goed begrepen heb zijn ze aan het overwegen om soepeler met de RLE om te gaan, o.a. om beter aan te sluiten bij het buitenland, maar ook omdat FtM's b.v. al na 1 jaar hun eerste operaties kunnen krijgen en het dus ook vreemd is dat een MtF veel langer moet wachten.

Maar nogmaals, het antwoord was een beetje vaag, en het is me ook niet duidelijk geworden hoe zeker dit al is en wanneer het in gaat. Je kan er denk ik het beste maar even naar vragen bij je volgende gesprek op de VU.

Trouwens gefeliciteerd met de voortgang op je werk

M'n zusje en ik hebben daar trouwens ook een heel leuk gesprek gehad met een man die scholen begeleid bij het omgaan met transseksuele kinderen. Hij vertelde ook dat het eigenlijk maar zelden problemen oplevert, alhoewel het niveau van de opleiding wel iets invloed heeft op de acceptatie van medeleerlingen. Hij vertelde ook hoe bevredigend werk het was om die kinderen helemaal te zien opbloeien. Alhoewel ik toch altijd wel een beetje jaloers word van dat soort verhalen vind ik toch heel mooi dat ze er tegenwoordig zo goed mee omgaan.

Ik zei ook tegen hem dat ik wou dat ik diezelfde kansen had gehad in mijn kindertijd, en toen zei hij wel dat dat nog niet hoefde te betekenen dat het door de ouders herkend werd of dat ik me al had durven uiten. En dat heeft me wel een beetje aan het denken gezet, want ook nu zullen er ongetwijfeld nog kinderen zijn die er niet voor uit durven te komen of waarvan de ouders het onderdrukken. En dat vind ik toch wel heel triest om over na te denken. Eigenlijk zouden scholen of jeugdartsen actief op zoek moeten gaan naar dit soort kinderen, b.v. door bepaalde vragen te stellen waaruit je zou kunnen afleiden of een kind misschien gender dysfoor is. Of gebeurt dit tegenwoordig al?

Ik geloof dat ADHD en dyslexie zoveel aandacht opslurpt dat ze niet actief gaan zoeken naar genderdysfoortjes.

Op rtl8 dr Phil gaat het over genderdysforie nu.
Wordt morgen om half 5 herhaald.

[ Bericht 7% gewijzigd door tonja op 22-05-2009 11:54:28 ]

oei al weer zo lang geleden dat ik mij heb voorgesteld hier, ik zag hier niet zo veel leeftijdsgenoten en dat prikkelt wat minder om dit forum goed te volgen... ondertussen zag ik een foto van Wonderer, echt een knappe jongen, had ik zelf bijna vroeger kunnen zijn.. hihi, en totaal anders dan zijn avatar, ik dacht dat ie dat zelf was.
Over de VU-wachttijden.... er is een VU-pijplijn ... niet alleen voor cliënten maar ook voor alle medewerkers in alle disciplines > intake > diagnose/psych.gesprekken > RL+hormoonfase > beslissing wel/niet SRS > SRS. Als er jaarlijks 150 uitstromen en 150 instromen is het beheersbaar, maar er stromen er veel te weinig uit, en komen er dus steeds meer mensen in de pijplijn, gevolg dat iedereen gek wordt en ook de instroom beperkt mòet worden, tragisch maar tis nie anders.
Voor ieder geldt dat deelname aan tenminste één VU-infoavond heel nuttig is, je kan nog eens goed zien wat je te wachten staat en vragen stellen indien je iets niet helemaal begrijpt. Overigens was het wel een en al goed nieuws-show daar, leuke score 98-99% is geslaagd.... ik heb wel gelezen dat 1 op de 3 transen uiteindelijk zelfmoord pleegt dus weet wel waar je aan begint, in hoeverre dit cijfer klopt, weet ik ook weer niet, dat er van de operaties een heleboel fout gaan en dat er veel correcties nodig zijn was daar nogal onderbelicht. Maar als je zéker weet dan je van uiterlijk geslacht wilt veranderen ongeacht de consequenties, dan moet je er ook volledig voor gaan !

quote van Joanne35 " Iemand die zelf al een test van anderhalf jaar had doorlopen vroeg vervolgens hoe dat zat." (dat was ikke dus ...)
"Ik moet zeggen dat het antwoord nog wel een beetje vaag was, maar als ik het goed begrepen heb zijn ze aan het overwegen om soepeler met de RLE om te gaan, o.a. om beter aan te sluiten bij het buitenland, maar ook omdat FtM's b.v. al na 1 jaar hun eerste operaties kunnen krijgen en het dus ook vreemd is dat een MtF veel langer moet wachten."

Ik vond het antwoord overduidelijk, het is er nu veranderd internationaal houdt met 12 maanden aan en sinds kort de VU ook, en ik heb er dus net 18 maanden op zitten..."

Dus nu begint ook voor mij de volgende wachttijdfase, die van de SRS, en daar kan je op wachten tot je grijze haren krijgt, of kijken of er andere opties zijn.... buitenland dus..... zoekzoekzoek via een hoop gegoogel kan je veel vinden, of het lukt das een tweede, ik wens iedereen sterkte bij de VU en hoop dat niemand het de mensen het daar al te kwalijk neemt wanneer dingen niet zo gaan als elders gebruikelijik want iedereen in de pijplijn raakt nu echt overwerkt... overmacht in het kwadraat daar XXX, Chantalle

quote:

Op donderdag 21 mei 2009 23:36 schreef Chanta het volgende:ondertussen zag ik een foto van Wonderer, echt een knappe jongen,

Die pijplijn is inderdaad wel een goeie, als je meer aanmeldingen krijgt dan afgesloten "cases" krijg je natuurlijk file.

quote:

Op donderdag 21 mei 2009 23:36 schreef Chanta het volgende:quote van Joanne35 " Iemand die zelf al een test van anderhalf jaar had doorlopen vroeg vervolgens hoe dat zat." (dat was ikke dus ...)

Ah, was jij dat? Gefeliciteerd met het afronden van je RLE, ook al was het dan een half jaar te lang (nu ja, eigenlijk duurt ie natuurlijk de rest van je leven), je bent in ieder geval weer een stap verder

quote:

ik heb wel gelezen dat 1 op de 3 transen uiteindelijk zelfmoord pleegt dus weet wel waar je aan begint

Ik heb dat soort cijfers ook vaak gelezen, en ook andere cijfers. Maar waar komen die cijfers vandaan? Hoe oud zijn die cijfers? Uit welk land? Gaat het om pre-transitie transen? Om pre-ops of post-ops? Dat maakt allemaal nogal wat uit lijkt me.

Ik heb wel begrepen van de site "Bij Ilse Thuis" (die inmiddels helaas offline is) dat er een sterfteonderzoek bij de VU is geweest dat uitkwam op een zelfmoordpercentage van 35%. Dat lijkt overeen te komen met het cijfer 1 op 3 dat je noemt, maar het gaat hier dus alleen om 1 op 3 van de overleden post-op transseksuelen, niet om alle transseksuelen.

In deze infomap van de Belgische genderstichting staat wel iets over suicide-pogingen bij post-op transseksuelen:

quote:

Deze positieve tendens in psychisch functioneren staat in contrast met de vier transseksuele vrouwen die sinds de behandeling (een) suïcidepoging(en) hadden ondernomen. Dit vormt een bevestiging van de literatuur die stelt dat transseksuele vrouwen in vergelijking met transseksuele mannen vaker suïcidepogingen plegen (Dixen et al., 1984; Kuiper & Cohen-Kettenis, 1988; Landén et al.,1998). De proefgroep volgde de trend in de Vlaamse bevolking waar het aantal suïcidepogingen hoger is onder vrouwen dan onder mannen (Van Heeringen et al., 2001) Er bleek wel een significante daling van het aantal pogingen na de behandeling op te treden, wat ook een bevestiging is van vele publicaties (Fahrner, Kockott & Duran, 1987; Rehman et al., 1999; Stein et al., 1990; Wållinder & Thuwe, 1975) en een positief effect van de behandeling.

(Het ging hier om een onderzoek onder 35 transseksuele vrouwen en 27 transseksuele mannen die allemaal minimaal een jaar post-op waren)

Op zich een interessant (en belangrijk) onderwerp, en zeker iets om wel rekening mee te houden, vooral als je voor de transitie ook al suicidale tendensen vertoond.

[ Bericht 3% gewijzigd door Joanne35 op 22-05-2009 01:11:44 ]

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 01:02 schreef Joanne35 het volgende:
Ik heb dat soort cijfers ook vaak gelezen, en ook andere cijfers. Maar waar komen die cijfers vandaan? Hoe oud zijn die cijfers? Uit welk land? Gaat het om pre-transitie transen? Om pre-ops of post-ops? Dat maakt allemaal nogal wat uit lijkt me.

En wie leest die onderzoeken eigenlijk?

Zag ergens anders een Topic over Frankrijk en de ICD en zo....
In 1990 gooit men homoseksualiteit eruit, en in pas 1996 voegt men transseksualiteit toe.

Maar goed zelfmoord, zie hier onder een kleine update van de ICD-10.

quote:

Ratified by HoC/WHO at the HoC meeting in Washington, October 2001

The following list is to be included as an Appendix to Volume 2.
Reference: Mortality Reference Group (URC:0109).
Minor change for implementation in January 2003.

Appendix 7.1
List of conditions unlikely to cause death

Code Category or subcategory
F64.0 - F64.9 Gender identity disorders

Even voor de duidelijkheid:

quote:

F64 Genderidentiteitsstoornissen:
F64.0 Transseksualiteit
F64.1 Dual-role transvestitisme
F64.2 Genderidentiteitsstoornis op kinderleeftijd
F64.8 Overige gespecificeerde genderidentiteitsstoornissen
F64.9 Genderidentiteitsstoornis, niet gespecificeerd

Chanta: Hoe heb jij je RLE eigenlijk zelf ervaren, is het mee- of tegengevallen?

Hexley: Ik vraag me wel af of ze daarbij ook transseksuelen hebben meegeteld die nog niet om hulp hebben gevraagd of nog niet weten dat ze 't hebben. De mensen die zich aanmelden voor hulp hebben natuurlijk zicht op een oplossing dus die zullen niet snel geneigd zijn om zelfmoord te plegen.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 21:10 schreef Joanne35 het volgende:
Hexley: Ik vraag me wel af of ze daarbij ook transseksuelen hebben meegeteld die nog niet om hulp hebben gevraagd of nog niet weten dat ze 't hebben. De mensen die zich aanmelden voor hulp hebben natuurlijk zicht op een oplossing dus die zullen niet snel geneigd zijn om zelfmoord te plegen.

Volgens je zelf dus niet...

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 01:02 schreef Joanne35 het volgende:
Ik heb wel begrepen van de site "Bij Ilse Thuis" (die inmiddels helaas offline is) dat er een sterfteonderzoek bij de VU is geweest dat uitkwam op een zelfmoordpercentage van 35%. Dat lijkt overeen te komen met het cijfer 1 op 3 dat je noemt, maar het gaat hier dus alleen om 1 op 3 van de overleden post-op transseksuelen, niet om alle transseksuelen.

Je schreef ook: "zicht op een oplossing",... 1 op de 3 is gewoon extreem hoog hoor.
Maar als je HRT en een SRS alleen als de oplossing ziet, vergeet je dan niet iets?
Het leven er na, sociale zaken als werk, vrienden, familie en de rest van de wereld.

quote:

Maar als je HRT en een SRS alleen als de oplossing ziet, ...

Dat heb ik ook niet gezegd

Ik vind het sociale en psychische deel van de transitie 100x belangrijker dan het fysieke deel. Je moet de kans om te groeien in het proces benutten om er beter en sterker van te worden. En dat gaat gewoon door na de SRS. Mensen die dat niet in zien kunnen inderdaad nog behoorlijk in de problemen komen na de SRS wanneer oude onopgeloste problemen weer terug komen.

Ik ga dus ook nog vrolijk even door met therapie, want ik heb nog zat issues om op te lossen

hoi, ja zoals ik al zei, waar die suicidecijfers precies op gebaseerd zijn weet ik ook niet, maar dat soort getallen doen wel vaker de ronde plus dat er dus nogal wat correctieoperaties nodig zijn, vlgs dr Niessen was de wachttijd na RLE ca 6-12 maanden op de SRS, is dus 18 maanden plus, recent nog 15 maanden en kan me niet voorstellen dat hij dat niet zou weten. Op een ander terrein werd Niessen ook al door Jos Megens gecorrigeerd, het gaat mij erom dat het mij een beetje te-goed-nieuws-show was, 98-99% zou qua operaties goed aflopen, die cijfers zou ik dus ook wel eens willen checken, en na hoeveel jaar na de SRS gemeten. Dus enige waarschuwende woorden zijn wel op zijn plaats lijkt me. Wat niet wegneemt dat wanneer je zeker van jezelf bent, in je RLE-fase geen noemenswaardige, onoplosbare problemen bent tegengekomen en lekker(der) in je vel steekt dan vroeger, dan moet je er voor gaan, en dan helemaal.

Ik ben dus iemand die niet als kleuter al wist dat ie ts was, heb wel van geboorte af een hormoonafwijking, waardoor minder testosteron en minder mannelijke eigenschappen, fysiek en qua karakter, plus nog zo wat... dat 1e heeft mij mijn hele leven bijv. in carriere tegengezeten, maar werkt nu natuurlijk enorm in mijn voordeel. En toch voorzichtig, was geen 25 meer toen ik de stap der stappen moest gaan nemen en niet toen ik me - voor advies - aanmeldde bij de VU in 2005. Heb zelf de diagnostische fase opgeschort omdat ik zelf wilde checken in hoeverre het eigenlijk haalbaar voor mij zou zijn om als vrouw door het leven te stappen. Had toen al enige jaren als tv een dubbelleven geleid en als vrouw naar buiten gaan vond ik heerlijk ! Ook met trein, tram, vliegtuig langs douane enz. In 2007 was de psych dus zover dat ze vroeg of ik het inmiddels zeker wist dat ik t wou en kon. En t antwoord was voor 99% en dat was haar niet genoeg. Ben toen één voor 'één mijn sociale contacten gaan informeren, met de discreetste begonnen, toen en femme zakelijke contacten tegemoet getreden, ben begonnen met eenmalige dus onbelangrijke zakelijke contacten en dat opgevoerd naar steeds oppervlakkiger kennissen/vrienden en belangrijker klanten. (zakelijke dienstverlening). De problemen die ik tegenkwam waren heel heel beperkt. Grootste probleemgeval eigenlijk mijn broer en schoonzus die er volstrekt niet mee om konden gaan, maar met hen ging ik ook al niet zoveel om, dus niet al te belangrijk meer in mijn leven. Op een gegeven moment wist iedereen die mij kende wel zo'n beetje dat ik als vrouw ging leven, weer aangemeld voor hervatting psych.gesprekken, en die kwam toen direct tot oordeel 'klaar voor RLE-fase, Die is dus nov.07 gestart, officieel, Voor mij parttime al v/a 2005 met toenemende intensiteit, vanaf juli 2007 fulltime. Wist dus al dat het overwegend een succes zou worden toen ik daar formeel aan begon. Wat overigens niet betekent dat ik zo knap en goodlooking ben dat ik niet herkenbaar ben als trans. Dat ben ik wel (ook door leeftijd misschien), maar zie er voor de meesten wel acceptabel uit denk ik, krijg af en toe wel eens opmerkingen, maar dan soms licht plagerig; jaar of 2-3 terug nog wel doodsbedreiigingen gehad van jawel... marocs.... maar die waren niet serieus te nemen. Woon redelijjk anoniem in een grote flat in een grote stad, marocvrij, en daar heb ik ook nergens last van. Als je in R'dam in een volkswijk woont, plus op de begane grond, of in een wat vervelender buurt in een andere grote stad in NL, en dat kan zelfs al Gouda zijn dus, dan kan je dat wel duur te staan komen. Ondertussen doe ik al jaren gewoon mijn boodschappen op de centrummarkt in Rotterdam, en kom ook in genoeg andere buurten. Pas nog een leuke shawl gekocht in een winkel in R'dam-Noord van een maroc die ook korans en allerlei religieuze artikelen verkoopt. Waren een hoop hoofddoekjes in de winkel aan het shoppen, werd er heel vriendelijk behandeld. M.a.w. het aantal agressieve marocs moet ook weer niet worden overdreven, het is een kleine groep, maar weten net zo veel media-aandacht te vangen als tegenhanger Geert W. , valt lekker in de media of zo, t publiek smult van weer een actie van jonge marocs, zijn het belgen bijv. dan komt t niet in de krant tenzij die kogels aan kleutertjes gaan uitdelen...
Het omgaan van M naar V heeft mijn zakelijk nauwelijks omzet gekost, en de familiesfeer niet zo heel veel omdat ik nou eenmaal niet zo veel meer met familie omging, met andere sociale contacten niet/nauwelijks effect en ben als vrouw een heel nieuw sociaal netwerk gestart. Al met al geef ik mijn RLE-een 8; en waarom dan geen 9,9 - dat is omdat ik zakelijk te weinig werk heb, er normaal zo parttime werk bij kon krijgen en dàt is plotseling wat moeilijker geworden. Zeker wanneer je als " V (transseksueel) " gaat solliciteren. Dat laatste doe ik dan ook niet meer, gewoon als "V" ook al ben ik pré-op. Omdat ik wel werk heb, en de druk voor extra werk en inkomsten dus ook weer niet zo hoog is, en er door recessie ook minder vacatures zijn, men vaak geen ouderen wil enz. enz. enz. solliciteer ik toch al heel weinig, maar stomtoevallig vandaag (oei, 02.43 uur.... dat was dus gisteren) wel gesoll., maar gewoon als vrouw dus - parttime baan. Overigens 6 weken geleden biijna een vette baan gehad, door puur toeval misgegaan. Maar onbekend maakt onbemind, als een mogelijke werkgever weet dat je trans bent, ben je bij voorbaat achtergesteld bij anderen, dat zie ik wel als een nadeel. Heeft me eerder opgebroken denk ik. Vandaar
8 ipv 9,9 .... Maar iha vind ik het heeeeeeeeerlijk zo dus, en ik hoop jullie ook. O ja , en het krijgen van een vaste relatiie is ook een stuk moeilijker, kan je hier op FOK ! ook uitgebreid vinden in allerlei draadjes . oa van ik geloof Patricia27 die overal nogal kritisch tegenover stond. Dat kan mensen ook opbreken denk ik. En dat kan iedereen opbreken als je ongewenst alleen bent natuurlijk, daar hoef je geen trans voor te zijn. Maar t wordt bedtiijd nu.;) ... XXX, Chantalle

tjemig wel weer lekker bezig geweest met zo'n lap tekst, misschien moet moderator tekst maar om het woord weghalen of zo, XXX Chantalle

o ja toch nog 1 opmerking, de oestrogenen kocht ik al een tijdje eerder, via het internet antitestosteron leek me wat linker (trombosegevaar) en dat durfde ik niet aan op eigen houtje. De eerste had aanvankelijk maar beperkte werkingen en alleen lollige, na de antitestosteron konden de oestrogenen de plaats van de testosteron pas goed innemen en kwamen de bekende effecten. De antitestosteron, androcur, heeft vlgs toelichting mogelijke bijwerkingen, zoals opvliegers, en ja hoor, ik vlieg wat af, heel wat slapeloze uren. Als je een vaste baan hebt en wel vroeg moet opstaan kan dat heel vervelend zijn.Mogelijke bijwerking is ook dat je emoties versterkt worden. En dat merk ik dus ook, heb geen huilbuien, ik heb al mijn tranen al in mijn jeugd verspeeld maar dat heeft nix met mijn ts-zijn te maken, maar merk wel dat wanneer ik problems heb, een pestbui heb, neerslachtig ben, dat allemaal heel erg versterkt word, sterker dan ik ooit in mijn leven heb gehad. Dat kan betekenen dat juist in deze hormoonfase (na de SRS kan je androcur weer worden teruggebracht) ts-en die toch al niet zo lekker in hun vel zitten echt depressief worden, alles niet meer zien zitten en er een eind aan maken. Ik denk dan ook dat psych. begeleiding ook in deze fase heel erg belangrijk is, alsmede het hebben van intimi die je echt kunnen en willen ondersteunen. Ik denk ook dat voor velen geldt dat een RLE-fase van 18 maanden echt niet te lang is, maar dat zal niet voor iedereen gelden. Gezien mijn eerdere zelf uitgesproken twijfels tav mijzelf mogelijkerwijs wel..... al sta je raar te kijken in zo'n VUzaal als je hoort dat de RLEfase 12 maanden duurt terwijl je net de verplichte 18 maanden hebt doorlopen.... nu ist mooi geweest, XXX

Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 00:45 schreef Joanne35 het volgende:
Dat heb ik ook niet gezegd

Ik vind het sociale en psychische deel van de transitie 100x belangrijker dan het fysieke deel.

Nee dat klopt, het is even omhoog scrollen en we het zien...

Maar eigenlijk heeft men ook geen "zicht op een oplossing".
Men heeft zich op, na de diagnose HRT + RLE en als alles goed gaat de SRS.
Had je geschreven dat men bv. hoop heeft, dan had ik denk ik ook niets gezegd.

In dit geval zijn cijfers van alleen post TS'en beter, de pre ops'en hopen dat het naar verloop
van tijd wel goed komt. Hierdoor is de kans erg groot dat je een iets positiever resultaat zou
krijgen en uiteindelijk is het in de meeste gevallen toch pre ops --->> post ops.

Neem aan dat je met "het fysieke deel" de privé zone tussen de benen bedoelt.
Maar goed het totale plaatje, dus laat ik het netjes zeggen door het leven moet als een "lelijk eendje".
En dat heeft natuurlijk ook invloed op je sociale leven wat dan weer
tot of extra psychische problemen kan leiden.

Voor sommigen is de oplossing, maar voor anderen het "probleem" in ruilen voor een ander probleem.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:15 schreef wonderer het volgende:
Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

Als je op de goede plek woont, Nederland en de VS heel simpel,...
Maar Spaanse Douane onderschept het meeste,
dus versturen de meeste toko's het niet rechtstreeks naar bv Spanje.

Chanta: Je schrijft echt niet te veel hoor, ik vind het heel interessant om te lezen en ik heb ook de indruk dat je je transitie heel verstandig aangepakt hebt door het zo rustig aan te doen.

Ik had niet zozeer het gevoel dat het een goed-nieuws show was maar meer dat we een soort VU-propaganda te horen kregen. De VU heeft liever niet dat mensen uitwijken naar het buitenland, en ik vond het dan ook interessant om te zien dat Jos beweert dat niet-bedreigende correcties niet worden uitgevoerd bij de VU als je in het buitenland bent geopereerd terwijl die chirurg het tegendeel beweerde. Ook die opmerking van de chirurg dat hun technieken nu beter zijn dan die in Thailand moet je natuurlijk met een korrel zout nemen, elke chirurg zal zijn eigen technieken de beste vinden. Dan vind ik de ervaringen van andere transseksuelen veel belangrijker dan wat ze bij de VU allemaal beweren.

Wat betreft die moeite om relaties aan te gaan, die beslissing is makkelijk voor mij aangezien ik als man nooit in staat ben geweest om een relatie aan te gaan. Ergens rond mijn 20e heb ik de moed al opgegeven op dat gebied en me er op ingesteld dat ik altijd wel alleen zou blijven. In principe kan het dus alleen maar beter worden. Wel merk ik dat ik nu ik meer met mijn gevoelens in contact sta de behoefte aan een relatie weer begint te groeien, dus dit is wel een beetje een risicofactor, maar dan nog geldt dat ik gewoon als vrouw een relatie met een man wil dus ik heb wat dat betreft weinig keus.

Dat alleen oestrogenen slikken nauwelijks helpt verbaast me niets, ik heb begrepen dat het lichaam een evenwicht in stand houdt. Hoe het precies zat weet ik niet, maar je lichaam zal dan waarschijnlijk of meer testosteron aanmaken of oestrogenen omzetten in testosteron waardoor dit het effect verlaagd. Je moet dus echt anti-androgenen er bij nemen.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:51 schreef Hexley het volgende:
Neem aan dat je met "het fysieke deel" de privé zone tussen de benen bedoelt.

Nee, ook de HRT en eventueel FFS

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:15 schreef wonderer het volgende:
Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

Je kan alles via het Internet kopen, maar de vraag is natuurlijk of het verstandig is. Er is een reden waarom hormonen officieel alleen op recept verkrijgbaar zijn in Nederland en zoals Chanta ook al opmerkte kan de effectiviteit ook tegenvallen als je zelf maar wat gaat proberen. Als je zelf aan de hormonen wil kan je beter je huisarts om hulp vragen (en eventueel van huisarts veranderen als je eigen huisarts niet mee wil werken).

Hmm, sorry, ik begin ook al van die lange verhalen te schrijven

Hmmm...

Hoewel het natuurlijk zinnig kan zijn om een blik te werpen op de levensloop van precedenten - het kan je immers meer inzicht geven in wat nog kan komen - lijkt het me veel belangrijker om voor jezelf een reeel beeld te hebben van je eigen toekomst. Ik vind het nogal idioot om cijfers over zelfmoord op mezelf te projecteren als ik zelf nooit aan zelfmoord denk.

Heel vroeger zijn er wel eens gedachten bij me opgekomen over zelfmoord en toen was ik vooral heel erg in de war en wist ik niet wie of wat ik nou was of wilde zijn. Het was voor mij het gebrek aan 'contact met mezelf' dat mij deprimeerde. Sinds ik in contact ben met mezelf, en dus weet wie ik ben, ben ik me eigenlijk alleen maar beter gaan voelen. En dat terwijl er op fysiek vlak toch nog maar weinig écht naar mijn zin is. Het enige dat nu wezenlijk veranderd is, is een verminderde baardgroei door lasertherapie en het lange haar dat ik heb laten groeien.

Daarnaast krijg ik momenteel vooral op mijn werk met nogal wat vraagtekens te maken, collega's die vinden dat ik toch wel heel erg vrouwelijk ben voor een man - zij weten het nu nog niet maar daar komt binnenkort verandering in - en de twijfelende blikken van mensen op straat of in de supermarkt die even niet weten wie of wat ze nou precies voor zich hebben. Dat is allemaal best te verdragen, zeker als ik het in contrast met het verleden stel. Toen was ik het namelijk die niet goed wist wie of wat ik nou precies voor me had.

Mijn 'reis' door mijn eigen psyche en het ondernemen van stappen richting transitie doen mij allebei goed. Het heeft me namelijk, naast inzicht in mezelf, in staat gesteld vrede te sluiten met wie ik ben, namelijk iemand die vrouwelijk denkt en voelt maar jammer genoeg geen congruent lichaam heeft. Kortom, een vrouw met een mannenlichaam.

Ik denk dat de fysieke veranderingen, zowel de externe als de interne vervrouwelijkingen, toch wel belangrijk zijn. Uiteraard schiet je met die veranderingen niet veel op als je niet gelukkig kunt zijn met wie je feitelijk bent. Met andere woorden, zonder de mentale verandering heeft de fysieke verandering weinig zin. Dat zal je denk ik niet dichterbij jezelf brengen.

De fysieke veranderingen zie ik niet als een oplossing van het probleem (het vrouw-zijn met een mannenlichaam). De oplossing van dat probleem is volgens mij niet echt mogeljk, dan had ik namelijk fysiek als vrouw geboren moeten zijn en dat zal niet gebeuren. De fysieke veranderingen die ik door ga maken, door middel van hormoontherapie en operaties, zie ik als een verbetering van de huidige situatie. Mijn lichaam wordt daar namelijk vrouwelijker van en zal daardoor beter overeenstemmen met mijn psyche dan zoals mijn lichaam nu is.

Om even terug te komen het onderwerp in kwestie, namelijk zelfmoord, Het beeindigen van je leven is natuurlijk geen oplossing, dat zal iedereen die psychisch goed in zijn of haar vel zit beamen. Ik denk dan ook dat genderdysforen met een goed introspectief inzicht daarin ook geen toevlucht zullen zoeken. Het zullen eerder degenen zijn die voorbij gaan aan de realiteit, namelijk dat je een incongruent lichaam hebt en dat je lichaam nooit helemaal congruent zal zijn als je doel is om 100% vrouw te worden. Als je er zo tegen aankijkt wordt je lichaam slechts minder incongruent.

Het is denk ik belangrijk om te beseffen dat je als MtF genderdysfoor dus nooit een vrouw zult worden zoals de vrouwen die met een congruent lichaam worden geboren. Je zult denk ik vrede moeten hebben met dit gegeven. Pas als je vrede hebt met het feit dat je iemand bent die fysieke verandering zoekt of heeft gezocht om aansluiting te vinden bij je psyche, zul je gelukkig kunnen leven als iemand die fysieke verandering zoekt of heeft gezocht om aansluiting te vinden bij je psyche.

Wat ik wil zeggen is dat je dit soort onderzoeken je niet onzeker moet laten maken over jezelf, dus denken: "Als 1 op de 3 transseksuelen zelfmoord pleegt, hoe zal het mij dan vergaan?". Zie ze liever als een reden om zorgvuldig met jezelf om te gaan. Ik denk dat voor genderdysfore mensen het allerbelangrijkst is om in contact te staan met jezelf, wie je bent. Het wordt immers niet voor niets een gender identiteits stoornis genoemt.


P.S. : Dit is overigens geen aanklacht tegen medeforum-gebruikers of mensen die hier anders tegen aan kijken hoor. Het is slechts mijn visie op het geheel en in mijn ogen heeft iedereen recht op zijn of haar eigen visie.

-XX- Nina

[ Bericht 0% gewijzigd door Nina2602 op 23-05-2009 15:25:01 ]

Ik zie een (eventuele) lichamelijke verandering toch vooral om te zorgen dat de buitenwereld je ziet zoals je bent. Dat ze je niet met mevrouw aanspreken als je een meneer bent en vice versa. Gewoon het aantal keer dat je geconfronteerd wordt met je "probleem" verminderen.

quote Nina : "Wat ik wil zeggen is dat je dit soort onderzoeken je niet onzeker moet laten maken over jezelf, dus denken: "Als 1 op de 3 transseksuelen zelfmoord pleegt, hoe zal het mij dan vergaan?". Zie ze liever als een reden om zorgvuldig met jezelf om te gaan. Ik denk dat voor genderdysfore mensen het allerbelangrijkst is om in contact te staan met jezelf, wie je bent. Het wordt immers niet voor niets een gender identiteits stoornis genoemt."
overigens ook daarvoor hele wijze woorden ook het advies hier is natuurlijk heel goed, en het hele issue is natuurlijk megabelangrijk, als het goed is worden eventuele problemen bij de gesprekken met de psycholoog tijdig getackeld, daar zijn dit soort gesprekken voor bedoeld. Zij die niet lekker in hun vel zitten, op de een of andere manier flinke problemen hebben (uitgezonderd natuurlijk het zitten in een verkeerd lichaam), mogen, zo heb ik begrepen, niet verder naar "de volgende ronde", ongeacht in welke fase ze zitten.
De enige reden die ik had in mijn stukje om het over die 1/3 te hebben was dat de VU-infoavond naar mijjn inzicht een véél te rooskleurig beeld schetste van o.a. de gedane SRS-en en daarmee van het afsluiiten van het veranderingstraject van de desbetreffende transen. Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.
Wereldwijd staan de thaise chirurgen als de beste bekend, commentaren over dhr. Niessen: ik heb er nog niet veel gelezen, maar ze waren niet zo heel gunstig zeg maar, die over Bouman wel. Omdat het er niet zo veel waren misschien ook geen goede graadmeter nog, men levert ook liever commentaar als een ervaring slecht was, dan wanneer die goed was.
Hormonen via internet kopen, via medisch voorschrift altijd te verkiezen, dan krijg je het nog vergoed ook normaliter, er kunnen redenen zijn dat je toch buiten dat circuit nog wilt starten. Maar dan moet je wel goed weten waar je aan begint, van tevoren de mogelijke risico's goed inschatten, dat heb ik dus gedaan met als gevolg dat ik geen androcur en wel oestrogenen heb genomen. Oestrogenen hadden dus slechts een beperkt effect. Groter effect op mjin portemonnee overigens. Met googelen kan je er genoeg vinden, maar er zitten natuurlijk veel oplichters tussen. Je mag wel je creditcardgegevens e.d. doorgeven dus als je de verkeerde leverancier treft dan kan het goed fout gaan. Doorgaans gaat info over goede leveranciers van mond op mond, en zo kwam ik ook aan een goed adres, van iemand die wist dat ik al lang in dit proces zat en niet onverantwoord bezig was.. XXX, Chantallle

Ik heb gisteravond een beetje gelezen over hormonen, maar je kunt dus niet meer stoppen als je er genoeg van hebt

Het wordt hier volgens mij niet vergoed trouwens

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 17:46 schreef wonderer het volgende:
Ik zie een (eventuele) lichamelijke verandering toch vooral om te zorgen dat de buitenwereld je ziet zoals je bent. Dat ze je niet met mevrouw aanspreken als je een meneer bent en vice versa. Gewoon het aantal keer dat je geconfronteerd wordt met je "probleem" verminderen.

Uiteraard is dat ook een onderdeel van de motivatie om fysieke verandering te zoeken. Maar het is voor mij toch echt meerledig.

Het is mij er allereerst te doen om het feit dat ik geen zin heb om met een groot uithangbord met 'Transseksueel' boven mij hoofd rond te lopen. Dus een beetje wat jij hierboven zegt. Ik heb liever dat mensen mij eerst leren kennen en dat ik ze dan zelf kan vertellen dat ik genderdysfoor ben.

Daarnaast zou ik graag willen dat er ook een vrouwelijk gezicht naar me terugkijkt als ik in de spiegel kijk. Dat is voor mij toch ook best belangrijk. De door testosteron verknalde haarlijn schreeuwt nog steeds 'Man!' als ik mijn haar in een staart maar achter doe of als het op straat weer eens van zijn plaats waait.

En last but not least, ik zou graag willen dat mijn kleding beter past. Denk daarbij aan rokken, jurken en spijkerbroeken die toch wat losjes rond de heupen vallen of het kruis dat ondanks het tucken toch boller staat dan ik zou willen.

Om maar te zwijgen over badkleding. Ik heb in november een familie uitje bij CentreParcs en ik zit me al een paar maanden af te vragen wat ik dan toch in vredesnaam aan moet. Ik denk dat het maar een prothese tankini moet worden, aangevuld met een boardshort om het verbergen van de gehekelde edele delen wat makkelijker te maken. Maar ik zou het toch wel fijn vinden als ik op termijn een gewone bikini aan zou kunnen, zonder me zorgen hoeven te maken over het vertoon van en bobbel op de verkeerde plek en het verschuiven van bobbels op de juiste plek.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nina2602 op 23-05-2009 20:24:01 ]

Ja... op zich herken ik het wel hoor. Ik zou ook best graag gewoon in een zwembroek met ontbloot bovenlijf willen rondlopen. Littekens of niet. Of een shirt aantrekken dat mooi plat zit.

Konden we maar gewoon van lichaam ruilen, dan zou al die ellende niet nodig zijn (hoewel je met mijn lichaam nog steeds last zou hebben passende kleren te vinden ).

Haha... mja dat zou wel makkelijk zijn. Jammer dat het niet zo werkt, dan zou het zelfs mogelijk zijn om kinderen te krijgen. Maar ja, it ain't gonna happen... Jammer maar waar.

Desondanks houdt ik wel van mezelf hoor.

quote:

Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.

Volgens mij geeft het percentage van 1-2% het aantal spijtoptanten van het hele proces weer. Ik geloof dat het aantal mensen dat ontevreden is over de resultaten van de SRS wat hoger ligt, maar blijkbaar hebben die er nog steeds geen spijt van dat ze in transitie zijn gegaan.

Overigens ben ik net terug van een computerfeestje (iets uit mijn oude leven) waar ik gekleed als vrouw naar toe ben geweest om maar even in mijn oude vriendenkring met een knal uit de kast te komen. En het was helemaal geweldig, ik werd volkomen geaccepteerd. Ze zeiden dat ik nog nooit zo'n vrolijk uit mijn ogen had gekeken en nog nooit zo open was geweest, ze hebben gisteren meer over me geleerd dan in de 10 jaar dat ik de meesten van hen al ken. Maar wat me nog het meest geraakt heeft is dat een van mijn vrienden begon te huilen van ontroering omdat ik eindelijk mezelf had gevonden. Zo zie je maar dat mannen ook best emoties kunnen tonen.

Dus, hmm, ik voel me best wel goed op dit moment

Wat goed zeg Joanne en wat dapper!

Klinkt inderdaad heel mooi Gefeliciteerd

quote:

Op zondag 24 mei 2009 16:13 schreef Joanne35 het volgende:
Overigens ben ik net terug van een computerfeestje (iets uit mijn oude leven) waar ik gekleed als vrouw naar toe ben geweest om maar even in mijn oude vriendenkring met een knal uit de kast te komen.

Woei... Dat is heftig, zo zonder enige vorm van introductie. Daar heb je wel even wat lef voor nodig. Maar wat gaaf dat het zo goed gevallen is, dat zal wel lekker motiverend werken.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 18:03 schreef Chanta het volgende:
De enige reden die ik had in mijn stukje om het over die 1/3 te hebben was dat de VU-infoavond naar mijjn inzicht een véél te rooskleurig beeld schetste van o.a. de gedane SRS-en en daarmee van het afsluiiten van het veranderingstraject van de desbetreffende transen. Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.

* Hexley heeft oa. TellSell op het CVtje staan....

Maar voor een echt goed oordeel moet je wel toegang hebben tot het onderzoeksrapport hebben
en deze kunnen vergelijken met andere. Daarbij blijven er waarschijnlijk altijd vragen onbeantwoord.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 01:02 schreef Joanne35 het volgende:
In deze infomap van de Belgische genderstichting staat wel iets over suicide-pogingen bij post-op transseksuelen:
[..]

(Het ging hier om een onderzoek onder 35 transseksuele vrouwen en 27 transseksuele mannen die allemaal minimaal een jaar post-op waren)

In dit getal vier van de vijfendertig dus,...
Maar vijfendertig is een redelijk kleine groep dus hoe betrouwbaar is het?
Iets wat ik me afvraag is hoe oud waren ze bijvoorbeeld?

In Spanje heeft men een eigen versie van de SoC, het vertoont veel overeenkomsten met de SoC
maar het staat vol met verwijzingen naar andere onderzoeken. Op pagina twintig heeft men het over
de bijwerkingen / risico's van de HRT.

Men heeft het oa. over een onderzoek van ene Meyer uit 1986 er ontbreken een hoop details,
wat men wel meld is dat het onderzoek gedaan is onder negentig personen (dit getal is gemengd FtM + MtF).
Verdere getallen ontbreken, maar de risco's staan wel in twee tabellen: FtM en MtF. De laatste is
nog eens onderverdeeld in jongeren en ouderen, maar depressies staat alleen bij oudere MtF's.

Een andere onderzoek wat er ook in genoemd wordt is van Asscheman uit 1989,
de groep bestond uit 303 MtF's en 122 FtM's. Hier noemt men ook cijfers:
Vijfentwintig van de MtF's had last van depressies, volgens mij is dat 8,25% of zo...

De verschillen tussen de onderzoeken zijn aardig groot
en zonder verdere details is een echte conclusie naar mijn mening gewoon niet mogelijk.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 18:21 schreef wonderer het volgende:
Het wordt hier volgens mij niet vergoed trouwens

HRC heeft wel daar een handige zoekmachine voor.
Tijd voor een nieuwe baan en veel succes met solliciteren...

o ja en nog even op bovenstaand reageren, o.a. op Nina, het is dus niet zo zoals boven ook gezegd dat een SRS voor iedereen al zijn/haar problemen oplost, er zijn ook mensen die andere problemen hadden en vaak ook houden, kunnen ook genderdysforie-gerelateerde problemen zijn die ziich vervolgens na SRS wel oplossen, maar er zijn er ook die andere problemen overhouden. En zoals boven ook al gesteld, het is maar voor heel weinigen zo dat ze na de SRS niet als trans herkenbaar zijn, in eerste of tweede instantie; ik ook niet trouwens, na 18 maanden RLE, maar vóór de SRS. Ze zijn er wel maar t zijn uitzonderingen. En zo is het ook zo dat hormonen bij voor zover ik weet iedereen geestelijke en lichamelijke veranderingen veroorzaken. Maar welke en in welke mate schijnt ook weer heel verschillend te zijn. Heb zelf een cup A bijv. en zou liever een B willen..... Maar cupje A ben ik èigenlijk ook al tevreden mee hoor, dus of ik daar nog een BVG operatie voor laat doen weet ik niet. Cupgrootte schijnt o.a. mede bepaald te zijn door erfelijke factoren: de cup van mamsie.. en de leeftijd van je HRT schijnt ook wel een belangrijke factor te zijn. Ik dus vrij laat. Maar als je te hoge verwachtingen van een HRT hebt dan kan het erg tegenvallen, zo groot zijn de veranderingen nou ook weer niet. In mijn geval begon het kalen van mijn koppie een maand of 3 voor start van de HRT. En dat kalen is echt gestopt, haargrens misschien ook een ietsje naar voren gekomen. Heb overigens een aardig taaie kop wat dat betreft, mijn vader was op zijn 26e al kaal, ik dus nog niet en op mijn 48e ook nog steeds geen grijze haren.... Iets zachtere huid , wat voller gezicht en wat bredere heupen gekregen, volgens het boekje Maar het schijnt per persoon te verschillen, en de verschillen zijn niet gigantisch groot.

>>> Volgens het boekje raak je door de androcur je libido, je sexzin kwijt ! Daar is door de endocrinoloog ook nog eens duidelijk op gewezen tijdens het laatste gesprek voor start van de HRT, dat je je libido kwijtraakt daar was geen twijfel over mogelijk. dit werd op de info-avond echter niet vermeld.....Ik ken inderdaad transjes die voorheen toch wel een beetje geile beestjes waren en nu totaal frigide... had mij ook kunnen overkomen, maar gelukkig ben ik hier een uitzondering in, nog nergens last van. Anderen schrijven dat het effect jaren later nog kan komen. Dus je loopt echt dat risico en dat moet je je goed realiseren. Als ik pas over 30 jaar frigide word heb ik er vrede mee.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 01:57 schreef Chanta het volgende:
>>> Volgens het boekje raak je door de androcur je libido, je sexzin kwijt ! Daar is door de endocrinoloog ook nog eens duidelijk op gewezen tijdens het laatste gesprek voor start van de HRT, dat je je libido kwijtraakt daar was geen twijfel over mogelijk. dit werd op de info-avond echter niet vermeld.....Ik ken inderdaad transjes die voorheen toch wel een beetje geile beestjes waren en nu totaal frigide... had mij ook kunnen overkomen, maar gelukkig ben ik hier een uitzondering in, nog nergens last van. Anderen schrijven dat het effect jaren later nog kan komen. Dus je loopt echt dat risico en dat moet je je goed realiseren. Als ik pas over 30 jaar frigide word heb ik er vrede mee.

Bij mij begon de zin in sex een jaar na mijn operatie. Ben in nov 2007 geopereerd, nov 2008 begonnen de hormonen op te spelen.

Deze aflevering van "je zal het maar hebben" al gezien? Leuk joch

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 02:49 schreef wonderer het volgende:
Deze aflevering van "je zal het maar hebben" al gezien? Leuk joch

Ligt het nou aan mij of is er tegenwoordig steeds meer positieve aandacht voor dit onderwerp in de media? Laatst al die goede uitzending van Sophie op 3 en nu dit. Misschien heb ik een vertekend beeld maar voor mijn gevoel gaat het de goede kant op in NL.

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 19:39 schreef Nina2602 het volgende:

[..]

Ligt het nou aan mij of is er tegenwoordig steeds meer positieve aandacht voor dit onderwerp in de media? Laatst al die goede uitzending van Sophie op 3 en nu dit. Misschien heb ik een vertekend beeld maar voor mijn gevoel gaat het de goede kant op in NL.

't Zijn allebei BNN programma's, toch? Ik denk dat die gewoon wat baanbrekender bezig zijn dan de rest. Het zou pas echt de goede kant op gaan als EO en SBS6 het onderwerp integer zouden behandelen

Maar goed, het is (veel) beter dan niks, natuurlijk

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 21:52 schreef MuteZukini het volgende:
heb de JZHMH aflevering net ook even bekeken, zag er op zich wel goed uit, jammere vond ik wel dat de vraagstelling van dat presentatortje zo was dat Mick zich meer voor z'n genderdysforie aan het verantwoorden was, wat dus absolute onzin is.
Ik heb me nog ver voor 'Sophie op 3' zelf ook aangeboden om mee te doen aan JZHMH na een oproepje van BNN, mochten ze geen jongen vinden (aangezien ik het beter vind ook eens vaker een trans-jongen op tv te zien (wat dus wel is gelukt)), maar in elk geval dit soort vraagstellingen hadden ze bij mij niet moeten proberen.

Wat betreft de toekomst is het nog maar afwachten wat Hilversum gaat brengen, zit bijvoorbeeld niet te wachten op medische programma's hierover.

* MuteZukini is stiekem echt niet zo negatief over alle media-aandacht als dat het lijkt hoor

Zo doet hij bij alle ziektes, hoor. Hij stelt de vragen die de kijkers waarschijnlijk hebben. Bij dat meisje met clusterhoofdpijn ook, "stel je niet een beetje aan". Dat soort vragen krijg je gewoon, dat weet je zelf toch ook? Ik vond het niet erg dwingend en hij had zelf wel een openminded gevoel over zich.

Ik snap je geloof ik niet helemaal. Hoe had je het dan willen zien?

Opvallend, ik heb het net ook gekeken en ergerde me aan precies hetzelfde stukje. Ik had ook al het gevoel dat die jongen zich moest verantwoorden voor zijn gevoelens, en ik vond dat het ook niet goed uit de verf kwam dat het besef dat je in het verkeerde lichaam kunt zitten een punt van herkenning kan zijn. Het zou me niets verbazen als er nu kijkers zijn die de conclusie trekken dat het om na-aperij gaat.

Ook die opmerking van Peggy Cohen-Kettenis dat het wel om een officieel erkende diagnose gaat vond ik raar, het is bijna alsof zij zich ook probeert te verantwoorden dat ze wel met 'iets serieus' bezig is.

Maar misschien valt het wel mee hoor en zijn wij gewoon overgevoelig op dit gebied

Ik denk eerlijk gezegd wel dat dit de manier is om de interesse van pubers te wekken. Valerio stelt de vragen die de kijker heeft.

Hij probeerde wel heel duidelijk bepaalde antwoorden te pakken te krijgen, echt een goede journalist is het nog niet, maar ik had echt niet de indruk dat hij Mick anders behandelde dan in de rest van de afleveringen.

Vond het ook wel opvallend, ja. Beetje verhoor achtig. Uiteraard moeten er kritische vragen gesteld worden maar dat is niet ZIJN taak. Had ook wel wat meer zaken eromheen willen zien (ouders?) maar ja dat moet natuurlijk allemaal snel snel.

[ Bericht 12% gewijzigd door Magenta op 29-05-2009 12:28:31 ]

Ach, stiekem is de EO toch altijd een beetje dubieus bezig als het gaat om LGBT-dingetjes.

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 12:23 schreef Magenta het volgende:
Vond het ook wel opvallend, ja. Beetje verhoor achtig. Uiteraard moeten er kritische vragen gesteld worden maar dat is niet ZIJN taak. Had ook wel wat meer zaken eromheen willen zien (ouders?) maar ja dat moet natuurlijk allemaal snel snel.

Waarom is het niet ZIJN taak?

Men, jullie zijn ECHT vrouwen Het viel allemaal wel mee, en Mick werd niet echt bijzonder behandeld vergeleken bij de rest van de programma's.

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 17:37 schreef wonderer het volgende:

[..]

Waarom is het niet ZIJN taak?

Men, jullie zijn ECHT vrouwen Het viel allemaal wel mee, en Mick werd niet echt bijzonder behandeld vergeleken bij de rest van de programma's.

Dank je

Gewoon, ik vind het niet echt nodig zo 'kritisch' te zijn. Laat het stellen van een diagnose maar aan het Genderteam.

Dan ben ik wel benieuwd (concreet) welke vragen jij Valerio had willen laten stellen om de gemiddelde BNN-kijker duidelijk te maken wat genderdysforie is.

Ik vond het eigenlijk wel gaan met het 'verhoor'. Natuurlijk als iemand mij in het dagelijks leven zulke vragen zou stellen, zou ik denk ik behoorlijk bijdehant antwoord geven. Maar dit soort vragen spelen denk ik wel bij de jeugd (ook bij volwassenen maar die spreken ze alleen minder snel uit!) Nou heb ik niet de hele reeks van JZHMH gekeken maar ik had niet de indruk dat Valerio de één nou anders behandelde dan de ander.

BNN maakt nog steeds radio en televisie in de geest van Bart de Graaff, de man van onder meer Boos en Tering Tubbies. En dat zijn allebei best brutale televisieprogramma's. Maar dat is toch wel een beetje BNN denk ik. Luister eens naar De Koen En Sander Show op 3FM, de vragen die daar gesteld worden gaan ook best ver. Van een omroep die ook De Grote Donorshow heeft gemaakt hoef je denk ik niet te verwachten dat je geaaid wordt.

Ik vond het best een goed item.

Precies mijn punt. Dank je, Nina

Haha, geen dank.

ik vond het ook wel meevallen, wel kritisch, met een misschien licht vervelend ondertoontje, maar zo is Valerio nou 1x in al zijn interviews, ook in andere programma's, maar uiteindeiljk niet veroordelend, niet met een netatief eindoordeel. Vond het item wel extreem kort waardoor het onderwerp niet echt uit de verf kwam en niet echt verhelderend werkt. Valerio staat model voor een jonge vent zomaar uit de maatschappij die er nog nooit van heeft gehoord en dat zo iemand je anders benadert dan een specialiste van de VU geeft alleen een realistisch beeld van de wereld waarin we leven. Toch vind ik in het algemeen dat er heel veel voorlichting is vanuit diverse hoeken, niet vanuit alle hoeken, wel vanuit meerdere hoeken, waardoor steeds meer mensen het onderwerp transseksualiteit kennen en er niet bij voorbaat negatief tegenover staan. Ik denk dat ook ik daar nu al voordeel van heb in mijn dagelijks functioneren als transvrouw in de maatschappij, en met mij zoveel anderen. En ook Sophie heeft daar weer een klein beetje toe bijgedragen dus, XXX voor Sophie ! Zou zelf het lef overigens niet hebben, ... denk ik...

het ging laatst trouwens over dat operaties in Nederland de beste zijn maar eigenlijk vraag ik me dat wel af... Is het niet zo dat er in bijv. Thailand veel meer operaties worden gedaan? En door meer ervaring zouden ze dan niet vanzelf beter worden?

ik mag beginnen aan de diagnostische fase

nu een maand of wat wachten op mijn eerste gesprek.

Gefeliciteerd

Ik heb volgende week m'n intakeeeee

Ook gefeliciteerd

Ja, ik ben ook ontzettend blij! Al stelt het intake natuurlijk niks voor, maar het is het grote begin natuurlijk

Op de FP staat nu ook het bericht dat Thomas Beatie zijn 2e kind heeft, ook leuk nieuws! Al moet je maar niet beginnen met het lezen van de reacties daarop

Iemand gisteravond nog die uitzending gezien met Kelly van der Veer? (Was volgens mij op ned2).

quote:

Op woensdag 10 juni 2009 15:27 schreef Sembam het volgende:
Ja, ik ben ook ontzettend blij! Al stelt het intake natuurlijk niks voor, maar het is het grote begin natuurlijk

Op de FP staat nu ook het bericht dat Thomas Beatie zijn 2e kind heeft, ook leuk nieuws! Al moet je maar niet beginnen met het lezen van de reacties daarop

Nu wil ik het wel lezen... bedankt

quote:

Op woensdag 10 juni 2009 16:36 schreef Doagere het volgende:
Iemand gisteravond nog die uitzending gezien met Kelly van der Veer? (Was volgens mij op ned2).

Hoe heette het programma dan?

-edit- nvm, stond op de voorpagina van uitzeninggemist dus. 1 ding is jammer: over vaders en zonen *zucht diep*

Nog een edit - Ik kijk nu 5 minuten en het valt me toch niet tegen.

[ Bericht 9% gewijzigd door NoktetMort op 10-06-2009 19:23:25 ]