Het OUD Estafette Topic deel 3

oops, had jij iets te maken met het onderwerp dat ik aansneed? nee toch!

oh wacht je hebt er nog iets bij geschreven. ik stelde mijn vraag inderdaad aan shmoopsy. en over oldbies gesproken, jij bent dan juist weer een goede link naar een wat newerebie. leek me zo.

Mooi Shmoops! En ik wist dat helemaal niet, van je partner..heftig.. .

Mooie verhalen hier

Mooi Shmoopy!

Er worden hier allemaal dingen verteld die ik nooit wist. Wow!

Wat een supertopic is dit toch! Ik ben benieuwd naar wie het stokje doorgegeven gaat worden

Ik heb in een ruk alledrie de topics doorgelezen. Wat een bijzondere verhalen staan erin. Erg leuk, om althans het idee te hebben, mensen wat beter te leren kennen.

prachtige verhalen reeks is dit geworden

Mooi verhaal Shmoopy.
Ik vind eigenlijk alle verhalen mooi, of ik degene nu ken of niet. Zo bijzonder om ook eens de andere kant te lezen.

Mooi Shmoopy.
Dat van die vertrutting en het nog veel kunnen leren, vind ik erg herkenbaar. Ik vond mezelf al behoorlijk wijs, maar ik heb hier op Fok toch echt nog heel erg veel geleerd op allerlei gebieden.

Shmoops

maar dat wist je al

mooi gedaan meis!!

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 22:51 schreef easy-going het volgende:

[..]



Ik heet wel easy-going omdat snoopy al bezet was

Wat leuk om ook het verhaal te lezen van de Oerbies.
Yv, wat ben je toch een heerlijk eerlijk mens. Ik zou je zo in een doosje willen stoppen.

Shmoopy, wat klintk het fijn bij jullie. Ik hoop dat je kinderen het ook zo voelen, 'als een villa Kakelbont.' Een heftig leven, maar bovenal heel stabiel nu, zo lees ik het. Je klinkt als een mooi mens.

Mooi verhaal, Shmoopy!

quote:

Op dinsdag 17 februari 2009 23:24 schreef Slaapmeisje het volgende:

[..]



Alle gekheid op een estafettestokje, anders wordt het misschien helemaal een Oldbies only topic toch? En ik neem aan dat je vraag over tong naar shmoopy is, want ik heb alleen maar met hem in een donker bos gezeten in het midden van de nacht (samen met nog zo'n 25 FOK!kers dan )

Nee joh! Daar was Tong niet bij!

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 17:54 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nee joh! Daar was Tong niet bij!

Ik zat het me ook al af te vragen of Tong erbij was!! Ik kon het al niet geloven maar ja.. er waren wel meer vreemde dingen daar !

Neh, daar was tong niet bij, hoor, Slaapmeisje.
En snoopy, 'shmoopy' is een koosnaampje, het betekent knuffelig, schattig (alles wat ik ben, jeweets ) en die had ik al een jaar in m'n hoofd voordat ik me registreerde. Er was ooit een hilarische Seinfeld-aflevering waar dat koosnaampje steeds in voorkwam, en dat is blijven hangen, vandaar.

Ik geef graag het estafettestokje over aan Moonah.
We hebben ooit een heel leuke middag samen doorgebracht in Utrecht, en ik was diep onder de indruk: wat een tof mens. Warm, wijs en mooi. En een juf waar je je kinderen graag aan uitbesteedt.
Daarom aan haar de vraag:
Merk je, nu je Thies hebt, dat je op een andere manier bezig bent met de kinderen in je klas?
Gevoelsmatig dus. Ben je makkelijker of juist strenger geworden, krijg je daardoor meer begrip voor de invalshoek van de ouders enz.
Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 18:30 schreef just me het volgende:

[..]

Ik zat het me ook al af te vragen of Tong erbij was!! Ik kon het al niet geloven maar ja.. er waren wel meer vreemde dingen daar !

Nou ja ik was er....

Leuke vraag! Ben benieuwd

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 19:54 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Nou ja ik was er....

Jij bent heel vreemd hoor... wij hebben ten slotte de foto's van de Jonge Swets gezien!

_{Shmoopy, heb je een PM-etje naar haar gestuurd om haar erop attent te maken dat ze hier gewenst is?}

Ja, Moonah heeft een pm, BE.

En ik vergat helemaal te zeggen dat ik de liefde voor Henning Mankell-boeken deel met Belana en dat ik die andere namen die ze noemde zeker op m'n lijstje zet. Vakantievoer!

Shmoops! Wat een lovende en vooral lieve woorden... Jeetje....
Ja, dat was een goed middag in Utrecht! Ik vond het erg leuk je te ontmoeten, moar deh witte wel.

Ik zal eens nadenken over een stukje over mijzelf. _{(Hoewel zo'n beetje mijn hele geschiedenis al op Fok staat... ).}
Ik was alleen van plan vanavond Thies zijn carnavals-krokodillenpak op maat te gaan maken, dus ik zal proberen om morgenavond een stukje te posten. Leuke vraag trouwens.

quote:

Op woensdag 18 februari 2009 17:54 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nee joh! Daar was Tong niet bij!

Oh nee, ik was in de war met Vork. Dat was toen toch zo'n jong blond stuiterjoch?

Moonah ik ben heel benieuwd naar jouw verhaal

Leuke vraag voor Moonah !

Het moederschap heeft me wel andere inzichten gegeven. Nu sta ik aan de andere kant van de bar en dan beleef je sommige dingen toch anders. Ben erg benieuwd naar je verhaal, Moonah !

shmoopy, wat een indrukwekkend verhaal, en wees maar niet bang, je levensvreugde spat van het scherm! heel mooi om te lezen! en ik heb vast nog wel meer leestips heur

Moonah, 40 jaar oud en inmiddels een gelukkige moeder.
Dat is wel eens anders geweest.

Tot ongeveer mijn dertigste heb ik een 'gesluierd' leven gehad. Tenminste, zo ervaarde ik dat. Alsof er altijd een grauwe sluier overheen hing. Ik voelde me leeg, ongelukkig. En om die leegte op te vullen heb ik in die tijd veel gekke dingen gedaan. En ik stortte me op mijn werk, full-time basisschoolleerkracht. Maar uiteindelijk stortte ik in. Ik trok het leven niet meer. Tenminste, niet het leven dat ik tot die tijd had geleid/geleden. Toch heb ik heel lang gedacht dat het normaal was, zoals ik me voelde. Daarom hield ik het tot mijn 30e vol.
Ik ben twee jaar in de ziektewet geraakt en heb hard geknokt om er bovenop te komen. Allerlei narigheid uit mijn jeugd speelde op. Mijn vader is overleden toen ik net 3 jaar was en op mijn zesde kreeg ik een stiefvader, omdat mijn moeder mijn zus en mij 'graag een nieuwe vader wilde geven'. Dat is heel anders verlopen dan we allemaal hadden gewild. In therapie heb ik alles wat ik heel diep had weggedrukt en waar ik altijd maar overheen walste, aan durven gaan. Het is zwaar geweest, heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het was het waard. Ik zit nu, zoals dat heet, goed in mijn vel. Ik speel niets meer, heb niets meer hoog te houden. What you see is what you get. Ik heb zeven jaar geleden de man van mijn dromen ontmoet en na jaren koudwatervrees zijnerzijds hebben we Thies gekregen.

Ik voel mij op en top moeder. Ik heb lange tijd verlangd naar een kind en ik vind het heerlijk om met Thies bezig te zijn. Ik word nog steeds regelmatig overvallen door tranen, omdat ik dan zó intens van hem geniet. Ongelooflijk, ik heb een kind! Onze zoon. Een menneke dat zich ontwikkelt, zelfstandig wordt, enorm veel plezier heeft, me helemaal plat kan kussen, af en toe behoorlijk dwars kan zijn, maar ook dáár geniet ik weer van. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar, dat dat prachtige wezentje zo maar in mij is gegroeid...
Moet eerlijk bekennen dat hij eigenlijk ook het grootste gedeelte van mijn leven nu in beslag neemt. Theaterbezoek is er al heel lang niet van gekomen. Boeken lees ik alleen nog maar voor aan Thies (en op school). Winkelen vind ik nog steeds heerlijk, maar ik ben nu vaker op de kinderafdeling te vinden dan bij de damesmode. Films kijk ik nauwelijks meer, ik val meestal voor het einde in slaap. Muziek die ik luister is tegenwoordig veelal één van de vele kinderCD's (hoewel mijn collectie van Madonna nog wel regelmatig opstaat). Oftewel, mijn leven kabbelt voort en staat op een redelijk laag pitje. Maar ik voel me er prima bij. Rust, heerlijk! De behoefte aan thrills en spectakel heb ik _bijna niet meer. Als Thies straks ouder is (Nee, nee, blijf nog maar héééél lang zo klein als nu!!), zal er vast meer ruimte komen om wat meer dingen die ik leuk vind op te pakken. Of niet, dat zien we dan wel weer. Gelukkig verkeer ik in een vriendenkring met veel (jonge) kinderen, dus dat scheelt.

Naast op en top moeder, ben ik in hart en nieren juf. Tegenwoordig 3 dagen per week. Na de pabo heb ik Algemene Sociale Wetenschappen (studies van gezin en jeugd) gestudeerd, maar puur uit leergierigheid. Ik wist dat ik voor de klas wilde staan. Ik ben begonnen in de bovenbouw, en via een aantal jaren groep 3 sta ik nu in de kleuterbouw. Super! Hier is tijd en ruimte om het kind als 'totaalplaatje' te begeleiden. Niet de druk om boekje 4 voor het schooljaar uit te hebben en ook nog eens 20 andere deadlines te halen. Ik vind het geweldig om samen met de groep te zijn, als groep. Om sfeer te maken, veiligheid te creëren, plezier te hebben met elkaar. Mijn kwaliteit als leerkracht ligt dan ook niet zo zeer op didactische vlak (dat is gewoon gemiddeld denk ik), maar meer aan de pedagogische kant. Het welbevinden van kinderen gaat mij aan het hart (in therapie werd dat 'compensatie' genoemd. ). Het is wel een valkuil, want soms trek ik me misstanden een beetje té veel aan, waardoor ik het wel eens moeilijk vind om op professionele afstand te blijven.

Kom ik bij de vraag van Shmoopy.
Het moederschap is een absolute verrijking van mijn vak. Toen ik nog geen moeder was, benaderde ik kinderen wel empathisch, maar vanuit mezelf. Nu benader ik ze meer vanuit Thies. Hoe leg ik dat uit? Als zich nu een situatie voordoet stel ik me (onbewust) voor hoe Thies daarop zou reageren. Ik ben denk ik niet liever of zachter dan eerst, maar wel anders. Misschien zelfs wel wat strenger, duidelijker, consequenter, voorspelbaarder. Ik weet het niet zo goed te omschrijven.
Naar ouders toe ben ik ook anders. Ik ben zo blij dat ik nu ook door hún bril kan kijken! Dat ik écht met hen mee kan voelen. Dat ik snap dat 'naar groep 1 gaan' niet alleen voor het kind maar zéker ook voor de ouder spannend is. Ik weet nu hoe belangrijk het is om ook kleine dingetjes aan ouders te vertellen. Dat een tien-minutengesprek wel érg kort is om over een kind te praten. Stond ik voorheen al regelmatig met tranen in mijn ogen (van ontroering, medeleven, whatever), nu jank ik nog veel vaker met ouders mee. En last but not least, ik ben in oudergesprekken zó veel tactischer geworden. Ik denk dat dát nog de grootste winst is.

Zo. Genoeg! Op naar de volgende.
Ik vond het lastig kiezen (vind ik sowieso moeilijk, want oh ja: ik ben een pleaser... ). Maar ik ben benieuwd naar het verhaal van Vivi.
Viefke, ik ken je al een flink aantal jaren op Fok en inmiddels heb ik je ook al een aantal malen IRL ontmoet. We hebben veel lol gehad, met elkaar meegeleefd, wijsheden uitgewisseld. Sinds we beiden in OUD rondlopen, heb ik een andere kant van je leren kennen. Af en toe lees ik zúlke treffende, rauwe uitspraken van je, gelardeerd met je typische Vivi-humor. Prachtig! Wil je eens vertellen welke eigenschappen van jezelf je in Dean hoopt te herkennen, en welke liever niet?

Moonah, ik krijg kippevel van je stuk. Hoe jij als mens gevormd bent. Ik krijg er tranen van in mijn ogen, zoveel gevoel. Ik vond je al lief en wenste jou al eerder als de juf van mijn kinderen. Maar zoveel begrip naar ouders toe, het echt begrijpen, fijn en mooi en goed. Ik bewonder dat inlevings- en meedenkend vermogen.

moonah, wat mooi en emotioneel. ik wil jou als juf voor mijn kinderen

Moonah ik wil jou ook als juf voor mijn jongens.

Ik ook!

Moonah, ik heb zo'n respect voor de vrouw die jij geworden bent, nu weet iig iedereen dat.
Heerlijk om te lezen hoe je van Thies geniet, je zou er 10 moeten hebben. Gewoon, om leuke mensen op de wereld te zetten.

Moonah, wat een mooi stukje heb je geschreven (en bepaalde dingen zijn ook héél herkenbaar!)
En dat je lief en warm bent wist ik natuurlijk al .


En wat een subtiele vraagstelling aan mij , ik zal proberen om vanavond nog een stukske te schrijven!

Ik blijf het zeggen, wat een mooie stukjes worden er hier geschreven. Zo bijzonder om al die openhartige stukken te lezen. Het is echt een prachtig topic!

mooi Moonah

Idd heel bijzonder allemaal om dat lezen. Mooi ook weer Moonah.

Prachtig Moonah, het stuk geeft heel goed weer hoe zwaar het gevecht is geweest maar uit alles is duidelijk te halen hoezeer jij nu geniet van je leven nu je dat achter de rug hebt.
Heel heel mooi

Moonah, ook al zo'n mooi verhaal.. ben er weer stil van

Mooi Moonah!!

Wát een goed topic is dit. Wie kwam er ook alweer mee? Awardwaardig!

Moonah, wat een prachtig verhaal!
Ook wel zwaar, ergens, maar met een hele positieve klank.

En ik had je echt geen 40 gegeven, hoor! Ik dacht ergens mid 30 toen we elkaar vorig jaar zagen bij de ballenbak meet.

Interesse om in Amsterdam juf te worden van een bepaalde school?

Nou, ik ben dus Vivi, 34 en woonachtig in het midden van het land. Ik ben iemand die houdt van overdaad, overdaad in alles, eten, drinken, schoonheid, genieten, proeven van het leven.

Ik ben gék op lezen al vallen mijn ogen tegenwoordig, sinds een jaar of 2, hoe toevallig, érg snel dicht als ik een boek lees. De boeken die mijn leven echt veranderd hebben zijn : "Het leven uit een dag" van A.F.Th. van der Heyden, het gehele "Leven in de breedte"-concept vond ik echt geweldig, als 16-jarige, en "On the Road" van Jack Kerouac (waar ook de naam van Dean vandaan komt).

Verder lees ik alles wat los en vast zit, van Bukowski tot Eckhart Tolle tot Garcia Marquez tot Nietzsche tot "Nadine S." ....en het boek wat ik het laatste heb gelezen en wat me erg aangreep is "I.M." van Connie Palmen.

Verder lees ik graag boeken over NLP en zulks (altijd leuk om nóg beter te leren manipuleren ), of thrillers van Stephen King en Dean Koontz, op vakantie bij het zwembad ofzo, of in bad.

Ik ga morgen beginnen in "The Fountainhead" van Ayn Rand.

Muziek...ooh, te véél om op te noemen. Fado, Motown, John Mayer, Salsa, Italiaanse volksliederen, Lounge, het kan me allemaal bekoren, op de juiste tijd en plaats. Als er maar een bepaald gevoel in zit.
K3 krijg ik uitslag van .

Films: The Shawshank Redemption als all-time favourite, verder wisselt het .

Oh ja, het lekkerst voel ik me als ik sta te koken voor een grote groep mensen, die ik vanuit de aangrenzende kamer hoor discussieren en lachen, en dan natuurlijk a lá Joop B. --> met een lekker wijntje in mijn hand, al morsend, in de potten en pannen roeren!

Aan de andere kant heb ik een heel neerslachtige kant, dat kan me overvallen, zo, zonder reden alsof ik slechts toeschouwer ben, geen deelnemer. Dan trek ik me het liefst terug en distantieer ik me van alles en iedereen, tot ik me weer “mezelf” voel, met “mezelf” bedoel ik dan zoals ik in mijn goede doen ben, zoals ik “bedoeld’ ben, denk ik.

Waarschijnlijk hebben die twee kanten elkaar nodig voor het evenwicht. Op mijn 18e was die schaduwkant dermate heftig dat ik hulp heb gezocht, en ik heb toen antidepressiva gekregen maar dat beviel me niet. Ik voelde dat donkere niet meer, maar ook niet het licht.

Dus toen heb ik besloten dat ik dat niet wilde, liever hoge pieken en diepe dalen dan de vlakheid die ik toen voelde. Ik wíl die overdaad, ik omarm die emoties en die passie en als dat gepaard gaan met die schaduwkant, so be it.

Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik dus sterk genoeg moest zijn om niet onder invloed van het donkere in mij te komen. Dat ik dan dus moest zorgen dat ik normaal "mee zou draaien" en niet toegeven aan die negatieve gevoelens.

Misschien dat ik daarom soms redelijk hard over kan komen, omdat ik mezelf zo’n enorme trap onder mijn hol heb gegeven toendertijd. Terwijl ik irl dus helemaal niet hard ben, ik ben juist degene die voor iedereen wil zorgen en als je mijn gast bent zal het je aan niets ontbreken.

Maar, ik ben niet het prototype van een “vrouw”vrouw, denk ik, die zich enorm empathisch kan opstellen naar anderen. Ik vind dingen al snel dat, zodra het niet over echt concrete dingen/probemen gaat, gezeur, en daar word ik dan nogal kriegelig van.

Brengt me bij de vraag van Moonah; dat ongeduld, dat vind ik niet zo’n mooie eigenschap van mezelf.
Ook ben ik soms te snel in het ventileren van mijn mening, ik mag mezelf wel eens vaker realiseren dat niet iedereen op mijn mening zit te wachten, en dat het soms ook gewoon niets toevoegt, dus dat ik eens wat meer moet leren mijn mond te houden op bepaalde momenten en wél wat meer empathie moet leren tentoon spreiden.

Vroeger kon ik ook een enorme dramaqueen zijn, (hoewel, wel altijd met een hoop zelfspot) kon ik me enorm aanstellen met als doel maar in the picture te staan, hongerde naar aandacht, maar dat is er nu wel af, vind ik zelf, ik ben veel uitgebalanceerder sinds ik een gelukkige relatie en een kind heb.

Mijn teerbeminde ega heeft, in onze ‘rocky” beginperiode, wel eens gezegd: “Jij gaat er altijd maar vanuit dat alles wel goed komt, je bent zo laconiek in alles!” en hoewel hij dat destijds meer als punt van kritiek bedoelde is dat een eigenschap van mezelf die ik koester.

Het rotsvaste vertrouwen dat het idd “wel goed komt” , en zoniet vanzelf, dat zorg ik daar persoonlijk wel voor. Ik krijg een hele hoop voor elkaar door een combinatie van flair, goedgebektheid, lef en humor en dat wens ik mijn zoon zeker wél toe (maar dat herken ik ook al in hem. Zoals ik dat van mijn moeder heb geërfd in mindere mate, heeft hij dat weer van mij . ). _{Ach, eigenlijk zijn we gewoon een familie van komedianten Maar wel hele charmante .}

Verder hoop ik dat hij net zo Bourgondisch ingesteld is als ik, niet alleen omdat ik dat zelf gezellig zou vinden, voor later, maar ook omdat hij dan weet te genieten in zijn leven, een groot goed! Verder ben ik enorm loyaal en pijnlijk eerlijk. Ook weer twee kantjes van dezelfde medaille denk ik.

Als je bij mij “hoort” ga ik door het vuur voor je, ik kan niet tegen mensen die hun mond houden als een ander wordt aangevallen, ik ben dus ook altijd degene op straat die er wél iets van zegt, waar anderen zich stil houden en snel voorbij lopen.

En dan maakt het me niet uit hoe groot degene is die voor me staat. Aan de andere kant moet je van mij niet verwachten dat ik met je meeklets als ik vind dat je fout zit, hoeveel ik ook van je hou.

Dat kan soms verkeerd vallen maar uiteindelijk weet je wel wat je aan me hebt. Maar waar ik wél enorm in tekortschiet is tact, of misschien is dat ook wel weer gewoon toe te schrijven aan het ongeduld dat ik snel heb met mensen (daar maakte ik me tijdens mijn zwangerschap trouwens enorm veel zorgen over, of ik wel geduldig genoeg zou kunnen zijn met mijn kind, en gelukkig is dat zo, maar dan ook alleen met hem, heb ik alle geduld van de wereld :̵ 7 ).. Dus ik hoop dat Dean die capaciteit wel heeft, wél de eerlijkheid, maar niet de botte bijl. Wél de flair, maar niet de grootheidswaan dat iedereen ‘recht” heeft op mijn, uiteraard superieure , mening.

En bovenal de mogelijkheid tot genieten en het leven te proeven in al zijn facetten en de zelfverkozen onbevangenheid en het rotsvaste vertrouwen in zichzelf en het gevoel dat hij, whatever happens, op zijn pootjes terecht zal komen en het lef om risico’s te nemen, liever dan uit angst te kiezen voor de kant van de weg die misschien wel veilig is, maar ook gespeend van een hele hoop spannends en moois .

Mijn vraag is voor Slaapmeisje; is het moederschap alles wat je je ervan hebt voorgesteld en zijn er ook dingen waar je achteraf heel anders over bent gaan denken nu je écht mama bent. En zou je het hele traject weer doorgaan als je had geweten wat je nu weet .

[ Bericht 1% gewijzigd door Vivi op 19-02-2009 21:06:30 ]

Vivi, ook een mooi verhaal! Klinkt erg bekend naar mijn moeder...
Welke films en boeken vind je leuk?

Oh ja, dat zal ik nog even toevoegen!

Hé Vief, gij bent unne snelle.
Je stuk is net zoals jij. Luchtig, maar met diepgang.
Daar ga ik weer: Vief, lekker wief!

En verder, bedankt voor de leuke en lieve reacties. Doet me toch goed om te lezen, voelt best kwetsbaar, zo'n stukje. Enne, zal ik een privéschooltje beginnen voor de diverse Fok!kindjes? Lijkt me héééérlijk! Schaf ik meteen alle bureaucratie en beperkende regeltjes af!

ooh dan stuur ik die van mij er ook heen!

vief, snel wief, ook een heel mooi zelfportret!

Moonah en Vief, mooie stukjes. Ik ben altijd stiekem een beetje fan van jullie geweest, en deze stukjes bevestigen weer eens waarom. Twee kanjers

Ow, en mijn kindje wil ik ook graag bij jou in de klas, Moonah

Wil je een handtekening Sly?

Vivi, "liep" ik vroeger vaak met een boog om jouw posts heen (niet in OUD maar andere fora), in OUD kon ik niet om je heen en ben ik enorm van je gaan houden. In je posts merk je een groei naar een stabiele, warme, gulle,liefdevolle vrouw, iemand waar ik veel bewondering voor heb. De botte-schop-onder-je-kont-posts vind ik fantastisch (later, als ik groot ben, wil ik dat ook kunnen)maar waar ik vooral van geniet zijn je verhalen en foto's van Dean. Dikke