Ze was onwijs gezellig, leuk en bracht veel vrolijkheid bij ons in het team. Ik zou haar gisteren nog bellen om iets af te spreken (gewoon vriendschappelijk) maar had vanwege de drukte alleen maar een smsje gestuurd. Ik voel me nu onwijs klote terwijl ik er natuurlijk gewoon niks aan kan doen.Kort berichtje maar ik moest het even kwijt!
Kutzooi...Bij dergelijke situaties denk je altijd, had ik maar... je kon er uiteraard niets aan doen.
Ik kan me wel indenken hoe je je ongeveer voelt omdat een oom van mij vijf jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd.
Voor mij was en is het nog steeds niet echt te begrijpen ,dat een mens zich zo alleen of in de put kan voelen dat het hem/haar lukt om zichzelf te doden.
De natuurlijke drang van een mens is om te overleven en niet om zichzelf te doden, alleen voor sommige mensen niet helaas
.Ze kan elke dag mensen om zich heen hebben gehad, en toch voor haar gevoel dodelijk eenzaam. Dat was ze vermoedleijk nog, al had je haar in je armen op het moment zelf. Echt!
Het enige dat je kan doen is een soort van respect voor haar keuze vinden. (eigenlijk is het best knap, de meeste mensen lukt het niet,) geen idee hoe ze het heeft gedaan, maar als het niet onder de trein springen was, zit er vermoedelijk een heel proces aan vooraf, dat is niet iets waar je vermoedelijk (nog) enige invloed op had.
Sterkte voor jou en je collega's in ieder geval.
Het is overigens menselijk om jezelf verwijten te maken, maar nogmaals, vermoedelijk, was niemand belangrijk genoeg om het niet voor te doen. Dus ook jij niet. Wat je ook had gedaan. Wat in mensen hun hoofd zit, kan je niet altijd verklaren of verder beinvloeden.
Ik val wat in herhaling, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen. Poog respect voor haar keuze te hebben. En verwijt jezelf niet teveel. Nogmaals sterkte...!
quote:Ik vraag me echt nu af hoe het dan zo ver heeft kunnen komen. Wat was die eenzaamheid en was het zo erg dat een stap uit het leven nodig was? Ik zal het nu nooit weten maar ik hoop echt dat ze nu haar rust heeft gevonden.Op maandag 9 februari 2009 21:08 schreef zeemonster het volgende:
Ik heb geen mooie of verzachtende woorden voor je alleen sterkte en gecondoleerd .
Ik kan me wel indenken hoe je je ongeveer voelt omdat een oom van mij vijf jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd.
Voor mij was en is het nog steeds niet echt te begrijpen ,dat een mens zich zo alleen of in de put kan voelen dat het hem/haar lukt om zichzelf te doden.
De natuurlijke drang van een mens is om te overleven en niet om zichzelf te doden, alleen voor sommige mensen niet helaas
Sterkte!Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
quote:iets met de pyramide van mazlov...Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.:{w
Ik ben ook wel depressief, hoewel niet zo extreem. En mensen zien het aan mij ook niet.
Geef jezelf dus niet de schuld dat je het had kunnen zien.
quote:Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
Nee laten we het even met kinderen in Afrika vergelijken .quote:ga ff lekker weg hier..Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
quote:Ik vind niet dat je dat je mensen op deze manier kan vergelijken met elkaar...Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
Als iemand tijd doorbrengt met anderen mensen wil niet zeggen dat diegene zich niet eenzaam voelt...
iig sterkte met het verlies van je collega en vriendin..
quote:Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.Op maandag 9 februari 2009 21:41 schreef Jonathon het volgende:
[..]
Ik vind niet dat je dat je mensen op deze manier kan vergelijken met elkaar...
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
quote:Wat heerlijk simplistisch weer.Op maandag 9 februari 2009 21:48 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
Dat TS aangeeft dat het ging om een gebrek aan 'aandacht' en het 'eenzaam' voelen hoeft natuurlijk niet te betekenen dat die meid dát als hoofdreden zag om er een eind aan te maken.
Ik geloof ook niet dat het een gemakkelijke keuze is om zelfmoord te plegen, voor zover ik me daar al bij kan inleven natuurlijk.
Maar kut voor je TS, veel meer kan ik er ook niet van maken.
quote:Ik snap niet hoe je zoiets kunt zeggen. Er word juist gezegd dat je het niet kon merken dus niks huillie huillie. Die persoon voelt zich zo kut dat hij geen zin heeft om verder te leven en neemt dan ook een heftige beslissing. Dat noem jij laf.Op maandag 9 februari 2009 21:48 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
quote:heel subtiel van je om hier te posten.Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
ts: wat vreselijk..heel veel sterkte in deze tijd,,life sucks sometimes.
[ Bericht 77% gewijzigd door MacorgaZ op 09-02-2009 22:23:39 ]
Ze wilde dit graag dus jij hebt niets om je schuldig over te voelen.
quote:-3 respectloosOp maandag 9 februari 2009 21:57 schreef MacorgaZ het volgende:Had je misschien tóch moeten bellen.
Sterkte.
quote:Op maandag 9 februari 2009 21:57 schreef MacorgaZ het volgende:Had je misschien tóch moeten bellen.
Sterkte.
quote:Nee daarom dus. Zelf vond ze zichzelf blijkbaar heel erg eenzaam, waarom laat ze dan niks merken of zorgt ze dat iets van haar leven maakt. Zelfmoord vind ik idd laf, dan toon je weinig karakter. Maargoed, dit gaat misschien te ver offtopic.Op maandag 9 februari 2009 21:55 schreef eNGine10 het volgende:
[..]
Ik snap niet hoe je zoiets kunt zeggen. Er word juist gezegd dat je het niet kon merken dus niks huillie huillie. Die persoon voelt zich zo kut dat hij geen zin heeft om verder te leven en neemt dan ook een heftige beslissing. Dat noem jij laf.
quote:Dat kan ik me niet voorstellen hoor, geen andere uitweg meer zien oké, maar het graag willen ...Op maandag 9 februari 2009 21:57 schreef MinderMutsig het volgende:
Ze wilde dit graag dus jij hebt niets om je schuldig over te voelen.
quote:Je bent net van een van de laagste users in mijn ogen naar de laagste plek gekomen. Knap van je 14.gif.Op maandag 9 februari 2009 21:57 schreef MacorgaZ het volgende:Had je misschien tóch moeten bellen.
Sterkte.
Ontopic:
Kun jij natuurlijk niks aan doen, praat met mensen die ook in haar omgeving stonden maar ga vooral verder met je dagelijkse bezigheden, afleiding is goed.
En voor die kneus die dit vergelijkt met Afrikaanse hongerkindjes, dat staat volledig los van vergaande depressiviteit, daar hoeft niet eens een reden voor te zijn maar dat kan gewoon komen door een zware verstoring van de serotoninehuishouding. Dus als jij je respectloze bek even dichthoud in dit topic kun je je gelijk even inlezen voor je zulke domme dingen zegt.
quote:Op maandag 9 februari 2009 22:01 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Nee daarom dus. Zelf vond ze zichzelf blijkbaar heel erg eenzaam, waarom laat ze dan niks merken of zorgt ze dat iets van haar leven maakt. Zelfmoord vind ik idd laf, dan toon je weinig karakter. Maargoed, dit gaat misschien te ver offtopic.
quote:Levensgeluk uit zich niet alleen in bezit of macht. Ook liefde, seks en vriendschap zijn belangrijke pijlers. Ook je verleden speelt een rol.Op maandag 9 februari 2009 21:48 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
quote:Of gebrek aan liefde en vriendschap.....Op maandag 9 februari 2009 22:27 schreef katerwater het volgende:
[..]
Levensgeluk uit zich niet alleen in bezit of macht. Ook liefde, seks en vriendschap zijn belangrijke pijlers. Ook je verleden speelt een rol.
quote:Probeer maar eens zelfmoord te plegen. Wedden dat het niet lukt. Dat vereist moed en wanhoop, in grote hoeveelheden. Zulke mensen zijn niet te benijden.Op maandag 9 februari 2009 21:48 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
Sterkte.
...Sterkte in ieder geval, vooral ook aan de ouders inderdaad.
quote:Nix, het heet niet voor niets zelfmoord en geen moord. All comes from within.Op maandag 9 februari 2009 22:43 schreef Maisnon het volgende:
Het vervelende aan zoiets is dat iedereen zich heel schuldig eraan gaat voelen. Maarja, wat had je kunnen doen
Sterkte in ieder geval, vooral ook aan de ouders inderdaad.
[ Bericht 96% gewijzigd door Re op 09-02-2009 23:26:38 ]
het is kut, voor de een een oplossing voor de ander het ultieme vluchtgedrag en voor de andere compleet onbegrijpelijk... daar doe je weinig aan, maar respecteer elkaars mening een beetje
sterkte TS, je kan er gewoon niets aan doen
Ik snap dat het veel moed vereist zelfmoord te plegen, don't get me wrong, maar toch vind ik het aan de ene kant ontzettend laf. Jij bent dan misschien van alle ellende af, maar een ander zit ermeer opgescheept
(En ik hoop dat mensen me nu niet gaan aanvallen ofzo vanwege deze mening...ik bedoel er niets kwaads mee...
)quote:Leuke anekdote voor bij de crematie.Op maandag 9 februari 2009 21:02 schreef Ludacriss het volgende:
Mijn collega is gisteravond gevonden en bleek dus zelfmoord gepleegd te hebben. Ze bleek zich onwijs eenzaam te voelen.
Ik zou haar gisteren nog bellen om iets af te spreken (gewoon vriendschappelijk) maar had vanwege de drukte alleen maar een smsje gestuurd.
quote:Gelukkig maar dat je je dat niet kunt voorstellen.
[..]
Dat kan ik me niet voorstellen hoor, geen andere uitweg meer zien oké, maar het graag willen ...
Zoals Re het al zei: In jouw geval vindt jij het vluchtgedrag , ik vind het weer onbegrijpelijk.
Ik kan mij niet indenken dat hoe donker het gat ook is waar je inzit , dat je geen licht meer kan zien .
Mijn vaders broer heeft zichzelf doodgeschoten , ik heb mijn vader nog nooit zien huilen en dit was de eerste keer dat ik hem moest troosten ipv dat hij er altijd voor mij is. Dan zie je wat zelfmoord met naasten doet.
Ts probeer erover te praten en het los te laten dat je wat had kunnen doen.
Ze had ook mensen om hulp kunnen vragen of elke andere beslissing kunnen nemen behalve zelfdoding.
Ts , als jij een besluit neemt dan is dat jouw beslissing. Dit is de hare geweest .
Over het hoe en waarom van de zelfmoord kan je eindeloos debatteren maar tenzij je die persoon zelf bent kan je er geen zinnig oordeel over vellen. Dus dat is ook volstrekt zinloos.
Respecteer haar keuze en steun haar familie dat is alles wat je kan doen.
Ik heb zelf ook met zelfmoord plannen rondgelopen en denk er nu soms ook nog wel eens aan om zelfmoord te plegen. Ik ben blij dat ik geen zelfmoord gepleegd heb het leven kan ook leuk zijn ook al is het soms erg moeilijk. Ten eerste had ik er het lef niet voor om zelfmoord te plegen. Ten tweede was er altijd wel iets wat voor mij het leven leuk maakte hoe klein dat soms ook was.
quote:Nouja S, je kan je toch wel voorstellen dat als er gezegd wordt dat er uit eenzaamheid zelfmoord is gepleegd, dat iemand die de vriendschap met haar verwaarloosde bijvoorbeeld, zich schuldig gaat voelen. Zelfs TS met het smsje al.Op maandag 9 februari 2009 23:00 schreef Salvad0R het volgende:
[..]
Nix, het heet niet voor niets zelfmoord en geen moord. All comes from within.
quote:'t is maar net hoe hard je zoekt..Op dinsdag 10 februari 2009 01:21 schreef tijnbrein het volgende:
Sterkte TS.
Ik heb zelf ook met zelfmoord plannen rondgelopen en denk er nu soms ook nog wel eens aan om zelfmoord te plegen. Ik ben blij dat ik geen zelfmoord gepleegd heb het leven kan ook leuk zijn ook al is het soms erg moeilijk. Ten eerste had ik er het lef niet voor om zelfmoord te plegen. Ten tweede was er altijd wel iets wat voor mij het leven leuk maakte hoe klein dat soms ook was.
quote:pyramide van Maslow.Op maandag 9 februari 2009 21:24 schreef mantamanta het volgende:
[..]
iets met de pyramide van mazlov...
Sterkte, erg naar voor je en natuurlijk ook voor al je collegae en andere nabestaanden.
quote:Ja, is naar.Op dinsdag 10 februari 2009 01:26 schreef Maisnon het volgende:
[..]
Nouja S, je kan je toch wel voorstellen dat als er gezegd wordt dat er uit eenzaamheid zelfmoord is gepleegd, dat iemand die de vriendschap met haar verwaarloosde bijvoorbeeld, zich schuldig gaat voelen. Zelfs TS met het smsje al.
Maar zo'n schuldgevoel is niet meer dan zelfmedelijden om het verlies van diegene. De keuze om uit het leven te stappen wordt gemaakt door de zelfmoordenaar, niet door anderen.
De emotie van verdriet zou oprecht zijn, schuld niet.
quote:Je moet zelfmoord op dezelfde manier zien als een ziekte.Op maandag 9 februari 2009 22:01 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Nee daarom dus. Zelf vond ze zichzelf blijkbaar heel erg eenzaam, waarom laat ze dan niks merken of zorgt ze dat iets van haar leven maakt. Zelfmoord vind ik idd laf, dan toon je weinig karakter. Maargoed, dit gaat misschien te ver offtopic.
quote:Het kan natuurlijk wel zo zijn dat je op een andere manier naar andere mensen gaat kijken. Wat goed is, mijns inziens. Maar schuldig is onverstandig idd. Je deed wat je op dat moment met de informatie en wijsheid die je toen had het beste leek.Op dinsdag 10 februari 2009 01:56 schreef Salvad0R het volgende:
[..]
Ja, is naar.
Maar zo'n schuldgevoel is niet meer dan zelfmedelijden om het verlies van diegene. De keuze om uit het leven te stappen wordt gemaakt door de zelfmoordenaar, niet door anderen.
De emotie van verdriet zou oprecht zijn, schuld niet.
quote:Misschien gaan depressieve mensen in Afrika sowieso wel dood, omdat ze bijv. minder doen om aan eten te komen dan mensen die niet depressief zijn. Ik zeg maar wat hoor, maar ik vind je vergelijking een beetje raar.Op maandag 9 februari 2009 21:48 schreef Rosbief het volgende:
[..]
Waarom niet? Het gaat erom dat zij wel waarde aan het leven hechten, hoe weinig ze ook hebben.
Dat er dan mensen zijn in deze westerse die huilie huilie doen omdat ze te weinig aandacht krijgen en dan maar zelfmoord plegen om te ontsnappen vind ik erg laag. Desalniettemin wens ik TS sterkte toe.
Zolang je niet weet hoe het voelt om dood te willen of zulke eenzaamheid te voelen, zou ik me er gewoon lekker niet mee bemoeien.
Overigens staat al een tijdje vast dat eenzaamheid in principe iets is wat in je genen zit. Het zijn vaak meerdere mensen in een gezin die zich eenzaam voelen, of bijv. tweelingen die dat allebei hebben.
En zeggen dat je je eenzaam voelt (afgezien van het feit dat het 'not done' is, want iedereen 'moet' het leuk hebben tegenwoordig en 'perfect' zijn - toegeven dat dat niet zo is, is moeilijker dan het lijkt...) helpt ook geen moer. Want het heeft niet te maken met de situatie of de mensen om je heen, dat gevoel zit in jezelf.
quote:Eens, vind het bovendien enorm egoistisch.Op maandag 9 februari 2009 23:32 schreef DjinN het volgende:
Ik vind het ultiem vluchtgedrag...mijn vriendin heeft ook zelfmoord gepleegd, ik neem het haar nog steeds kwalijk dat ze niets tegen ons gezegd heeft waardoor wij haar hadden kunnen helpen. Dat is het ontzettende frustrerende eraan...ik weet niet of ik haar had kunnen helpen of niet.
Ik snap dat het veel moed vereist zelfmoord te plegen, don't get me wrong, maar toch vind ik het aan de ene kant ontzettend laf. Jij bent dan misschien van alle ellende af, maar een ander zit ermeer opgescheept
(En ik hoop dat mensen me nu niet gaan aanvallen ofzo vanwege deze mening...ik bedoel er niets kwaads mee...
Huisgenote van mij heeft ook zelfmoord gepleegd. Dat kreng had van d'r laatste geld kadootjes gekocht voor familie en vrienden. Nee daar ben je blij mee!
En omdat ik haar al vervelend vond zat ik idd ook nog met een enorm schuldgevoel...
quote:Vaak zijn de achterblijvenden die dit denken ("waarom heeft hij/zij niks tegen me gezegd") ook onderdeel van het "probleem" van diegene die zelfmoord heeft gepleegd. Niet zo gek dus dat die niks heeft gezegd, blijkbaar was het vertrouwen er gewoon niet. En uiteraard zul jij dat dan als onterecht ervaren, want waarschijnlijk heb je vanuit jouw optiek nooit iets verkeerd gedaan.Op maandag 9 februari 2009 23:32 schreef DjinN het volgende:
Ik vind het ultiem vluchtgedrag...mijn vriendin heeft ook zelfmoord gepleegd, ik neem het haar nog steeds kwalijk dat ze niets tegen ons gezegd heeft waardoor wij haar hadden kunnen helpen. Dat is het ontzettende frustrerende eraan...ik weet niet of ik haar had kunnen helpen of niet.
quote:Dat heeft ook niet altijd te maken met de omgeving hoor. Zoals ik al zei, dit soort ideeen zitten in je hoofd en staan soms volledig los van je omgeving. Als heb je de leukste, liefste familie en vrienden van de hele wereld die van je houden en alles voor je zouden doen en je oprecht zouden willen helpen als je vertelde over je problemen, als er in je hoofd zit dat niemand om je geeft en niemand je kan helpen en dat het allemaal nooit meer goed komt, dan ga je toch geen hulp vragen.Op dinsdag 10 februari 2009 11:38 schreef Lemmeb het volgende:
[..]
Vaak zijn de achterblijvenden die dit denken ("waarom heeft hij/zij niks tegen me gezegd") ook onderdeel van het "probleem" van diegene die zelfmoord heeft gepleegd. Niet zo gek dus dat die niks heeft gezegd, blijkbaar was het vertrouwen er gewoon niet. En uiteraard zul jij dat dan als onterecht ervaren, want waarschijnlijk heb je vanuit jouw optiek nooit iets verkeerd gedaan.
Overigens moeten mensen ook eerlijk zijn: stel je voor dat een collega naar je toe komt met het verhaal "ja hoi, ik voel me heel eenzaam en depressief, wil je me helpen?", hoe zou je dan reageren? Ik denk dat veel mensen eerder afstand nemen, dan dat ze echt zouden helpen.
quote:misschien is het in extreme omstandigheden wel makkelijker.Op maandag 9 februari 2009 21:22 schreef Rosbief het volgende:
Hoe stom moet je zijn om zelfmoord te plegen.
Zelfs kinderen in Afrika, die dagelijks op een rijstkorrel moeten teren, zijn dankbaar om te mogen leven.
Totaal geen medelijden dus met dat soort mensen.
dan worden dingen als vriendschap, trouw en liefde veel belangrijker.
dan kun je weinig eten hebben maar is de band met mensen om je heen veel sterker.
het is maar waar je als mens in het leven waarde aan hecht, sommigen komen niet verder dan oppervlakkige contacten en het nastreven van genot. heel fijn als dat voor je werkt maar sommige mensen denken anders en dan is het in een westerse consumptiemaatschappij niet makkelijk.
een oud huisgenoot van mij was ook een persoon die er last van had. meest vriendelijke jongen maar zonderde zich wel af en leefde in zijn eigen wereldje. zei wel eens tegen hem dat hij moest oppassen omdat het anders wel eens verkeerd kon gaan. dacht er later zelf ook niet meer zo over na.
totdat we een half jaar nadat die verhuist waren een niet zo leuke kaart van zijn ouders kregen.
je kunt gewoon niet veranderen hoe die mensen denken, je kunt je alleen afvragen wie er ziek is, die mensen of de wereld om hun heen...
en ja, zulke mensen kunnen heel vrolijk doen alsof er niks aan de hand is.
maar vaak kun je aan de ogen zien dat ze een masker op hebben ...
quote:Precies, dat bedoel ik. In het hoofd van die persoon is de familie dan gewoon "onderdeel van het probleem", terwijl die familie zich dan waarschijnlijk van geen kwaad bewust is. Maar ik zeg verder ook niet dat het iemands 'schuld' is ofzo.Op dinsdag 10 februari 2009 12:04 schreef Maeghan het volgende:
Als heb je de leukste, liefste familie en vrienden van de hele wereld die van je houden en alles voor je zouden doen en je oprecht zouden willen helpen als je vertelde over je problemen, als er in je hoofd zit dat niemand om je geeft en niemand je kan helpen en dat het allemaal nooit meer goed komt, dan ga je toch geen hulp vragen.
Sterkte, TS.
M.
quote:Het mes snijdt hier aan twee kanten. Aan de ene kant kon de persoon die zelfmoord gepleegd heeft hulp zoeken bij familie/vrienden en professionele hulp. Aan de andere kant had de familie en vrienden ook meer contact een aandacht aan die pesoon die zelfmoord heeft gepleegd kunnen geven.Op zondag 15 februari 2009 15:05 schreef Morrigan het volgende:
Ik vind juist mensen die boos worden op diegene die zelfmoord heeft gepleegd eerder egoïstisch. Als je van iemand echt houdt en je weet dat die persoon niet meer wil leven, waarom zou je dat dan niet accepteren? Als iemand het echt niet meer ziet zitten om op aarde rond te lopen, waarom zou je die persoon in leven laten houden. Alleen maar om zijn/haar vrienden een plezier te doen. Het is daarom ook zo dubbel. Je wilt niet dat je vrienden/familie verdriet hebben, maar dat gun je jezelf ook niet.
Maar uit eindelijk is toch de persoon die zelfmoord pleegt verantwoordelijk voor zijn daad. En daar kan je soms niks aan veranderen ook al zou je dat willen.
quote:Ik denk dat er maar weinig depressievelingen (let op: niet mensen die gewoon aandacht tekort komen) op een collega of vriend afstappen met die woorden. Da's namelijk onderdeel van het probleem, denken dat niemand je kan helpen en dat er niets meer aan te doen is.Op dinsdag 10 februari 2009 12:04 schreef Maeghan het volgende:
Overigens moeten mensen ook eerlijk zijn: stel je voor dat een collega naar je toe komt met het verhaal "ja hoi, ik voel me heel eenzaam en depressief, wil je me helpen?", hoe zou je dan reageren? Ik denk dat veel mensen eerder afstand nemen, dan dat ze echt zouden helpen.
quote:Dat ja. En Tijnbrein, veel depressieve mensen zeggen niks, juist omdat ze denken dat ze hopeloos zijn. Dan kan je ook niet als vriend of als familie weten dat het zo erg is.Op maandag 16 februari 2009 05:06 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik denk dat er maar weinig depressievelingen (let op: niet mensen die gewoon aandacht tekort komen) op een collega of vriend afstappen met die woorden. Da's namelijk onderdeel van het probleem, denken dat niemand je kan helpen en dat er niets meer aan te doen is.
Wat ben jij voor een botte lul? Als we toch gaan vergelijken met Afrika kan je het ook zo bekijken, ze weten toch wel dat ze niet lang leven (aids, malaria, infecties, te weinig eten, drinken medische zorg) dus wat voor nut heeft het om zelfmoord te plegen? Met het vooruitzicht dat je de 30 toch niet haalt?
quote:Zelfmoord vind ik idd laf, dan toon je weinig karakter
quote:Of het gaat om mensen met psychische aandoeningen die niet overgaan of steeds weer terugkomen.Op maandag 16 februari 2009 05:06 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik denk dat er maar weinig depressievelingen (let op: niet mensen die gewoon aandacht tekort komen) op een collega of vriend afstappen met die woorden. Da's namelijk onderdeel van het probleem, denken dat niemand je kan helpen en dat er niets meer aan te doen is.
Je kunt wel om hulp vragen, maar dat betekent niet dat iemand je ook daadwerkelijk kan helpen.
Ik heb een aantal mensen gezien die in zo'n situatie zaten. En dan kun je iemand wel vertellen dat ie echt wel weer gelukkig zal zijn, ooit. Maar waarom zou diegene dat geloven als ie zich geen eens een moment van geluk kan herinneren?
quote:Ik heb zo'n hulp gehad dat ik weer wist dat ik ooit gelukkig was en dat ik ook weer gelukkig kon zijn. Ik denk dat mensen met hulp zich wel een moment van geluk kunnen herinneren.Op zaterdag 21 februari 2009 23:18 schreef B1nulnul het volgende:
[..]
Of het gaat om mensen met psychische aandoeningen die niet overgaan of steeds weer terugkomen.
Je kunt wel om hulp vragen, maar dat betekent niet dat iemand je ook daadwerkelijk kan helpen.
Ik heb een aantal mensen gezien die in zo'n situatie zaten. En dan kun je iemand wel vertellen dat ie echt wel weer gelukkig zal zijn, ooit. Maar waarom zou diegene dat geloven als ie zich geen eens een moment van geluk kan herinneren?
Mijn ervaring met depressie is dat je wanhopig word omdat je denkt dat het nooit beter kan worden.
Mijn depressie valt relatief mee.
Maar ik denk dat als je meemaakt dat professionele hulp echt werkt, dat je wanhoop dan minder wordt.
quote:Hoeft niet egoistisch te zijn. Je kunt ook boos zijn omdat je ziet hoeveel verdriet hij zijn ouders, of zijn kinderen, met zijn actie heeft gedaan. En je geeft om die mensen nu eenmaal ook, je geeft niet alleen om de zelfmoordenaar.Op zondag 15 februari 2009 15:05 schreef Morrigan het volgende:
Ik vind juist mensen die boos worden op diegene die zelfmoord heeft gepleegd eerder egoïstisch. Als je van iemand echt houdt en je weet dat die persoon niet meer wil leven, waarom zou je dat dan niet accepteren?
quote:Mooi gezegdOp maandag 9 februari 2009 21:13 schreef mantamanta het volgende:
mensen zijn eenzaam in hun hoofd... Daar kan je echt helemaal niks aan doen.. Feitelijke eenzaamheid (echt niemand hebben) en het beleven van een beklemmende eenzaamheid, kunnen totaal verschillend zijn, en ogenschijnlijk niet aanwezig...
Ze kan elke dag mensen om zich heen hebben gehad, en toch voor haar gevoel dodelijk eenzaam. Dat was ze vermoedleijk nog, al had je haar in je armen op het moment zelf. Echt!
Het enige dat je kan doen is een soort van respect voor haar keuze vinden. (eigenlijk is het best knap, de meeste mensen lukt het niet,) geen idee hoe ze het heeft gedaan, maar als het niet onder de trein springen was, zit er vermoedelijk een heel proces aan vooraf, dat is niet iets waar je vermoedelijk (nog) enige invloed op had.
Sterkte voor jou en je collega's in ieder geval.
Het is overigens menselijk om jezelf verwijten te maken, maar nogmaals, vermoedelijk, was niemand belangrijk genoeg om het niet voor te doen. Dus ook jij niet. Wat je ook had gedaan. Wat in mensen hun hoofd zit, kan je niet altijd verklaren of verder beinvloeden.
Ik val wat in herhaling, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik probeer te zeggen. Poog respect voor haar keuze te hebben. En verwijt jezelf niet teveel. Nogmaals sterkte...!
In ieder geval sterkte ermee.