wat is er toch veel mooie muziek over Nuenen, mijn dorp, Gerard van Maasakkers
Ik zal oe 's wa gaon zingen
't Is over Cis Verdonk
Ze woonde in 'n huiske achteraf en ze dronk teveul
Ze stonk tegen de wind in, en d'r heund die stonken mee
Maar Cis, die klaagde nooit; Cis die waar tevreje
Ze las nooit de krant
Want aan lezen had ze 't land (= een hekel)
En de mensen zeiden altijd
"D'r is mee Cisse wa aan de hand"
En als Cis oe 'n snuupke gaf dachte bij oew eigen: "Bah
God weet, hoe lang da't in haar smerige jas gezeten had" 
't Was op een donderdag toen deed iemand z'n beklag
Bij de politie, want de heund die gingen zo tekeer die dag
D'n opper maakte er werk van, en hij stuurde agent De Groot
Die vond toen Cis Verdonk, ze was al dagen dood
't Kwam in de krant en de mensen praatten schand
Hoe kan zoiets toch gebeuren
Och, wa'n wereld, och, wa'n land
En toen 't huis werd doorgezocht
Vonden ze tussen 't keukengerei
Zeventien rullekes pepermuntjes
Netjes op 'n rij 
en jawel Gerard is Homo
bij mijn eerste theatervoorstelling in het klooster, ik was toen24 kwam gerard van Maasakkers in mijn kleedkamer, hij wenste me sucses met de voorstelling: "Da, wa gij nou doet he, da vin ik zo knap, da heb ik nooit gedurft" daarmee doelde hij mijn comming out, ik was toen al een tijd uit de kast, maar die voorstelling ging daar over.
Vroeger was Gerard van maasakkers dirigent van het jongenskoor in Nuenen, maar toen ze er achter kwamen dat hij homo was kon hij vertrekken, hij is toen ook uit zijn dierbare Nuenen verhuisd.
Verjaagd, net als Vincent van Gogh 125 jaar geleden