quote:
Op maandag 2 februari 2009 13:26 schreef simmu het volgende:ok, wat voorbeeldjes, in chronologische volgorde.
1) schoonma toen we net 2 dagen uit het ziekenhuis waren (selene was 5 dagen oud). die stond 's avonds om half 9 aan de deur met de mededling: "ja, ik herken dit gedrag niet van mezelf, ik weet dat jullie zo laat geen bezoek meer willen, maar de andere opa's en oma's hebben haar allemaal al veel vaker gezien".
Half 9 is toch niet zo laat? Maar afijn, het lijkt mij heel normaal dat opa en oma de kleindochter willen zien. Neem ook aan dat ze niet langer dan een uurtje zijn gebleven?
Mijn ouders hebben het precies zo gedaan en wij vonden het heel fijn dat ze zo'n lange afstand (ook meer dan 200 km) hadden gereden om even het kleinkind te zien, ook al was het maar een uurtje.
quote:
wij weer rustig uitgelegd dat het best een zware bevalling is gweest (20 uur, foetale nood, vacuumpomp, 3 dagen ziekenhuis etc...) en dat we in het vervolg niet meer open doen. we konden onze telefoons overigens niet gebruiken, want ze belden alledrie 3 maal daags, ook tijdens de rusttijden die we aangaven. aanspreken leverde het volgende antwoord op: "nou, dat vind ik niet!"
Ik vind dit maar een vreemde reactie. Opa en oma mogen niet bellen en je doet niet voor ze open als ze 200 km hebben gereden? Hoe kan je nu zo met je schoonouders omgaan?
quote:
2) schoonma en schoonzus toen selene 4 weken oud was. selene lag in de box. die twee er allebei naast, allebei met in elke hand een speeltje erg druk te doen. ik zei" he toe, 1 speeltje is genoeg, dit is zo veel te druk." waarop ik als antwoord kreeg: "nee hoor" en ze gingen gewoon door. toen heb ik de speeltjes afgepakt, en erna de box maar leeggemaakt. toen we ze erop aansproken hielden ze wederom vol dat het niet te druk was.
Je maakt je veel te druk, laat je schoonoudes toch genieten van het kleinkind en maak je minder zorgen. Je zoon/dochter kan heus wel tegen wat extra indrukken voor de duur van het bezoek. En dan haal je daarna het speelgoed toch weg als je dat liever hebt?
quote:
3) onze verhuizing. uiteraard is het dan volstrekt logisch om *tijdens* de verhuizing (dus de fysieke echte verhuizing, als je met spullen aan het sjouwen bent enzo) per persoon, elk allemaal 3 maal daags te bellen "hoe het met jullie gaat"
Veel mensen zouden het juist fijn vinden als mensen zo met ze meeleven. Kennelijk is het voor jullie een probleem om even te vertellen hoe het gaat?
quote:
3) onze laatste poging om dingen dan een beetje eerlijk te doen: mijn ouders kwamen langs (die zijn overigens verder nog heul niet geweest). enfin: die boden aan om van de twee dagen dat ze er waren een dagje op te passen zodat wij ffies naar de sauna konden. dus ik bood hun aan om dan ook te komen. nou, waar ik het lef niet vandaan haalde, en het was toch onbeschoft om mensen uit te nodigen en dan zelf weg te gaan. die kwam 2 weken erna ook weer terug, want terwijl we nog dozen aan het uitpakken waren kreeg ik van schoonzus te horen dat ze langs wilde komen. en toen ik zei:" best, maar dan help je maar mee met klussen". nou, hoe onbeschoft zijn wij toch wel niet....
Oog om oog, tand om tand is het bij jullie. De reactie naar de schoonzus vind ik gewoon kinderachtig. Met je schoonouders had je beter kunnen overleggen. Ze vinden het vast geen probleem als je het anders had gevraagd. Maar durf je het wel aan dat je schoonouders uberhaupt oppassen?
Maar om een lang verhaal kort te maken, ik zie het probleem niet en je zal een stuk prettiger met ze kunnen omgaan als je wat vertrouwen in ze hebt. Ze hebben jouw partner toch ook prima opgevoed?
Natuurlijk hoef je het niet eens te zijn met mij, maar ik vind het vreemd dat je dit probleemgedrag noemt.
I think prime numbers are like life. They are very logical but you could never work out the rules, even if you spent all your time thinking about them.