Steekpartij in kinderdagverblijf #3

quote:

Op zondag 25 januari 2009 17:44 schreef SHE het volgende:

[..]

Mijn moeder werkt bij de recherche (zeden) en vertelt natuurlijk wel eens wat. Volgens haar krijgen kinderen rond die leeftijd gewoon alles mee. Omdat ze nog niet in staat zijn om met die emoties om te gaan, komt dit vaak op een hele vreemde manier en vaak veel later ( puberteit ) ineens naar boven.
Gedragsstoornissen, depressie, suicidale neigingen etc zijn niet ongewoon.

Vaak blijven dit soort slachtoffertjes wel jaaaren onder behandeling, juist om te voorkomen dat zoiets later ineens weer de kop op steekt.

Het is diep en diep tragisch

quote:

Op maandag 26 januari 2009 00:23 schreef poemojn het volgende:

[..]

Dat geloof ik ook wel ja.. de ervaringen worden vast meestal niet verbaal opgeslagen, maar beelden en indrukken kunnen je ook bijblijven. Echt gruwelijk wat daar gebeurd is..
Ik vraag me trouwens af of hij het zelf ook gefilmd heeft? Zeker als mogelijk liefhebber van zulke films..

quote:

Kim de Gelder komt van andere planeet

SINT-GILLIS-BIJ-DENDERMONDE - De 20-jarige Belg die vrijdag in Sint-Gillis-bij-Dendermonde twee baby’s en een leidster vermoordde en twaalf anderen ernstig verwondde, lijkt wel van een andere planeet te komen.

Hoewel hij in de buurt woonde, werkte, schoolging en opgroeide, kent niemand hem goed.
Hij is in zichzelf gekeerd, gesloten, lacherig, liefhebber van bizarre films, zeggen mensen uit zijn omgeving. Ook de politie krijgt weinig hoogte van hem, want al sinds zijn aanhouding vrijdagavond doet hij er het zwijgen toe, zo verluidt het in politiekringen.

Aanvankelijk had de politie zelfs de grootste moeite zijn identiteit vast te stellen: de man had geen identiteitspapieren op zak en gaf valse namen op. De enige, twee jaar oude foto die is vrijgegeven, toont een jongen met een engelachtig gezicht en lang haar, maar volgens buren in Sinaai-Waas, gemeente Sint-Niklaas, zag hij er pas nog heel anders uit.

De verdachte, Kim De Gelder, is de oudste van drie uit een welgesteld gezin in Eksaarde, een 7000 inwoners tellende deelgemeente van Lokeren. Zijn ouders wonen er nog steeds, evenals zijn grootouders en een oom. ,,Iedereen hier voelt woede en onmacht. Een drama,’’ zegt burgemeester Filip Anthuenis. De Gelder volgde een technische opleiding in Sint-Niklaas en verhuisde eind vorig jaar naar het nabijgelegen Sinaai-Waas. Tot voor kort werkte hij als magazijnbediende bij Van Remoortel in Belsele, een groothandel in bloemsierkunst. Daar nam hij een paar weken geleden ontslag. Eksaarde, Sinaai-Waas en Belsele liggen allemaal op minder dan twintig kilometer van Sint-Gillis-bij-Dendermonde, waar De Gelder vrijdag zijn moordactie begon, en van Lebbeke, waar de politie hem een uur later pakte.

,,Een atypische moordenaar,’’ zegt de bekende Vlaamse strafpleiter en schrijver van een boek over massamoordenaars Jef Vermassen. Omdat hij blijkbaar zelf niet of niet meteen dood wilde - hij droeg een kogelvrij vest - en zich van messen bediende, wat het doden minder ‘anoniem’ maakt.

Over het motief is nog niets bekend. ,,Maar er moet iets zijn waarom hij juist baby’s en peuters tot slachtoffer heeft gemaakt. Zoals Van Themsche, de racistische tweevoudig moordenaar in Antwerpen, zich richtte op allochtonen.’’

Een andere parallel is, aldus Vermassen, dat Van Themsche en De Gelder kort voor hun gruweldaad hun uiterlijk veranderden. Van Themsche door zijn haar af te scheren en zich te kleden in een lange zwartleren jas, de iets oudere De Gelder door zijn gezicht zwart-wit te schminken.

De Gelder kwam de crèche Fabeltjesland binnen via een zijdeur, wat erop duidt dat hij zijn bloedbad zorgvuldig had voorbereid. Een buurtbewoner had hem op 31 december vorig jaar al in de omgeving van het kinderdagverblijf opgemerkt.

Van alle gewonden liggen nog vijf kinderen en één leidster in het ziekenhuis. De leidster en één kind liggen op de intensive care. Zij zijn buiten levensgevaar.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 03:09 schreef Bonzai. het volgende:
Wellicht al ergens gezegd geweest, maar er is wel iets erg "toevallig" aan zijn naam Kim de Gelder. Die gast zou, als ik het goed begrepen heb, een soort copycat van The Joker zijn. Dat is een personage uit de nieuwste Batmanfilm gespeeld door Heath Ledger. De vader van Heath Ledger heet Kim Ledger. Dus voor degene die het nog niet doorhebben: Kim de Gelder is een anagram op Kim Ledger. Wtf

quote:

Op maandag 26 januari 2009 03:11 schreef Specularium het volgende:

[..]

Toeval.

quote:

Op zondag 25 januari 2009 16:39 schreef Shitney het volgende:

[..]

Ja, dat heb ik gelezen, maar vandaag las ik het artikel dat ik hierboven postte. Aangezien de eerste dag veel onduidelijkheid over de slachtoffers en over de dader was, dacht ik dat het weleens zo zou kunnen zijn dat de informatie van die journalist niet klopt. Of misschien kan ik beter zeggen hoop ik dat het niet klopt. Het zou natuurlijk kunnen dat er nóg een oma daar werkte, en dat dat de oma van het dode jongetje is, maar ik hoop eigenlijk dat hij het over dezelfde oma als die uit mijn artikel had. Want haar kleinkind leeft nog.

quote:

Niemand zag Kim staan, tot vrijdag

Een vreemde jongen, die in zijn eigen wereldje leefde. Zo wordt Kim De Gelder omschreven, door kennissen, collega's en klasgenoten. Twintig jaar lang deed hij zijn best om zo weinig mogelijk op te vallen. En toen richtte hij plots een bloedbad aan onder onschuldige kinderen.


Van onze redacteurs

Bjorn Maeckelbergh
Mark Eeckhaut

In de ziekenboeg van de gevangenis van Brugge is Kim De Gelder gestopt met eten en drinken. 'Hij praat ook niet meer, knippert zelfs niet meer met zijn ogen. Het lijkt erop dat hij al zijn levensfuncties heeft uitgeschakeld. Specialisten vrezen dat die apathie kan omslaan in extreme agressie of zelfmoord, zeiden bronnen in de Brugse gevangenis gisteren.

'Kim heeft altijd al in zijn eigen wereld geleefd. Hij zei alleen het hoogstnodige. En als hij al sprak, dan was dat altijd zo stil dat we het nauwelijks konden verstaan. Hij was ne speciale. Zo zagen we hem. Maar hij was vriendelijk. En we hadden niet de indruk dat hij ongelukkig was. Hij had altijd een soort glimlach op zijn gezicht. We zeiden geregeld tegen elkaar dat hij precies wat autistisch was.'

De collega's van Kim De Gelder bij Van Remoortel, een groothandel in bloemsierkunst in Belsele, vertellen allemaal hetzelfde verhaal. Een verhaal van een wat zonderlinge, stille jongeman, die het moeilijk had om een plaats te vinden in de wereld. Als de collega's samen stonden te praten, kwam hij er zwijgend bij staan. Als ze gingen eten, at hij mee. Maar zonder echt mee te babbelen. Behalve als het over computers ging, of over films. Dat waren de dingen die hem bezig hielden.

Een jaar lang heeft hij als magazijnier voor het bedrijf gewerkt. Dozen leeghalen, producten prijzen. eenvoudige klusjes. 'En hij deed zijn werk', vertellen de collega's. 'Maar hij was traag. Zo traag dat hij soms op de zenuwen van sommige collega's werkte. De baas moest hem geregeld tot wat meer spoed aanmanen. “Allez Kim, doorwerken hé,, zei hij dan. En dan deed Kim ook echt zijn best om sneller te werken, want hij was nooit van slechte wil. En dom was hij ook niet, want hij was thuis op zijn eentje bezig met een cursus chemie.'

Nooit hebben ze een spoor van agressie in hem ontdekt. En ze herkennen hem ook amper op de foto die de voorbije dagen van hem bekend raakte, die waarop hij met zijn lang haar geportretteerd wordt. 'Bij ons had hij kort haar. En hij was ook helemaal niet slonzig, onverzorgd, zoals sommige berichten zeggen. Neen, hij was juist heel verzorgd. En hij droeg heel onopvallende kleren. Meestal merkkledij zelfs.'

Soms stelden ze zich wel vragen bij het gedrag van hun jonge collega. Begin december verscheen hij plots op het werk met ros geverfd haar, de kleur waarmee hij vrijdag na zijn moordende tocht ook opgepakt werd. 'Hij had daar een heel vreemde uitleg voor', vertellen enkele collega's. 'Hij was aan het spelen geweest met enkele kleinere kinderen en die hadden zijn haar met groene graffitiverf bespoten, zei hij. Omdat hij de groene verf niet weggewassen kreeg, had hij zijn haar maar ros geverfd.'

Het was niet de enige keer dat hij met een raar verhaal kwam aandragen. Ook bij zijn ontslag vertelde hij een verhaal waar zijn collega's niets van begrepen. 'Hij zei dat zijn ouders lang en ver op reis zouden gaan, en hij wilde meegaan. Omdat hij geen zin had om al zijn vakantie op te nemen, zou hij ontslag nemen. Hij heeft toen rap iets op papier gekrabbeld, is daarmee naar de baas gestapt en is vertrokken.'


Geldproblemen had Kim De Gelder niet. Nooit gehad trouwens. Hij is niet opgegroeid in een gebroken gezin, of in armoede. De ouders van Kim De Gelder wonen in een ruime villa in Eksaarde. Buren die het gezin kennen, hebben alleen positieve woorden voor de ouders van de jongen. 'Voor die mensen is dit een ongelooflijke ramp', zegt een van de buren. 'Dat terwijl ze er alles aan hebben gedaan om hun kinderen gelukkig te maken.'

Kim De Gelder, de oudste van drie kinderen, is een tijdje geleden alleen gaan wonen. Drie maanden geleden huurde hij een nieuwbouwappartement aan het Wijnveld in Sinaai. Vandaar reed hij overal met de fiets naartoe. Zijn ouders hadden hem bij zijn achttiende verjaardag nochtans een auto cadeau willen doen, maar de jongen zou dat aanbod hebben afgeslagen. Uit principe.

Hij deed alles met de fiets. Zelfs toen hij vrijdagmorgen besliste dat hij in het Dendermondse kinderdagverblijf Fabeltjesland een bloedbad zou gaan aanrichten, legde hij de achttien kilometer tussen Sinaai met de fiets af. Achttien lange kilometers om na te denken over wat hij zou gaan doen. Een rit die hem ruim de tijd gaf om tot inkeer te komen en zijn plan af te blazen. Maar de trage, stille, vriendelijke jongeman die zijn collega's beschrijven was veranderd in 'een moordmachine', zoals de Dendermondse procureur hem noemt. Ergens tussen de dag van zijn ontslag en vorige vrijdag had hij beslist dat hij kleine kinderen zou gaan vermoorden. Waarom? Dat is tot vandaag een raadsel. Ook het gerecht heeft geen idee. Sinds zijn arrestatie vrijdagmorgen is de jongeman al urenlang ondervraagd, maar hij weigert om te spreken. Hij is weer veranderd in de jongeman die zijn collega's en klasgenoten van vroeger kennen: een stille, onbewogen jongeman, met een eeuwige lichte glimlach op zijn gezicht.


'Als hij vroeger in de klas praatte, dan deed hij dat altijd met zijn mond dicht. We moesten dan altijd zeggen: “allez, Kim, praat eens wat duidelijker,.'

Het verhaal van zijn oude klasgenoten uit het Sint-Carolusinstituut in Sint-Niklaas loopt verrassend parallel met dat van de collega's bij Van Remoortel. Een stille jongeman, die niet echt aansluiting vond bij de klas, die meestal achteraan in de klas zat en die liever wegkeek dan oogcontact te houden. En ja, hij was wel eens het mikpunt was van pesterijen. 'Maar het leek alsof hij dat niet erg vond. Hij reageerde amper. Zoals hij ook amper op complimenten reageerde.'

Hij had weinig echt contact met zijn klasgenoten. Het leven in groep was sowieso niet echt aan hem besteed. Hij voelde zich dan ongemakkelijk en reageerde onbeholpen. 'Ik herinner mij nog hoe hij zich de eerste schooldag aan ons voorstelde', vertelt een vroegere klasgenote. 'Ik ben Kim De Gelder en ik ben geen meisje, zei hij. Kwestie van een goede eerste indruk te maken.'

Ondanks, of net wegens, zijn frêle wat vrouwelijke uiterlijk, deed hij zijn uiterste best om stoerder over te komen. Klasgenoten herinneren zich zijn fascinatie voor bloederige films en computerspelletjes. En hij speelde muziek. Saxofoon.

Foto's uit die tijd tonen ook een bleke, wat slonzige jongeman. Tijdens de laatste jaren van het middelbaar had hij lang haar. En hij droeg donkere kleren en T-shirts met verwijzingen naar obscure metal-groepen. Een beetje vreemd voor iemand die de richting apotheekassistent volgt. Maar anderzijds: er zijn wel meer tieners die zich een tijdlang zo'n imago aanmeten. En het was van voorbijgaande aard, want in het zesde ging dat lange haar er alweer af.

'Het was ook een echt intelligente jongen', herinneren klasgenoten zich. 'Vooral met cijfers was hij erg goed. Wiskunde was zijn ding.'

Toch liep het met verdere studies allesbehalve vlot. Kim De Gelder schreef zich in 2006 in aan de Katholieke Hogeschool in Sint-Niklaas, waar hij verpleegkunde zou gaan studeren. 'Lang is hij niet bij ons gebleven', zegt afdelingsdirecteur Dirk Lips. 'In maart 2007 is hij alweer uitgeschreven. En in die zes maanden is hij niemand speciaal opgevallen. We hebben geen problemen met hem gehad, hij heeft geen speciale indruk nagelaten. Hij is gewoon vertrokken.'

Geruchten dat hij een tijdlang stage zou hebben gelopen in een crèche, spreekt directeur Lips formeel tegen. 'Een stage heeft hij gedaan. Een week lang, in een afdeling inwendige ziektes van een ziekenhuis. Zeker niet in een crèche.'


Er is een constante in alle getuigenissen: Volslagen onbegrip. Er was iets vreemds aan Kim, geeft iedereen toe. Hij had iets over zich wat sommigen als 'beangstigend' en anderen 'in zichzelf gekeerd' omschrijven. Maar niets gewelddadigs. Niets dat kon verraden dat hij tot de moord op onschuldige kinderen in staat zou zijn.

Voorlopig blijft het gruwel zonder aanleiding, zonder motief, zonder verklaring. De speurders trappelen ter plaatse. En zolang Kim De Gelder zelf blijft zwijgen, zullen de raadsels blijven.

Als zijn gezondheid het toelaat, wordt hij vandaag ondervraagd door een college van psychiaters. Morgen verschijnt hij voor de raadkamer.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:03 schreef Shitney het volgende:
En nog een foto van hem:

[ afbeelding ]

Het bizarre is dat hij er heel zachtaardig uitziet. In sommige artikelen wordt hij zelfs engelachtig genoemd. Natuurlijk weet je rationeel wel dat "boeven", zoals je dat dan tegen je kinderen zegt, "er soms heel gewoon uit kunnen zien", maar toch verwacht je ergens dat zulke gekte of zulk evil aan iemand te zien moet zijn. Maar deze jongen ziet er eerder uit alsof je hem zou willen knuffelen dan dat je bang voor hem zou moeten zijn.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:09 schreef Felixa het volgende:
Toch moet je op een of andere manier mentaal ontzettend sterk in je schoenen staan, als je nog steeds geen woord hebt gesproken.