Steekpartij in kinderdagverblijf #3

quote:

Niemand zag Kim staan, tot vrijdag

Een vreemde jongen, die in zijn eigen wereldje leefde. Zo wordt Kim De Gelder omschreven, door kennissen, collega's en klasgenoten. Twintig jaar lang deed hij zijn best om zo weinig mogelijk op te vallen. En toen richtte hij plots een bloedbad aan onder onschuldige kinderen.


Van onze redacteurs

Bjorn Maeckelbergh
Mark Eeckhaut

In de ziekenboeg van de gevangenis van Brugge is Kim De Gelder gestopt met eten en drinken. 'Hij praat ook niet meer, knippert zelfs niet meer met zijn ogen. Het lijkt erop dat hij al zijn levensfuncties heeft uitgeschakeld. Specialisten vrezen dat die apathie kan omslaan in extreme agressie of zelfmoord, zeiden bronnen in de Brugse gevangenis gisteren.

'Kim heeft altijd al in zijn eigen wereld geleefd. Hij zei alleen het hoogstnodige. En als hij al sprak, dan was dat altijd zo stil dat we het nauwelijks konden verstaan. Hij was ne speciale. Zo zagen we hem. Maar hij was vriendelijk. En we hadden niet de indruk dat hij ongelukkig was. Hij had altijd een soort glimlach op zijn gezicht. We zeiden geregeld tegen elkaar dat hij precies wat autistisch was.'

De collega's van Kim De Gelder bij Van Remoortel, een groothandel in bloemsierkunst in Belsele, vertellen allemaal hetzelfde verhaal. Een verhaal van een wat zonderlinge, stille jongeman, die het moeilijk had om een plaats te vinden in de wereld. Als de collega's samen stonden te praten, kwam hij er zwijgend bij staan. Als ze gingen eten, at hij mee. Maar zonder echt mee te babbelen. Behalve als het over computers ging, of over films. Dat waren de dingen die hem bezig hielden.

Een jaar lang heeft hij als magazijnier voor het bedrijf gewerkt. Dozen leeghalen, producten prijzen. eenvoudige klusjes. 'En hij deed zijn werk', vertellen de collega's. 'Maar hij was traag. Zo traag dat hij soms op de zenuwen van sommige collega's werkte. De baas moest hem geregeld tot wat meer spoed aanmanen. “Allez Kim, doorwerken hé,, zei hij dan. En dan deed Kim ook echt zijn best om sneller te werken, want hij was nooit van slechte wil. En dom was hij ook niet, want hij was thuis op zijn eentje bezig met een cursus chemie.'

Nooit hebben ze een spoor van agressie in hem ontdekt. En ze herkennen hem ook amper op de foto die de voorbije dagen van hem bekend raakte, die waarop hij met zijn lang haar geportretteerd wordt. 'Bij ons had hij kort haar. En hij was ook helemaal niet slonzig, onverzorgd, zoals sommige berichten zeggen. Neen, hij was juist heel verzorgd. En hij droeg heel onopvallende kleren. Meestal merkkledij zelfs.'

Soms stelden ze zich wel vragen bij het gedrag van hun jonge collega. Begin december verscheen hij plots op het werk met ros geverfd haar, de kleur waarmee hij vrijdag na zijn moordende tocht ook opgepakt werd. 'Hij had daar een heel vreemde uitleg voor', vertellen enkele collega's. 'Hij was aan het spelen geweest met enkele kleinere kinderen en die hadden zijn haar met groene graffitiverf bespoten, zei hij. Omdat hij de groene verf niet weggewassen kreeg, had hij zijn haar maar ros geverfd.'

Het was niet de enige keer dat hij met een raar verhaal kwam aandragen. Ook bij zijn ontslag vertelde hij een verhaal waar zijn collega's niets van begrepen. 'Hij zei dat zijn ouders lang en ver op reis zouden gaan, en hij wilde meegaan. Omdat hij geen zin had om al zijn vakantie op te nemen, zou hij ontslag nemen. Hij heeft toen rap iets op papier gekrabbeld, is daarmee naar de baas gestapt en is vertrokken.'


Geldproblemen had Kim De Gelder niet. Nooit gehad trouwens. Hij is niet opgegroeid in een gebroken gezin, of in armoede. De ouders van Kim De Gelder wonen in een ruime villa in Eksaarde. Buren die het gezin kennen, hebben alleen positieve woorden voor de ouders van de jongen. 'Voor die mensen is dit een ongelooflijke ramp', zegt een van de buren. 'Dat terwijl ze er alles aan hebben gedaan om hun kinderen gelukkig te maken.'

Kim De Gelder, de oudste van drie kinderen, is een tijdje geleden alleen gaan wonen. Drie maanden geleden huurde hij een nieuwbouwappartement aan het Wijnveld in Sinaai. Vandaar reed hij overal met de fiets naartoe. Zijn ouders hadden hem bij zijn achttiende verjaardag nochtans een auto cadeau willen doen, maar de jongen zou dat aanbod hebben afgeslagen. Uit principe.

Hij deed alles met de fiets. Zelfs toen hij vrijdagmorgen besliste dat hij in het Dendermondse kinderdagverblijf Fabeltjesland een bloedbad zou gaan aanrichten, legde hij de achttien kilometer tussen Sinaai met de fiets af. Achttien lange kilometers om na te denken over wat hij zou gaan doen. Een rit die hem ruim de tijd gaf om tot inkeer te komen en zijn plan af te blazen. Maar de trage, stille, vriendelijke jongeman die zijn collega's beschrijven was veranderd in 'een moordmachine', zoals de Dendermondse procureur hem noemt. Ergens tussen de dag van zijn ontslag en vorige vrijdag had hij beslist dat hij kleine kinderen zou gaan vermoorden. Waarom? Dat is tot vandaag een raadsel. Ook het gerecht heeft geen idee. Sinds zijn arrestatie vrijdagmorgen is de jongeman al urenlang ondervraagd, maar hij weigert om te spreken. Hij is weer veranderd in de jongeman die zijn collega's en klasgenoten van vroeger kennen: een stille, onbewogen jongeman, met een eeuwige lichte glimlach op zijn gezicht.


'Als hij vroeger in de klas praatte, dan deed hij dat altijd met zijn mond dicht. We moesten dan altijd zeggen: “allez, Kim, praat eens wat duidelijker,.'

Het verhaal van zijn oude klasgenoten uit het Sint-Carolusinstituut in Sint-Niklaas loopt verrassend parallel met dat van de collega's bij Van Remoortel. Een stille jongeman, die niet echt aansluiting vond bij de klas, die meestal achteraan in de klas zat en die liever wegkeek dan oogcontact te houden. En ja, hij was wel eens het mikpunt was van pesterijen. 'Maar het leek alsof hij dat niet erg vond. Hij reageerde amper. Zoals hij ook amper op complimenten reageerde.'

Hij had weinig echt contact met zijn klasgenoten. Het leven in groep was sowieso niet echt aan hem besteed. Hij voelde zich dan ongemakkelijk en reageerde onbeholpen. 'Ik herinner mij nog hoe hij zich de eerste schooldag aan ons voorstelde', vertelt een vroegere klasgenote. 'Ik ben Kim De Gelder en ik ben geen meisje, zei hij. Kwestie van een goede eerste indruk te maken.'

Ondanks, of net wegens, zijn frêle wat vrouwelijke uiterlijk, deed hij zijn uiterste best om stoerder over te komen. Klasgenoten herinneren zich zijn fascinatie voor bloederige films en computerspelletjes. En hij speelde muziek. Saxofoon.

Foto's uit die tijd tonen ook een bleke, wat slonzige jongeman. Tijdens de laatste jaren van het middelbaar had hij lang haar. En hij droeg donkere kleren en T-shirts met verwijzingen naar obscure metal-groepen. Een beetje vreemd voor iemand die de richting apotheekassistent volgt. Maar anderzijds: er zijn wel meer tieners die zich een tijdlang zo'n imago aanmeten. En het was van voorbijgaande aard, want in het zesde ging dat lange haar er alweer af.

'Het was ook een echt intelligente jongen', herinneren klasgenoten zich. 'Vooral met cijfers was hij erg goed. Wiskunde was zijn ding.'

Toch liep het met verdere studies allesbehalve vlot. Kim De Gelder schreef zich in 2006 in aan de Katholieke Hogeschool in Sint-Niklaas, waar hij verpleegkunde zou gaan studeren. 'Lang is hij niet bij ons gebleven', zegt afdelingsdirecteur Dirk Lips. 'In maart 2007 is hij alweer uitgeschreven. En in die zes maanden is hij niemand speciaal opgevallen. We hebben geen problemen met hem gehad, hij heeft geen speciale indruk nagelaten. Hij is gewoon vertrokken.'

Geruchten dat hij een tijdlang stage zou hebben gelopen in een crèche, spreekt directeur Lips formeel tegen. 'Een stage heeft hij gedaan. Een week lang, in een afdeling inwendige ziektes van een ziekenhuis. Zeker niet in een crèche.'


Er is een constante in alle getuigenissen: Volslagen onbegrip. Er was iets vreemds aan Kim, geeft iedereen toe. Hij had iets over zich wat sommigen als 'beangstigend' en anderen 'in zichzelf gekeerd' omschrijven. Maar niets gewelddadigs. Niets dat kon verraden dat hij tot de moord op onschuldige kinderen in staat zou zijn.

Voorlopig blijft het gruwel zonder aanleiding, zonder motief, zonder verklaring. De speurders trappelen ter plaatse. En zolang Kim De Gelder zelf blijft zwijgen, zullen de raadsels blijven.

Als zijn gezondheid het toelaat, wordt hij vandaag ondervraagd door een college van psychiaters. Morgen verschijnt hij voor de raadkamer.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:03 schreef Shitney het volgende:
En nog een foto van hem:

[ afbeelding ]

Het bizarre is dat hij er heel zachtaardig uitziet. In sommige artikelen wordt hij zelfs engelachtig genoemd. Natuurlijk weet je rationeel wel dat "boeven", zoals je dat dan tegen je kinderen zegt, "er soms heel gewoon uit kunnen zien", maar toch verwacht je ergens dat zulke gekte of zulk evil aan iemand te zien moet zijn. Maar deze jongen ziet er eerder uit alsof je hem zou willen knuffelen dan dat je bang voor hem zou moeten zijn.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:09 schreef Felixa het volgende:
Toch moet je op een of andere manier mentaal ontzettend sterk in je schoenen staan, als je nog steeds geen woord hebt gesproken.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:14 schreef Vivi het volgende:

[..]

Vind je? Ik vind dat je de gekte overduidelijk in zijn ogen ziet.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:18 schreef Shitney het volgende:

[..]

Nee, dat heb ik helemaal niet. Het is dat ik nu weet dat hij de dader is, maar als ik deze fotos een week geleden ergens had gezien en men zou me gevraagd hebben om een eerste indruk te geven, zou ik waarschijnlijk gezegd hebben dat het waarschijnlijk een gevoelige jongen was, zo eentje die op internetfora als R&P zielige topics opent over het feit dat hij nog nooit een vriendinnetje gehad heeft en gedichten schrijft. Ik zou hem eerder zielig vinden dan gek.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:09 schreef Felixa het volgende:
Toch moet je op een of andere manier mentaal ontzettend sterk in je schoenen staan, als je nog steeds geen woord hebt gesproken. De ondervragers hebben vast allerlei methodes om mensen te laten praten, maar die dader heeft blijkbaar nog helemaal niks gezegd.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:14 schreef Vivi het volgende:

[..]

Vind je? Ik vind dat je de gekte overduidelijk in zijn ogen ziet.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:22 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Wat een onzin. Hij lijkt best op iemand die ik ook ken (het gezicht en de ogen) en die is niet gek hoor. Er is niks bijzonders aan te zien.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:25 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat kan jij wel niet vinden, maar ik vind dat dus wel. Hij heeft een bepaalde blik in zijn ogen die ik herkenbaar vind voor mensen die psychisch labiel zijn.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:21 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik vind echt dat je aan zijn blik kan zien dat ie niet spoort. Ik vind hem helemaal niet knuffelbaar oid! Oh well... .

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:28 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Och, dat komt ook alleen maar omdat jij nu weet wat ie gedaan heeft.
Wat zou het toch makkelijk zijn, als we in elkaars ogen zouden kunnen zien hoe de psychische toestand van elkaar is. Of ben jij de enige met die gave?

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:32 schreef Shitney het volgende:

[..]

We zijn het wel een beetje met elkaar eens hoor, want ik zie er ook duidelijk een labielig tiepje in. Maar geen gevaarlijk labieltje, eerder een zielig labieltje. Zo'n melodramatische, weet je wel?

quote:

Op maandag 26 januari 2009 03:09 schreef Bonzai. het volgende:
Wellicht al ergens gezegd geweest, maar er is wel iets erg "toevalligs" aan zijn naam Kim de Gelder. Die gast zou, als ik het goed begrepen heb, een soort copycat van The Joker zijn. Dat is een personage uit de nieuwste Batmanfilm gespeeld door Heath Ledger. De vader van Heath Ledger heet Kim Ledger. Dus voor degene die het nog niet doorhebben: Kim de Gelder is een anagram op Kim Ledger. Wtf

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat is helaas vaak een hele dunne lijn.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Wat is jouw probleem nu eigenlijk muts? Wat begrijp je niet aan "IK VIND"?

Ik ken die blik en ik heb hem vaker gezien, en meestal krijg ik er gelijk in. Niet in de zin dat ze een KDV uitmoorden, maar wel in dat mensen die psychisch labiel zijn een bepaald soort blik in hun ogen hebben. Misschien heb jij gewoon wat minder mensenkennis ofzo.

quote:

Op maandag 26 januari 2009 09:38 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Ik heb genoeg mensenkennis, heb vaak genoeg gewerkt met mensen die psychisch labiel zijn om te weten dat er een hoop zijn waaraan je het niet kunt zien, aan de hand van een fotootje, aan de ogen, of iets dergelijks, wat jij beweert. Sterker nog, een heleboel van zulke mensen komen op het eerste gezicht heel normaal en vaak zelfs vriendelijk over.
En je hoeft me niet meteen uit te schelden.