OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vandaag stond ik met de handen in het haar op opvoedgebied. Aaaaargh!
En ik ontdek zomaar dat ik een topic hierover mis in OUD. Een topic waarin je de andere ouders hier specifiek kunt vragen om tips of raad in de opvoeding van je kinderen. Een topic waarin je ontdekt wat je óók had kunnen doen! Of waarin je vooral ervaart dat anderen nét zo hannesen en klooien als jij soms doet.
Kortom: een topic voor al je opvoedkwesties en prangende vragen én juist ook voor al je ervaringen, skills and tricks, die anderen kunnen helpen!
TS begint!
Maria (4) speelde hier thuis met een meisje (R) uit haar klas. Ging allemaal goed, tot het moment dat de moeder van R haar weer kwam ophalen. Maria wilde ineens niet meer dat R op haar step een rondje maakte en wilde de tekening die zij voor R gemaakt had, niet meer meegeven. Ik liet het gaan (beslissingsmoment 1), omdat ik wel zag dat ze moe was en niet meer zo veerkrachtig.
Maar R werd er echt verdrietig van dat ze zonder die tekening weg zou gaan. Ze stond te huilen bij de deur.
Ik vond het zielig en vond ook: afspraak is afspraak. Dus ik spoorde Maria nog een paar keer aan (beslissingsmoment 2) om toch de tekening mee te geven, maar ze vertikte echt. R bleef ook verdrietig en wilde niet weggaan. Zucht. 
Maria peerde 'm de kamer in, met tekeningen. Ik besloot haar echt streng en met een soort 'straf' in het vooruitzicht tot inkeer te laten komen (beslissingsmoment 3). "Maria, als je nu die tekening niet geeft, zoals je hebt afgesproken, mag er hier geen kindje meer komen spelen. Dus wees maar groot, want ik meen het." (ik werd ook boos nu, dus klonk streng). Maria liep mee naar de deur met de tekeningen. Ik liet haar kiezen welke ze wilde geven en anders zou ik kiezen, zei ik. Ze weigerde en ik besloot (nummer 4!) de tekeningen te pakken en er één aan R te geven. Waarop Maria begon te schreeuwen, gillen, trappen, proberen te slaan. Storm (2) schrok zich rot en begon ook hard te huilen, Maria werd totaal wild en R huilde ook, zich lam geschrokken.
Drámá in de gang.
Toen zat er nog maar één ding op: R en haar moeder een beetje oké te woord staan, sorry zeggen tegen R (ik), omdat ze zo geschrokken was, Storm troosten en ze toch maar zonder tekeningen de deur uit laten gaan.
Meteen erna kon Maria uiteraard op het strafstoeltje gaan zitten om na te denken. Later heb ik met haar nog een gesprekje hierover gevoerd (strekking: afspraak is afspraak, niet onaardig doen en niet schreeuwen, gillen, trappen). En ze heeft sorry gezegd en flink uitgehuild bij me.
Maar voor mij is de vraag: hoe pak je zoiets nu beter aan?
Het verdriet van het vriendinnetje deed me beslissen Maria te dwingen. Was dat al niet slim? Het voelt -achteraf gezien- als een onhaalbare kaart wat ik vroeg van Maria.
Kies je voor het gevoel van je eigen kind of juist voor het gevoel van het andere kind dat te gast is (ook met andere kwesties, zoals kiezen welke beker, welke verkleedjurk...)?
Iets kleins werd nu op de spits gedreven (door mijn beslissingen), maar ik weet niet of een andere keuze ook had gekund, ten opzichte van het andere kind, rechtvaardigheid en het leren je te houden aan een afspraak.
Raad is heel erg welkom! Bedankt alvast.
En nogmaals: gebruik dit topic ook gerust voor je eigen vragen en kwesties!
En ik ontdek zomaar dat ik een topic hierover mis in OUD. Een topic waarin je de andere ouders hier specifiek kunt vragen om tips of raad in de opvoeding van je kinderen. Een topic waarin je ontdekt wat je óók had kunnen doen! Of waarin je vooral ervaart dat anderen nét zo hannesen en klooien als jij soms doet.
Kortom: een topic voor al je opvoedkwesties en prangende vragen én juist ook voor al je ervaringen, skills and tricks, die anderen kunnen helpen!
TS begint!
Maria (4) speelde hier thuis met een meisje (R) uit haar klas. Ging allemaal goed, tot het moment dat de moeder van R haar weer kwam ophalen. Maria wilde ineens niet meer dat R op haar step een rondje maakte en wilde de tekening die zij voor R gemaakt had, niet meer meegeven. Ik liet het gaan (beslissingsmoment 1), omdat ik wel zag dat ze moe was en niet meer zo veerkrachtig.
Maar R werd er echt verdrietig van dat ze zonder die tekening weg zou gaan. Ze stond te huilen bij de deur.
Ik vond het zielig en vond ook: afspraak is afspraak. Dus ik spoorde Maria nog een paar keer aan (beslissingsmoment 2) om toch de tekening mee te geven, maar ze vertikte echt. R bleef ook verdrietig en wilde niet weggaan. Zucht. Maria peerde 'm de kamer in, met tekeningen. Ik besloot haar echt streng en met een soort 'straf' in het vooruitzicht tot inkeer te laten komen (beslissingsmoment 3). "Maria, als je nu die tekening niet geeft, zoals je hebt afgesproken, mag er hier geen kindje meer komen spelen. Dus wees maar groot, want ik meen het." (ik werd ook boos nu, dus klonk streng). Maria liep mee naar de deur met de tekeningen. Ik liet haar kiezen welke ze wilde geven en anders zou ik kiezen, zei ik. Ze weigerde en ik besloot (nummer 4!) de tekeningen te pakken en er één aan R te geven. Waarop Maria begon te schreeuwen, gillen, trappen, proberen te slaan. Storm (2) schrok zich rot en begon ook hard te huilen, Maria werd totaal wild en R huilde ook, zich lam geschrokken.
Drámá in de gang.Toen zat er nog maar één ding op: R en haar moeder een beetje oké te woord staan, sorry zeggen tegen R (ik), omdat ze zo geschrokken was, Storm troosten en ze toch maar zonder tekeningen de deur uit laten gaan.
Meteen erna kon Maria uiteraard op het strafstoeltje gaan zitten om na te denken. Later heb ik met haar nog een gesprekje hierover gevoerd (strekking: afspraak is afspraak, niet onaardig doen en niet schreeuwen, gillen, trappen). En ze heeft sorry gezegd en flink uitgehuild bij me.
Maar voor mij is de vraag: hoe pak je zoiets nu beter aan?
Het verdriet van het vriendinnetje deed me beslissen Maria te dwingen. Was dat al niet slim? Het voelt -achteraf gezien- als een onhaalbare kaart wat ik vroeg van Maria.
Kies je voor het gevoel van je eigen kind of juist voor het gevoel van het andere kind dat te gast is (ook met andere kwesties, zoals kiezen welke beker, welke verkleedjurk...)?
Iets kleins werd nu op de spits gedreven (door mijn beslissingen), maar ik weet niet of een andere keuze ook had gekund, ten opzichte van het andere kind, rechtvaardigheid en het leren je te houden aan een afspraak.
Raad is heel erg welkom! Bedankt alvast.
En nogmaals: gebruik dit topic ook gerust voor je eigen vragen en kwesties!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Tsja, ik heb eigenlijk totaal geen ervaring maar wat in mij op komt.. waarom wilde Maria de tekening niet meegeven? Heb je het aan haar gevraagd toen ze de eerste keer de tekening niet mee wilde geven? Waarom mag R geen tekening meenemen?
Ze wilde ze toch liever zelf houden (het waren haar tekeningen, waarvan in elk geval één gemaakt voor R).
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hmm, lastig verhaal. Ik heb geen ervaring met eigen kinderen (working on it!) maar wel kinderervaring.
Zoals dit verhaal leest sjoeg, klinkt het niet zozeer alsof jij Maria dwong maar eerder andersom. Okay ze mag dan wel moe zijn enzo maar afspraak is inderdaad afspraak en als dat een regel bij jullie thuis is, dan geldt die ook als ze moe is.
Ik weet niet of dit een verhaal is van kiezen tussen je eigen kind en het kind van een ander, zeg maar met het oog op "consequent zijn" lijkt het mij dat je altijd voor je eigen regels kiest en dat is misschien niet altijd leuk voor je eigen kind.
Het lijkt me ontzettend moeilijk zulke momenten, vooral als je ziet dat je meiske moe is en er eigenlijk voor je gevoel ze er niets aan kan doen, en ze is ook nog maar 4 enzo. Maarja.
nouja, my 2 cts, denk ik.
Zoals dit verhaal leest sjoeg, klinkt het niet zozeer alsof jij Maria dwong maar eerder andersom. Okay ze mag dan wel moe zijn enzo maar afspraak is inderdaad afspraak en als dat een regel bij jullie thuis is, dan geldt die ook als ze moe is.
Ik weet niet of dit een verhaal is van kiezen tussen je eigen kind en het kind van een ander, zeg maar met het oog op "consequent zijn" lijkt het mij dat je altijd voor je eigen regels kiest en dat is misschien niet altijd leuk voor je eigen kind.
Het lijkt me ontzettend moeilijk zulke momenten, vooral als je ziet dat je meiske moe is en er eigenlijk voor je gevoel ze er niets aan kan doen, en ze is ook nog maar 4 enzo. Maarja.
nouja, my 2 cts, denk ik.
Ja, die regel van 'afspraak is afspraak' kent ze nog niet heel erg nadrukkelijk, althans niet zo benoemd, dat was nog niet eerder zo voorgekomen. Maar ze snapt natuurlijk wel wat ik ermee bedoelde.
En mijn vraag over kiezen voor je eigen kind of niet, komt een beetje voort uit het idee dat ik al snel uit beleefdheid zou kiezen voor juist het andere kind, maar dat lijkt me soms ook onrechtvaardig (misschien dus niet in dit geval, hoor, maar die neiging heb ik wel, denk ik).
Hmmmm, ik vraag me echt af of ik dit had kunnen voorkomen, dat drama in de gang. Misschien moest het gewoon zo gaan, maar het was wel echt horror, met een kindje en moeder die je helemaal niet kent. Welkom in huize Sjoegur.
En mijn vraag over kiezen voor je eigen kind of niet, komt een beetje voort uit het idee dat ik al snel uit beleefdheid zou kiezen voor juist het andere kind, maar dat lijkt me soms ook onrechtvaardig (misschien dus niet in dit geval, hoor, maar die neiging heb ik wel, denk ik).
Hmmmm, ik vraag me echt af of ik dit had kunnen voorkomen, dat drama in de gang. Misschien moest het gewoon zo gaan, maar het was wel echt horror, met een kindje en moeder die je helemaal niet kent. Welkom in huize Sjoegur.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik snap je wel Huup, over consequent zijn. Maar je ziet dat dat niet altijd werkt. 
Suug probeerde dat ook te zijn.
Jullie zaten in een strijd, en die win je eigenlijk nooit zo maar. Dat moet je ook niet willen, denk ik. Ik zou het na wat aandringen hebben gelaten voor wat het was, met de mededeling dat ik het er niet mee eens ben. Later, als het kind (Maria in dit geval) rustig en uitgerust is erop terug komen. En dán duidelijk maken afspraak is afspraak. De volgende dag een extra mooie tekening aan R geven. Met excuses.
Een vriendinnetje te spelen hebben ís al superspannend. Zéker als je nog maar net bij elkaar in de klas zit. En als dingen spannend zijn en je bent ook nog eens moe, dan wil je als kind nog wel eens rare dingen doen.
Maar goed, ik heb nog geen eigen kleuter.
Ik spreek alleen vanuit mijn peuterervaring en hoe ik zoiets (denk ik) in de klas zou aanpakken.
Suug probeerde dat ook te zijn. Jullie zaten in een strijd, en die win je eigenlijk nooit zo maar. Dat moet je ook niet willen, denk ik. Ik zou het na wat aandringen hebben gelaten voor wat het was, met de mededeling dat ik het er niet mee eens ben. Later, als het kind (Maria in dit geval) rustig en uitgerust is erop terug komen. En dán duidelijk maken afspraak is afspraak. De volgende dag een extra mooie tekening aan R geven. Met excuses.
Een vriendinnetje te spelen hebben ís al superspannend. Zéker als je nog maar net bij elkaar in de klas zit. En als dingen spannend zijn en je bent ook nog eens moe, dan wil je als kind nog wel eens rare dingen doen.
Maar goed, ik heb nog geen eigen kleuter.
Ik spreek alleen vanuit mijn peuterervaring en hoe ik zoiets (denk ik) in de klas zou aanpakken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hahaha ja ik zou me gelijk echt ontzettend bekeken voelen en misschien zelfs wel een beetje schamen maar ach nouja, ergens hoort het er ook een beetje bij toch? Niet dat dit nou dagelijks moet voorkomen maar zo'n bui af en toe zal bij alle kindjes vast wel eens voorkomen.
En je vraag, oh op die fiets. Ja nee ik weet niet, ik zou gewoon voor mn eigen regels gaan. Je punt is wel begrijpelijk, je bent misschien ook bang dat dat andere kindje wel een of ander overdreven verhaal ophangt bij haar moeder ofzo maar goed, dan maar vertrouwen hebben in het beoordelingsvermogen van die moeder. Denk ik. Wel moeilijk hoor.
Shit, had mn moeder toch gelijk met dr "mijn huis, mijn regels"
En je vraag, oh op die fiets. Ja nee ik weet niet, ik zou gewoon voor mn eigen regels gaan. Je punt is wel begrijpelijk, je bent misschien ook bang dat dat andere kindje wel een of ander overdreven verhaal ophangt bij haar moeder ofzo
maar goed, dan maar vertrouwen hebben in het beoordelingsvermogen van die moeder. Denk ik. Wel moeilijk hoor. Shit, had mn moeder toch gelijk met dr "mijn huis, mijn regels"
Moonah, ik denk dat jouw advies helemaal hout snijdt. Ik heb me er teveel in vastgebeten om R en haar moeder het niet moeilijker te maken én om Maria iets mee te geven, maar het kón gewoon niet, denk ik achteraf. Lat te hoog enzo. Dankje voor je heldere woorden. 
Lady-wrb, de moeder van R probeerde R ervan te overtuigen dat een andere keer wel een tekening zou komen. Maar ze hield natuurlijk ook wat ruimte aan mijn actie, want ze zag dat ik juist probeerde Maria zo ver te krijgen. Prima reactie van haar dus eigenlijk.
Huuphuup, ik was niet bang voor de reactie van een moeder n.a.v. een verhaal van het kind. Ik bedoel met die beleefdheid meer "je gasten toch altijd wel als gast beschouwen" en ook een kind dat te gast is misschien net wat eerder laten kiezen of 'voorrang geven', bijvoorbeeld om het kind op haar gemak te stellen.
Lady-wrb, de moeder van R probeerde R ervan te overtuigen dat een andere keer wel een tekening zou komen. Maar ze hield natuurlijk ook wat ruimte aan mijn actie, want ze zag dat ik juist probeerde Maria zo ver te krijgen. Prima reactie van haar dus eigenlijk.
Huuphuup, ik was niet bang voor de reactie van een moeder n.a.v. een verhaal van het kind. Ik bedoel met die beleefdheid meer "je gasten toch altijd wel als gast beschouwen" en ook een kind dat te gast is misschien net wat eerder laten kiezen of 'voorrang geven', bijvoorbeeld om het kind op haar gemak te stellen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat ik moeilijk vind in het verhaal Sugar is dat je een paar keer anders beslist. Eerst wel geven, dan toch niet, dan weer wel en uiteindelijk geeft ze die tekening toch niet. Ik begrijp de situatie wel hoor maar ik had denk ik vanaf het eerste moment voet bij stuk gehouden. Eventueel Jetske dan even apart genomen in de huiskamer en haar op een rustige manier uitgelegd en anders meteen op de strafstoel tot ze bereid was de tekening te geven. De moeder had ik "gezellig" een kopje thee aangeboden.
Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik ben benieuwd hoe ik reageer als ik het echt meemaak.
Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik ben benieuwd hoe ik reageer als ik het echt meemaak.
Lekker douchen!
Ik denk inderdaad dat ik consequent had moeten blijven, maar wel juist consequent in de milde versie: het laten gaan na een kleine aansporing. Dus bij mijn eerste beslissingsmoment moeten blijven. Het verdriet bij R deed me buigen. Dat had ik dan dus niet moeten laten gebeuren...
Het verdriet bij R deed me buigen. Dat had ik dan dus niet moeten laten gebeuren...
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Laat haar naar het gezicht van de ander kijken zodat ze ziet dat die verdrietig staat omdat die de tekening niet krijgt terwijl het beloofd was; hielp bij die van mij bij het delen van koekjes
Krocky, Maria was nogal op slot en dat verdriet kwam niet binnen bij d'r. Heb het inderdaad laten zien en benoemd, maar ze was onvermurwbaar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Moeilijk dit soort dingen, ik kan me voorstellen dat je met het zweet in je nek stond Sugar 
.
Hier is beloofd toch echt wel beloofd, maar ik kan me ook voorstellen dat je haar niet zo makkelijk weer uit de situatie kreeg. Ik denk dat ik uiteindelijk Maria die tekening morgen alsnog zou laten geven.
.Hier is beloofd toch echt wel beloofd, maar ik kan me ook voorstellen dat je haar niet zo makkelijk weer uit de situatie kreeg. Ik denk dat ik uiteindelijk Maria die tekening morgen alsnog zou laten geven.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Leah, dat had ik ook bedacht, maar pas later. En ik betrapte mezelf er al op dat ik het gesprekje vanavond zomaar nog 2 keer herhaald heb (te veel nadruk, sugar!), dus heb ik dat maar even niet gemeld toen ik bedacht dat ze dat kan doen.
En weer denk ik: maar wat als ze het weer niet wil, hoe kan ik haar dwingen? Ze weigert in alle toonaarden. Het voelt niet goed, wat ik ook doe.
En weer denk ik: maar wat als ze het weer niet wil, hoe kan ik haar dwingen? Ze weigert in alle toonaarden. Het voelt niet goed, wat ik ook doe.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dan doe jij het . Die tekening geven dan .
Is Maria normaal gesproken ook zo vreselijk gehecht aan haar tekeningen? Even voor mijn beeldvorming.
. Die tekening geven dan .Is Maria normaal gesproken ook zo vreselijk gehecht aan haar tekeningen? Even voor mijn beeldvorming.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik denk dan dat je voor jezelf moet beslissen hoe belangrijk je dit vindt. Is dat een belangrijke norm die je wilt meegeven: beloofd is beloofd? Zo ja, dan vind ik het idee van Leah wel goed. Morgen opnieuw over beginnen en haar de tekening laten geven. Anders gewoon lekker laten gaan en er niet meer op terug komen.
Lekker douchen!
Mijn kinderen hebben een nogal heftig rechtvaardigheidsgevoel, en ik zelf trouwens ook. Ik zal ze dus nooit iets beloven dat ik niet waar kan maken. En dat weten ze, en daar spreken ze me ook op aan.
Andersom zou dat hier dus ook gelden, als ze iets beloven moeten ze het ook doen.
Andersom zou dat hier dus ook gelden, als ze iets beloven moeten ze het ook doen.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik bedoelde eigenlijk dat je per conflict kan beslissen hoe belangrijk het voor je is. Dat doen wij hier vaak. Soms hebben we strijd met onze peuterpuber omdat dat zo ineens ontstaat. Door ons af te vragen of we vinden dat ze het moet leren of dat het voor ons niet zo belangrijk is leren we ervan en soms stoppen we gelijk (of juist niet) met het "gevecht". Het helpt ons.
Lekker douchen!
Maar ja, beloofd is het niet letterlijk. Niet zo van: afgesproken en beloofd dat ik je die tekening geef. Ze vertelde me aan het begin van de middag gewoon vrolijk dat ze een tekening voor R had gemaakt en andersom.
Aaaaah!
Aaaaah!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
"Pick your battles" inderdaad Sjak. Dat werkt hier ook goed, zeker op dagen dat om alles strijd lijkt te ontstaan.
Maar in dit geval denk ik dat ik Finn meteen al de tekening zou hebben laten geven. Beloofd is beloofd, ook al levert dat een driftbui op.
Maar in dit geval denk ik dat ik Finn meteen al de tekening zou hebben laten geven. Beloofd is beloofd, ook al levert dat een driftbui op.
Oh en Maria komt wel vaker terug op haar eigen idee een tekening aan iemand te geven. Maar dan is het dus nooit beloofd of afgesproken, dan wil ze gewoon toch liever iets houden, zonder de ander daarmee tekort te doen (want die is er dan niet bij, zoals vandaag).
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Lastig hé? Ik ken het hoor .
Maar nog even, heeft Maria altijd moeite met het weggeven van tekeningen?
.Maar nog even, heeft Maria altijd moeite met het weggeven van tekeningen?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
AHA, dus de communicatie was vanaf het begin al onduidelijkquote:Op donderdag 22 januari 2009 21:51 schreef Sugar het volgende:
Maar ja, beloofd is het niet letterlijk. Niet zo van: afgesproken en beloofd dat ik je die tekening geef. Ze vertelde me aan het begin van de middag gewoon vrolijk dat ze een tekening voor R had gemaakt en andersom.
Aaaaah!
Nee, dat is flauw Ik blijf er eigenlijk bij. Ze heeft het gezegd en wat je zegt heeft consequenties, hoe klein je ook bent. Heeft R de tekening wel aan Maria gegeven?
Lekker douchen!
|
|
