We zijn terug van de osteopaat!
Het was een heel fijn consult. Veel uitleg gekregen over hoe alles werkt met zenuwen, wervels en organen enzo.
Merel heeft inderdaad een vernauwing in haar nekje, bij de overgang van schedel naar nek (vraag me niet hoe het allemaal heet, ik ben niet goed in onthouden

). Maar op de behandeltafel is de osteopaat lang bezig geweest ermee. Je zag Merel echt reageren, eerst heel hard huilen, toen ineens in slaap vallen (uit het niets, dat gebeurt echt nooit) en vervolgens weer huilen. Erna was ze heel alert en wakker en vrolijk, veel lachen. Vervolgens heeft hij ons uitgelegd hoe we haar buikje kunnen stimuleren met 4 druk/draaipunten, om haar met krampjes te helpen. Merel vond het allemaal prima. Erna heeft ze nog 5 minuten heel hard gehuild en toen viel ze lekker in slaap in de cosi.
Het is hem gelukt wat meer ruimte te maken in haar nekje, maar, zoals hij zegt, het lichaam moet het zelf overnemen en nog meer ruimte maken. Het kan zijn dat dit niet genoeg was, en dat we nog eens terug moeten, of misschien 2 keer terug. Het staat in ieder geval wel in verbinding met spijsverteringsproblemen, dus met haar krampen, haar terugsslikken en hikken.
Nu moet het allemaal eerst even de tijd hebben, zodat haar lichaam de kans krijgt het zelf te doen.
Ik ben heel benieuwd, het voelde in ieder geval wel goed aan.
Oh ja, hij voelde aan de stand van haar nekje en rug en haar bekken (haar bekken is licht verdraaid) ook meteen dat ze in een stuit heeft gelegen! En dat klopt, tussen week 30 en 35 heeft Merel in een stuit gelegen. Daar kan ook een deel van het probleem vandaan komen. Ook de snelle bevalling (Merel werd bijna gelanceerd

) heeft te maken met haar nekje.
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
SaraMerel Ukje