[FOK!userreview] Motorbloempje bij Traffic Control offroad en slippen!

Door: Motorbloempje

De winst
Op het moment dat ik las dat ik gewonnen had zat ik in de kroeg.
Als een echte nerd check ik overal en nergens mijn mail op mijn telefoon om ook maar geen bericht te laat te lezen of dingen te missen.
Dat de echte reden was dat ik een tentamencijfer verwachtte en daar genoeg bier tot mijn beschikking had om het waarschijnlijke verdriet te verzuipen laat ik even buiten beschouwing.
“IK HEB GEWONNEN! IK GA SLIPPEN!!!” riep ik over de tafel heen, er nog net niet op dansend, toen ik me daar bijna verslikte in m’n bier.
“Je gaat strippen? Wat?????”
“NEE, SLIP-PEN! VAN FOK! IK HEB EEN SLIPCURSUS GEWONNEN! W00t!!!!!!!”
Nadat ik de mail nog 2 keer had doorgelezen om te kijken of het er écht stond ben ik de dag daarna eens gaan mailen met Senesta en kreeg ik de instructies om een moment uit te gaan zoeken.

Datum plannen
Hierna ben ik eens op de website van Traffic Control gaan rondneuzen. Ze hadden meerdere data, meerdere locaties en mijn agenda was al zo vol! Uiteindelijk was de keuze gevallen op zaterdag 6 december, van dit jaar nog zelfs! Via Senesta mijn gegevens aangeleverd en gewacht… en gewacht.. nog eens contact opgenomen met Sensesta, die dat op haar beurt weer met Traffic Control deed.

“Een week voor de datum dat je daar heen gaat ontvang je de spullen!” was het antwoord van TC, dus nou ja, soit, klinkt redelijk, dus ik wachtte gewoon nog wat verder. Was er inmiddels toch wel goed in geworden.
Toen ik uiteindelijk donderdag 4 december nòg niets had ben ik maar gaan bellen, waarna ik alsnog diezelfde dag de gegevens per e-mail toegestuurd kreeg: nu kon ik écht gaan slippen!
Oh, en Off-Roadrijden natuurlijk, want ook dat zat in het pakket wat ik gewonnen had! Daar begon de dag ook mee, toen we (mijn vriend was mee als semi-professionele camera-en-foto-man) ons voor de gelegenheid vanuit Den Haag naar Gouda hadden begeven.

Offroad-Experience
Aangekomen bij TC zagen we meteen een arsenaal aan gele Suzuki Samurai’s staan, een grote vierkante baan in het midden met allemaal water waar wat auto’s overheen glibberden en schoven en ook de rode Ferrari’s stonden klaar om aan de dag te beginnen.

Na melden in het ‘clubgebouw’ konden we om 10 uur naar de Samurai’s. Daar stond een medewerker op ons te wachten die wat onverschillig naar een bord met wat ge- en verboden wees.

De regels waren:

Alleen rijden in de eerste versnelling

Niet boven de 1500 toeren uitkomen

Elkaar niet inhalen

Geen handen, voeten en andere lichaamsdelen uit de niet bestaande raampjes steken

Gordel om

Instructies opvolgen van het personeel

Nadat ze deze zelf hardop had gelezen mochten we een auto uitzoeken: twee cursisten per auto en om het rondje wisselen.
Omdat ik natuurlijk een kek verslag wilde maken voor Fok! Ben ik als een echte reporter op de dame afgelopen en zei ik: “Hoi, ik ben van FOK! En ik ga deze cursus reviewen. Hiervoor heb ik deze meneer meegenomen die graag foto’s wil maken, is daar mogelijkheid toe?”

Meteen kreeg ik de concessie dat ik dan maar alle vier (!!) de rondjes moest rijden en dat mijn vriend naast me in de auto kon kruipen om te filmen en foto’s te maken. Mooi geregeld! Waar voor geld dat ik niet betaald heb!
Eenmaal in de auto bleek dat je niet teveel aan moest raken omdat het anders waarschijnlijk uit elkaar zou flikkeren. Ook deed om te beginnen de toerenteller het al niet, dus vroeg ik maar even of dit uitmaakte. Dit was niet het geval en na wat geschuif en gemorrel heb ik de Samurai aan de praat gekregen: het gas loslaten, in neutraal, was niet bevorderlijk! Ondanks dat je niet teveel gas mocht geven (oh ja, dat was ook een regel!) was dit af en toe wat noodzakelijk omdat het veelvuldig mishandelde beestje anders waarschijnlijk uit zou vallen…

Het parcours bestond uit een rondje om het terrein, waar de sloot volgens mij uitgedregd was en er af en toe een aardig hoogteverschil was. Zodra je de baan opreed kwam je erachter dat je heel blij was dat je niet net een Engels Ontbijt achter de kiezen had of de avond ervoor lekker had doorgefeest…. Zowel de auto, de achterbak, de versnellingsbak als de uitlaat én jijzelf hadden het aardig te verduren! Foto’s maken was niet echt heel goed mogelijk, maar geloof me, je werd totaal gemilkshaked in de bakkies.

Omdat er van alles meereed in de groep was het vooral een langzaam hotsende file die om de haverklap stil stond omdat er ergens een band klapte, motor uitviel of iemand niet meer op gang kwam op een steile helling omdat hij/zij de rem niet los durfde te laten. Gelukkig reed ondergetekende hélemaal achteraan waardoor er aardig wat afstand gecreëerd kon worden om zo toch met een gangetje over de kunstmatige hobbels en kuilen heen te butsen.

Wat wel even schrikken was, was de sloot, die zo’n 10 cm naast de hobbel lag waar zelfs het gestel moeite had om de schuinheid van de wagen te kunnen opvangen. Waar ik bang was om meteen als eendenvoer te eindigen (en de rust van de visser die deze idyllische plek ( :’) ) had uitgezocht om op zaterdagochtend rustig te gaan vissen te verstoren) ging het allemaal vrij soepeltjes en was het avontuurlijke er eigenlijk meteen wel weer af…

Na 2 rondjes hadden zowel mijn onderrug (er leek wel een baksteen in de rugleuning te zitten) als ikzelf het wel gezien, eigenlijk. Het file rijden en het gebrek aan variatie dragen niet echt bij aan de “Off-road-experience” maar ‘helaas’, we mochten nog 2 rondjes. Stoppen was geen optie, ik zou immers de hele ‘experience’ voor jullie mee gaan maken, dus speciaal voor jullie heb ik nog 4 dagen een beurse onderrug gehad!

Na afloop was het afgelopen. Maar dan ook écht afgelopen. Van te voren was gezegd: “we gaan 4 rondjes doen, 2 makkelijke en 2 ‘moeilijke’ waardoor je met wisselen allebei de routes een keer doet (de routes verschilden nauwelijks red.). “ Als je goed kon tellen kon je het daarna ook wel verder zelf uitzoeken moet de gedachte geweest zijn; de instructrice was meteen verdwenen richting bar en gedesillusioneerd liepen we ook maar naar de keet om een bak koffie te halen...

Strippen, euh.. slippen!
Slurpend aan de mok hete koffie wachtten we op het volgende onderdeel van de dag: De Slipcursus, dat waar het eigenlijk allemaal om draaide (voor mij dan). Voor Fok! Uit de bocht vliegen, en dat heb ik gedaan hoor! Helaas zijn er geen beelden van de 360 die ik gemaakt heb, maargoed, laten we even bij het begin beginnen.

We werden geroepen dat de cursus begon, die begon met een deel theorie.
Een aardige dame heette ons welkom en begon haar praatje over de basisbeginselen van het slippen.
Waardoor je in een slip raakt, wat je kunt doen om het te beperken, voorkomen, wat ABS doet, wat het niet doet, wat je zonder ABS moet doen, welke zithouding je moest hebben (afstand tot stuur), etc.)

Ze hadden een aantal politiek correcte plaatjes in de sheets gestopt en als dame in het gezelschap was ik de enige die de bandenvraag goed had! (Je kunt bij het wisselen van de banden beter zorgen dat de achterbanden het nieuwst zijn en dan de achterbanden naar voren verplaatsen dan andersom, omdat de grip (afwatering) achter van meer belang is dan voren: als je achter uitbreekt is er meer stront aan de spreekwoordelijke knikker dan wanneer het water voor niet afgevoerd kan worden).

Na het theoriegedeelte werden we in auto’s geladen, 3 per auto en een instructeur. Ik zat met twee gezellige heren en een aardige enthousiaste instructeur die de boel rustig uitlegde.
Er waren drie situaties die in scène werden gezet:

Noodstop met ABS.
Als eerste kwam je aanrijden met een gangetje van 30km per uur. Er stonden wat pilonnen waar je doorheen moest rijden en als de instructeur zei dat je moest stoppen moest je ontkoppelen en als een debiel proberen om het rempedaal door de onderkant heen te duwen. Het idee was dat de ABS écht moest ingrijpen en je dus schokkend door zou rijden (het heet niet voor niets een anti-blokkeersysteem).

Het stomme is, dat je echt verwacht dat hij gaat zeggen “STOP!!” en dat je ‘m half zo aan gaat zitten kijken als het een tijdje duurt en je voor je gevoel al bijna bij het einde van de baan bent.. Zo waren er ook mensen die gewoon uit zichzelf maar gingen remmen, omdat ze dachten dat hij het was ‘vergeten’.
Dat is het nadeel denk ik van op deze manier een slipcursus krijgen: je weet precies (zo groot is het slipgebied niet) wanneer je ergens een reminstructie gaat krijgen. Al met al deed ik dat best goed. Het was best leuk en interessant om die ABS in te voelen grijpen en te ervaren dat je inderdaad heel netjes en stabiel vrij snel stilstaat! Dit mochten we allemaal drie keer doen.

Uitwijkoefening met ABS
Dit was een soort gecombineerde oefening. Je rijdt met hetzelfde gangetje op het natte gedeelte af, maar dit keer staan er 3 pilonnen op een rij. Dit zijn spelende kinders waar je voor moet stoppen en die een kant op schieten en dus moet ontwijken. Helaas zijn pilonnen alleen bewegelijk als je er op de juiste wijze overheen rijdt, dus je moest een groot deel aan de verbeelding overlaten, maar het kwam uiteindelijk wel goed.
Je begon met een noodstop, waarbij de ABS weer in moest grijpen en vervolgens zei de instructeur naar welke kant je uit moest wijken. Idee was nu dat je wist te corrigeren na het uitbreken.

Dat was nog best lastig. Als je 30 rijdt op dat plateau, schijnt dat overeen te komen met 100km/u op de snelweg, dus als je ook maar iets harder rijdt zijn dat aardig wat km’s per uur harder in de ‘werkelijkheid’: 40km/u kwam al overeen met 150km/u. Na een keer flink doorschieten kwam het te dagen en heb ik hem de overige twee keer met enige redelijkheid uit de slip weten te trekken en het geheel tot een goed einde weten te brengen. Ook als je achterin zat was ’t leuk overigens. Zat, zoals eerder gezegd, met twee enthousiaste mannen in de auto die er ook wel de lol van in zagen om dat extra rondje te spinnen, zo ook bij de laatste oefening.




Correctie achterwielslip
De laatste oefening die we deden was de moeilijkste. De instructeur bracht je met gebruik van de handrem in een slip nadat je een bocht naar links of rechts had ingezet. Dit bracht je in een leuke swing die je uiteraard moest weten te corrigeren en rustig je weg moest vervolgen.

Deze controle terugkrijgen deed je door zo snel mogelijk te ontkoppelen en vooral te kijken en te sturen naar waar je naar toe wilt en dit alles ‘rustig’. Ga niet aan het stuur lopen rukken en panisch proberen te sturen en te denken dat hij niet reageert. Dat duurt even. Zolang je rustig blijft en in ieder geval kijkt daar waar je heen wilt komt het met een gesimuleerde snelheid van 100km/u met wat oefening wel goed.

Zodra je wat harder ging had de hele auto plezier, nou ja, de inzittenden, want spectaculair was het wel, die flinke pirouettes die gemaakt werden op dat gladde stuk wegdek. Na 1 keer falen en 1 keer het goed doen mocht ik nog een keer vol gas (40km/u dus, wat gelijk staat aan 150km/u) erin en heb ik nog een prachtige 360 gemaakt waarna ik door kon rijden alsof er niets gebeurd was. Helaas stond de fotograaf toen te slapen…

Afsluiting
Als laatste onderdeel van de slipcursus gingen de instructeurs nog even demonstreren hoe goed ABS werkt.
De instructeur in kwestie kwam aangereden met een gang van 30km/u en begon met remmen (noodstop) bij de pilonnen. Wij moesten aangeven met anderen pilonnen waar wij dachten dat het ding stil kwam te staan.
Iedereen zette hiermee de pilonnen veel te ver weg: minimaal 3 autolengtes, terwijl het voertuig al binnen 1 autolengte tot stilstand was gekomen.

De tweede keer kwam de beste man met 70km/u aanrijden en herhaalde het kunstje.
De stopafstand neemt exponentieel toe en 2 keer zo snel rijden, betekent 4 keer zo veel stopafstand. Dit was iets meer dan twee keer zoveel, dus de afstand was dit keer heel wat verder dan de meeste mensen hadden gedacht, overtuigd door de kracht van ABS met een snelheid van 30km/u. In een woonwijk is die 30km/u dus misschien net genoeg om te stoppen voor een overstekend kind.

Ik zeg dan ook misschien, omdat in dit geval de bestuurder precies wist waar hij moest beginnen met remmen en de reactietijd dus te verwaarlozen is. Als er een kind op je auto afrent heb je ook nog de tijd nodig om te bedenken wat er gebeurt en wat je dan vervolgens moet gaan doen, het liefst op de automatische piloot.
Het schudt je weer even wakker en je weet precies weer waarom je altijd braaf je aan die snelheid houdt in woonwijken..

Eindoordeel
Na de Offroad-Experience had ik even zoiets van “ok….”.
Vond het niet briljant georganiseerd en had iets meer uitdaging (en instructie) verwacht bij dit onderdeel. Je werd nu een beetje aan je lot over gelaten en het enthousiasme van de instructiedame was ook ver te zoeken eigenlijk. Als ik hier zelf geld voor had betaald had ik bijna overwogen om het geld (deels) terug te vragen, want ondanks dat het ‘wel grappig’ was, heb ik er niet echt iets geweldigs aan ervaring aan over gehouden.
Wil je het toch een keer proberen? Dan raad ik je in ieder geval aan om een piepschuimkussentje mee te nemen om zowel je bevallige kontje als je onderrug te beschermen.

De slipcursus daarentegen was wel degelijk erg leuk. Ondanks dat het vrij kort was en je met 2 anderen in de auto zat (wat het éxtra kort maakte omdat je die oefeningen alledrie moest doen in die 3 kwartier) ben ik wel enthousiast gemaakt om over niet al te lange tijd, als we zelf weer een auto kopen, een uitgebreider slipcursus bij de ANWB te gaan nemen.

Het was erg gaaf om eens te ondervinden en het schudt je wel wakker. De instructeur die we hadden was erg enthousiast en vertelde een hoop. Had op alle vragen in ieder geval een groot deel van het antwoord paraat en raadde ons zeker aan om nog ’s een uitgebreider cursus te gaan volgen.

Wat ook nog gezegd moet worden is dat de Dobben kroket die we na afloop naar binnen hebben gewerkt erg goed was gebakken en het broodje was vers en zacht. Enige rare was, dat ze vroegen of we mosterd of mayo op de kroket wilden.. ??!!
Dat vraag je toch niet? Dat is net zoals als patat friet noemen….



[ Bericht 0% gewijzigd door BrandX op 04-01-2009 13:02:30 ]