Binnenkatten (of meerdere) zielig?

tvp

Wij hebben drie binnenkatten en die vermaken zich goed. Dus niets zielig aan.

In mijn ouderlijk huis kwamen/komen de katten altijd buiten en de katten in mijn huis komen niet buiten op het balkon na (zijn van jongs af aan binnenkatten geweest).
Ik heb niet het gevoel dat het qua geluk veel voor ze uitmaakt.
Ze doen toch wel waar ze zin in hebben

Hier oude kat die altijd buiten is geweest en nu niet meer daar buiten wil. Ik ga em niet naar buiten trappen

Mijn katten mogen niet eens naar buiten.En zij vermaken zich wel.

Ik weet niet wat TS verwacht? Dat mensen met binnenkatten opeens gaan verkondigen dat ze inderdaad die beesten wat te kort doen?

Nee natuurlijk niet. En mensen zullen redeneren dat 'wat niet weet wat niet deert' Maar het is heel simpel... het is tegennatuurlijk.

Katten zijn solitaire beesten met een territorium van, zoals yvonne ook opmerkt, kilometers groot. Katten binnen houden, en vooral met meer katten, is hoe dan ook wreed. Ja natuurlijk overleven ze wel. Je kan mensen ook tientallen jaren opsluiten en die overleven het ook. Of het humaan is is een tweede.

TVP

Ik heb de eer en het genoegen deze man te kennen, deze man is een van de bitter weinige biologen die zich met katten bezighoudt, meestal zijn katten voor biologen niet zo interessant,
hij heeft er een stel boeken over geschreven die wel degelijk sence maken.
Gewoon ter info, doe ermee wat je wilt, of niet.
Bedenk alleen dat het grootste gedeelte van de kattenproblematiek door ons komt:

quote:

he single main reason for the real increase that has occurred in domestic cat "behavioural problems" over the last 2 decades has been attributable to a significant reduction in home range and territory size. This has been due to a noticeable tendency for owners to keep more than one cat in a household, whereas 20 years ago multicat households were relatively uncommon. It has also been due to the confinement of household cats particularly in the United States over the same period, which previously was also uncommon, being mainly restricted to breeders.

When a cat no longer can set its own territorial limits, or they are just restricted by the local high density of cats, it is more likely to "cause problems" by its normal response to territorial intrusion of marking, by spraying, clawing furniture, "missing the litter" [fouling], becoming aggressive, or introverted.

We cause most "cat behaviour problems" by decreasing a cat's confidence in its territorial integrity, which increases its stress levels, and make it feel driven to assert its territorial presence by marking.

RogerTabor, katkenner bij uitstek.
http://www.worldofcats.co.uk/cat_facts.html
http://www.rogertabor.co.uk/

Tuurlijk komt het door ons.
Katten zijn ook wilde beesten die door ons geprobeerd zijn tam te maken.

Maar gelukkig kennen mijn katten geen (zichtbare) problemen.

Als de omgeving het toeliet dan zou ik mijn kat ook het liefste lekker buiten spelen gunnen Ik woon echter aan een parkeerplaats (drukbezocht, dus veel auto's) en aan een drukke weg. En auto's in combinatie met katten is niet altijd de meest succesvolle, dus ik durf het niet aan... Daarnaast kan ik nergens een kattenluik plaatsen (mijn deuren zijn ook aan de onderzijde van glas, dus zonder grote aanpassingen is het niet te realiseren). Maar nu is mijn kat alleen en heeft in haar eentje 3 verdiepingen tot haar beschikking Ik geloof dat ze dat prima vindt, en ze vermaakt zich goed
Wie weet, als ik ooit een huis met een tuin heb dat het anders wordt (nu woon ik in een bovenwoning).

Ik heb 2 (binnen)katten. Ze zijn nooit buiten geweest en weten daarom niet beter.

Het is misschien een beetje zielig dat ze niet naar buiten kunnen maar ik woon in een redelijk drukke wijk met veel verkeer. De kans dat mijn katten, als ik ze naar buiten laat, worden doodgereden is zoon beetje 100%.
En aangezien ik dit in het verleden met (meerdere) katten heb meegemaakt laat ik mijn katten niet naar buiten.

Ze vermaken zich prima binnen. Ze hebben uiteraard wel eens ruzie maar dat valt meestal wel mee. Volgens mij scheelt het enorm dat ze broertje en zusje zijn.

Hoe groot is het territorium van een kat dan?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:37 schreef FictionalFenna het volgende:
Hoe groot is het territorium van een kat dan?

Een beetje kater heeft zeker een territorium met een straal van 3km.

Wij hadden vroeger op een 3e verdieping 2 katten, beide genomen rond 6 weken, 6 weken na elkaar (en een paar jaar later nog een kleine hond). Een huiskamer, eetkamer, 2 slaapkamers waren hun domein, met de verbindende gang (goed voor rennen). Het was thuis voldoende druk dat ze voldoende aandacht hadden als ze dat nodig hadden, maar ook voldoende rust indien gewenst. Ze lijken gelukkige katten te zijn geweest, een van beide heeft een paar dozijn mussen van de waslijnen afgevangen, dus ook wat dat betreft gedroegen ze zich natuurlijk. Toen deze jager op zijn 14e als overblijver uiteindelijk bij mij in een rijteshuis kwam te wonen (moeder naar ziekenhuis en overleden), vond hij buitenlopen wel leuk, maar hij is nooit erg ver weg geweest.

Dat katten geen sociale beesten zijn, is kolder. Een huiskat kan zich aanpassen aan de situatie, en kan leven in elke vorm van contacten die je bij de verschillende wilde katten-rassen ziet.

Boerderij-katten leven als leeuwen, in een grote troep met een aantal, vaak verwante, poezen, met kroost, en 1 kater aan het hoofd. Net zoals bij leeuwen worden, als de kater wordt afgezet door een sterkere, de kittens van de laatste generatie afgeslacht door de nieuwe top-kater, om de poezen sneller krols te krijgen, en geen moeite te investeren in kroost van de verliezer.

Katten uit een nest die bij elkaar worden geplaatst gedragen zich als cheetahs, waarbij met name broertjes uit een nest een groot deel van hun leven samenwerken. Mijn relatie met mijn beide Burmees-broertjes lijkt daar het meeste op.

1-kat-1-mens relaties lijken veel op katten die aan paar-vorming doen (jaguars).

En andere katten gedragen zich inderdaad als de solitair levende katten.

groot huis, 5 katten die overal mogen komen en genoeg ruimte hebben om te klooien, te slapen en te rennen en te doen, en ik kan me niet voorstellen dat ze ongelukkig zijn.

hier 2 binnenkatten, die buiten alleen kennen van de reisjes naar de Dierenarts, en het balkon met kattennet (zodat ze niet van 2 hoog naar beneden stuiteren)

Zijn niet anders gewend, en gaat prima! met dit koude weer willen ze niet eens naar buiten..... naja, als de deur los gaat rennen ze naar buiten, om 2x zo hard weer naar binnen te rennen!

Ik heb twee katten. De jongste is nooit buiten de tuin geweest en lijkt daar ook absoluut geen behoefte aan te hebben (zit me nu gruwelijk in de weg vóór het beeldscherm, dus excuses voor evt. typfouten).
De oudste is haar leven begonnen als boerderijkat.

Met een moeder die nest na nest na nest kreeg, wat haar lichamelijk sloopte en waarvan meer dan de helft van de katjes het niet overleefde, maar da's weer een andere discussie.
Zij heeft de eerste 6 jaren van haar leven buiten rond kunnen wandelen, zo ver als ze maar wilde en had ook niet veel behoefte om binnen te zijn. Maar als het regende of erg koud was vond ze menselijk gezelschap en een verwarming niet echt vervelend. Ten minste... een knorrende kat voor de verwarming is voor mij een tevreden kat. Haar (inmiddels overleden) broer ging ook regelmatig naar buiten maar was vaker binnen, niet alleen voor warmte, maar ook voor knuffels en andere vormen van aandacht.

Toen ging ik op mezelf wonen, zus en broer gingen mee en mochten op een flat proberen te wennen. Met de voorwaarde dat mijn ouders ze terug zouden nemen als ze ongelukkig waren.
Resultaat: beide katten, en vooral zus, werden een stuk aanhankelijker. Ze aten goed, gebruikten de kattebak vanaf dag 1, deden geen ontsnappingingspogingen. Het leken mij geen ongelukkige katten.
Gedurende deze periode overleed broer en kwam mijn jongste kat erbij. Zijn moeder is een verwilderde zwerfkat en hij is als 2 weken oud kitten bij een opvang binnen gebracht. Hij heeft het buitenleven dus nooit gekend, maar als de mens niet ingegrepen had vraag ik me af of hij nu nog had rondgelopen.

Nu woon ik in een huis met een tuin waar de katten buiten kunnen. Er staat een hek omheen, maar ze kunnen er zo overheen klimmen als ze dat zouden willen. De eerste maand heeft de oudste (de ex buitenpoes) drie pogingen ondernomen, na een uur was ze telkens weer terug. En daarna had ze het wel gezien daarbuiten, binnen = goed. De jongste heeft er nooit naar getaald.

Naar mijn idee hebben ze the best of both worlds: in de zomer lekker buiten in de zon liggen bakken en vogeltjes kijken (en soms vangen), maar ook de garantie dat hun voerbakje klaar staat. In de winter een warme plek binnen. Vooral de oudste poes is met dit vriesweer echt niet naar buiten te krijgen, die plakt liever voor de kachel of lekker zacht op de bank.

Moraal van dit (lange) verhaal:
Zouden mijn katten ongelukkig worden van een buitenleven? Wellicht niet, ik heb hen nu immers zo gevormd dat ze het binnen prettig vinden. Maar de oudste heeft wel de geneugten van het buitenleven gekend en grijpt nu niet haar kans om weer zwerftochten te maken. Dat zegt toch wel iets. Over haar, in ieder geval. Ze lijkt het in ieder geval niet nodig te hebben in haar katteleven.
Zijn binnenkatten zielig? Nee, niet per definitie, al zullen er vast katten zijn die hunkeren naar de vrijheid buiten. Maar zo zijn er ook katten die juist liever binnen zitten. Het zijn soms net mensen. Men dicht ze soms echt menselijke eigenschappen toe.
Zijn buitenkatten zielig? Ook niet per definitie. Maar als ik kijk naar de moeder van mijn oudste (mager, uitgeleefd, keer op keer haar nestje overleden) dan lijkt het me niet dat zij zo'n geweldig leven heeft gehad. Maar natuurlijk zijn er ook buitenkatten die elke avond naar binnen kunnen, gesteriliseerd worden en andere benodigde zorg krijgen. En hun leventje zal wellicht niet onaangenaam zijn.

Maar een stuk beter als het leven van mijn katten? Nee, dat geloof ik niet. Het is gewoon anders.

als je dit helemaal hebt gelezen!

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:42 schreef Klonk het volgende:
groot huis, 5 katten die overal mogen komen en genoeg ruimte hebben om te klooien, te slapen en te rennen en te doen, en ik kan me niet voorstellen dat ze ongelukkig zijn.

Op je fotoboek staat klein kuthuis.. heb je er 2?

Mijn ouders hebben 4 binnenkatten, gaat ook prima (geen ruzies e.d.), maar wat Swetsenegger is wel interessant: hoe weet je nu dat een kat tevreden is? Afgaan op een tevreden blik? En dat terwijl een kat dus een groot territorium nodig heeft... Heeft een kat zich aangepast aan menselijke "normen" of kan je het beest uit de kat niet halen?

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:56 schreef Faithz het volgende:

[..]

Op je fotoboek staat klein kuthuis.. heb je er 2?

huizen kunnen altijd groter

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 20:57 schreef FictionalFenna het volgende:
Mijn ouders hebben 4 binnenkatten, gaat ook prima (geen ruzies e.d.), maar wat Swetsenegger is wel interessant: hoe weet je nu dat een kat tevreden is? Afgaan op een tevreden blik? En dat terwijl een kat dus een groot territorium nodig heeft... Heeft een kat zich aangepast aan menselijke "normen" of kan je het beest uit de kat niet halen?

als katten altijd bij je in de buurt zijn, waar je ook bent of wat je ook doet dan denk ik dat je van gelukkige katten kunt spreken, ze kunnen bij ons in huis overal slapen, maar als ze het liefst bij jou op schoot slapen dat doen ze heus niet als ze niet blij zouden zijn.

onze katten zijn nooit buiten geweest, buiten is eng, leuk om door de hordeur of het raam te bekijken maar daar houd het dan ook op.

quote:

Op zaterdag 3 januari 2009 21:01 schreef Klonk het volgende:

[..]

als katten altijd bij je in de buurt zijn, waar je ook bent of wat je ook doet dan denk ik dat je van gelukkige katten kunt spreken, ze kunnen bij ons in huis overal slapen, maar als ze het liefst bij jou op schoot slapen dat doen ze heus niet als ze niet blij zouden zijn.

onze katten zijn nooit buiten geweest, buiten is eng, leuk om door de hordeur of het raam te bekijken maar daar houd het dan ook op.

Ze zeggen dat katten niet echt aan het baasje hechten, maar meer aan het huis/eten...

zou me niets verbazen, het zijn eigenwijze mormels