ik lees het volgende op Wiki.
Slechts deze 10 landen waren in 1914-1918 neutraal: Argentinië, Chili, Denemarken, Mexico, Nederland, Noorwegen, Spanje, Venezuela, Zweden en Zwitserland. De rest van de wereld - 34 staten - was met elkaar in oorlog. Het heeft weinig gescheeld of Nederland had een keuze gemaakt: opperbevelhebber generaal C.J. Snijders had een sterke voorkeur voor het onoverwinnelijk lijkende Duitsland. Koningin Wilhelmina steunde hem.
De Nederlandse regering was tot álles bereid om die neutraliteit te redden. Grove schendingen, zoals het torpederen van tientallen Nederlandse vrachtschepen (vooral nadat Duitsland in februari 1915 de onbeperkte duikbootoorlog afkondigde), werden stilzwijgend geslikt. Toen een Brits vliegtuig in 1917 per ongeluk Zierikzee bombardeerde, reageerde Nederland nauwelijks. De neutraliteit hield ook in dat soldaten van de oorlogvoerende naties moesten worden opgepakt, ontwapend en geïnterneerd als zij al dan niet per ongeluk de Nederlandse grens overschreden. Zo was er in Gaasterland een interneringskamp voor Duitsers.
Op het toenmalige eiland Urk werden de hele oorlog lang 2000 Britse mariniers vastgehouden die in 1914 onder persoonlijke aanvoering van Winston Churchill hadden geholpen Antwerpen te verdedigen. Na de val van die stad waren de mariniers naar Nederland ontsnapt, waar ze prompt werden geïnterneerd (velen ontsnapten vervolgens ook van Urk, quasi spelevarend op de Zuiderzee). In interneringskampen in Amersfoort, Zeist, Harderwijk en Bergen aan Zee zaten 30.000 gevluchte Belgische militairen opgesloten. In kamp Zeist kwam het tot een ernstig oproer toen Nederlandse wachtposten twee Belgen verhinderden daaruit te ontvluchten. De bewakingstroepen schoten zeven Belgen dood en verwondden er 22.
Al met al hadden de oorlogvoerende landen weinig waardering voor de Nederlandse neutraliteit, die zij vaak als lafheid beschouwden. Bovendien verdachten zij Nederland er van een slaatje uit de oorlog te willen slaan. Niet helemaal ten onrechte; het nog steeds gebruikte scheldwoord OW'er (oorlogswinstmaker) stamt uit die periode.
En toen Nederland aan het einde van die oorlog vluchtende Duitse troepen toestemming gaf om over Nederlands grondgebied snel de veilige Heimat te bereiken, en Nederland vervolgens óók nog eens asiel verleende aan de vluchtende Duitse keizer Wilhelm II, was voor België de maat vol. Op het moment dat de geallieerde overwinnaars in 1919 in Parijs om de tafel gingen zitten om Europa opnieuw in te delen, eiste de Belgische minister van buitenlandse zaken Paul Hymans als straf voor de Nederlandse houding de volgende gebieden op: Zuid-Limburg ten zuiden van Roermond, plus heel Zeeuws-Vlaanderen, plus de Westerschelde.
Maar Engeland, Frankrijk en de Verenigde Staten steunden de onhandig opererende Belgische minister daarin niet. Zij zagen Hymans als een hebzuchtige lastpost en vreesden dat Nederland boos zou worden over het verlies van die aanzienlijke stukken grondgebied en aansluiting zou kunnen zoeken bij een herlevend Duitsland. Het Nederlandse leger maakte zich al klaar om België 'preventief' binnen te vallen. En op een nieuw Europees conflict zaten de geallieerden niet te wachten. (België kreeg in Versailles uiteindelijk alleen van Duitsland de Oostkantons - de streek van Eupen, Malmédy en Sankt-Vith - plus in Afrika de Duitse kolonie Ruanda-Urundi, als mandaatgebied).
Na thuiskomst van minister Hymans kopte de Belgische krant De Standaard: BELGIË VERLATEN EN VERNEDERD DOOR ZIJN BONDGENOTEN
Pro-Duits
De geallieerden wisten goed dat de stemming in Nederland over het algemeen pro-Duits was, of misschien beter gezegd: anti-Engels. Dat laatste had nog steeds te maken met het optreden van de Britten vijftien jaar eerder in de Boerenoorlog in Zuid-Afrika. Tijdens de oorlogsjaren heeft het er zelfs enige malen om gespannen of Nederland toch niet de kant van de Duitsers zou kiezen. Opperbevelhebber generaal C.J. Snijders was daar verklaard voorstander van. Steeds opnieuw ruziede hij daarover met de regering, die strikt de neutraliteit wilde handhaven.
Het is verwonderlijk dat de Nederlandse regering deze pro-Duitse generaal niet gewoon de laan uitstuurde. De enige reden daarvoor was dat koningin Wilhelmina, toentertijd 35 jaar oud, bij die conflicten consequent de zijde van haar opperbevelhebber koos. De reden dat de koningin wellicht pro-Duits was, was dat de kleine Wilhelmina door haar moeder vaak naar 'Onkel Willie' in Berlijn werd gestuurd. De Kaiser organiseerde dan grote militaire parades om het kind in te laten zien dat er niet te spotten viel met de slagkracht van het nieuwe Duitsland onder Pruisische leiding.
In april 1918 leek de bom te barsten. Het Duitse voorjaarsoffensief ging van start en een Duitse inval in Nederland leek onvermijdelijk. Generaal Snijders deelde de regering mee dat tegenstand tegen de Duitse troepen geen zin had.
Minister van Oorlog De Jonge vond het nu welletjes. Hij eiste officieel het ontslag van Snijders. Opnieuw verklaarde koningin Wilhelmina dat zij de generaal niet zou ontslaan, "zelfs niet als dit het heengaan van de minister tot gevolg zou hebben". Logischerwijs zou de regering op deze mededeling hebben moeten reageren met aftreden. Maar er waren verkiezingen op komst, dus bleven de heren zitten - net als de generaal. Die ruimde pas een half jaar later het veld, op 6 november - vijf dagen voor het einde van de oorlog - toen de regering hervormingen in de krijgsmacht doorvoerde.
conclusie :
WIlhelmina wat een slet, onze regering een bende pussy's en waarom is er niet gewoon voor een Duitse aansluiting gekozen???
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt