respectloos?

Wat zouden jullie doen in de volgende situatie?:

Mijn vriend is al in de 30 en heeft alleen 1 jongere zus. Mijn vriend lijkt helemaal niet op zijn familie, zijn familie is vooral bezig met stand en status en hoe je overkomt op andere mensen, etiquette en dat soort dingen. Mijn vriend is dus totaal niet zo en ik ook niet. Hoewel hij al in de 30 is krijgt hij heel vaak te horen hoe hij zich moet kleden, hoe hij moet eten, waar hij over moet praten, hoe hij zijn geld moet besteden, dat hij te dik is enz enz. Zijn zus is net zoals de rest van zijn familie. Het gaat vaak zo:

mijn vriend en zijn zus zien elkaar alleen bij verplichte nummers (ze nodigen elkaar nooit uit en gaan nooit spontaan bij elkaar langs.) en hebben elkaar dan eigenlijk niks te zeggen. Ze maken nooit een leuk praatje samen. Als er al tegen elkaar gesproken wordt dan is het zo dat zijn zus commentaar heeft (zie bovenstaande onderwerpen) terwijl ze toch een flink aantal jaar jonger is. Mijn vriend gaat nooit ergens tegen in, accepteert alles en zal nooit een lullige opmerking tegen haar maken. Hun moeder valt zijn zus altijd bij en zegt vaak dezelfde dingen tegen mijn vriend als ze erbij is. Laats heeft hij 1 opmerkinge gemaakt en eigenlijk was die niet eens negatief, hij constateerde alleen iets, en zijn zus ging meteen in de verdediging. Terwijl zij altijd zoveel commentaar op mijn vriend heeft. Ook heeft ze nu een kindje, en mijn vriend betrekt ze er totaal niet bij.

In het verleden vond ik het te ver gaan dat zij met zijn 2-en alles bij ons in huis gingen beslissen (en afkraken) en toen is er omdat ik daar niet van gediend was een conflict ontstaan. Dat is nu wel min of meer opgelost, maar je merkt gewoon goed dat ik er nog altijd op word aangekeken. Ik heb zelf het gevoel dat de zus van mijn vriend heel anders benaderd wordt dan mijn vriend en dat merk ik dan aan kleine dingen. Zijn moeder belt mijn vriend nooit, maar zijn zus wel. Als mijn vriend zijn moeder belt gaan ze vaak zitten mailen waardoor ze niet echt bij het gesprek is. Als mijn vriend daar is en iets vertelt wordt er vaak maar half geluisterd onder het mom van ja ja het is allemaal niet zo belangrijk. Maar als zijn zus iets vertelt, wordt er wel geluisterd. Nu gaan wij binnenkort verhuizen en zijn moeder heeft dat tegen niemand in de familie en kennissenkring verteld. Toen zijn zus ging verhuizen wist iedereen het wel. Wij gaan in een huurhuis wonen en nu heeft zijn moeder laten merken dat ze dat niet zo goed/belangrijk vindt als een koophuis. (Zijn zus heeft natuurlijk wel een koophuis). Ieder jaar worden er met kerst vrienden van zijn zus uitgenodigd. Vrienden van mijn vriend zijn er al die jaren nog nooit bij geweest. Op de sterfdag van hun vader gaat hun moeder altijd overdag iets met zijn zus doen, met mijn vriend heeft ze dat nog nooit gedaan. En zo kan ik nog andere voorbeelden opnoemen. Ik vind het best moeilijk om mee om te gaan, want ik zie die 2 deling zo. Zijn zus krijgt nooit zoveel commentaar en kritiek van hun moeder en wordt juist heel positief benaderd.

Wat zouden jullie doen? Mijn vriend is echt een goedzak en ziet dingen vaak niet of durft er niet tegenin te gaan.

het lullige is dus dat mijn vriend niet echt een eigen mening heeft. Als je hem op de man af vraagt wat hij ergens van vindt dan loopt hij weg. Je moet zijn mening er echt uittrekken zeg maar. Meestal zegt hij dat hij alles best vindt, maar als je er dan dieper op in gaat dan krijg je er met veel pijn en moeite uit wat hij nou echt ergens van vindt. Hij zegt dus altijd eerst dat hij het wel best vindt dat ze zo doen. Maar als je er dieper op in gaat blijkt dus dat hij het niet leuk vindt en er gewoon niet tegenin durft te gaan. Zijn moeder zegt altijd dat ze heel eerlijk en direct is. Mijn vriend vindt het daarom goed dat ze alles tegen hem zegt, bv dat een huurhuis minder is dan een koophuis, dat ze mag zeggen dat ze onze vrienden niks vindt, dat ze vindt dat zijn zus breder ontwikkeld is. Dat alles onder het mom van, ik ben alleen maar eerlijk. En wat ik heel erg vind is dat hij zegt dat hij ook minder is dan zijn zus, dat vindt / voelt hij zo. Dat vind ik heel erg.

Overigens ben ik altijd heel stil als ik daar ben dus het is niet zo dat ik van leer trek of zo als ik daar ben. Mij hoor of zie je niet. Ik zie alleen wel dingen die ikzelf nooit zou accepteren.

nee shmooopy zo is dat ook. Ik zou zelf heel graag voor hem op willen komen, maar ik vind dat hij het zelf moet doen/leren. Hij is inderdaad al in de 30, dus dan kan ik het niet meer voor hem gaan doen.

Het is niet zo dat hij het allemaal best vindt. Dat zegt hij altijd maar snel, maar als je er dieper op in gaat is hij ook niet blij met de situatie. Hij zegt altijd dat hij er niet tegenin durft te gaan. Dat is de kern van het probleem.

Ikzelf kan er totaal niet tegen en zou dit nooit accepteren. Daarom is het ook een moeilijke situatie dat mijn vriend het wel accepteert omdat hij gewoon te onzeker is om er tegenin te gaan.

dat laatste heb ik al gezegd, dat ze niet bij ons moeten zeuren en anders maar weg moeten blijven. daar word ik nu al jaren op aangekeken.

Mijn vriend vindt inderdaad dat het niks uithaalt als hij er tegenin zou gaan. Hij denkt dat het toch niet overkomt als hij iets ervan zegt. Hij vindt dat het wel overkomt als ik er iets van zou zeggen.

Bij mij zegt mijn vriend het wel als hij dingen niet wil of anders wil. Hij is eigenlijk best vaak eigenwijs. Als hij bij zijn familie is verandert hij gewoon helemaal.