Instorten maar het niet kunnen veroorloven #2

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 00:25 schreef Noorsbloed het volgende:
Heya

Ik wil hier graag even mijn verhaal kwijt en hoop enkele tips of dergelijke te kunnen krijgen.

Het zit zo.

Ik heb al jaren een geweldige relatie met mijn Noorse vriendin.
We hebben ons verloofd en ze was zwanger.
We zijn al jaren onafscheidelijk van elkaar en hadden een hele hechte intense relatie.
Na al die jaren nog steeds extreem verliefd.
Sterker nog, we zijn nog nooit langer dan 2 weken bij elkaar weg geweest sinds een paar jaar.

Een paar weken terug wou ze naar haar ouders in Noorwegen.
Spijtig genoeg kon ik niet mee dus ging ze daar heen.
Toen ze terug kwam had ze een naar hoestje en was wat misselijk.
We maakten ons daar uiteraard geen zorgen over.
Toen maakte ze mij op een nacht wakker dat ze zich echt niet goed voelde,
ik deed de lamp aan en ze was helemaal geel uitgeslagen.

Gelijk heb ik de huisarts gebeld, en daarna zijn wij gelijk naar het ziekenhuis gegaan.
Ze vermoede dat het een infectie aan haar lever was en niets ernstigs.
Eenmaal thuis weer ging het heel erg hard.
Ze werd zieker en zieker en er kwam geen einde aan.
De artsen wisten en weten nog steeds niet wat er allemaal aan de hand is.

Al die tijd heb ik mij sterk gehouden voor Mirre en haar ouders,
haar vriendinnen en vrienden en alles en iedereen om haar heen.
Ik doe wat in mijn ogen mijn plicht is,
zorgen voor mijn geliefde.

Ze werd zieker en zieker en werd opgenomen.
Vorig weekend is ons kindje overleden.
Er was niets meer aan te doen.
Maar ze werd daarna niet beter.
Ze besloten om een biopsie te doen om uit te zoeken wat het nu precies was.
Na de operatie was alles goed opzich, geen complicaties en dergelijke.

Gisteren belde het ziekenhuis mij op.
Mirre ligt in coma, er was een bloedprop ergens gaan zitten.

Ik probeer mijzelf sterk en groot te houden naar alles en iedereen.
En iedereen verwacht dat ook van mij, ook ik verwacht het.
Want ik ving iedereen al op, en nu het steeds slechter gaat doe ik dat nog steeds.

Maar,
Ik stort langzaam in.
Voel mij eenzaam en alleen.
Langzaam draai ik door en ik kan er NIETS tegen doen.
Maar ik moet sterk zijn voor Mirre !
Niet zelf instorten.

Zucht ..
Wel ik heb het nu even van mij afgeschreven
Bedankt voor het lezen.
En mijn excuses voor eventuele grammaticale fouten, ik ben ook maar een Noor.