Stichting dierthuis moet weg

quote:

LAARBEEK - Waar moet je binnen twee weken met bijna negenhonderd bejaarde en doodzieke dieren naartoe? "Het zal wel een spuitje worden. Dit is een groot drama voor ons", zegt Alice van Duijn in tranen. Samen met haar man Steven drijft ze de stichting Dierenthuis in Laarbeek, waar krakkemikkige katten en honden worden opgevangen. Maar volgens de gemeente Laarbeek is Dierenthuis eigenlijk geen pension én past het niet in het bestemmingsplan. De rechter was het daar gisteren mee eens. Nog vóór de kerst zouden alle dieren weg moeten zijn.

En dus is recente aanwinst Woepie de allerlaatste binnenkomer bij Dierenthuis. Hondje Woepie is jarenlang van een zwerver geweest. Na zijn dood vond het beestje, de ogen zo onder de zweren dat ze verwijderd moesten worden, even onderdak bij het Leger des Heils en het asiel. "Maar een blind hondje als Woepie is niet plaatsbaar. En dan belt het asiel naar ons, en wij bieden hem hier graag een paar heerlijke laatste jaren op ons 30.000 vierkante meter grote terrein", zegt Alice van Duijn.

Vechten

"Maar nu kan dat dus niet meer. We zitten echt met de handen in het haar. Toch zullen we blijven vechten voor onze dieren, ook omdat we zoveel steun krijgen uit het hele land. We geven ons geld liever uit aan de dieren dan aan juridische procedures, maar het is niet anders." Volgens B. van der Goen, advocaat van de stichting, is de Raad van State de volgende stap. In 2007 betrok Dierenthuis, komende vanuit Wilbertoord, het riante stuk grond in Laarbeek, waar behalve een woonhuis verschillende opstallen voor de honden en katten op staan.

De vorige eigenaar hield hier honden en paarden, en dat was dan ook de bestemming: honden- en paardenpension annex agrarisch gebruik. Dertig vrijwilligers en 800 donateurs zorgen dat het de honderden harige bewonertjes, variërend van een mishandelde hond met zware hersenbeschadiging tot een kat met astmatische bronchitis, aan niets ontbreekt.

Per week gaat er zeshonderd kilo vlees doorheen. Maar volgens de gemeente was de vestiging van Dierenthuis van meet af aan in strijd met het 'bestemmingsplan Buitengebied' en is permanente opvang iets heel anders dan een dierenpension. "We moesten dit voorjaar al weg op last van een dwangsom van 75.000 euro.

Mede door ingrijpen van commissaris van de Koningin Hanja Maij-Weggen, een echte dierenliefhebster, kregen we wat respijt en zijn we de juridische strijd aangegaan. Maar de rechter heeft zuiver en alleen naar de letter van de wet gekeken", zegt een teleurgestelde Van Duijn.

Wanhopig

"Als we al niet in een voormalig dierenpension mogen zitten, waar horen we dan wel thuis? Niet op een industrieterrein, ook niet in een woonwijk en ook niet in een agrarisch gebied. We weten het niet meer. We zitten hier volledig omheind op eigen terrein, we veroorzaken geen stank- en lawaaioverlast, dat hebben we laten onderzoeken. De gemeente kwam met een veel te duur en te klein alternatief, 5000 vierkante meter terwijl we nu 30.000 hebben. We zijn echt wanhopig. Als we niet binnen twee weken weg zijn moeten we een dwangsom van 75.000 euro betalen en de gemeente mag zelfs gebruikmaken van bestuursdwang en ons ontruimen."

De gemeente Laarbeek laat bij monde van voorlichter Linda Jacobs-Derks van de Ven weten dat het college zich nog moet beraden over de uitwerking van het oordeel van de rechter: "In principe heeft Dierenthuis nu nog twee weken de tijd om een eind te maken aan de strijdige situatie. Maar of de dwangsom van 75.000 euro daarna inderdaad geïnd gaat worden en hoe het zit met een eventuele ontruiming, daar kan ik nu nog niets over zeggen."

quote:

We blijven vechten voor dieren zoals zij

quote:

Op maandag 8 december 2008 21:14 schreef ijsmeis het volgende:
Petitie is al gemaakt en overhandigd aan de gemeente. Die is hier toentertijd ook gespammed door mij .
Het enige wat ze nu kunnen doen is in hoger beroep gaan, maar daarvoor hebben ze geld nodig.

quote:

Op maandag 8 december 2008 21:18 schreef ijsmeis het volgende:

[..]

Ik denk niet dat die ene brief meer veel nut heeft.

quote:

Op maandag 8 december 2008 21:23 schreef Greys het volgende:
Die wethouder was gister of eergister op tv en kreeg de vraag 'Gaat u ze nou ECHT op straat gooien over twee weken?'. Voor de camera zei hij toen dat ze 'uiteindelijk wel weg zullen moeten', maar dat hij niet zo heel streng zal doen als het op de datum aankomt.

Maar goed, dan nog. Waar moet je heen met al die zieligerds?
Zaterdag was het in meerdere programma's op tv en ik werd er helemaal misselijk van. Net wat Q zegt, doen die mensen hun best om die dieren nog een paar fijne laatste jaren te bezorgen, krijg je dit...

quote:

Bommel

Wat een ontzettend lieve hond, die Bommel... De Golden Retriever was al op leeftijd en zat als zwerver in het asiel Zuidwolde, toen een familie viel voor zijn karakter en hem adopteerde. Helaas liep het sprookje triest af: het nieuwe baasje ontdekte twee tumoren en Bommel belandde opnieuw achter de tralies. Vanaf dat moment was de hond niet meer herplaatsbaar en euthanasie leek de enige optie. Gelukkig besloten de beheerders anders en ondernamen de lange reis van Groningen naar Brabant, om Bommel naar zijn nieuwe thuis bij Dierenthuis te brengen. Inmiddels zijn de gezwellen operatief verwijderd. De zachtaardige reu past prima in de roedel van ruim honden en is de koning te rijk met alle aandacht en kameraadjes.

quote:

Basje

Als je nooit is verteld dat handen géén hapklare brokken zijn, hoe moet je dat in vredesnaam dan weten? Basje kwam als puppy bij een oude vrouw terecht, die nauwelijks tijd of energie stak in zijn opvoeding. Asiel De Wagenrenk werd daardoor na het overlijden van de vrouw geconfronteerd met een moeilijk te herplaatsen dier. Verschillende keren vond Basje een nieuw thuis en verschillende keren beet hij zijn nieuwe baasjes een gat in de hand. Daarmee zijn de kansen van deze doerak nu toch echt verkeken en is een toekomst in een normale gezinssituatie uitgesloten. In Wilbertoord voelt Basje zich prima thuis. Het blijft wat oppassen met de knappe knul, maar bijtincidenten hebben zich nog niet voorgedaan.

quote:

Nero: mooi, jong maar toch zo ongelukkig. Het leven van Mechelse herder Nero bestaat eigenlijk alleen maar uit angst. Angst voor mensen, voor andere honden, de buitenruimte, geluiden, verkeer, eigenlijk voor alles. Hoe kan een hond zó verknipt raken? Dat heeft alles te maken met het kennelsyndroom. Een pup die zijn socialisatiefase (v.a. 3 weken) in een prikkelarm hok doorbrengt, zonder kennis te maken met alles wat een normale hond in zijn leven tegenkomt, kan dat later niet meer inhalen. Zo'n hond zal nooit meer als een volwaardig huisdier kunnen functioneren, omdat alles in zijn ogen onbekend en eng is. Nero is een overduidelijk en ernstig geval van kennelsyndroom. Zijn precieze achtergrond is onbekend, omdat hij in 2004 broodmager van de straat is gehaald. Al snel merkten de asielmedewerkers dat deze hond zich niet liet lijmen. Iedere poging om contact te leggen liep uit in een hond die zich weer snel in een hoekje terugtrok. Zijn dagen bracht hij door met eindeloze rondjes draaien in zijn asielhok, dwars door zijn eigen uitwerpselen heen. Als iemand zich in zijn hok waagde sprong Nero er met zijn besmeurde poten bovenop en kon zelfs bijten. Toch gaf mevrouw Van Dongen, zijn vaste vrijwilligster, het niet op. Twee keer per week maakte ze een wandelingetje met het bange dier. Vaak wilde Nero na 100 meter alweer terug naar zijn hok, de kleine ruimte waar hij zich nog een beetje veilig voelde. Twee keer werd hij met veel zorg geplaatst, maar al snel weer teruggebracht vanwege zijn onverwachte bijtgedrag. Na al die tijd in het asiel werden zijn gedragsproblemen alleen maar erger. Het asiel zag het somber in. Mevrouw van Dongen nam het voor hem op en met resultaat: na overleg met Dierenthuis mocht Nero komen. Nero is ook bij Stichting Dierenthuis een echte patiënt: oververmoeid, angstig, happerig, te mager, met vluchtneigingen en verlatingsangst. Toch lijkt het langzamerhand wat beter te gaan en wordt Nero iets rustiger. De tijd zal leren in hoeverre het zal lukken Nero weer wat plezier en zekerheid in zijn leven te geven.

quote:

Op maandag 8 december 2008 21:31 schreef HPoi het volgende:
"Maar de rechter heeft zuiver en alleen naar de letter van de wet gekeken".

Like duh! Dat is zijn vak. Maar goed je leest dat de gemeente niet gelijk met dwangsommen gaat smijten, maar ze tijd genoeg geeft om te verhuizen.

quote:

Op maandag 8 december 2008 22:00 schreef Napalm het volgende:
Even advocaat van de duivel spelen...
900 dieren en dan geen overlast? Dat kan natuurlijk niet en dat weet je zelf eigenlijk ook wel.

quote:

Op maandag 8 december 2008 22:54 schreef Napalm het volgende:

[..]

30000 m2 klinkt heel veel maar dat zijn maar een paar voetbalvelden. 900 honden is ook erg veel. Als je rekent kom je dan zo uit op een gemiddelde tuin per dier. Dat is niet zo ruim toch?

quote:

08-12-2008
Dierenthuis blijft doorknokken

En zij staat er niet alleen voor. Vanuit alle hoeken in het land komt hulp, nu ook vanuit de politiek. De Partij voor de Dieren steunt Dierenthuis al langer, nu volgt de Partij voor de Vrijheid en vanmiddag kregen wij een telefoontje van Krista van Velzen van de SP. De bureaucratie in Nederland is de schuld van wat hier gebeurt. Het woordje 'pension' in een heilig document als een bestemmingsplan, en de letterlijke betekenis van dat woord volgens de Van Dale, zijn belangrijker dan menselijkheid, redelijkheid en rechtvaardigheid. Dat is heel erg in een beschaafd land. Dierenvriend of niet, het kan ons ooit allemaal overkomen. Als we nu opgeven zou dat betekenen dat er geen rusthuis meer is voor niet herplaatsbare asieldieren. Terug naar het asiel is geen optie, onze dieren zijn immers niet geschikt voor een thuissituatie. Neem bijvoorbeeld Bomba, hij wacht nog op een dure operatie. Wie wil dat betalen? Zit er iemand te wachten op een hond met verlatingsangst die niet zindelijk is? Een schuwe kat met aids? Of een hond die het huis terroriseert door op de bank te gaan liggen en iedereen die er maar over denkt om te gaan zitten aan te vallen? Nee, Dierenthuis zal blijven en daarom vecht zij door.

Foto: Piet Pootje, niet zindelijk en schuw

quote:

Holland op zijn smalst

Gisteren stond Stichting Dierenthuis, dit keer gesteund door meer dan honderd dierenvrienden, opnieuw voor de bestuursrechter in Den Bosch om een eerder genomen besluit van de gemeente Laarbeek aan te vechten. Alhoewel we ruim van te voren de ‘grote zaal’ hadden gereserveerd werd onze achterban naar een andere zaal verwezen. Iedereen heeft de zitting via een videoverbinding kunnen volgen. De gemeente blijft zoeken naar redenen waarom het opvangen van dieren op de huidige locatie volgens haar niet kan. Dierenthuis past hoe dan ook niet binnen het bestemmingsplan: de ene keer omdat we geen pension zijn, de andere keer omdat het perceel een agrarische bestemming heeft en nu vormen we zelfs een bedreiging voor de natuur. Dit was de rode draad van het pleidooi van de advocaat van de gemeente.

Op het terrein waar voorheen paarden, honden en vossen voor de slibjacht werden gehouden is nu ineens niets meer mogelijk. Het kleine stukje bos, dat door de vorige eigenaar gebruikt werd als uitloop voor zijn zeventig jachthonden, waar de puppieverblijven nota bene nog staan, wordt sinds de komst van Dierenthuis aangemerkt als beschermd bosgebied. Onze katten daar, vormen een gevaar voor de vogelstand. De dennenbomen hebben een lengte van 35 meter. De takken zitten in de kruin. Denkt men nou echt dat een kat in een boom van 35 meter hoog klimt om daar op vogeltjes te jagen? De aangelegde vijvers waar vroeger iedereen tegen betaling mocht zwemmen worden nu gezien als bedreigd natuurgebied omdat er af en toe wat honden los lopen, en dat terwijl de vijvers op de kadastrale kaart vallen onder de agrarische bestemming.

Tijdens de rechtszitting diende ook het beroep van het kunstenaarsechtpaar Claassen en Melis, overbuurman Sterken en geitenhouder Van den Heuvel tegen het besluit van de gemeente om niet over te gaan tot het innen van de dwangsom van 75.000 euro en mogelijk het verwijderen van de dieren zolang de procedure loopt. De geitenhouder vindt dat Dierenthuis net als zij moet voldoen aan de geldende wetten en regels voor de veehouderij. Ze weet kennelijk niet dat onze honden en katten huisdieren en geen landbouwdieren zijn. Verder klagen de omwonenden over stank- en geluidsoverlast en waarschuwen voor de verspreiding van ziektes. De vermeende overlast heeft Dierenthuis inmiddels kunnen weerleggen met rapporten opgesteld door deskundigen. Ook voor wat betreft het overbrengen van ziektes is Dierenthuis gevrijwaard. Een officieel rapport van de GGD kan dit bewijzen. Het enige gevaar voor de volksgezondheid in de omgeving is nog steeds de Q-koorts bij de geiten van de geitenhouder en de vogelgriep van de minstens vijftig hanen van de overbuurman.
Er is een grote behoefte aan opvangmogelijkheden voor dieren die nergens meer terecht kunnen. Maar dat er voor het opvangen van de kansarmen in onze maatschappij veel hindernissen genomen moeten worden, daar kan Dierenthuis inmiddels een boek over vol schrijven. Het is een ware strijd tegen overheid, boeren en burgers. Zij zien je liever gaan dan komen. De overheid strooit met wetten en regels, boeren klagen over virussen en besmettingsgevaar, omwonenden houden van dieren, vinden het initiatief heel goed, maar niet hier.


Het lot van de bewoners van Dierenthuis ligt op dit moment in handen van de rechter die naar verwachting over zes weken een uitspraak zal doen.

quote:

Op dinsdag 9 december 2008 19:12 schreef fruityloop het volgende:
Die geitenhouder heeft wat mij betreft een te verdedigen punt, zoveel dieren op zo'n oppervlakte lijkt al op iets wat bedrijfsmatig aangepakt wordt. Nou zullen ze er geen geld mee verdienen, maar zoveel beesten vergt veel planning en organisatie, in dat opzicht lijken ze aardig op een geitenhouder/kleinschalige veehouderij.

quote:

Op dinsdag 9 december 2008 19:36 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Mijn neef heeft een boerderij gekocht, en heeft voor de lol ook wat kippen, konijnen en geiten, alle drie soorten die ook bedrijfsmatig gehouden worden. Ik denk dat het aantal dieren waar we het hier over hebben ze toch als iets van professionele hobbyisten kwalificeert.

Maar goed, ik hoor ook iets van het NIMBY (Not In My Back Yard) gevoel bij omwonenden. Zie je ook vaak bij milieu gerelateerde issues, windmolens voor groene stroom zijn prachtig, maar als ik ze kan zien is het horizonvervuiling.

Het lijkt me een ongelukkige samenloop van omstandigheden, ik stel me zo voor dat omwonenden es iets gezegd hebben over geluid/stank, en dat de mensen van DT iets hebben geroepen van "die lieve dieren moeten ergens heen, wat zijn jullie voor dierenbeulen, het valt wel wat mee, stel je niet aan" oid. Sommige dierenliefhebbers slaan wel eens wat door de andere kant op, en dan betrekken beide partijen de loopgraven en krijg je dit..