In het andere topic dat ik ooit had geopend het verhaal over dat ik het heel erg kut vond dat de relatie tussen mij en m'n vriendin uit was. Zat er toen erg mee, maar vooral omdat ze na ongeveer 4 weken weer een relatie had.
Nu is alles helemaal anders. Een relatie hebben is leuk, maar soms is er niets zo lekker als even op jezelf zijn. Zo'n gevalletje was het dus ook. Alleen wist ze zich niet te vermaken en ik wel, en daar wringde de schoen. Nu heb ik zeg maar "de rest" van m'n leven weer meer opgepakt dan ooit, goed bezig met de studie, erg fanatiek aan het sporten en veel met vrienden omgaan en die contacten onderhouden.
Het kwam allemaal omdat ik geen contact meer wilde hebben. Ze moest het maar uitzoeken en ze zocht het maar uit. Het was de enige manier om het allemaal uit m'n hoofd te zetten en dat is ook wel gelukt. Toch heb ik m'n belofte niet kunnen houden, want er kwam een moment dat ik met haar in contact kwam, ze zei dat het kut ging thuis met d'r ouders (vreemdgaan, ai), dus ik nodigde haar maar uit om wat koffie te komen drinken. Dat leek me immers het minste wat je dan kan doen. Wat volgde was een goed gesprek, maar het ging dus fout. Niet voor mij maar wel voor haar. Waar zij waarschijnlijk weer het "vertrouwde" zocht, was ik gewoon ontzettend in de stemming, dus een kleine mond-op-mond sessie was het gevolg. Op zich niet erg, daar sta ik altijd voor in, maar ze voelde zich schuldig, natuurlijk.
Deze week is een ander verhaal. Mijn grote contactvermijdpogingen hadden geen vruchten afgeworpen en de dag na m'n verjaardag stond ze ineens binnen (ze had de sleutels van de voordeur nog...) Prima, alles leuk en aardig en het werd van leuk tot erger. Vreemdgaan in de ergste soort voor haar. Daarna voelde ze zich schuldig, maar toch op haar gemak met me (niet zo heel verwondelijk na 1,5 jaar lief en leed). Haar vriend weet nu van niks en ik vind het wel prima, maar ik maak me een beetje zorgen.
Het is namelijk het punt of ze het doet voor de aandacht (niet vreemd na 3,5 jaar 3 verschillende vriendjes hebben) of omdat ze het gewoon leuk (lekker?) (spannend?) vind om even bij het oude vertrouwde terug te komen. Ze heeft het naar mijn weten nog niet verteld; maar ik zit er een beetje mee. Ik zit ermee of ze gewoon zelf heel erg in de knoop zit of dat alles compleet vanuit het verstand gaat. Ik wil niet dat ze helemaal er aan kapot gaat en ontzettend ongelukkig wordt, noch wil ik dat ik het voor haar helemaal de war in schop. Voor mijzelf geldt dat ik haar eigenlijk niet veel meer hoef te zien, maar hé, de voordelen hiervan voor mij (het gezellige wat je alleen in een relatie wil hebben) afgewogen tegen de nadelen (gezeik tijdens relatie) zijn ook wel significant.
Main question: Moet ik hiermee doorgaan en me gewoon laten leiden door wat er toevallig is gebeurd en kan gebeuren of moet ik haar tegen haarzelf in bescherming nemen (ergo, contact afhouden)?
Ja, toch wel!