[CD] Airbourne - Runnin' Wild

Onlangs werd door een crewlid gevraagd wie zin had om een cd te reviewen van een nog vrij onbekende rockband. Ik, als rocker van het eerste uur, ben nooit te beroerd nieuwe muziek te ontdekken dus "kom maar op met die schijf!" dacht ik. Via hun website had ik al de titeltrack beluisterd, en dat viel me zeker niet tegen. Als twee druppels water op AC/DC, hopelijk zou de hele schijf zo klinken.

En gelukkig, ik werd niet teleurgesteld. Dinsdag ontving ik de cd, maar aangezien ik een dochter van bijna drie heb rondlopen, is de enige muziek die in de huiskamer wordt gedraaid K3, Kabouter Plop en nog meer van die meuk. Maar niet getreurd, op mijn werk heb ik twee cd-spelers tot mijn beschikking (ik ben warehousemanager ) dus moest ik nog even geduld hebben tot de volgende dag.

Daar gooide ik meteen de schijf in een van de cd-spelers. En de band pakt gelijk lekker uit. Aan het openingsnummer ontdek je gelijk al de Australische roots van de band, het thuisland van AC/DC. De band klinkt als een kloon van de rockband met de in Nederland wonende gitarist, maar who cares? Deze band rockt als de hel , en daar is helemaal niets mis mee.

Het intronummer slaat in als een bom, gevolgd door de titelsong die er gelijk op volgt. Het lijkt erop of de heren een voorkeur hebben voor even getallen, want juist de 'even' nummers springen er echt uit. Al is het laatste nummer op de cd, het oneven getal 11, een waardige uitsmijter.

De teksten moet je niet al te serieus nemen. De voornaamste onderwerpen zijn vrouwen, bier, nog meer vrouwen en drank. De zanger heeft een rauwe stem, ik dacht zelfs even dat Bon Scott uit de dood was herrezen, maar deze ligt echter al bijna dertig jaar onder de groene zoden.

Kortom, deze cd is een welkome aanvulling op mijn immense Ikea cd-rek! Het doet je terugdenken aan de hoogtijdagen van de het onvolprezen AC/DC. Niet zo gek eigenlijk als de band uit hetzelfde land komt als deze grootheden. Dit anderhalf jaar oude album is elf nummers keihard rocken. Recht toe, recht aan. Het is allemaal veel van hetzelfde, maar de plaat is een gezonde dosis power. Zelfs mijn ietwat slome collega vond het geweldig, en merkte op dat je met deze muziek geen Red Bull meer nodig hebt. En zo is het.

Vooral fans van AC/DC zullen met deze cd absoluut geen miskoop doen. Oftewel, blind aanschaffen dit juweeltje, van deze band zullen we nog veel horen!


Overtuig jezelf!

[ Bericht 7% gewijzigd door Misstique op 04-12-2008 23:53:40 ]

quote:

Op donderdag 4 december 2008 22:14 schreef jslavenburg het volgende:
Vind Stand Up For Rock And Roll toch net iets beter

Die ken ik dus nog niet, ook maar es proberen!