Guitar Hero: World Tour

Niet zo gek lang geleden kwam het vierde deel van de succesvolle Guitar Hero serie op de Nederlandse markt. De meeste mensen kennen het principe tegenwoordig wel: met een plastic gitaar de juiste kleurtjes op het juiste moment aanslaan. Wat dat betreft is het spel een luxe variant van Simon Says, maar dan met goede muziek en veel leuker om in gezelschap te spelen.

Guitar Hero kreeg al snel concurrentie van Rock Band, hetzelfde concept maar dan met twee gitaren, een microfoon en een drumstel. Het kon dan ook niet uitblijven of GH moest dezelfde kant op. Met World Tour is het zover en net voordat Rock Band 2 met instrumenten op de markt verschijnt.

De instrumenten kom ik straks op terug, eerst het belangrijkste van het spel: de muziek.
GH:WT komt met 86 nummers meegeleverd waaronder topnummers als Beat It, Are you gonna go my way en The wind cries Mary van Jimi Hendrix. Helaas zit er ook wat spaans- en zweedstalige muziek op de Europese editie zodat je je op een gegeven moment geconfronteerd ziet met het nazingen van teksten als Djem Och Igen Igen.

Elk nummer is speelbaar op het instrument van je keuze of met een paar vrienden in een combinatie van de beschikbare instrumenten, je hoeft dus niet steeds drie of meer vrienden op te trommelen voor een avondje spelen, al maakt dat het spel wel het leukst. Freak on a leash is toch een stuk leuker als je iemand ziet struikelen over de tekst . .

De hoeveelheid downloadbare nummers ligt wel ver achter op wat voor Rock Band 2 beschikbaar is, daar heb je al snel de beschikking over een catalogus van zo'n 300 nummers en dat haalt de GH serie bij lange na (nog) niet.

De instrumenten vormen daarbij dus ook een doorslaggevende factor. De instrumenten van beide spellen zijn uitwisselbaar en je zal dus moeten hopen op een manier om ze te testen of je zult moeten gokken en je laten leiden door reviews.

Vooropgesteld: ik heb geen ervaring met de instrumenten van Rock Band 1 of 2. Van 1 schijnen ze sowieso minder goed te zijn, van RB2 heb ik nog weinig gehoord en dat waren tegenstrijdige berichten.

De microfoon van GH:WT werkt prima, je hoeft niet luidkeels te zingen om door het spel opgepikt te worden en je kan instellen hoe hard je je stem terughoort zodat je medespelers niet met watjes in de oren hoeven rond te lopen omdat je klinkt als iemand die nog niet toegelaten zou worden op een Idols auditie.

Het drumstel werkt, voor zover ik kan beoordelen prima, het stond stabiel, de respons was goed en het hele ding zag er solide uit. Dat het draadloos is maakt het ook mogelijk om het wat makkelijker in je kamer neer te zetten. .

De gitaar was ik wat minder over te spreken. Dit is de derde GH gitaar waar ik mee speel en die van GH3 beviel me toch een stuk beter. Deze was wat stroever op de strumbar, piepte en ik had af en toe het idee dat hij bepaalde aanslagen niet meepakte wat me puntenverlies opleverde en me in één geval bijna van het podium joeg. Gelukkig hadden we de andere gitaren ook nog klaarliggen.

De compatibiliteit van de instrumenten zorgt ervoor dat je het ene spel compleet kan kopen (a 200 euro) en van de andere serie alleen het spel om zo toch tot een grote bibliotheek aan nummers te komen.

Met GH:WT heb je in ieder geval een paar hele leuke avonden voor de boeg, of je nu met je groep zo hoog mogelijk probeert te scoren of omdat je dubbel ligt wanneer iemand met een serieus gezicht het volgende probeert te zingen zonder een woords spaans te spreken:
sperando che non se ne accorga
ho strappato via anche l’ultima mezz’ora
pensando che sia l’unica maniera


De prijs van beide spellen ontlopen elkaar niets en met een prijskaartje van een paar honderd euro is het niet iets dat je zomaar op een druilerige zaterdagmiddag in een impuls aanschaft. Maar gooi wat geld bijelkaar, koop een krat bier en rock the night away, je zal er geen spijt van hebben.