Ziek, zwak en niet misselijk

quote:

Op zondag 30 november 2008 09:57 schreef Lastpost het volgende:
Ik loop nu al ruim een jaar te kwakkelen met m'n gezondheid en na zo'n 20 ziekenhuisbezoekjes, 58 (!) keer bloedprikken en de nodige fysieke tests weet ik nu nog steeds niet waar mijn problemen vandaan komen.
Zo'n jaar geleden begonnen de klachten langzaam aan te komen, snel verkouden, vermoeidheid, geen 'puf' om op te staan en bij iedere inspanning het gevoel dat ik naar adem moest happen.

Kortom, niet bepaald geweldig voor een 23 jarige die op dat moment nog 2 maal in de week voetbalde, een keer in de week zwemmen op het programma had staan en vrijwel alles met de fiets of lopend deed wat een ander met de auto of het openbaar vervoer zou afleggen.
Er is overigens wel iets uit al die onderzoeken gekomen, m'n longen tonen wat moeilijkheden en al vrij snel (maand of 2 ) kreeg ik te horen dat ik astma had en de nodige allergieën.

Medicaties genoeg meegekregen en van een vitaminepilletje kon ik overgaan op 5 andere pillen en wat andere ongein voor de astma zelf, helaas heeft dat niet het gewenste effect, want de klachten uit het eerste stukje zijn er nog steeds niet minder op geworden.

Op dit moment heeft de huisarts geen flauw idee meer wat ik eventueel zou kunnen hebben, hij houdt het gewoon op astma en dat ik "klachten hou, dat is natuurlijk logisch gezien je astma".
Maar waar ik menig persoon zie opleven na een puf en het idee heb dat ze de halve marathon kunnen lopen, daar kan ik amper een half uurtje voetballen en als dat al gaat heb je aan mij de rest van de dag dan ook weinig meer.

Doorverwijzen vind ie geen puik plan omdat ze nou eenmaal alles al hebben gecheckt en nu heb ik een second opinion aangevraagd bij een andere huisarts in de regio en die riep al vrij snel "CVS moet het wel zijn", na het inzien van m'n gegevens.
Ik had geen flauw idee wat het was, maar na wat meer info te hebben ge-googled kom ik tot de conclussie dat het maar gewoon een labeltje is voor degene waarvan ze niet weten wat ze hebben binnen die klachten-groep.

Nu is een labeltje al fijner dan te horen van je omgeving "Ach je doet gewoon minder", "Weet je, je moet gewoon weer werken dan komt het vanzelf wel weer goed" en "Luiheid", "Tussen de oren" of "Aanstellerig gedrag", maar echt veel heb ik er ook niet aan, buiten het punt dat je dan tenminste kan vermelden wat je hebt, voor zover je dat al kunt bij een diagnose waarbij het niet kan worden vastgesteld d.m.v bloedonderzoek en enkel op basis van enkele medische gegevens.

Maar wat nu? Maar gewoon verder leven met zo'n labeltje in de hoop dat het niets anders/ergers is of maar gewoon lak hebben aan dat soort ongein en me maar verder laten testen in de hoop - tegen beter weten in mogelijk - dat ze wel wat vinden.

quote:

Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Lastpost het volgende:

[..]

En zolang ze na een jaar onderzoek enkel tot de conclussie kunnen komen dat ze niets vreemds vinden in m'n bloed, organen en dat alle waardes in orde zijn en zelfs bovengemiddeld, maakt je dat nogal onzeker natuurlijk.

quote:

Op zondag 30 november 2008 23:39 schreef DDM het volgende:

[..]

Dit is de crux.

Slotje!

quote:

Op zondag 30 november 2008 23:55 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Precies, bovengemiddeld is natuurlijk niet per se iets positiefs .

Toch denk ik dat TS bedoeld: gezonder dan de populatie ;-).

quote:

Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Denk eerder een combinatie van bovenstaand.
Tuurlijk is het grootste probleem, dat ik me nogal invalide voel zo terwijl ik altijd sportend en ondernemend heb geleefd en nu amper meer een strandwandeling kan maken zonder het gevoel te hebben aan de beademing te moeten.
En zolang ze na een jaar onderzoek enkel tot de conclussie kunnen komen dat ze niets vreemds vinden in m'n bloed, organen en dat alle waardes in orde zijn en zelfs bovengemiddeld, maakt je dat nogal onzeker natuurlijk.
Niet alleen begin je te twijfelen of je nou wel echt wat hebt, zeker omdat het bepaalde periodes beter gaat dan andere en ik praktisch alles kan doen wat ik voorheen ook deed.

Buiten dat zit ik met me astma, heb ik een tijd minder gedaan door omstandigheden (overlijdensgeval) en omdat vrijwel iedereen om me heen zegt dat het wel mee zal vallen allemaal en ik me aanstel, terwijl je gevoel precies het tegenovergestelde zegt, maakt het dat allemaal niet makkelijker.
Geregeld denk je dan, ach het zal inderdaad wel dat het gedeeltelijk tussen me oren zit, doe gewoon te weinig enz. enz., maar als je niet eens meer een paar uur kunt werken achter elkaar zonder problemen lijkt het me toch wel duidelijk dat er meer is.

Dan nog al die tegenstrijdige ongein variërend van "doe gewoon wat je altijd al deed", "zoek grenzen op en verleg ze" tot aan "totale rust" en "gelijk stoppen als je wat voelt" en dat gezegt door vrienden, doktoren, huisartsen en familie.
Het maakt het er allemaal niet makkelijker op zo en in je achterhoofd blijf je toch iets hebben van, stel dat het wel iets is waar ze niet naar gezocht hebben en ik blijf zo tijden rondlopen ...

Het is dus gewoon een combinatie van allerlei zaken, maar het grootste probleem blijft dat ik me klote voel en amper iets kan doen (voor mijn doen) en dit al een jaar zo doorkloot.

quote:

Op maandag 1 december 2008 00:26 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Mijn tip is al genoemd, maar ik zou ook zeggen: ga eens naar een goede homeopathisch arts (dus combinatie van homeopaat en regulier arts). Een bezoek aan zo'n arts wordt gewoon vergoed en zij kijken anders naar het menselijk lichaam; ze zien het meer als geheel dan als allerlei losse organen en lichaamsdelen (die volgens de artsen die die specifieke onderdelen bestudeerd hebben prima werken en daarom compleet negeren dat je je toch niet goed voelt) en dat zou kunnen helpen.

Overigens begrijp ik je weerstand bij de diganose CVS, maar het is maar net welke informatie je leest; er zijn ook onderzoeken die wél afwijkingen vinden bij CVS (of ME)-patienten. Daarnaast denk ik er zelf zo over: er zijn geen ziektes die niet bestaan, er zijn alleen ziektes waarvan we nog niet begrjipen hoe ze werken.

Je schrijft over dat overlijden: voel je je geestelijk nu wel goed? Onderschat de invloed van de geest op het lichaam niet. Ook depressies kunnen zware vermoeidheid veroorzaken.

En ik zal je nog een goedbedoeld advies geven voor bovenop die andere : doe waarvan jij denkt dat het goed is, het is tenslotte jouw lichaam en anderen weten niet hoe jij je voelt (of wat je mankeert), dus tenzij een arts je kan vertellen wat je hebt en wat je eraan kunt doen, zou ik gewoon proberen je niet te veel aan te trekken van al die mensen die er een mening over hebben.

quote:

Op maandag 1 december 2008 00:40 schreef dotKoen het volgende:
Ja, want een homeopathisch arts kan je vervolgens ook zo uitstekend behandelen? Wat erg duur water .
Specialisten zijn uiteraard gespecialiseerd in een specifiek orgaansysteem. Als dat niet goed werkt, kan die specifieke specialist niet veel voor je betekenen, en wordt je terugverwezen naar de verwijzende arts.

Een homeopaat heeft geen meetwaarden om een diagnose te ondersteunen, noch om de behandeling te controleren. Je hebt er dus niets aan.

quote:

Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Lastpost het volgende:
.....
Buiten dat zit ik met me astma, heb ik een tijd minder gedaan door omstandigheden (overlijdensgeval) en omdat vrijwel iedereen om me heen zegt dat het wel mee zal vallen allemaal .....

quote:

Op maandag 1 december 2008 00:40 schreef dotKoen het volgende:

[..]

Ja, want een homeopathisch arts kan je vervolgens ook zo uitstekend behandelen? Wat erg duur water .
Specialisten zijn uiteraard gespecialiseerd in een specifiek orgaansysteem. Als dat niet goed werkt, kan die specifieke specialist niet veel voor je betekenen, en wordt je terugverwezen naar de verwijzende arts.

Een homeopaat heeft geen meetwaarden om een diagnose te ondersteunen, noch om de behandeling te controleren. Je hebt er dus niets aan.

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 23:59 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dankzij homeopathie hebben we een van onze honden niet in hoeven laten slapen toen hij 1 was. De gewone dierenartsen hadden geen oplossing voor spondylose (op dat moment zo erg dat eten en poepen niet eens meer kon) en met homeopathie is hij 9 geworden en kon hij alles weer bewegen. Mijn moeder liep al 8 jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit en kreeg allerlei flauwekuldiagnoses, rare opmerkingen en met name het etiketje "gek" opgeplakt. Het was toevallig wel de homeopaat die er na 1 consult (!) achter kwam wat ze had. En een homeopathisch arts is dus ook regulier arts, niet alleen homeopaat. Nog een keer, voor de duidelijkheid. Je weet duidelijk echt niet waar je het over hebt. Alsof een homeopathisch arts je alleen naar huis stuurt met een flesje Jomandawater en een stukje edelsteen...

Water heeft een 'geheugen'

Alledrie zijn dat principes die volslagen onzin zijn. Er is geen enkel bewijs voor en ook als je logisch redeneert (mechanism based medicine) kom je er niet uit.

Dus bestaat een homeopathisch preparaat uit: een extract van een plant, dier of mineraal wat zo sterk verdund is dat er 1 molecuul werkzame stof op alle moleculen in het hele universum voorkomt. Maar, dat werkt natuurlijk niet zomaar, nee! Je moet het flesje met de stof natuurlijk wel 10 keer tegen een 'hard maar elastisch object' aanslaan, anders werkt het trucje niet. ('This is what homeopaths actually believe ...' )

Kortom: water (of suikerpillen) met een magische handeling tot een medicijn gemaakt. Vertel jij me maar hoe dat verschilt van Jomandawater.

Ik ben trouwens wel nieuwsgierig wat de diagnose van die homeopaat was.

In het algemeen: artsen zijn helaas niet altijd goed in het omgaan met gevallen waar een diagnose erg lastig of op dit moment onmogelijk is. Dat komt onder andere door 'onze' manier van werken, die vanaf jaar 1 wordt aangeleerd. Dat werkt in het algemeen heel goed: eerst diagnosticeren, dan behandelen.

Met ziektes die we nog niet kennen of niet kunnen genezen kunnen we lastig omgaan. Ik denk dat dat beter kan. Dat houdt niet in dat we diagnoses moeten gaan verzinnen, maar wel dat we op een wetenschappelijk verantwoorde manier moeten accepteren dat we nog niet alles weten. Natuurlijk moet de patiënt daar goed in begeleid worden. Nu zorgt het ontbreken van een diagnose vaak ook tot slechte begeleiding van de patiënt, wat erg jammer is. Mensen zijn dan soms geneigd zich tot de kwakzalverij te wenden. Kwakzalvers hebben uiteraard baat bij een ontbrekende diagnose, omdat ze dan hun pseudo-wetenschappelijke fantasie op de patiënt kunnen loslaten.

[ Bericht 1% gewijzigd door dotKoen op 03-12-2008 00:33:47 ]

quote:

Op woensdag 3 december 2008 00:28 schreef Maeghan het volgende:
Weet je wat, leef lekker in je eigen wereld verder. Je doet me een beetje denken aan die gek hier op Fok die beweert dat aids niet bestaat. Dat jij niet kan beredeneren hoe het werkt, is geen argument voor het al dan niet bestaan van iets. Ik ga er verder niet over in discussie.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 00:35 schreef Maeghan het volgende:
Zolang je niet vindt dat genezing door een homeopathisch middel telt als bewijs voor de werking, kan ik je niet serieus nemen. En zolang je een arts die een diagnose weet te stellen na 1 consult terwijl tientallen reguliere artsen dit in 8 jaar tijd niet hebben kunnen doen een kwakzalver noemt ook niet.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 02:12 schreef Maeghan het volgende:
Je voorbeeld klopt ook niet. Dat iemand zegt dat iets werkt, betekent niet dat het de enige optie is. Maar als iets bij iemand werkt, kun je hooguit zeggen dat het meestal niet werkt, maar volhouden dat het niet werkt noem ik gewoon bevooroordeeld. Dat homeopathie jou niet hielp is geen bewijs dat het over het algemeen niet werkt: dat het in 'mijn' geval wel hielp is wel een bewijs dat het niet zo is dat het nooit werkt. Mijn vader is niet geholpen door een arts omdat wetenschappelijk onderzocht is dat de ziekte die hij al tien jaar had nooit voorkomt bij mannen van zijn leeftijd. Toch had hij het. Wat dat betreft kun je van mij de boom in met je wetenschap.