Ik, een 21-jarige student, had toevallig wat geld. Al jarenlang opgebouwd, en nog een fianciële meevaller erbij.

.
Goed, uiteindelijk staat er ¤ 14.000,- op m'n spaarrekening. Not bad. Heel veel dingen heb ik moeten laten. Jarenlang geen vakantie gehad. Geen chips, of wat. Paar biertjes en dan was het wel. Veel auto's gezien en gewild, maar niks gekocht. Het begint steeds meer te knagen, dat m'n leeftijdsgenoten naar Australië gingen, of wat van hun leven maakten, terwijl ik bleef overwerken en stug doorspaarde. Zelf wilde ik dolgraag naar the States. Echter, ik was stellig van mening dat ik minstens 10k moest hebben om ergens op terug te vallen. Voor het geval dat er iets tegenzat.

.
Nu ging een maat een half jaar lang door Europa trekken. Budget: zo'n 7000 euro. Van z'n pa.
Als ik vervolgens een blik werp op m'n rooskleurige financiën voor een student, vraag ik me af of ik niet meer van het leven moet genieten. Aan de andere kant heb ik wel zekerheid. Maar toch.. geniet ik ervan? Tsja...

.
Maandenlang kijk ik toe hoe de beurzen flink onderuit gaan. Als een raket omlaag. Goed, de beursen lijken op hun bodem geland te zijn. Historische data's leert ons dat ze uiteindelijk langzaam herstellen. Hmmz. Ik doe een poging. Het kan nu alleen maar flatlinen, of geleidelijk omhoog gaan. Ze kunnen nu toch moeilijk verder dalen. Bij Binck een account aangevraagd. Ik hik tegen de transactiekosten van 10 euro aan. Tien euro. Tien euro!
Okay, voorzichtig beleggen hè. Om met de eventuele winst keer van het leven te gaan genieten. Met een gespannen gezicht zie ik dat het niet goed gaat. Paar procenten af in enkele uren. En nog keer. En nog eens. Daarbij zie ik in het AEX-subforum dat users als Sitting_Elfing keer op keer tussen 25% en 100% dagrendement maken met hun turbo's shorts en long.

.
Om de schade te kunnen herstellen voordat ik uitstap, zoek ik gauw m'n heil in turbo's. De volgende dag is er nog 9.000 euro over. Let's say, ik had even een kutdag. Ik hoop op betere dagen. Ik blijf de hele rit naar beneden uitzitten, in al m'n koppigheid. Steeds dieper in de shit. Ik wordt steeds minder rationeel bij zo'n verlies. Bij enkele procenten verlies verkoop ik algauw, waarna ik weer overschakel op andere turbo's. Short. Call. Put. Raise. Alsof het niet erger kon, kon het toch wel.

.
Resultaat van al dit: in 1 week zowaar ¤ 12.000,- door de plee gespoeld. Face it. Gisteren stapte ik eruit. Exit.
Het ergste is dat ik daarvoor geen ervaring heb overgehouden, geen vakantie, geen belevenis. Geen auto, of wat. Alleen maar stress, en ben verdomd kwaad. Op wie eigenlijk? Het was toch geheel m'n schuld?! Maar toch.. Imagine it, waar je jarenlang hard voor geploeterd hebt in een klap kwijt. En je krijgt er niks voor terug. Op een leeggeplunderd account na, dan. Dat gaat je toch niet in koude kleren zitten?

.
Alhoewel het niet hun geld is, kan ik het me wel voorstellen als ik het zou vertellen, ze stomverbaasd zijn. Kwaad zelfs. Immers, het gaat hier wel om een Godsvermogen. Voor een student nota bene. Ik besluit het voorlopig m'n mond te houden. Totdat een maat vandaag tegen mij klaagde dat hij voor 1 dag z'n fiets stallen al 20 euro kwijt was. Ik kijk 'm met een koud blik aan. Enkele maanden geleden zou ik over zoiets inderdaad druk over maken. Nu ben ik een decadent figuur geworden, dat dollarbriefjes gebruikt om m'n sigaar aan te steken. En dat terwijl ik een vrij zuinige Nederlander ben.
Het is geheel mijn schuld. Maar toch...
What's happened? De feiten spreken voor zich. Toch dringt het werkelijke situatie niet écht tot mij door. Nadat ik constateerde dat ik in amper 1 week 12.000 euro stukgeslagen heb, had ik zoiets van:
Ok, that's it.. Ik nam m'n verlies. Door de dag heen begint het mij toch steeds zwaarder te vallen. Als ik gaandeweg zie waarmee anderen mee moeten rondkomen, en wat ik
zelf met al dat geld kon doen. Het begint langzaamaan door te dringen. Niet alleen financieël, maar psysisch raak ik steeds verder in de shit.
Daarom dit topic. Alhoewel het geheel mij aan te rekenen is,
hoe kan ik dit tegen mezelf goedpraten?