Santogold was te gek, kwam alleen niet zo goed tot z'n recht in de Ahoy'. Mr. Hudson was gewoonweg gênant. Veelbelovend artiest, klinkt live (zonder die eeuwige AutoTune) stukken beter dan op de plaat. Maar... één fucking nummertje? Dat sloeg toch nergens op
.
Kanye maakte mijn torenhoge verwachtingen, bekeken over de volledige 2 uur, meer dan waar. Ik had een perfecte plek vooraan, ietwat rechts van het midden, dus ik kon alles mooi bekijken. Geluid was zeer beroerd, maar daar had ik mij al op voorbereid. Ik vond dat de show in het begin ietwat langzaam op gang kwam. De 12 hour flight van LA naar Rotterdam had overduidelijk zijn tol geëist. Hij was zeer slecht bij stem, en zag er ook ontzettend vermoeid uit. Kanye "gromde" zich door de eerste nummers heen, en je zag 'em bij elke uithaal afkeurend schudden met zijn hoofd. Hij duurde even om los komen, maar zette zich daarna voor de volle 100% in, en leek het alsof hij nergens meer last van had.
Hoogtepunt nummer 1: "Through The Wire". Na het inleidende verhaal verwacht je die track gewoon, en bam....daar was-ie! Daarna volgde een compleet blok van hoogtepunten: "Diamonds", "Can't Tell Me Nothing", "Flashing Lights". Wat een impact hadden die tracks. Het nummer wat normaal gesproken daarna gespeeld zou worden ("Drunk 'n Hot Girls") bleef ons godzijdank bespaard. Een onophoudelijke stroom aan nóg meer goede songs volgde. Kanye zat er helemaal in, en van "Good Life" tot aan "Jesus Walks" tot aan "Hey Mama" bleef hij boeien. Ok, de immense speciale effects op het podium hielpen zeker mee, maar alsnog is het een knappe prestatie in je eentje. Kanye droeg de hele show. Na "Stronger" leek het moeilijk nóg beter te kunnen worden, maar het ging maar door en door: "Touch The Sky". Dit moest wel het einde van de show zijn.
Toen kwam er een dieptepuntje, de speech/freestyle. Het excuses voor de cancelde show was tof, en het laatste wat ik verwacht had, maar daarna kreeg ik een lichtelijk gevoel van plaatsvervangende schaamte. Beyonce een legendarisch icoon? "The next Beatles?" Eh... En ja hoor, daar kwam-ie weer langs: Barack Obama. Het Nederlandse publiek ging uit z'n dak... Ach ja...
Redelijk verrassende toegift: "American Boy", natuurlijk zonder de artieste haarzelf. Daar was na dik anderhalf uur dan helaas toch écht het einde van de show: Afsluiter "Love Lockdown". Voor de mensen die het niet goed hebben kunnen zien zal ik beschrijven wat er gebeurde. Het nummer zette in, Kanye loopt ietwat zenuwachtig aan z'n zender te draaien, zingt 3 zinnen mee, merkt dat de AutoTune niet aanstaat, en maakt een dodelijk gebaar naar de DJ/keyboard-jongen. Ik denk dat ik nog nooit bandleden zo anstig heb zien kijken, de blik van de veroorzaker van het 'probleem' was fucking priceless. Het leek even alsof hij ter plekke ontslagen leek te worden. Een pijnlijke halve minuut stilte volgden, met een snel geïmproviseerde instart van "Heartless". Kanye deed alsof er niets aan de hand was, maar de communicatie onderling zei genoeg... Dat is niet meer goed gekomen die avond.
Het leek dat we geluk hadden met het gekke voorvalletje. Hierdoor kregen we in plaats van de gebruikelijke 2 nummers ("American Boy" OF "Heartless", en "Love Lockdown" als afsluiter), 4 extra nummers! "American Boy", "Heartless", de live-primeur van "Amazing" én "Love Lockdown". En ja hoor, met live AutoTune. What a night...