Lieke haar maandelijkse collum bij vvps
November
We zijn mensen en dus Triviaal
We maken ons elke dag weer druk. Druk om niets…
“Wat moet ik aan vandaag?”, “Neem ik de auto of neem ik de bus?”, “Ga ik uit eten of naar de film?”, “Biefstuk of Kip?”
Dit zijn slechts kleine voorbeelden van “onbenulligheden” waar wij ons dagelijks druk om maken.
Nu kun je denken… “Maar Lieke, wat ik aantrek is wel degelijk belangrijk!!” En dat ben ik dan helemaal met je eens. Wat je draagt is een onderdeel van wie je bent, een verlengstuk van hoe je, je voelt of bijvoorbeeld de stempel die je wilt drukken op je werk. Een mantelpakje brengt iets heel anders over, dan een spijkerbroek met gympen.
Maar wees nou eens eerlijk… Hoe belangrijk is dit nu werkelijk?
Dagelijks staan we voor keuzes. Dagelijks wegen we af wat we wel en wat we niet ‘moeten’ doen. En als die keuze de verkeerde blijkt te zijn, raken we gestrest, geïrriteerd en kunnen we ons daar enorm om kwellen.
Nu zag ik laatst een documentaire op Discovery (meesterlijke zender als je het mij vraagt)
Deze ging over de Inuiten in Alaska. De Inuiten leven samen als stam. Ze doen alles om sámen te overleven. Het groepsbesef en –belang staat voorop, want het is in het ijskoude Alaska een kwestie van overleven. En zoals met veel dingen, ben je net zo sterk als je zwakste schakel, zeker in een kleine samenleving als die van de inuiten.
De mannen gaan dagelijks op pad voor de jacht naar vis, het oeroude principe waar de man om bekend staat: jagen, voeden en verzorgen.
De vrouw blijft thuis (lees: in de hut, in de iglo) om te zorgen voor de kinderen, zij onderwijst deze, voedt ze en zorgt voor het eten. Ook voor de vrouw geldt het oeroude principe: baren, voeden en verzorgen.
En zo houden ze de stam in stand. Dag in, dag uit… Ze hebben weinig, trotseren elke dag intense koude, leveren immens fysieke inspanningen om te kunnen overleven en doen alles ten gunste van het groepsbelang, maar het volk en de samenleving staat getypeerd als vrolijk, elke avond met zijn allen in de Stamtent om het vuur, zonder één woord van onvrede of ongemak… en dat terwijl ze zo weinig hebben aan luxe en materie.
Daarnaast zijn de Inuiten een van de oudste stammen van de wereld. De Inuiten bereiken gemiddeld een hogere ouderdomsgrens, dan wij als Westers volk met al onze gemakken.
Een keus wat ze aantrekken, wat ze eten of hoe ze zich vervoeren is er niet… Het is heel simpel en primair.. Het is leven of overleven. Elke dag weer…
In ons westerse, luxe en in mijn ogen enorm getroffen leventje hebben wij meer keuzes. Meer keuzes, staat gelijk aan meer teleurstelling, want hoe meer we kunnen, hoe meer we willen, des te minder we krijgen, des te meer we gaan mokken, zeuren en sikkeneuren en des te ongelukkiger we worden. Maar bedenk jezelf nou eens… “Wat heb je nou echt nodig in het leven”. Dan kom je net als bij de Inuiten terug op één basisprincipe…
Heel simpel gezegd…
Genoeg eten om te leven en een heel goed gevoel, allen en met elkaar.
Dus als je een in jou ogen ongelukkig leven leidt en het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel, bedenk je dan eens goed, wat het nou precies is wat jou teleurstelt... Vraag jezelf eens af; hoe belangrijk is dit gegeven om gelukkig te zijn? Ben je ervan afhankelijk of is het, als je eens goed naar jezelf kijkt een streven, een wens, een verlangen naar meer dan wat je nu hebt?
Wees gelukkig met wat je hebt, het kan altijd slechter… Streef naar het verwezenlijken van je verlangens en je dromen, maar heb het nooit nodig. Dan zul je zien… Ben je de rijkste persoon op aarde!!
Liefs Lieke