vanavond een van de afstudeervoorstellingen van een klasgenote gezien, ze is geslaagd, schitterende decorvondsten, en ze heeft veel bereikt al vond ik het spel niet geweldig, maar dat is ook geen vereiste.
Toch een raar bijgevoel, dat ik pas in september begin met repeteren aan mijn eindvoorstelling, maar het was ook een mooi moment.
met haar rijd ik altijd mee naar school, ik heb samen met haar ook de vooropleiding gedaan, en altijd samen in de klas gezten, dat is opmerkelijk als je weet dat we begonnen zijn met 4 klassen van 25 en dat er daar nu nog maar 8 van over zijn
Niet naar wat men is wordt men beoordeeld, maar naar wat men schijnt