[Concert] Review Sigur Rós in concert, 17-11 in de HMH

Tiek is al jaren wild van Sigur Rós, de IJslandse band die met, op z'n zachtst uitgedrukt, experimentele klanken lang niet iedereen weten te bekoren. Ze was dus dolblij dat ze weer eens in Nederland zouden optreden met een eigen concert en begin juli werden de kaartjes dan ook aangeschaft voor het concert ter promotie van hun nieuwste CD.

Afgelopen avond was het dan zover, in een afgeladen HMH ging om 20:00 stipt het licht uit en betrad het voorprogramma, de jonge 4-mans formatie A minor reflection, het podium. Nu zijn voorprogramma's of support acts, altijd een gok. De hoofdact weet niet of het aanslaat en zo niet zitten ze met een verveelde zaal en het publiek weet niet of het wat is of dat ze het gewoon kunnen overslaan en wat later binnenstappen.

Hadden we gister maar het laatste gedaan. A minor reflection levert muziek die uitblinkt in climaxloze herhaling. De drummer kan het met één voet af, de gitaristen vallen half in slaap boven hun gitaar totdat het moment komt om in een bak teringherrie los te barsten die nergens over gaat. Teringherrie prima, maar dan moet er wel een opbouw inzitten, een inleiding, een doel. Niet een paar minuen raggen op je gitaar en daarna weer in slaap sukkelen.

Kort gezegd, de rest van het voorprogramma hebben we buiten aan de bar doorgebracht (en waarom drink ik Pepsi? Elke keer tuin ik er weer in en bestel ik een cola in de HMH met als gevolg dat ik een enorme droge bek krijg en drinken blíjf bestellen), zo nodig hoeven we niet vooraan te staan in de zaal tenslotte.

Over de HMH zelf is natuurlijk genoeg geschreven dus volstaat het om te zeggen dat het vol zat en erg warm was. Ik heb dan ook tijdens het concert zelf meerdere mensen naar buiten zien strompelen op zoek naar frisse lucht. Jammer want daarmee misten ze wel een goed concert.

Vooropgesteld, ik ben niet 's werelds grootste Sigur Rós fan. Ik vind lang niet alles van ze goed en hun muziek ontgaat me vaak. Als de cd's opstaan dan is het meestal maar voor een paar nummers en dan heb ik er meer dan genoeg van (al moet ik zeggen dat sinds de Dead Space trailer ik vaker () opzet. Raar hoe dat werkt).

Niet zo wanneer ze live spelen bleek gisteren. Waar op de cd's de zanger vaak heel iel lijkt te miauwen is hij live begiftigd met een volle, warme stem. Je verstaat geen hol van wat hij zingt maar dat is niet omdat hij het volume mist, dat is alleen maar omdat niemand bij z'n volle verstand IJslands gaat leren.

Het concert verveelde geen moment, elk nummer voerde je mee en de zaal luisterde doodstil gebiologeerd mee en slechts toen de zanger enkele keren een noot tientallen seconden aanhield brak de zaal met een overweldigend applaus op het eind van een nummer in.

Bij het nummer Gobbledigook kwamen de heren van a minor reflection nog even terug op het podium om samen met de zaal Sigur Rós te begeleiden in de opzwepende beats van dit vrolijke nummer waarna het al veel te snel tijd werd voor de toegiften.

De setlist was een mooie doorsnee van wat Sigur Rós heeft gedaan, wat ze aan het doen zijn en met een beetje geluk ook waar ze naartoe gaan. Hoewel ze al langere tijd bezig zijn lijkt het erop dat ze nu ook bij het grote publiek aan het doorbreken zijn met muziek die verre van mainstream is en toch zeer luisterwaardig.

Live ga ik ze in ieder geval zeker nog een keer zien.

Voor foto's en filmpjes van het concert kan je het beste in Sigur Rós #3 - Ára Bátur kijken. Het zou teveel zijn om ze hier allemaal te posten. .

Hier in ieder geval een filmpje van Gobbledigook:

Toevallig stond waar Tiek en ik in het begin een groepje gasten dat zich doodverveelde en blijkbaar niet wist waar ze heen gingen. Stonden continu te kletsen, met een telefoon met ingebouwde bouwvakkerslamp filmpjes vanelkaar te maken en iedereen te verblinden.