R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb ervaren (maar goed, ik ben werkzaam in de psychiatrie en verstandelijke gehandicaptenzorg) dat mijn rust en openheid haar heel ver brengt. Toen wij een slechte periode doormaakten, waarin dochter zichzelf beschadigde, hebben wij (vader en ik) veel met haar gepraat. Ik ben dus werkzaam in boven omschreven sector; vader is crisisinterventor in de psychiatrie.
Dat kan misschien een belasting zijn voor haar, aan de andere kant kan het ook een streepje voor hebben, omdat wij precies weten wat er allemaal "te koop" is en ons niet af laten schepen. Mijn dochter aan de medicatie, nee.... Koste wat kost zal ik dat proberen te voorkomen. Omdat ik in de tijd dat ik in een psychiatrisch ziekenhuis heb gewerkt, heb gezien wat dat met mensen doet en mijn kind zolang mogelijk zichzelf wil laten zijn.
Natuurlijk speelt onze tijd mee. In mijn jeugd was een ieder die anders was onaangepast en moest maar naar een LOM school. Tegenwoordig weten we al heel wat van allerlei stoornissen en beperkingen en zien ook in dat eenieder met een beperking ook zijn kwaliteiten heeft; alleen de wereld op een andere manier benadert.
Dat kan misschien een belasting zijn voor haar, aan de andere kant kan het ook een streepje voor hebben, omdat wij precies weten wat er allemaal "te koop" is en ons niet af laten schepen. Mijn dochter aan de medicatie, nee.... Koste wat kost zal ik dat proberen te voorkomen. Omdat ik in de tijd dat ik in een psychiatrisch ziekenhuis heb gewerkt, heb gezien wat dat met mensen doet en mijn kind zolang mogelijk zichzelf wil laten zijn.
Natuurlijk speelt onze tijd mee. In mijn jeugd was een ieder die anders was onaangepast en moest maar naar een LOM school. Tegenwoordig weten we al heel wat van allerlei stoornissen en beperkingen en zien ook in dat eenieder met een beperking ook zijn kwaliteiten heeft; alleen de wereld op een andere manier benadert.
Het zoeken naar werk is nog vermoeiender dan werken zelf. Pff gisteren bijvoorbeeld had ik vier afspraken waarvan twee sollicitatiegesprekken. Steeds weer hetzelfde verhaal vertellen. Veel informatie over het bedrijf in kwestie. Tussen die afspraken moest ik ook nog een eind rijden. En daar tussen door komen nog de telefoontjes van andere mensen met vragen. Ik zou blij zijn als ik werk heb. Want dit trek ik niet langer.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Zo, wat gaat het snel hier!!
Wat betreft vervolgonderwijs: sterkte/succes gewenst.
). De drempel om weer contact te zoeken wordt steeds hoger. Ik heb dat met name bij mensen die hoog in mijn achting staan.
Wat goed dat het zo goed gaat!quote:Op zaterdag 15 november 2008 20:40 schreef childintime het volgende:
[..]
Wat ik wel heb geleerd de afgelopen jaren is haar niet te overvragen. Het is meer wat zij zelf aan geeft. Als ik haar vraag wat ze nou echt wil gaan doen (en ze moet nu kiezen) dan geeft ze als antwoord dat ze archeoloog of journalist wil worden....... Dat doet me verdriet; want hoe je het ook went of keert, dat zal er echt niet inzitten.
Deze week hadden we voortgangsbespreking op school. Het gaat heel goed en ze haalt alleen maar 8enDat dat op het laagste nivo is (basis nivo) boeit niet; het doet haar goed om resultaten op papier te zien die zo goed zijn. Het geeft haar zelfvertrouwen.
De pest is juist, dat "de maatschappij" van haar verwacht dat ze dan wel een stapje hoger kan met wat meer inspanning en misschien wat lagere cijfers en dan gaat het dus mis want dat hebben ze (tegen mijn advies in) al op 2 vorige scholen geprobeerd met als gevolg een depressief kind met dwangmatige handelingen, nachtmerries, slaapwandelen en zelfdestructieve neigingen.....
Het lastige is, dat dit haar laatste jaar is en ze dus naar een MBO moet, maar dat wordt dan nivo 1 of 2 en er is niets dat ze ook maar enigszins wil gaan doen in die richting; de dingen die zij leuk vindt starten minimaal op nivo 3 maar meestal hoger. En dat is heel frustrerend, vooral voor haar, het zorgt ervoor dat ze helemaal niets meer leuk vindt.
Wat betreft vervolgonderwijs: sterkte/succes gewenst.Zeer, zeer herkenbaar. Ik negeer momenteel mijn beste vriendin (op de een of andere manier kan ik in het algemeen beter overweg met vrouwen dan met mannenquote:Op zondag 16 november 2008 10:56 schreef SHE het volgende:
Jeeeeeeeeeeeeeeezus.
Hoi
Dat ten eerste.
Ik zit weer te prutsen. Dat hele vriendschappen gedoe lukt me gewoon niet
Ik wil het wel, en ik heb er soms ook behoefte aan, maar ik begrijp gewoon geen fluit van het hele proces. Ik ga ook meteen stom doen als vriendinnen heel dichtbij komen. Ik zeg weer heel veel afspraken af en ik vergeet mensen zelfs te bellen als ze jarig zijn.
Ook al staat het in mijn agenda. Online & op papier. Ik doe er gewoon niets mee en ik zie er als een berg tegenop
WHY?
De ene dag overlaad ik iemand met aandacht, om vervolgens een half jaar niets meer van me te laten horen omdat ik het 'gedoe' vind.
Zo, dat is eruit
). De drempel om weer contact te zoeken wordt steeds hoger. Ik heb dat met name bij mensen die hoog in mijn achting staan.Ja. En herkenbaar.quote:Op maandag 17 november 2008 13:31 schreef Oxymoron het volgende:
Vinden jullie, het ook moeilijk om emoties te nuanceren?
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
Niet een beetje droevig maar meteen wanhopig, suicidaal.
Niet een beetje blij, maar hyper en ''overdreven'' opgelucht.
Peter Vermeulen heeft een boek geschreven: Een gesloten boek. Autisme en emoties.
Daar staat in het volgende: Er zijn vaak ook grote stemmingswisselingen: het ene moment hebben ze een fikse driftbui, enkele ogenblikken staan ze te lachen. (..) Het lijkt erop dat er bij mensen met autisme geen rem staat op het uiten van gevoelens. (1997)
Duidelijk?
Precies. En dat is wel een vooruitgang.quote:Op vrijdag 21 november 2008 00:45 schreef childintime het volgende:
[..]
Natuurlijk speelt onze tijd mee. In mijn jeugd was een ieder die anders was onaangepast en moest maar naar een LOM school. Tegenwoordig weten we al heel wat van allerlei stoornissen en beperkingen en zien ook in dat eenieder met een beperking ook zijn kwaliteiten heeft; alleen de wereld op een andere manier benadert.
weer wat hoopvol nieuws:
Er is dus een receptor in de hersenen die die gebruikt worden bij de overdracht van signalen van de hersenen, het is dus al gebleken dat in mensen met autisme deze receptor nauwelijks aanwezig is maar bij mensen die verslaafd zijn aan nicotine is deze receptor weer teveel aanwezig. Dus door eigenlijk medicijnen aan te passen die tegen nicotine verslaving werken en deze in een vroeg stadium aan kinderen te geven kunnen bepaalde ontwikkelingen in de hersenen gestopt worden die autisme veroorzaken
(als ik het goed begrepen heb)
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/11/081117103651.htmquote:Link Between Nicotine Addiction And Autism Found
ScienceDaily (Nov. 21, 2008) — Scientists have identified a relationship between two proteins in the brain that has links to both nicotine addiction and autism. The finding has led to speculation that existing drugs used to curb nicotine addiction might serve as the basis for potential therapies to alleviate the symptoms of autism.
Er is dus een receptor in de hersenen die die gebruikt worden bij de overdracht van signalen van de hersenen, het is dus al gebleken dat in mensen met autisme deze receptor nauwelijks aanwezig is maar bij mensen die verslaafd zijn aan nicotine is deze receptor weer teveel aanwezig. Dus door eigenlijk medicijnen aan te passen die tegen nicotine verslaving werken en deze in een vroeg stadium aan kinderen te geven kunnen bepaalde ontwikkelingen in de hersenen gestopt worden die autisme veroorzaken
(als ik het goed begrepen heb)
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Volgens mij bedoelen ze dat de symptomen geremd worden, niet stoppen. Maar is wel een interessante ontwikkeling.quote:Op vrijdag 21 november 2008 15:43 schreef Re het volgende:
weer wat hoopvol nieuws:
[..]
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/11/081117103651.htm
Er is dus een receptor in de hersenen die die gebruikt worden bij de overdracht van signalen van de hersenen, het is dus al gebleken dat in mensen met autisme deze receptor nauwelijks aanwezig is maar bij mensen die verslaafd zijn aan nicotine is deze receptor weer teveel aanwezig. Dus door eigenlijk medicijnen aan te passen die tegen nicotine verslaving werken en deze in een vroeg stadium aan kinderen te geven kunnen bepaalde ontwikkelingen in de hersenen gestopt worden die autisme veroorzaken
(als ik het goed begrepen heb)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Hoiquote:Op donderdag 20 november 2008 19:39 schreef HPoi het volgende:
[..]
Hm, ik vind het eigenlijk helemaal bij mijn stijl passen zoals het geschreven is. Maargoed, ik dacht ik geef even een tip.
Ik ben niet zo van het boeken lezen over autisme eigenlijk. Maar misschien moet ik het toch maar proberen.
Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baanquote:Op vrijdag 21 november 2008 08:46 schreef tijnbrein het volgende:
Het zoeken naar werk is nog vermoeiender dan werken zelf. Pff gisteren bijvoorbeeld had ik vier afspraken waarvan twee sollicitatiegesprekken. Steeds weer hetzelfde verhaal vertellen. Veel informatie over het bedrijf in kwestie. Tussen die afspraken moest ik ook nog een eind rijden. En daar tussen door komen nog de telefoontjes van andere mensen met vragen. Ik zou blij zijn als ik werk heb. Want dit trek ik niet langer.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
Als ik het uit heb mag je het boekje wel lenen. (als je het wil lezen dan natuurlijk)quote:Op vrijdag 21 november 2008 20:34 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoi
Ik ben niet zo van het boeken lezen over autisme eigenlijk. Maar misschien moet ik het toch maar proberen.
Is goedquote:Op vrijdag 21 november 2008 20:51 schreef HPoi het volgende:
[..]
Als ik het uit heb mag je het boekje wel lenen. (als je het wil lezen dan natuurlijk)
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.quote:Op vrijdag 21 november 2008 08:46 schreef tijnbrein het volgende:
Het zoeken naar werk is nog vermoeiender dan werken zelf. Pff gisteren bijvoorbeeld had ik vier afspraken waarvan twee sollicitatiegesprekken. Steeds weer hetzelfde verhaal vertellen. Veel informatie over het bedrijf in kwestie. Tussen die afspraken moest ik ook nog een eind rijden. En daar tussen door komen nog de telefoontjes van andere mensen met vragen. Ik zou blij zijn als ik werk heb. Want dit trek ik niet langer.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
D'r is nu een film op ned2.. gaat over een gehandicapte jongen. Ik weet niet wat ie heeft, maar het lijkt me wel autisme wat ie speelt. Met al die vaste dingen die die moet doen enzo.. 
Er gaat niets boven Groningen
Ik heb standaard bio-magnesium van pharma-nord, verkrijgbaar bij Etos, DA en Dirx drogisterijen voor 7,95 geloof ik en die werken goed. Die prut van kruidvat huismerk werkt bijv. niet.quote:Op donderdag 20 november 2008 19:21 schreef Innocence het volgende:
Re, weet jij trouwens wat meer over het gebruik van magnesium-tabletten?
Zijn gewoon vrij verkrijgbaar, ontspannend en helpen wel bij knarsentanden/tandenklapperen bij XTC-gebruik en zelfs om clusterhoofdpijn te voorkomen.
Ik slaap er korter mee en ik heb minder spier- en gewrichtspijn. Ik ben hypermobiel en veel hms'ers gebruiken extra magnesium.
Sanity is (not) statistical
Het zijn niet allemaal sollicitatiegesprekken. De meeste zijn intakegesprekken bij een uitzendbureau of detacheringsbureau. Maar het is inderdaad wel een goed idee om zo min mogelijk afspraken per dag te doen. Gisteren had ik een intakegesprek en een sollicitatiegesprek. Dat vond ik goed te doen. Als er maar genoeg tijd tussen de gesprekken zit zodat ik tijd heb om voor te bereiden gaat het wel.quote:Op vrijdag 21 november 2008 20:37 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baan
Tot nu toe heb ik drie sollicitatiegesprekken gehad. Twee bedrijven vond ik het werk niet interessant genoeg en daarom hebben vonden zo wel ik als het bedrijf het niet verstandig om verder te gaan. Het andere bedrijf vond mijn vaardigheden niet voldoende en gaan iemand anders aannemen.
Ik weet ongeveer wat ik wil. Maar dat kan niet elk bedrijf bieden. Zeker kleine bedrijven niet. Bij kleine bedrijven moet je iets gelijk kunnen en is er eigenlijk geen tijd om iemand in te werken. Dat werkt bij mij niet.
Dus is het voor mij beter dat ik bij een groter bedrijf ga werken waar ik rustig het werk kan leren. Dit ligt zowel aan mijn werkervaring, nauwkeurigheid en mij onzekerheid.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Wat jij zegt daar herken ik mijzelf ook wel in. Maar toch heb ik de afgelopen 3 jaar gewerkt in de richting waar ik een diploma in gehaald heb. Alleen nog niet op het niveau dat ik zou willen.quote:Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Overigens ben ik nog nooit getest op autisme. Maar ik denk ook niet dat ik dat heb. Ik heb wel veel moeite met sociale interactie maar dat komt door problemen die ik gehad heb als kind. Als ik die problemen een plaats kan geven en meer zelfvertrouwen krijg dan komt het vanzelf goed met mij. Nu alleen die twee dingen nog bereiken. Het zal niet makkelijk zijn om die dingen te bereiken maar ik ben er wel mee bezig.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik begrijp dat je meer geld wilt, maar probeer tevreden te zijn met wat je hebt en ermee te doen wat je kunt. Mijn vriend studeert nog en heeft alleen een bijbaantje en ik verdien 1680 bruto per vier weken. Netto heb ik dan 1400 euro, maar daar zitten weekend- en avondtoeslagen, maaltijd- en reiskostenvergoeding al bij. Het is geen vetpot hoor, maar we leven er ruim van (ik heb 1000 euro vaste lasten) en we doen nog regelmatig leuke dingen ook. Ja ok, een wereldreis zit er dan misschien niet in, maar het had allemaal ook veel erger gekund. Ik had me ook iets anders voorgesteld na alle verhalen over academisch startsalaris en zo, maar het zit er nu eenmaal niet in.quote:Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Sanity is (not) statistical
