Ik ben meteen naar huis gegaan en heb haar vastgehouden tot ze er niet meer was.
Het was de laatste keer dat ik heb gehuild als een kind, hoewel ik het er nog steeds af en toe moeilijk mee heb als ik er weer aan terug denk, zoals nu.
Nu ik dit schrijf, besef ik me dat je net als ik toen afscheid moet nemen van een kameraad en dat doet pijn.
Ik wens je veel sterkte, onthoud de mooie momenten!
PrivateRyan.
Hoe dan ook. Ook ik wens je heel erg veel sterkte, plezier en mooie herinneringen toe.
Je hond, die ken ik natuurlijk al helemaal niet, maar ook aan hem, ontzettend veel fijne dingen enzo voor de komende dagen.
Voor wat het waard is: ik leef met jullie beiden mee.
MvdLubbe.
Ik kan me nog herinneren dat mij werd verteld dat mijn hond, Floris, naar de dierenarts zou gaan om in te laten slapen. Wat een moment van verschrikking. Hij had al een tijdje een tumor, maar na een paar maanden was dan toch het moment gekomen dat je moet kiezen: laten lijden of vredig laten sterven. Een vreemd gevoel, die beslissing over leven en dood. Het voelt zo tegenstrijdig, maar je weet dat spijt komt als je egoistisch blijft en je niet los wilt maken van je lieveling. Mijn moeder vertelde het me na een leuke avond in het theater. Expres gewacht tot die avond was geweest, zodat het niet zou worden verpest (ik vraag me af of ik wel wat leuks had willen doen als ik het had geweten). Ook ik had het wel zien aankomen, maar had het genegeerd om mezelf geen pijn te doen. Dan dringt de realiteit zich op en moet je afscheid nemen. We hebben nog een boswandeling gemaakt en mijn god wat heb ik de hele wandeling lopen janken. Janken en lachen. Moet een vreemd gezicht zijn geweest voor anderen in dat bos. Gelukkig heeft Floris voor altijd een plekje in mijn hart en geen enkel dier kan hem ooit vervangen. Ik heb hierna nooit meer een hond willen hebben, hoe bizar het ook lijkt, ik ben bang dat ik dan zijn of haar hele leven bang ben voor dat moment dat het dier sterft. Het deed zo veel pijn. Staat natuurlijk tegenover dat er ook heel veel prachtige momenten zijn geweest en als ik daar aan terugdenk dan geeft me dat een prettig gevoel; de band die we samen hadden. Jullie hebben ook zo'n hechte band, laat dat nooit los, Ken. en een *knuffel* voor een wereldgozer.
Knut, sterkte ...
Je weet wel wie.
Sterkte morgen en figuren zoals jij mogen wat mij betreft altijd huisdieren hebben.
Succes Knut
Ik zal aan je denken
Ik heb mijn hond 4 jaar geleden laten inslapen.
Ik zou proberen er niet te veel aan te denken, je hoeft jezelf niet te verwijten dat je te weinig verdriet voelt, je hoeft jezelf ook helemaal geen verdrietgevoelens op te leggen. Hoe stom het ook klinkt: je moet toch echt zelf verder. Succes!
quote:Hier sluit ik me graag bij aan.
Op maandag 01 april 2002 12:46 schreef Lucille het volgende:
In gedachten leven we vandaag allemaal met je mee. Sterkte Knut.
En wat is de mooie grote tuin zonder bewaker?
En wat is de voorkamer met een lege mand?
Ik had je nog vaker willen zien, heel veel vaker
Waar wij vroeger speelden aan het water,
schrijf ik nu je naam
Met grote letters in het zand
----------------------------------------------
Veel sterkte...je mededeling sloeg nogal aan, ik leef erg met je mee!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |