OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Met een beetje fantasie is het net of je vriend probeert het roze sokje weg te moffelen.quote:Op vrijdag 14 november 2008 15:36 schreef Llewella het volgende:
[..]
Vriendlief heeft zijn eigen doek; omdat hij pertinent weigert met de roze doek te lopen
Foto
... ♥ ik mis je ♥
Als je dat ding wil promoten, zou ik wel een foto nemen, waar je kind iets gelukkiger kijkt!!quote:
(ik heb overigens geen enkele mening over draagdoeken whatsoever)
Wilde je het altijd al?
Ik ben man, dus niet specifiek. Maar het leek me wel leuk.
Was het wat je verwachtte?
Nee, de onvoorwaardelijke liefde die ik direct voelde voor dat hoopie mens op 21 februari 2004 was veel overweldigender dan ooit gedacht. En dat datzelfde gevoel op 5 Januari 2007 en 26 Maart 2008 even heftig was was eigenlijk ook best een verrassing
Viel het mee?
Viel wat mee?
Wat valt er tegen?
Niets ECHT, alles was wel redelijk ingecalculeerd. Maar het is niet iets wat je even aan de kant kan zetten omdat je moe, ziek, geirriteerd ofzo bent. Het gaat 24/7 door zeg maar
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Negen maanden?!?? Ik loop al 4 jaar met ene toeter van het meezwangeren
En waarom het de moeite waard is?
Zoals ik geloof ik topic 1 al schreef. De verwondering! Dat die kinderen zich op hun eigen manier ontwikkelen! Autonoom! je stopt er wat melk in en wat aandacht en vervolgens gaan ze van alles doen. En redeneren en bouwen ze een vocabulair op, en een gevol voor humor en en....
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Dat mijn vrouw die onderging. Tot 3 keer toe. (14.gif)
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Niets. Je levert simpelweg vrijheid in. De vraag is of je dat nog erg vind.
Ik ben man, dus niet specifiek. Maar het leek me wel leuk.
Was het wat je verwachtte?
Nee, de onvoorwaardelijke liefde die ik direct voelde voor dat hoopie mens op 21 februari 2004 was veel overweldigender dan ooit gedacht. En dat datzelfde gevoel op 5 Januari 2007 en 26 Maart 2008 even heftig was was eigenlijk ook best een verrassing
Viel het mee?
Viel wat mee?
Wat valt er tegen?
Niets ECHT, alles was wel redelijk ingecalculeerd. Maar het is niet iets wat je even aan de kant kan zetten omdat je moe, ziek, geirriteerd ofzo bent. Het gaat 24/7 door zeg maar
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Negen maanden?!?? Ik loop al 4 jaar met ene toeter van het meezwangeren
En waarom het de moeite waard is?
Zoals ik geloof ik topic 1 al schreef. De verwondering! Dat die kinderen zich op hun eigen manier ontwikkelen! Autonoom! je stopt er wat melk in en wat aandacht en vervolgens gaan ze van alles doen. En redeneren en bouwen ze een vocabulair op, en een gevol voor humor en en....
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Dat mijn vrouw die onderging. Tot 3 keer toe. (14.gif)
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Niets. Je levert simpelweg vrijheid in. De vraag is of je dat nog erg vind.
Ik wil niks promoten.quote:Op vrijdag 14 november 2008 16:42 schreef conleche het volgende:
[..]
Als je dat ding wil promoten, zou ik wel een foto nemen, waar je kind iets gelukkiger kijkt!!
(ik heb overigens geen enkele mening over draagdoeken whatsoever)
Wilde je het altijd al?
Nee. En hoe meer ik richting 30 leek te gaan, des te harder riep ik 'nee' . Ik wilde het echt, absoluut niet.
Tot ik Swets tegenkwam.
Was het wat je verwachtte?
Je kunt je van te voren echt bij lange na niet voorstellen dat het nog zo veel leuker is dan je van te voren had bedacht.
Over de praktische dingen heb ik me van te voren heel blanco opgesteld en liet zo veel mogelijk over me heen komen. Ik denk dat dat wel mee gespeeld heeft met het 'relaxte' moeder zijn. Ik had geen dingen bedacht die zus of zo moesten gaan.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik vond die 9 maanden al leuk. Na alle moeite en ellende om zwanger te worden, was de zwangerschap an sich al een feestje. Moe, bloedverlies, bekkenklachten.. deed daar allemaal niets aan af.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Of het aan de endorfine ligt of dat het echt zo was.. ik heb geen helse pijnen gehad.
Ik heb drie keer een redelijk simpele bevalling gehad.
Maar om een voorbeeldje te noemen.. gister was Saskia (4,5) aan het knutselen en een het oefenen met letters.. Komt ze met een uitgeknipt hart met daarin 'mama' geschreven
"Mama, jij bent de allerliefste". Zomaar een onverwacht smeltmomentje. Een van de velen..
Nee. En hoe meer ik richting 30 leek te gaan, des te harder riep ik 'nee' . Ik wilde het echt, absoluut niet.
Tot ik Swets tegenkwam.
Was het wat je verwachtte?
Je kunt je van te voren echt bij lange na niet voorstellen dat het nog zo veel leuker is dan je van te voren had bedacht.
Over de praktische dingen heb ik me van te voren heel blanco opgesteld en liet zo veel mogelijk over me heen komen. Ik denk dat dat wel mee gespeeld heeft met het 'relaxte' moeder zijn. Ik had geen dingen bedacht die zus of zo moesten gaan.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik vond die 9 maanden al leuk. Na alle moeite en ellende om zwanger te worden, was de zwangerschap an sich al een feestje. Moe, bloedverlies, bekkenklachten.. deed daar allemaal niets aan af.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
Of het aan de endorfine ligt of dat het echt zo was.. ik heb geen helse pijnen gehad.
Ik heb drie keer een redelijk simpele bevalling gehad. Maar om een voorbeeldje te noemen.. gister was Saskia (4,5) aan het knutselen en een het oefenen met letters.. Komt ze met een uitgeknipt hart met daarin 'mama' geschreven
"Mama, jij bent de allerliefste". Zomaar een onverwacht smeltmomentje. Een van de velen..
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Wilde je het altijd al?
Nee, pas vanaf een jaar of 22 bedacht ik dat ik 'later' wel kinderen zou willen. En pas vanaf m'n 28e wilde ik ze écht.
Was het wat je verwachtte?
Ja en meer dan dat.
Viel het mee?
Het valt mee, het is gewoon leuk en natuurlijk zijn er ook mindere momenten, maar dat is met alles.
Wat valt er tegen?
Dat je je 'eigen tijd' aan moet passen aan het kind. Dat geeft niet, maar is soms wel eens jammer. Vooral als je je bijvoorbeeld niet zo lekker voelt.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik heb niet echt een toeter gehad en er ook weinig last van gehad.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
DIe was veel minder dan ik had verwacht. Ik was bang voor de bevalling, dacht dat het zo'n pijn zou doen dat je minstens denkt dat je doodgaat. Of graag dood wil. Maar dat viel enorm mee.
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Het is wel waar, maar je hebt het zelf wel in de hand. Als je nog graag ieder weekend wil stappen bijvoorbeeld, moet je niet aan kinderen beginnen. Ik was al 30 toen mijn dochter geboren werd en heb voor mijn gevoel lang genoeg van alle vrijheid kunnen profiteren. Nu nog steeds gaan we samen weg, bijvoorbeeld uit eten of naar concerten, dat kan alleen er moet iets meer geregeld worden. En alleen weg kan ook, alleen niet allebei tegelijk.
Nee, pas vanaf een jaar of 22 bedacht ik dat ik 'later' wel kinderen zou willen. En pas vanaf m'n 28e wilde ik ze écht.
Was het wat je verwachtte?
Ja en meer dan dat.
Viel het mee?
Het valt mee, het is gewoon leuk en natuurlijk zijn er ook mindere momenten, maar dat is met alles.
Wat valt er tegen?
Dat je je 'eigen tijd' aan moet passen aan het kind. Dat geeft niet, maar is soms wel eens jammer. Vooral als je je bijvoorbeeld niet zo lekker voelt.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik heb niet echt een toeter gehad en er ook weinig last van gehad.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
DIe was veel minder dan ik had verwacht. Ik was bang voor de bevalling, dacht dat het zo'n pijn zou doen dat je minstens denkt dat je doodgaat. Of graag dood wil. Maar dat viel enorm mee.
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Het is wel waar, maar je hebt het zelf wel in de hand. Als je nog graag ieder weekend wil stappen bijvoorbeeld, moet je niet aan kinderen beginnen. Ik was al 30 toen mijn dochter geboren werd en heb voor mijn gevoel lang genoeg van alle vrijheid kunnen profiteren. Nu nog steeds gaan we samen weg, bijvoorbeeld uit eten of naar concerten, dat kan alleen er moet iets meer geregeld worden. En alleen weg kan ook, alleen niet allebei tegelijk.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Wilde je het altijd al? Wilde je het maar niet nu en gebeurde het toch? Of ben je ineens omgeslagen?
Nooit heel erg over nagedacht, dat was iets voor later als ik groot ben. Op een gegeven moment voelde het nog steeds niet als later as ik groot ben, maar kregen mensen om ons heen kinderen en viel bij ons het kwartje dat we dat ook wilden.
Was het wat je verwachtte? Viel het mee? Wat valt er tegen?
Ja en nee. Het is wat ik verwachtte, maar dan veeeeel heftiger. Vantevoren kan je gewoon niet bedenken hoe ontzetten goed een kind je het bloed onder de nagels vandaan kan halen, of hoe moe je soms kan zijn. Maar je kan ook niet eens beginnen te verzinnen hoe ontzettend je kan overstromen van geluk als je 's ochtend wakker wordt van een kind dat bij je kruipt en "ikouvanjou" zegt. Hoe mooi het is om dat hulploze babietje van de eerste dag te zien veranderen in een eigenzinnig jochie dat houdt van liedjes zingen en buiten spelen.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Wat maakt jouw helse pijn weer goed? Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Die 9 maanden buik boeide me niet, ik ben niet zo van de uiterlijkheden, en het viel me ook niet heel zwaar. Helse pijn heb ik niet gehad: de eerste bevalling was een natuurlijke en ging makkelijk. De tweede was een keizersnede en ook het herstel daarvan is me erg meegevallen.
En het inleveren van vrijheid daar heb ik het wel moeilijk mee gehad. Niet dat ik nou een wild leven had voordat ik zwanger werd, maar meer het altijd beschikbaar moeten zijn. Maar dat is een kwestie van balans zoeken en dat kostte gewoon even tijd.
Nooit heel erg over nagedacht, dat was iets voor later als ik groot ben. Op een gegeven moment voelde het nog steeds niet als later as ik groot ben, maar kregen mensen om ons heen kinderen en viel bij ons het kwartje dat we dat ook wilden.
Was het wat je verwachtte? Viel het mee? Wat valt er tegen?
Ja en nee. Het is wat ik verwachtte, maar dan veeeeel heftiger. Vantevoren kan je gewoon niet bedenken hoe ontzetten goed een kind je het bloed onder de nagels vandaan kan halen, of hoe moe je soms kan zijn. Maar je kan ook niet eens beginnen te verzinnen hoe ontzettend je kan overstromen van geluk als je 's ochtend wakker wordt van een kind dat bij je kruipt en "ikouvanjou" zegt. Hoe mooi het is om dat hulploze babietje van de eerste dag te zien veranderen in een eigenzinnig jochie dat houdt van liedjes zingen en buiten spelen.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Wat maakt jouw helse pijn weer goed? Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Die 9 maanden buik boeide me niet, ik ben niet zo van de uiterlijkheden, en het viel me ook niet heel zwaar. Helse pijn heb ik niet gehad: de eerste bevalling was een natuurlijke en ging makkelijk. De tweede was een keizersnede en ook het herstel daarvan is me erg meegevallen.
En het inleveren van vrijheid daar heb ik het wel moeilijk mee gehad. Niet dat ik nou een wild leven had voordat ik zwanger werd, maar meer het altijd beschikbaar moeten zijn. Maar dat is een kwestie van balans zoeken en dat kostte gewoon even tijd.
Herkenbaarquote:Op vrijdag 14 november 2008 17:01 schreef E.T. het volgende:
Was het wat je verwachtte?
Over de praktische dingen heb ik me van te voren heel blanco opgesteld en liet zo veel mogelijk over me heen komen. Ik denk dat dat wel mee gespeeld heeft met het 'relaxte' moeder zijn. Ik had geen dingen bedacht die zus of zo moesten gaan.
Ik denk dat het onbewust een manier is om teleurstelling in te perken: als je niks verwacht, kan het alleen maar meevallen. Ik herinner me bijvoorbeeld van mijn toenmalige zwangerschapsyoga (
wat een éénmalige ervaring was ) dat alle vrouwen zich nogal hardnekkig vastbeten in een zogenaamde 'thuisbevalling'. Dat was blijkbaar het absolute summum, met kaarsjes en klassieke muziek erbij, ze hadden het al helemaal ingepland. Ik was de enige die voor een ziekenuisbevalling koos, en wat bleek achteraf? Bijna allemaal waren ze na complicaties toch in het ziekenuis beland en de teleurstelling daarover was ENORM, compleet met schuldgevoelens en tranen.Toch zonde van zo'n bijzonder moment. Alsof het iets uitmaakt waar je bevalt , en bovendien (maar dat konden we van tevoren natuurlijk niet weten) staat je hoofd tijdens een bevalling naar een heleboel, maar NIET naar kaarsjes en muziek
Ow, wat een leuk stoer ventje!!!quote:Op vrijdag 14 november 2008 15:50 schreef Vivi het volgende:
Oh en als we gaan fotospammen moet ik natuurlijk ook weer he.
[ afbeelding ]
Zo raar, dat IK dat gemaakt heb..
BE, je schrijft het erg mooi op. Volgens mij ben jij een soort oermoeder. Complimenten.
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Kijk, in deel 4 wordt het zowaar een topic waar het wat mij betreft echt interessant wordt!
Dank voor de eerlijke en uitgebreide antwoorden dames!
Zal SHE even roepen dat ze weer snel moet komen meelezen
Dank voor de eerlijke en uitgebreide antwoorden dames!
Zal SHE even roepen dat ze weer snel moet komen meelezen
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Ik word helemaal week van dit geleuter.
Maar HE wil sowieso wachten tot volgend jaar Dus ik put ff een sock in it ofzo.
Greysie, als we aan de bak gaan, dan gaan we ze hier in OUD wel he-le-maal gek maken met dramatische taferelen, onredelijk gejammer en hysterische teksten.
Een beetje zoals we al doen, maar dan echt
Ik benijd de ouders wel een beetje. Naja, stiekem ben ik stront jaloers als ik die ervaringen zo lees.
Maar HE wil sowieso wachten tot volgend jaar
Dus ik put ff een sock in it ofzo.Greysie, als we aan de bak gaan, dan gaan we ze hier in OUD wel he-le-maal gek maken met dramatische taferelen, onredelijk gejammer en hysterische teksten.
Een beetje zoals we al doen, maar dan echt
Ik benijd de ouders wel een beetje. Naja, stiekem ben ik stront jaloers als ik die ervaringen zo lees.
Volgend jaar; das toch iets van 45 nachtjes slapen (en één opblijven)? 
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Naja, sowieso wil ik wachten tot het najaar volgend jaar, want ik wil een lente/zomer kindje
En dan moet ik ook nog maar durven
En nog een relatie hebben
En mazzel hebben
En nog even vruchtbaar blijken
Zoals jullie het omschrijven was het hatseflats en klaar, maar ik denk dat het allemaal niet zo'n vaart loopt.
Maar ik vind jullie ontboezemingen, en vooral de antwoorden op de vragen heel ontroerend.
Vooral de redenen, die eigenlijk allemaal gelijk blijken en zo allesomvattend zijn, maken mijn knietjes helemaal week!
*sniff*
En Swets, ouwe relteef, je lijkt me een geboren papa. En ik snap helemaal waarom ET die helse pijnen zonder schroom heeft doorstaan...tot 3 keer toe.
*stil*
*mooi*
En dan moet ik ook nog maar durven
En nog een relatie hebben
En mazzel hebben
En nog even vruchtbaar blijken
Zoals jullie het omschrijven was het hatseflats en klaar, maar ik denk dat het allemaal niet zo'n vaart loopt.
Maar ik vind jullie ontboezemingen, en vooral de antwoorden op de vragen heel ontroerend.
Vooral de redenen, die eigenlijk allemaal gelijk blijken en zo allesomvattend zijn, maken mijn knietjes helemaal week!
*sniff*
En Swets, ouwe relteef, je lijkt me een geboren papa. En ik snap helemaal waarom ET die helse pijnen zonder schroom heeft doorstaan...tot 3 keer toe.
*stil*
*mooi*
Ik denk dat ze ons op een gegeven moment van ellende maar een eigen 'Wachten op het 2e streepje' topic geven. Omdat wij om de vijf minuten naar elkaar gillen:quote:Op vrijdag 14 november 2008 19:12 schreef SHE het volgende:
Ik word helemaal week van dit geleuter.
Maar HE wil sowieso wachten tot volgend jaar
Greysie, als we aan de bak gaan, dan gaan we ze hier in OUD wel he-le-maal gek maken met dramatische taferelen, onredelijk gejammer en hysterische teksten.
Een beetje zoals we al doen, maar dan echt
Ik benijd de ouders wel een beetje. Naja, stiekem ben ik stront jaloers als ik die ervaringen zo lees.
Voel je al wat????
Nee? Jij???
Heb je wel geneuktgeklust?
Euh...
Jouw tieten, doen die ook zo'n pijn?
Zou dat nou horen, dat we al misselijk zijn nog voordat we ook maar zwanger zijn?
En nu?
Wat, en nu?
Nou, voel je nu al wat?????
Greys?
Ja?
Bij nader inzien ga ik mijn kind, als het een meisje wordt, naar mij noemen. Mijn tweede naam.
Nee! Dat kan niet! Die had ik al!
En als ik nou die *insert duur merk* babyschoentjes voor je koop?
Nou vooruit, dan mag jij de naam ook. Maar die van mij wordt toch de mooiste.
Ik zie het voor me
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Nou hier was er in eerste instantie weinig te hatseflatsen natuurlijk. Die eerste 2 hebben wat spuiten gekost. E.T. met de naald en ik in een potje .
.
wat leuk dat jullie allemaal mijn Faithy's vragenlijstje doen
erg leuk om te lezen in ieder geval
erg leuk om te lezen in ieder geval
Ja doei.
Wilde je het altijd al?
Gevoelsmatig wilde ik al heel lang moeder worden, maar rationeel wilde ik eerst zeker weten dat ik er ook echt aan toe was; anders had ik het niet gewild, ook al wilde mijn gevoel nog zo graag.
Was het wat je verwachtte?
Nee, het is veel geweldiger! Daar waar ik bang was dat het me tegen zou vallen, of ik me bijv niet goed kon hechten aan de kleine, of andersom, dat valt allemaal 1000% mee! Het gaat juist heel goed en het voelt absoluut geweldig! Vanaf de eerste minuut was het meteen al liefde; was overigens al in de buik zo, maar ik was bang dat ik dat teveel koesterde en dat het dan zou tegenvallen als ze er eenmaal uit was. Niet dus, want het is nu nog veel leuker!
Viel het mee?
Ja dus! Valt me alles mee! Maar wij hebben het gemak met een baby die vanaf het begin vrij goed doorslaapt. Voor de rest moeten we het allemaal nog zien; want we hebben nog vele jaren te gaan natuurlijk, maar tot nu toe valt het zeker mee!
Wat valt er tegen?
Dat ik een uur bezig ben eer ik de deur uit ben, soms zelfs nog langer
Maargoed, dat is inmiddels ook redelijk gewend. Ik heb er iig geen moeite mee veel tijd te besteden aan dat kleine moppie, want ik ben zo graag bij d'r! En in de eerste weken was ik een enkele keer wel wanhopig door oververmoeidheid omdat ik zelf te alert was, ook al sliep ze; ik werd wakker en sliep veel te licht om uitgerust te zijn. En tepelkloven viel absoluut tegen! Au wat deed dat pijn! Zeker met een hard toehappende baby. Maar ben blij dat ik heb doorgezet en niet heb afgehaakt! Daar heb ik nu het profijt van!
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik heb vrijwel iedere dag genoten van de zwangerschap; ik kon er echt volledig in opgaan, het kon me niet lang genoeg duren! Echt heerlijk! Tuurlijk ben ik misselijk geweest, opvliegers, bekkeninstabiliteit, de onzekerheid of er niks mis was. Maar dat heb ik allemaal vrij goed doorstaan, en daarbuiten dus heel veel genoten! (De schopjes! Ik was gezegend met een drukke beeb die ik met 12w 4d dus al voor het eerst voelde!)
Wat maakt jouw helse pijn weer goed? Veel pijn ja, maar hels wilde ik hem niet noemen. Maar wel meer pijn dat ik aan kon, naja, enkele dagen weeen met beenweeen op het end dat werd me iets teveel, dus die ruggeprik waarvan ik nooit gedacht had hem te vragen kwam dus wel goed van pas Maargoed; het was het alles waard; want ik heb er een geweldige dochter voor terug! Ze is het me alles waard; en ik heb zoiets van ik heb er me best ook voor moeten doen; en daar ben ik goed voor beloond (met een mooie lieve dochter, en een mooie roze draagdoek )
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Daar heb ik mezelf zowieso al op voorbereid; ik heb bewust gewacht zodat ik er aan toe was om m'n eigen ego opzij te kunnen schuiven, niet helemaal natuurlijk, maar dat ik er iig geen problemen mee zou hebben.
Daarbij; het is zo heerlijk zo'n leuk moppie; het is beter dan verliefdheid, en dat had ik toch eigenlijk niet aan zien komen dat je zo vast zit qua verliefdheid aan je kind. M'n ogen gaan al twinkelen bij de gedachte dat ik weer naar huis mag naar m'n moppie als ik een dag gewerkt heb.
Iedere dag weer genieten; de lachjes; nieuwe dingen leren, zelfs de minder leuke dingen zijn schattig!
SHE; sukses met plannen Ik dacht ook te plannen; ik wilde een weegschaal-oktober kindje, nou dat werd het wel; maar dat was dus de verwekdatum 3 maanden te vroeg zwanger geraakt
Gevoelsmatig wilde ik al heel lang moeder worden, maar rationeel wilde ik eerst zeker weten dat ik er ook echt aan toe was; anders had ik het niet gewild, ook al wilde mijn gevoel nog zo graag.
Was het wat je verwachtte?
Nee, het is veel geweldiger! Daar waar ik bang was dat het me tegen zou vallen, of ik me bijv niet goed kon hechten aan de kleine, of andersom, dat valt allemaal 1000% mee! Het gaat juist heel goed en het voelt absoluut geweldig! Vanaf de eerste minuut was het meteen al liefde; was overigens al in de buik zo, maar ik was bang dat ik dat teveel koesterde en dat het dan zou tegenvallen als ze er eenmaal uit was. Niet dus, want het is nu nog veel leuker!
Viel het mee?
Ja dus! Valt me alles mee! Maar wij hebben het gemak met een baby die vanaf het begin vrij goed doorslaapt. Voor de rest moeten we het allemaal nog zien; want we hebben nog vele jaren te gaan natuurlijk, maar tot nu toe valt het zeker mee!
Wat valt er tegen?
Dat ik een uur bezig ben eer ik de deur uit ben, soms zelfs nog langer
Maargoed, dat is inmiddels ook redelijk gewend. Ik heb er iig geen moeite mee veel tijd te besteden aan dat kleine moppie, want ik ben zo graag bij d'r! En in de eerste weken was ik een enkele keer wel wanhopig door oververmoeidheid omdat ik zelf te alert was, ook al sliep ze; ik werd wakker en sliep veel te licht om uitgerust te zijn. En tepelkloven viel absoluut tegen! Au wat deed dat pijn! Zeker met een hard toehappende baby. Maar ben blij dat ik heb doorgezet en niet heb afgehaakt! Daar heb ik nu het profijt van!
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik heb vrijwel iedere dag genoten van de zwangerschap; ik kon er echt volledig in opgaan, het kon me niet lang genoeg duren! Echt heerlijk! Tuurlijk ben ik misselijk geweest, opvliegers, bekkeninstabiliteit, de onzekerheid of er niks mis was. Maar dat heb ik allemaal vrij goed doorstaan, en daarbuiten dus heel veel genoten! (De schopjes!
Ik was gezegend met een drukke beeb die ik met 12w 4d dus al voor het eerst voelde!)Wat maakt jouw helse pijn weer goed? Veel pijn ja, maar hels wilde ik hem niet noemen. Maar wel meer pijn dat ik aan kon, naja, enkele dagen weeen met beenweeen op het end dat werd me iets teveel, dus die ruggeprik waarvan ik nooit gedacht had hem te vragen kwam dus wel goed van pas
Maargoed; het was het alles waard; want ik heb er een geweldige dochter voor terug! Ze is het me alles waard; en ik heb zoiets van ik heb er me best ook voor moeten doen; en daar ben ik goed voor beloond (met een mooie lieve dochter, en een mooie roze draagdoek )Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Daar heb ik mezelf zowieso al op voorbereid; ik heb bewust gewacht zodat ik er aan toe was om m'n eigen ego opzij te kunnen schuiven, niet helemaal natuurlijk, maar dat ik er iig geen problemen mee zou hebben.
Daarbij; het is zo heerlijk zo'n leuk moppie; het is beter dan verliefdheid, en dat had ik toch eigenlijk niet aan zien komen dat je zo vast zit qua verliefdheid aan je kind. M'n ogen gaan al twinkelen bij de gedachte dat ik weer naar huis mag naar m'n moppie als ik een dag gewerkt heb.
Iedere dag weer genieten; de lachjes; nieuwe dingen leren, zelfs de minder leuke dingen zijn schattig!
SHE; sukses met plannen
Ik dacht ook te plannen; ik wilde een weegschaal-oktober kindje, nou dat werd het wel; maar dat was dus de verwekdatum 3 maanden te vroeg zwanger geraakt
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae
Amber Mae
Wat ook leuk is aan kinderen; je kan ze keihard uitlachen!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Wilde je het altijd al?
We hadden het weleens over kinderen gehad maar dat nog ver voor ons uitgeschoven. Nou ben ik niemand die makkelijk lange termijn beslissingen kan nemen, en we zagen ook wel steeds beren op de weg dus het werd net zo snel weer van tafel geveegd.
Tot ik ineens, zeer onverwacht zwanger bleek te zijn. Helemaal zenuwachtig verliefd werd ik gelijk, gelukkig was de beslissing uit mijn handen genomen, wij kregen een kindje.
Was het wat je verwachtte?
Nou... naief misschien was ik niet zo zeer bezig met de tijd na de bevalling maar meer met de zwangerschap an sich. Ik vond het super die dikke buik, en het geschop en gedraai binnen in me.
Toen ik eenmaal bevallen was heb ik dan ook redelijk perplex tegen Jeroen gezegd "oooo een echte baby" want ik kon me gewoon moeilijk een voorstelling maken van hoe het zou zijn, zo'n kindje van jezelf.
Wat ik nooit had verwacht was die intense liefde die je gelijk voor dat hoopje mens voelt, en ook hoe het de band tussen jou en je partner verdiept. Dit hebben wij gemaakt! Wow!
Viel het mee?
De bevalling? Nee.
De babytijd? Bij de 1e niet, dat was een huilbaby waar veel later nog meer mis mee bleek te zijn. Ze is nu 7 en heeft de diagnose klassiek autist met verstandelijke beperking.
De babytijd van nr. 2 was daarna juist een soort roze wolk. Zo'n lief tevreden frummeltje, die op je borst in slaap valt
Wat valt er tegen?
Het inleveren van een stuk persoonlijke vrijheid. Niet meer zelf kunnen beslissen wanneer je wilt opstaan, niet meer zelf kunnen beslissen wanneer je naar bed gaat (want kind is net weer wakker), voel je je ziek? Pech! Kind heeft toch verzorging nodig.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik vond zwanger zijn echt geweldig leuk. Ondanks de misselijkheid, ondanks de kwalen, het is een onvoorstelbaar gevoel om zo'n kindje in je buik te voelen schoppen. Het is een langdurend binnenpretje, en ik was ook heel trots op mijn dikke buik.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
In het begin niet veel, maar zoals alle pijn vergeet je dit uiteindelijk toch. Niet de gevoelens die ik erbij had, die machteloosheid, die kwetsbaarheid, die vergeet je niet, maar hoe pijnlijk het nu precies was dat raak je wel kwijt.
Wat ik wel heel sterk heb gevoeld is hoe trots ik op mezelf was dat ik het had gered, dat ik zelf dat kindje ter wereld heb gebracht. Ik keek naar andere vrouwen en kon dan echt een stukje groeien "kijk eens? zie je mij? Ik heb het ook gedaan, goed he?"
Het is absoluut de grootste prestatie die ik ooit heb geleverd, die bevalling.
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Dat vind ik dus niet onwaar. Ik heb en had daar soms heel erg veel moeite mee. Scheelt waarschijnlijk ook dat mijn oudste gehandicapt is, en dus nog enorm veel beslag legt op mijn eigen vrijheid en tijd. Mijn jongste van 5, die wel gezond is, kan zichzelf al veel beter redden.
Na een dag werken is het heerlijk om thuis te komen waar 2 stralende koppies op je wachten en je tegemoet rennen met de woorden "mama ik heb je zo gemist".
We hadden het weleens over kinderen gehad maar dat nog ver voor ons uitgeschoven. Nou ben ik niemand die makkelijk lange termijn beslissingen kan nemen, en we zagen ook wel steeds beren op de weg dus het werd net zo snel weer van tafel geveegd.
Tot ik ineens, zeer onverwacht zwanger bleek te zijn. Helemaal zenuwachtig verliefd werd ik gelijk, gelukkig was de beslissing uit mijn handen genomen, wij kregen een kindje.
Was het wat je verwachtte?
Nou... naief misschien was ik niet zo zeer bezig met de tijd na de bevalling maar meer met de zwangerschap an sich. Ik vond het super die dikke buik, en het geschop en gedraai binnen in me.
Toen ik eenmaal bevallen was heb ik dan ook redelijk perplex tegen Jeroen gezegd "oooo een echte baby" want ik kon me gewoon moeilijk een voorstelling maken van hoe het zou zijn, zo'n kindje van jezelf.
Wat ik nooit had verwacht was die intense liefde die je gelijk voor dat hoopje mens voelt, en ook hoe het de band tussen jou en je partner verdiept. Dit hebben wij gemaakt! Wow!
Viel het mee?
De bevalling? Nee.
De babytijd? Bij de 1e niet, dat was een huilbaby waar veel later nog meer mis mee bleek te zijn. Ze is nu 7 en heeft de diagnose klassiek autist met verstandelijke beperking.
De babytijd van nr. 2 was daarna juist een soort roze wolk. Zo'n lief tevreden frummeltje, die op je borst in slaap valt
Wat valt er tegen?
Het inleveren van een stuk persoonlijke vrijheid. Niet meer zelf kunnen beslissen wanneer je wilt opstaan, niet meer zelf kunnen beslissen wanneer je naar bed gaat (want kind is net weer wakker), voel je je ziek? Pech! Kind heeft toch verzorging nodig.
Waarom vind jij dat het de moeite waard was om 9 maanden met een toeter te lopen?
Ik vond zwanger zijn echt geweldig leuk. Ondanks de misselijkheid, ondanks de kwalen, het is een onvoorstelbaar gevoel om zo'n kindje in je buik te voelen schoppen. Het is een langdurend binnenpretje, en ik was ook heel trots op mijn dikke buik.
Wat maakt jouw helse pijn weer goed?
In het begin niet veel, maar zoals alle pijn vergeet je dit uiteindelijk toch. Niet de gevoelens die ik erbij had, die machteloosheid, die kwetsbaarheid, die vergeet je niet, maar hoe pijnlijk het nu precies was dat raak je wel kwijt.
Wat ik wel heel sterk heb gevoeld is hoe trots ik op mezelf was dat ik het had gered, dat ik zelf dat kindje ter wereld heb gebracht. Ik keek naar andere vrouwen en kon dan echt een stukje groeien "kijk eens? zie je mij? Ik heb het ook gedaan, goed he?"
Het is absoluut de grootste prestatie die ik ooit heb geleverd, die bevalling.
Wat maakt de inlevering van vrijheid, waar velen zo bang voor zijn nietig of onwaar?
Dat vind ik dus niet onwaar. Ik heb en had daar soms heel erg veel moeite mee. Scheelt waarschijnlijk ook dat mijn oudste gehandicapt is, en dus nog enorm veel beslag legt op mijn eigen vrijheid en tijd. Mijn jongste van 5, die wel gezond is, kan zichzelf al veel beter redden.
Na een dag werken is het heerlijk om thuis te komen waar 2 stralende koppies op je wachten en je tegemoet rennen met de woorden "mama ik heb je zo gemist".
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
SHE, waarom wil je persé een zomerkind? Volgens mij zit jij in een soort romantische dagdroom waarin je gehuld in ragfijne sluiers voortschrijdt met je zwangere buikje over het strand.. in slomo uiteraard .
Realiteit: 30 kilo and then some verder is het echt niet zo fijn om rond te waggelen in de smoorhitte hoor...al die smetplekken die ontstaan en benen die vanaf de knie een model naar beneden hebben (a la een bescheiden boomstam) door het vocht vasthouden doen de roze wolk geen goed hoor .
.Realiteit: 30 kilo and then some verder is het echt niet zo fijn om rond te waggelen in de smoorhitte hoor...al die smetplekken die ontstaan en benen die vanaf de knie een model naar beneden hebben (a la een bescheiden boomstam) door het vocht vasthouden doen de roze wolk geen goed hoor
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh Viviquote:Op vrijdag 14 november 2008 20:17 schreef Vivi het volgende:
Wat ook leuk is aan kinderen; je kan ze keihard uitlachen!
[ link | afbeelding ]
. Heerlijk . Arm kind .
Dát... en dan moet ik veel te lang wachtenquote:Op vrijdag 14 november 2008 20:21 schreef Vivi het volgende:
SHE, waarom wil je persé een zomerkind? Volgens mij zit jij in een soort romantische dagdroom waarin je gehuld in ragfijne sluiers voortschrijdt met je zwangere buikje over het strand.. in slomo uiteraard
Realiteit: 30 kilo and then some verder is het echt niet zo fijn om rond te waggelen in de smoorhitte hoor...al die smetplekken die ontstaan en benen die vanaf de knie een model naar beneden hebben (a la een bescheiden boomstam) door het vocht vasthouden doen de roze wolk geen goed hoor
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
|
|
