'TTK'LPT en niemand weet meer welk deel

In Blijdorp en Burgers' hebben ze ook aardig grote aquariums, dwerg. Wel eens geweest?

Nee, nog niet geweest.

Van Blijdorp wist wel ik dat ze een groot aquarium hebben. Mijn broertje heeft daar foto's gemaakt toen het bedrijf waar hij werkt er was op uitnodiging van http://www.secore.org/ Dat is een organisatie met als doel 'the development of sustainable techniques for the sexual reproduction of corals'. En die koralen kweken ze dus ook in Rotterdam.

Het aquarium in Rotterdam is leuk, maar vooral vanwege de grote ogen van de kinderen die hun neus tegen het perspex drukken als er doodgemoedelijk een schildpad langszweeft.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 13:30 schreef zodiakk het volgende:
Het aquarium in Rotterdam is leuk, maar vooral vanwege de grote ogen van de kinderen die hun neus tegen het perspex drukken als er doodgemoedelijk een schildpad langszweeft.

Neem je me binnenkort een keer mee daar naartoe? Ik bel dol op aquariums! De grote ogen en platte neus krijg je erbij. Ik kan ook heel goed een vis nadoen. Succesnummer.

Ja, hoi.

Anderhalf pond gamba's met knoflook en spaanse pepers. .

Nu heb ik ineens enorme zin in mosselen. Maar het wordt pasta, met het oog op de Zevenheuvelenloop. Niet dat ik nou zo direct geloof dat een bordje pasta zoveel uithaalt, maar tradities zijn leuk.

Pasta met mosselen is goed te doen! Alleen heb je voor twee personen maar 1 kilo nodig, en dat is niet zo'n courante hoeveelheid in de winkels.
Ik wil vanavond uit eten gaan, maar alles zit al vol .

Dat was nog nooit in me opgekomen. Met een roomsausje zeker?
Ik denk bij mosselen alleen maar aan bier en frieten

quote:

Op zaterdag 15 november 2008 14:53 schreef ShadyLane het volgende:
Dat was nog nooit in me opgekomen. Met een roomsausje zeker?
Ik denk bij mosselen alleen maar aan bier en frieten

Nou no: 4 pers. 1k mosselen (kleine zijn het handigst), 500gr courgette schuin afgesneden in schijfjes van een halve centimeter, twee gehakte knfolookteentjes, twee gedroogde chilipepertjes, handvol basilicumbladeren en parmesaan.

Snijdt de courgetteschijfjes elk in 3 in sticks (nou ja) bestrooi ze met zout en laat 15 minuten staan, droogvegen.
Verhit olijfolie in een pan en braad de courgette tot lichtbruin voeg alles muv parmezaan en basil. toe, plus peper en zout. Roer om en laat met een deksel vier minuten op hoog vuur staan, schud met de pas, totdat alle mossels open staan. Verwijder dan de helft van de mosselen de schelp en stop ze terug in de pan; roer de basil erdoor, Serveer met de Parmezaanse kaas. bron.

Hier is het ( jongens, jongens, wat zal Frollo boos worden!) vanavond:

Gebakken tilapia met gedroogde tomaten vinaigrette.

Visfilets bestrooien met peper en zout en door de bloem wentelen.
Boter verhitten in een koekenpan en visfilets hierin goudbruin bakken in ca. 5 - 6 minuten, halverwege voorzichtig keren. Intussen gedroogde tomaten in dunne reepjes snijden. Sjalotje pellen en snipperen. Ansjovisfilets in stukjes snijden. In een kommetje doen: ansjovis, suiker en 2 eetlepels olie, met een vork dit fijnmaken tot een sausje.

Toevoegen: azijn, wijn, peper, sjalotjes, tomaatreepjes en fijngeknipte basilicum. Goed door elkaar roeren.
Vis op keukenpapier laten uitlekken en op borden leggen. Beetje vinaigrette erover sprenkelen. Rest apart erbij geven. Serveren met (saffraan) rijst of risotto.

Geen kaas, Gellius.

Liene?

Oh, je kunt natuurlijk risotto met parmesaan maken.

Inderdaad. Zo is het precies.

Twee maanden geleden was ik op vakantie op Kreta. Toen ik daar 's morgens vroeg langs het zwembad liep zag ik dat daar een vijftal bijen in spartelden. Door een lange stok voor ze in het water te steken waar ze op konden klimmen heb ik deze dieren toen gered. Diezelfde dag werd ik 's middags voor het eerst sinds jaren door een bij gestoken!! Ik kon niet begrijpen hoe dit nu mogelijk was.
Al snel bleek dat de pijn in mijn gewrichten, waar ik al lang last van had, vanaf dat moment was verdwenen. Normaal was ik 's ochtends zó stijf en stram bij het ontwaken dat ik mijn gewrichten bijna niet kon bewegen. Nog steeds ben ik nu zo soepel als een puber!

Afgelopen vrijdag heb ik een winterkoninkje het leven gered. Een vogeltje dat, net zoals de bijen een mythische en geheimzinnige rol in deze wereld speelt. Nadat zijn redding bleef het nog eventjes rustig op mijn vinger bijkomen, voordat het wegvloog.

Misschien een voorbode van iets wat mij spoedig gebeuren zal, maar waarover ik nu nog niet mag spreken. Wie weet.

Hoe redt men een winterkoninkje? En waarvan, als ik vragen mag?

Het winterkoninkje was een afgesloten lokaal ingevlogen en in paniek geraakt! Net toen ik binnenkwam vloog het hard tegen een ruit aan. Door mijn jas uit te trekken en over het beestje te gooien kon ik het voorzichtig vastpakken en naar buiten brengen.

Wat is zo'n vogeltje licht en wat is zo'n vogeltje warm!

En wat een hartslag, hmm? Ik red er een paar per jaar uit de kas.

Waarover mag je niet spreken?

Ja, dat kan ik nu dus niet zeggen en de PM vertrouw ik ook niet meer!

Hmpf. Nu, vertel het me dan maar als de tijd daar is. Of rijp.

Je bent toch niet weer Reve aan het lezen, L?

quote:

Op zaterdag 15 november 2008 20:29 schreef Gellius het volgende:
Je bent toch niet weer Reve aan het lezen, L?

Ik lees altijd Reve. Maar toch heel knap dat jij deze half mythische anecdote aan onze volksschrijver weet te verbinden. Het is natuurlijk echt gebeurt, ik verzin nooit iets, maar het is een typisch Revistisch verhaal. En helemaal als je weet wat hetgeen is waarover niet gesproken mag worden!

Je moet Reve ook goed begrepen hebben om in te zien waarom deze anecdote van hem zou kunnen zijn!. Nogmaals hulde, G!

(van hem als in alle bescheidenheid en beslist niet aanmatigend bedoeld!)

Ik heb ooit nog eens een Reve-imitatie geschreven, .

Posten!

Revesited

“Het is me wat,” dacht hij. Uitkijkend over de singel en de langsfietsende mensen kreeg M. het gevoel alsof iedereen hem aankeek. “Kijk, dit ben ik. Ik sta hier onnozel te zijn. Kijk, mensen.”
Hij liep terug zijn kamer in naar een spiegel die midden in de kamer aan de schouw bevestigd was en bekeek zichzelf. De telefoon ging.
“Kom je nog eten?” vroeg zijn moeder over de telefoon. M. zette een studieus gezicht op en aarzelde even.
“Nee, de treinen rijden niet meer na achten. Dan zou ik meteen wegmoeten. Ik blijf hier,” zei hij.
“Goed, maar dan weet ik wat ik moet met het eten.”
“Ja.”
“In ieder geval, R. en F. komen morgen langs.”
“Gezellig.”
“Ja, dan gaan we wat eten en dan samen het nieuwe jaar in.”
“Doe ze de groeten.” M. hing op.
“Iedereen heeft het er maar druk mee,” mompelde M. Hij schonk zichzelf wat te drinken in, rookte een sigaret en keek naar de grijze lucht buiten. Er was niets te zien. Hij zette wat muziek op en ging op de bank zitten. De kamer vulde zich met mineur. “Ik moet van deze bank af,” dacht hij toen hij wilde liggen. “De stank van samenzijn hangt hieraan. Ik zal de cd-kasten even ophangen.”
Hij draaide de volumeknop van de stereo dicht en boorde twee gaten, op het oog uitgelijnd. Na de eerste cd-kast opgehangen te hebben zag hij dat het scheef hing. “De simpelste klussen zijn te moeilijk voor me. Ik doe het morgen wel.”
Het werd buiten langzaam donker en M. keek naar de klok. Hij liep heen en weer in de kamer, keek naar de lege muren. Wreef over zijn sik. “Hier. Hier zou iets moois kunnen hangen. Een plant, een poster, een plank. Het is nog leeg hier, het leeft niet. Ik kan mooi de stad nog even in.” Met jas aan bleef hij nog even op de leuning van de bank naar de televisie kijken.

In het warenhuis was het druk, M. zag drommen mensen staan rond een standplaats waar bedrijvig chocolade gepromoot werd. Hij liep door de menigte heen en stapte snel op de roltrap. Op de weg naar boven hoorde hij de toeschouwers kraaien en kirren bij het proeven van de chocolade. “Chocolade. Choco-lade. Choco. Chocolade,” herhaalde hij in gedachten, net zolang tot het iets willekeurig kreeg.
Hij liep door het warenhuis heen en zag niets wat de moeite van het kopen waard was. Bij de beddengoedafdeling bleef hij even staan, maar liep snel weg toen een van de verkopers hem opmerkte. Uiteindelijk liep hij het warenhuis uit.
Eenmaal thuis ging hij voor de spiegel staan en stak, zichzelf bekijkend in de spiegel, een sigaret aan. Hij staarde naar zijn voeten. “Leen -- haar op je teen,” mompelde hij. Hij legde zijn hoofd in zijn nek. “Jammer dat het plafond verlaagd is, wie weet wat voor prachtig plafondreliëf hierdoor aan het oog onttrokken is. Ik moet andere muziek opzetten, hier word ik week en eenzaam van. Het is juist nu zaak om gezelschap op te zoeken, om midden in het leven te staan, om de buitenlucht met volle teugen in te ademen. Ik moet vooral niet op deze bank naar dramatische muziek luisteren.” Hij bleef op de bank zitten en zag dat het buiten al bijna donker was. Hij stond op en deed de gordijnen dicht en de lampen aan. “Wat een sferen weer, ik bof maar.”

"De Avonden" herken ik er wel in ja!

FOK! doet het trouwens weer!

Ja, zodiakk had het goed stuk gemaakt.

Ik heb zojuist weer zes volle dozen met boeken klaargezet voor het oud papier. Het zullen minstens 200 boeken geweest zijn. Op internet nog geprobeerd boeken te verkopen, maar niemand zit daar op te wachten klaarblijkelijk. In totaal heb ik nu al zeker 800 boeken opgeruimd.

De eerste rondes kon ik mezelf nog sparen door boeken weg te gooien die gewoon slecht waren, of helemaal kapot. Daarna boeken waarvan ik wist dat ik ze nooit mee zou inkijken, maar die me wel 50 tot 100 euro per stuk gekost hadden (met name studieboeken). Toen waren de boeken aan de beurt die ik zelf nooit gekocht zou hebben, maar gekregen had van goede vrienden etc. Vandaag ten slotte boeken die op zich de moeite wel waard waren, maar net niet goed genoeg. Zoals "Een circusjongen" van Reve of "Het Schimmenrijk" van WFH. Ook heb ik vandaag heel wat woordenboeken en andere naslagwerken weggedaan. Leve het internet.

Het liefst zou ik alles verbranden, maar dat mag tegenwoordig niet meer.

En dat alles om ruimte te maken voor mijn aankomende spruit! Wat een vooruitgang, van die stoffige, nutteloze en vieze boeken naar een levend wezentje dat poept en lacht en drinkt en huilt!

Maar goed, over pakweg een jaar of zestien wil dat wezentje misschien wel Het Schimmenrijk lezen, en dan kan jij het niet met een stil lachje achteloos uit de kast pakken, zoals mijn vader zaliger dat deed, als ik weer eens een onderwerp had dat me interesseerde. Hoe obscuur ook, hij zei dan eenvoudigweg, met zoekende ogen: "Ik geloof dat ik daar nog wel een boekje over heb, ergens... ".

En dan wàs dat ook zo. .

Tja, ik heb nochtans genoeg boeken over. En ipv een boekje op haar 16-e heeft ze straks een broertje op haar 3e. Dat is óók heel leuk.

Ha.

Ik reed gister rond zessen langs Schiphol en daar stond iets enorm te fikken, ik kan er alleen niets over terugvinden. Ik vermoed een mannen-in-witte-pakken affaire.

Heu.

Mijn ouders hadden nooit zoiets dat ze konden zeggen van "daar heb ik nog wel een boekje over, ergens..." en ik heb óók geen broertje gekregen.

.

Wat een rotleven, Erik!

Dan kun je tenminste nog dichter worden, met zo'n leven.

quote:

Op maandag 17 november 2008 09:09 schreef Lienekien het volgende:
Dan kun je tenminste nog dichter worden, met zo'n leven.

Dat lijkt me wel wat.

Ik vind dat Lienekien hier de dichters met een gelukkig leven wel ernstig tekort doet. Hoe lang zou het nog duren voor we van dat waanidee af komen dat de kunstenaar moet lijden om te scheppen?

[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 17-11-2008 10:15:14 ]

Het is een pre, geen noodzakelijke voorwaarde.

quote:

Op vrijdag 14 november 2008 16:21 schreef Claudia_x het volgende:

Neem je me binnenkort een keer mee daar naartoe? Ik bel dol op aquariums! De grote ogen en platte neus krijg je erbij. Ik kan ook heel goed een vis nadoen. Succesnummer.

Natuurlijk!

Zes.

Vijf.

Vier.

Drie.

Twee.