[CENTRAAL] THFC, deel V

quote:

Tottenham Hotspur FC

Op 5 september 1882 wordt in Noord-London, in het Red House op High Road 748, de Hotspur Football Club opgericht, door leden van de Hotspur Cricket Club en leden van de St. John\'s Presbyterian School en de Tottenham Grammar School. Eerst gaat de club spelen op Tottenham Marshes en in 1888, als de club haar huidige naam Tottenham Hotspur FC heeft aangenomen, verhuist de club naar Northumberland Park en weer elf jaar later betrekt men White Hart Lane, de thuishaven waar men ook nu nog haar wedstrijden afwerkt. De club wisselt in haar beginjaren vaak van tenue, in eerste instantie neemt men de blauw-witte combinatie over van Blackburn Rovers, maar later is het de blauw-rode combinatie van stadsgenoot Arsenal, welke wordt overgenomen. Dit is veel supporters een doorn in het oog en er wordt dan ook besloten in een goudbruin-blauw tenue te gaan spelen, maar na de wedstrijd tegen het destijds heersende Preston North End, gaat Tottenham Hotspur spelen in de witte shirts en marine-blauwe shorts, waarin deze tegenstander speelde. Het huidige embleem stamt ook uit deze periode, een statige haan, met aan de poten sporen (“Spurs”) wordt gekozen als logo en het Franse onderschrijft “Audere-est-Facere” (vrij vertaald als “Durven is doen”) wordt ook al eind vorige eeuw gekozen en is nog steeds ongewijzigd.

Op 30 september 1882 speelt de club haar eerste vriendschappelijke wedstrijd, de Radicals is de tegenstander en deze wedstrijd gaat verloren met 2 – 0. Haar eerste officiële wedstrijd speelt Tottenham Hotspur in 1885, voor de London Association Cup tegen St. Albans en wordt met 5 – 2 gewonnen. De club is al snel populair bij de supporters en de vriendschappelijke wedstrijden worden door duizenden toeschouwers bekeken, de allereerste wedstrijd tegen rivaal Arsenal wordt in 1887 gespeeld, met daarbij zo’n veertienduizend toeschouwers, de wedstrijd wordt overigens een kwartier voor het einde gestaakt in verband met de intredende duisternis, de Spurs leidden op dat moment met 2 – 1. In 1896 wordt de club professioneel en twee jaar later treedt men toe tot de Southern League, als in 1899 het huidige stadion White Park Lane wordt geopend met een wedstrijd tegen Notts County met bijna dertigduizend toeschouwers, is de club definitief toegetreden tot de elite van de Londonse voetbalclubs. In 1900 wordt Tottenham Hotspur kampioen van de Southern League en een jaar later wint het als enige non-League club in de geschiedenis, de FA Cup door in de finale Sheffield United op Bolton\'s Burnden Park met 3 – 1 te verslaan. Verder wint de club deze periode nog de Dewar Shield in 1901 – 1902, de London League Premier Division in 1902 – 1903, de Western League in 1903 – 1904 en de Southern District Charity Cup 1901 – 1902, 1904 – 1905 en 1906 – 1907.

Pas in 1908 treedt Tottenham Hotspur toe tot professionele Football League, in eerste instantie tot de Second Division en meteen in het eerste seizoen weet de club te promoveren naar de hoogste afdeling. De club strijdt daar de eerste jaren dapper tegen degradatie, maar in 1914, wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt eindigt de club als laatste en als in 1918 de competitie weer wordt aangevangen, maar nu met 22 ploegen, is er even de hoop dat Tottenham Hotspur haar plaats op het hoogste niveau mag houden. Maar het is uitgerekend Arsenal, de club die vijfde werd in de Second Division, die de plaats van de Spurs overneemt. In 1919 – 1920 wordt de club kampioen en mag meteen weer promoveren naar de hoogste afdeling, een jaar later is er opnieuw een groot succes, door een 1 – 0 overwinning op de Wolverhampton Wanderers in Stamford Bridge, wordt voor de tweede maal de FA Cup gewonnen. Het seizoen daarop is men wederom succesvol, de tweede plaats achter Liverpool wordt veiliggesteld en in het FA Cup-toernooi wordt de halve finale bereikt. De jaren daarop zijn weer minder succesvol, Tottenham Hotspur eindigt de eerstkomende vijf jaar niet meer boven de twaalfde plaats in 1927 – 1928 degradeert men zelfs weer naar de Second Division, de successen lijken voor even verleden tijd.

In 1933 promoveren de Spurs naar de hoogste afdeling, maar twee jaar later is degradatie onafwendbaar en speelt de club tot haar promotie in 1949 – 1950 weer in de Second Division. Meteen in haar eerste seizoen terug in de First Divison, beleeft Tottenham Hotspur onder manager Arthur Rowe haar sportieve hoogtepunt: voor het eerst in haar historie is men landskampioen! Het seizoen daarop wordt de club tweede, maar al een seizoen later begint de hoge leeftijd van de meeste belangrijke speler op te spelen en moeten de Spurs toezien dat de top net even iets beter is op dat moment. De in 1958 aangestelde manager Bill Nicholson zorgt precies tien seizoenen na het eerste overweldigende succes voor een verbetering van deze prestatie, want naast de titel wordt ook de FA Cup veroverd, Tottenham Hotspur is hierdoor de derde club in de historie van het Engelse voetbal die de “double” weet te winnen, na Preston North End en Aston Villa in respectievelijk 1889 en 1897. Het seizoen daarop wint men opnieuw de FA Cup en in 1963 mag men daarop uitkomen in het Europa Cup II-toernooi (voor bekerwinnaars) en is hierin uitermate succesvol, na onder andere ¦K Slovan Bratislava en OFK Beograd te hebben verslagen, wacht in de finale Atlético Madrid Deze finale wordt met maar liefst 5 – 1 gewonnen en Tottenham Hotspur is hierdoor de eerste Engelse club met een Europa Cup. Jimmy Greaves is dat seizoen een erg belangrijke speller voor de Spurs, alleen al in de competitie scoort hij 37 maal, wat hem dan ook de topscorertitel oplevert.

Onder Bill Nicholson weet de Noord-Londonse club nog enkele prijzen in de wacht te slepen, zo is daar opnieuw een FA Cup in 1966 – 1967, een League Cup in 1970 – 1971 en 1972 – 1973. Door de winst van de eerste League Cup in 1971, mogen de Spurs een seizoen later uitkomen in het UEFA Cup-toernooi en na het uitschakelen van Nantes, Rapid Boekarest en AC Milan is het eveneens Engelse Wolverhampton Wanderers in de finale de tegenstander. Ook de finale gaat over twee wedstrijden met 3 – 2 gewonnen, waardoor Tottenham Hotspur ook deze trofee in haar prijzenkast mag bijzetten. Ook in 1974 bereiken de Spurs de finale van de UEFA Cup maar deze gaat helaas met 4 – 2 (over twee wedstrijden) verloren tegen Feyenoord. In 1977 neemt de succesvolle Bill Nicholson afscheid en degradeert de club naar de Second Division, maar meteen een jaar later is de club weer present op het hoogste niveau en met de opvallende aankopen Osvaldo “Ossie” Ardiles and Riccardo “Ricky” Villa, beide wereldkampioen met Argentinië in 1978. In 1981 wordt voor de zesde maal in historie de FA Cup gewonnen en ook het seizoen daarop, als de club haar honderd-jarig bestaan viert, wordt de “Cup-final” gewonnen. In 1983 is Tottenham Hotspur de eerste Engelse club, die haar geluk gaat beproeven op de beurs, de London Stock Exchange. In datzelfde seizoen, 1982 – 1983, weten de Spurs zich voor het eerst sinds bijna tien jaar weer te plaatsen voor de UEFA Cup en deze wordt en passant meteen gewonnen, door in de finale Anderlecht pas na het nemen van strafschoppen te verslaan, na daarvoor al opnieuw Feyenoord, Bayern München, Austria Wien en Hajduk Split te hebben uitgeschakeld. De club is een stabiele subtopper in Engeland, met af en toe uitschieters naar boven, maar na de winst van de FA Cup in 1990 – 1991 weet de club lange tijd geen rol van betekenis te spelen.

In 1992 gaat de huidige Premier League van start en Tottenham Hotspur verkoopt dat jaar haar sterspeler Paul Gascoigne voor zo’n acht miljoen Euro naar het Italiaanse Lazio, tot op heden een record-verkoop. De club eindigt steevast in de middenmoot en speelt zelden een rol van betekenis in de titelstrijd, ondanks spelers als Jürgen Klinsmann, Teddy Sheringham, David Ginola en Les Ferdinand, in 1998 – 1999 wint de club haar laatste prijs tot op heden, de League Cup. Vele (grote) aankopen moeten ervoor gaan zorgen dat het de ambitieuze Spurs weer gaan meestrijden om de prijzen en ook weer kunnen uitkomen in de Europese competities, maar tekenend is de miskoop Sergei Rebrov die in 2000 voor bijna zestien miljoen Euro komt van Dinamo Kiev uit Oekraine, maar nooit de verwachtingen weet waar te maken. In 2001 wordt Daniel Levy de nieuwe voorzitter van de club en na drie anonieme seizoenen, besluit hij in 2004 dat het roer om moet, hij stelt buiten de nieuwe coach Jacques Santini en assistent Martin Jol, ook een manager aan in de persoon van Frank Arnesen, zij moeten er in combinatie met enkele gerichte aankopen, voor gaan zorgen dat de Noord-Londonse club weer van zich doet spreken, haar prijzenkast uitbreidt en ervoor zorgt dat het weer de beste club van London wordt...

quote:

Op donderdag 30 oktober 2008 13:49 schreef Plastic_Power het volgende:

[..]

Toch ben ik blij dat ik een wedstrijd in het oude WHL heb meegepikt