Mika #4: Nieuwe DVD 'Live At Parc Des Princes'

Ik vond het voorprogramma dan weer vreselijk slaapverwekkend! En wat een tuttebellen. LOL Nee mijn ding was het niet! Maar dat mensen deze show met het Westerpark gingen vergelijken kan ik niet begrijpen. Die hebben het niet helemaal begrepen denk ik. Ik ben nu wat you tube filmpjes aan het uploaden. Die volgen zo

Hier zijn mijn filmpjes, ook maar korte stukjes.

http://www.youtube.com/user/sonline

Ik kwam hier en daar nog wat leuke artikels tegen:

IJ MIKA GAAT ALLES ANDERS DAN NORMAAL :: 3-6-2009

‘Waarom MIKA in het Concertgebouw optreedt? Omdat hij daar zin in had. Bij Mika gaat alles net even anders dan normaal’. De perspromoter van platenmaatschappij Universal lacht er ondeugend bij. Ze heeft zich voor de gelegenheid gestoken in een prachtig jurkje en is niet de enige die zich heeft opgedoft vanavond. Want Mika in het sjieke Concertgebouw, wie had dat ooit gedacht?


In ieder geval niet Mika zelf. ‘Mijn zangdocent zou over zijn nek gaan als ie zou weten dat ik hier zou staan’, kraait hij vanachter zijn vleugel. Boven zijn hoofd hangen de namen van Haydn, Beethoven, Bach en Mozart. Voor zijn neus staan 438 mensen, ongeveer 3% van het aantal dat de zanger afgelopen zomer in het Westerpark aan het werk zag. De Kleine Zaal van het hoofdstedelijke Concertgebouw zit dan ook stampvol met bezoekers van divers pluimage. We zien kleine kinderen, veel jonge vrouwen en enthousiaste mannen van middelbare leeftijd, compleet in jasje/dasje. De leden van de fanclub - type jong, vrouwelijk en gewapend met camera - zitten pal vooraan en lijken in eerste instantie zeer onder de indruk van het gebouw. Met hun verkleedpartijen (we zien zelfs een tweeling als Alice in Wonderland langskomen) ogen ze behoorlijk anders dan het volk dat normaal door deze gangen loopt.

Daar doet Mika nog een schepje bovenop. De zaalmeesters die iedereen hun plaats wijzen, moeten haast een beroerte krijgen van de capriolen die de Libanees-Engelse zanger uithaalt. Hij heeft zich op de gelegenheid gekleed, met zwarte pantalon, wit overhemd en roze jasje. Het enige dat nog herinnert aan de flamboyante performer van eerdere optredens zijn de glitterschoenen. Komt het wellicht doordat de meest voor de hand liggende aanleiding voor deze korte tournee de in eigen beheer uitgebrachte EP met ingetogen akoestische liedjes Songs For Sorrow is? Dat ben je geneigd te denken wanneer hij achter de vleugel begint met het daarvan afkomstige Lady Jane, waarin zijn soepele stem de hoofdrol krijgt. Maar vanaf dan is het feest zoals het Concertgebouw nog nooit gezien heeft. Hij gooit het hoofd naar achteren, de glimlach breekt door op zijn gezicht en hij hamert de openingsakkoorden van Grace Kelly er uit. Met subtiele handbewegingen dirigeert hij zijn vier begeleiders (akoestische gitaar, bas, drums en een corpulente Aziaat met vlinderstrik op tweede stem) om op bepaalde momenten aan te zetten of in te vallen. Hij geeft de inmiddels klassieke songs van debuutalbum Life In Cartoon Motion nieuwe arrangementen of accenten mee, maar het effect is hetzelfde: De zaal staat binnen no-time op zijn kop. Er wordt uit volle borst meegezongen, er wordt gesprongen, gedanst en meegeklapt tot de vloer trilt. De glimlach op de gezichten van de band is er niet af te rammen, ook al gaat er af en toe iets mis met de apparatuur. De Aziaat klapt gezellig mee op zijn knieën, de bassist kan bijna niet zingen van het lachen en Mika verkeert in opperbest humeur. Gekoppeld aan zijn verzameling bonte liedjes levert het het ene na het andere feestmoment op, met Big Girl (You Are Beautiful) als beste voorbeeld. Iedereen staat op uit de stoelen, de vloer trilt en de kroonluchter komt bijna naar beneden. Het is zó ontzettend aanstekelijk dat het opvalt als je niet meegaat in het feestgedruis.

Hij moet twee keer terugkomen voor een toegift, waarbij Lollipop wordt ingeluid door de gehele band op vuilnisbakken te laten trommelen, met Mika staand op zijn vleugel. Ook in akoestische uitvoering met een kleine band zet de Libanees binnen no-time een zaal op zijn kop. Dat trucje kennen we intussen wel. Het is daarom jammer dat Mika slechts drie keer de gelegenheid aangrijpt om te laten horen dat hij meer kan dan de paljas en het feestbeest uit te hangen. Dat hij een uitmuntend entertainer is, staat inmiddels buiten kijf. Maar waarom laat hij alleen bij opener Lady Jane, Over My Shoulder en het nieuwe nummer Rain een serieuze Mika horen, die bewijst dat hij ook als sobere singer-songwriter gemakkelijk overeind blijft? Van zijn nieuwe album, dat pas dit najaar wordt verwacht (om nog maar eens aan te geven dat het vanavond geen makkelijke publiciteitsstunt betreft) speelt hij maar liefst drie tracks: Blame It On The Girls, met zijn snelle handenklapritme, Good Gone Girl, dat een jaren zestig feel heeft, en de ballad Rain. Misschien bewaart hij dat voor een volgende keer. Bij Mika weet je het tenslotte nooit, die doet waar hij zin in heeft en trekt zijn eigen plan. En dat is wat hem zo leuk en uniek maakt. JASPER VAN VUGT

(oude) FOTO: PETER PAKVIS

Gezien: MIKA, CONCERGEBOUW, AMSTERDAM (2 JUNI 2009)

Setlist:
1. Lady Jane
2. Grace Kelly
3. Stuck In The Middle
4. Blue Eyes
5. Toyboy
6. Billy Brown
7. Over My Shoulder
8. Happy Ending
9. Big Girl
10. Love Today
11. Blame It On The Girls
12. Good Gone Girl
13. Lollipop
14. My Interpretation
15. Rain
16. Grace Kelly

======

Vloer Kleine Zaal maar net bestand tegen Mika

Mika bracht gisteren even zijn zangleraar aan het conservatorium in herinnering. Had die hem nú eens moeten zien: Mika, die student met wie het toch niets zou worden, trad op in één van 's werelds beroemdste concertzalen, het Amsterdamse Concertgebouw. Weliswaar in de Kleine Zaal, maar Concertgebouw is Concertgebouw.

De Gr0te Zaal had hij ook gemakkelijk vol kunnen krijgen. De in Libanon als zoon van een Libanese en een Amerikaan geboren en in Engeland opgegroeide Michael Holbrook Penniman is sinds twee jaar een ster. Bij zijn vorige bezoek aan Nederland trad Mika nog op in het immense Westerpark. De Europese tournee die hij nu maakt langs intieme zalen, volgt op het verschijnen van de vier songs tellende ep Songs of sorrow. De echte opvolger van Mika's succesvolle debuutalbum uit 2007, Life in cartoon motion, wordt later dit jaar verwacht.

Een intiem en akoestisch concert was ons beloofd in het Concertgebouw. Opvallend en spannend, want Mika, wiens werk zwaar beïnvloed is door de muziek die types als Freddie Mercury, Elton John en David Bowie in de jaren zeventig maakten, kijkt normaal niet op een tierelantijntje meer of minder. Wat Mika's vaak nogal bombastische muziek draaglijk maakt, is dat hij meestal even royaal is met humor.

Het idee voor een akoestische tournee kreeg Mika vorig jaar, toen bij een bezoek aan de VS één van zijn vrachtwagens met geluidsapparatuur strandde in een sneeuwstorm en hij noodgedwongen een unplugged optreden moest verzorgen. En dat beviel goed. Ook in de Kleine Zaal van het Concertgebouw leek Mika het gebruikelijke geluidsgeweld geen moment te missen.

Bijgestaan door drie muzikanten en een tweede zanger (een gezette Chinese meneer in kostuum, die het grootste deel van de avond werkeloos op een hoge stoel zat) bracht Mika een mix van nieuwe en oude songs. Dat Mika een publiek kan vermaken, wisten we al, in deze intieme setting lag de nadruk meer op zijn kwaliteiten als zanger en pianist. Gezeten achter de vleugel bedreef hij ware stemacrobatiek. Weinig mannen die zo gemakkelijk zo hoog kunnen zingen als hij. Naarmate het optreden vorderde volgden meer hits. Zou de vloer van de Kleine Zaal het ooit zo zwaar te verduren hebben gehad als bij het door het publiek wel heel enthousiast ontvangen Big girl?
Unplugged optredens zijn zelden echt unplugged. Bij Mika werd het nog eens duidelijk toen hij plaatsnam achter een oud en voornaam uitziend toetsinstrument. Helaas kwam geen geluid uit de sampler die erin verstopt was. Hij kroop lachend weer gauw achter de vleugel. (PETER VAN BRUMMELEN)

===

http://www.ad.nl/cultuur/3262926/Mika_blijft_onweerstaanbaar.html

http://schiffersfm.omroep.nl/page/artikel/304727

http://www.nrcnext.nl/col(...)n-meute-mikameisjes/

Mika zit in de Rode Loper op België rond 18u10

En hij winkelt weleens in Antwerpen! Ik ook!

Hij was in Amsterdam al te koop. Krijg ik net een mail:

Hi

We understand that you're all eagerly awaiting your copy of Songs For Sorrow but unfortunately there has been a slight delay in manufacture.

We expect all orders to be delivered by the end of next week.

We apologise for the delay and hope you enjoy the EP when you receive it.

Kind regards


All@sandbag

====

Beetje raar....

Nee, maar ik heb vandaag wel de EP ontvangen. Mooi boekje, maar dat blader je eens door en dan geloof ik het wel, maar het cdtje.......... WAUW!!!!!!!!!!!!! Jammer dat het maar 4 nummers zijn maar wat een mooooi cdtje!!!!

Ik was echt verbaasd dat hij er zo snel al was na het kaartjes drama

Gevonden op de site van de FRS: 11 september 2009 Mika LP2

Ik copy en paste enkel wat ik zie op die site. LP2 is de titel (zal nog wel een echte titel krijgen mag ik hopen).
FRS = Free Record Shop, dat weet toch iedereen?

Life just got a little bit brighter – we are delighted to announce that Mika's brand new single 'We Are Golden' will be available to download on September 6th. There will be a CD, limited edition 7" and 12" out on September 7th!!!!!!

As you'd expect from pop's most inspired maestro, 'We Are Golden' is a glorious technicolour rush, with the Andrae Crouch Gospel Choir (from Madonna's Like A Prayer) taking to the skies in the chorus; "We are not what you think we are/We Are Golden!"

But that's not all.

Just two weeks after the release of 'We Are Golden' the single will come 'We Are Golden' the album.

That's right, Mika's feverishly anticipated follow-up to 'Life In cartoon Motion' will finally be released on September 21st.

Recorded between London and Los Angeles over the last two years, and featuring stellar guest appearances by the likes of The Seawind Horns (Thriller, Off The Wall), Imogen Heap, Owen Pallet from Final Fantasy/Arcade Fire and Stuart Price, 'We Are Golden' is an album bristling with energy and ideas.

So expect POP, expect fun; expect the kind of melodies that turn on lights in your head that will never go out.

Expect life to get a little bit brighter. Mika's back...