quote:
Op donderdag 23 oktober 2008 23:13 schreef Hexagon het volgende:[..]
Hehe, idem
Mijn favoriete politicus tegenover de artiest die ik als de personificatie van wansmaak vind
Inderdaad, Marco Borsato vond ik in het begin (jaren 90) nog wel goed klinken, toen had hij nog redelijke teksten maar hij is verworden tot een matige eentonige zanger die voortborduurd op het herhalen van iedere keer hetzelfde kunstje met inhoudsloze teksten en matige bombastische melodietjes die commercieel worden uitgebuit. Weinig creatief de laatste tijd, al z'n nummers lijken op elkaar de laatste 6 jaar.
Alexander Pechtold daarintegen heeft mijn waardering gewonnen de laatste tijd, terwijl ik er voorheen niet zoveel van D'66 moest hebben, met sterke oppositie en goede argumenten en hij is zelfkritisch.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith