Eerst een

voor Troel.
En een

voor DF. Heerlijk schot in de zaak. Lijken me allebei hele leuke opdrachten. En over de laatste. Ik heb zelf oefenweeen gehad en aan de ctg gelegen op dat moment. je zit dan wel activiteit, maar het is echt een andere golf dan bij een echte wee. Misschien helpt dit al een beetje.

En voor Karin... succes ermee. Lijkt me moeiljk om dit gezegd te krijgen. Je probeert je hart te volgen, maar in dit geval voelde je zelf al aan dat het niet helemaal klopte. Misschien toch even laten bezinken en nadenken wat je er mee kunt doen.
Freecell ook een zware tijd.

Is het alleen overdag dat Leander niet in zijn eigen bedje wilt slapen? Weet dat zowel Maud als Fleur het bed te groot vonden. Die hebben beide lange tijd in de wandelwagenbak in het bedje geslapen. Bij je in de doek is wel lekker veilig en vertrouwd. Wat ik bij Maud ook veel deed was ze al slapend in de doek in haar bedje leggen. Dan had ze de geur en het gevoel van de doek nog om zich heen en sliep dan wel beter en langer in haar bedje. Gewoon tips...
En ik heb weer eens nagedacht. En stilletjes in mijn hoofd met mama gesproken. Ben tot de conclusie gekomen dat er een knop omgaat. Waarom....Toen ik acht was, kreeg mijn vader een unieke kans om naar Taiwan te gaan voor zijn werk. Dit was echt een enorme uitdaging. Mama had daar heel veel twijfels bij. Ze moest haar vertrouwde leventje opgeven, dat van ons op de kop zetten en daar weer helemaal opnieuw beginnen. Als ik daar aan terugdenk en de eeste periode in Taiwan herken ik nu veel dingen van die ik toen zag. 'waarom heb ik dit gedaan?' Wat doe ik mijn kinderen aan? En kan ik dit allemaal wel aan? Haar antwoorden: Ik doe het voor J., omdat dit iets is wat hij ontzettend graag wil. Mijn kinderen zijn flexibel en zullen hier veel van leren. En tuurlijk kan ik dit aan. Ik heb een man die van me houdt en ik ga er voor zorgen dat ik hier net zoveel plezier heb in de dingen die ik als toen we nog in Nederland waren.
Tuurlijk is het niet allemaal helemaal met elkaar te verglijken. Maar het feit dat mama sterk genoeg was om haar eigen leventje te veranderen om voor papa's keuze mee te kiezen, liet mij inzien dat ik moet stoppen met doemdenken. En eindelijk eens leren om te zeggen: Dit kan ik, dit ben ik en dit ga ik doen. En in dit geval ga ik voor de volle 100% voor de winkel. Ik ga zorgen dat die zaak gaat draaien. Geen smoesje meer, maar gewoon doen. Ben verdorie HBO-er. Weet echt wel hoe ik iets moet managen. En in dit geval manage ik een winkel met al bijkomende functie: pr en communicatie. Nou, wat is er mooier dan je eigen product op de markt te mogen brengen en te verkopen.

Ben zo blij

En heel eerlijk gezegd ook best trots op mezelf.