Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders #67

Moonah, wat zal ik hier op terug zeggen. Wat je zegt klopt. En dat van die fysieke klachten is dus ook iets waar ik een oplossing voor moet zien te vinden. Doordat ik zo in tweestrijd zit, hou ik die klachten. Dat het triest is dat ik niet voor mezelf durf te kiezen (jij stelt het niet zo hard, maar zo zou je het ook kunnen zien), is iets dat heel diep van binnen in me zit. 'I aim to please'. Dit zorgt voor problemen in mijn gevoelsleven, maar daar ben ik druk mee bezig om dat te veranderen.

Het is voor mij nu zaak om naast F. en kids ook mezelf een plekje te geven in mijn leven. Met mijn dromen en wensen. Dat dit tijd nodig heeft, is iets dat een feit is. Alleen al vanwege het feit dat ik het moet leren me eigen te maken. Dat ik weer moet leren om te durven kiezen voor de dingen die ik wil. En in dit geval dan binnen de grenzen die er liggen. Dat dit uitziet als 'er tussen inhangen' zou kunnen.

Het accepteren van de dingen die ik niet kan veranderen, daar ben ik druk mee bezig. Want het veranderen van de die dingen die ik niet kan accepteren, hebben dusdanige gevolgen dat ik ze liever leer accepteren dan ze te veranderen. Pfffff, zo dat is dan ook gezegd. En of dat goed of slecht is, dat kan alleen de tijd leren en mijn lichaam me aangeven.

Ik wil dat het gaat lukken. Ik weet dat ik mijn gezin in tact wil houden en ik weet dat ik met mijn gezin gelukkig ben. Dat ik minder gelukkig ben met de zaak en de effecten die ze op mij hebben, is iets dat ik moeten weten om te zetten. Ik moet durven om mijn beeld van het ideale huishouden bij te stellen, naar gelukkig zijn met wat ik heb en wat de toekomst mij kan brengen.

En, he.... wie weet kan ik over een jaar wel roepen dat ik er helemaal naast zat en dat de zaak draait als een tierelier dat ik een leuke baan heb en dat we een nieuwe keuken hebben besteld. Zou toch ook kunnen?

Jeetje Troel. Dat is niet goed dan. Was je langs de HA geweest. En het enige positieve wat ik nog kan zeggen:
Je voelt het gelukkig wel nog.... , maar niet op je hand want dat zal wel te pijn doen.

Is een beetje moeilijk Troel. Het is een onverwarmde ruimte. Fleur gaat wel al regelmatig mee als F. ook in de winkel is. En als ze nog ietsje ouder is, dan zou ik het fijn vinden als ze op de fiets tussen de middag bij mij een boterham komt eten en dan na school gewoon lekker langs komt. Deed ik vroeger bij mijn moeder ook. Even een kopje thee halen (en een appelflap). Maar, daar is ze nu nog net te jong voor. Heb ook al zitten denken om de overbuurman die ook kids op school heeft te vragen om ze mee te nemen. Maar, dat heb ik tot nu toe nog niet gedurfd, omdat ik die er niet mee wil belasten. En de winkel tussen de middag dicht, is eigenlijk geen optie. Wat we nu wel zo af en toe doen is dat F. ze van school haalt (als het lukt) en dan hier een boterham eten. Dat vind ze echt super gezellig. Maud is echt nog te klein voor in de winkel, daar wordt ik helemaal zenuwachtig van...en om ze nu constant op mijn rug te binden gaat ze ook niet op prijs stellen.

Het mooiste zou zijn om bij de winkel te wonen, maar ja het huisje wat erbij zit, is al na de geboorte van Fleur zeer terrecht door de HA afgekeurd als zijnde een woonruimte voor een gezin (keuken, kamer, slaapkamer). Om over de hoeveelheid vocht maar te zwijgen.

Zijn logische vragen Davina. Vragen die ook in mijn hoofd spelen en rondcirkelen . Het is F. zijn droom, maar wel een droom waar ik 'ja' tegen gezegd heb. We hebben het er toen heel uitgebreid over gehad. Alleen had ik toen een baan van mezelf. Die baan heb ik vier jaar geleden opgegeven. Omdat er een keuze gemaakt moest worden voor het bedrijf. Of ik zou de winkel inkomen of er moest iemand aangenomen worden, zodat F. de winkel zou kunnen gaan doen en dan zou de andere persoon het hovenierswerk op zich gaan nemen. Gevolg was dat ik voor de zaak heb gekozen. Mijn argumenten toen waren dat ik het wel kon opbrengen om 3 uur per dag te reizen voor mijn eigen gezin en daar het basisinkomen voor te verzorgen, maar dat ik dat niet op kon brengen voor het gezin van een ander. Want daar zou het dan op neer komen. Ik zou dan gaan werken om het extra personeel te betalen.

En als ik dit nu lees, is dat ontzettend krom geredeneerd. Maar, goed..... Als ik nu dus eigenlijk terugkijk, had ik toen moeten zeggen: F. blijft hovenieren en vanuit dat geld moet en het personeel en een deel van het huishoudgeld komen. Ik blijf werken voor mijn plezier en de extra centen en de zaak moet zijn eigen hoofd boven water zien te houden. Punt toen was alleen dat de winkel nog absoluut niet self-supporting was en dat zowel een deel van mijn inkomen als dat vanuit het hovenieren gebruikt moest worden om de zaak sluitend te krijgen.

En nu ik dit bovenstaande lees, is het wel iets waar we naar toe zouden moeten kunnen gaan werken. Zo is dat ff een fantastische zin, die rechtstreeks uit mijn communicatieboeken had kunnen komen. Punt/uitdaging is dan wel om iemand te vinden die de zaak zo zou kunnen draaien als wij zouden willen. Maar goed. Als er iemand is die het leuk vind, om 3,5 dag te werken....dan weet je me te vinden

[ Bericht 45% gewijzigd door chacama op 17-10-2008 14:01:10 (reactie op davina) ]

Zeker niet teveel moonah, maar lees mijn reactie op Davina even. Die heeft er voor gezorgd dat er nog een ander licht op de zaak kan schijnen....

Tuurlijk helpt altijd. En het fijne is dat er mee gedacht wordt. Want tot nu toe heb ik alle reacties alleen maar als opbouwend ervaren en heb ik nu al weer een meer positief gevoel dan toen ik vanochtend voor het eerst poste. De knoop uit mijn maag is weg, de koppijn ook...alleen die stijve nek zal nog wel even blijven, maar goed een warme shawl is al erg verlichtend op dit moment. En ik zie heel erg uit naar morgen. Kan ik gewoon even lekker chacama zijn en trotse mama van Fleur (en Maud...ookal is ze er niet bij).

DF, dat klinkt heel positief. Fijn dat er opties zijn. Iemand zei laats tegen me: op het moment dat je het zelf niet meer ziet zitten, ligt de oplossing vaak al op de loer. Je moet hem alleen nog zien te grijpen. Nou, bij jou ziet dat er goed uit!

Oweeee LL. Kun je eindelijk zeggen dat je nu weer 'vrouw' bent. Ik vond het altijd heerlijk om 9 maanden niet ongesteld te zijn, maar de natuur pakt je altijd dubbel en dwars terug. Bij jou klopt het dus helemaal. 9 maanden zwanger, 9 weken ongesteld.

Simmu, sterkte. Wat owlet zegt zou ik zeker rekening mee houden.

Sombi, ook dat herken ik. En ik heb het ook al een paar keer geroepen. Waarom ik het dus niet doe? Tja, dat heeft dan weer te maken met houden van en het feit dat ik er ooit ja tegen heb gezegd. Misschien toen niet de juiste beslissing, maar wel een die ik genomen heb. En of ik dat in de toekomst nog kan veranderen op een dusdanige manier dat ik me niet rot ga voelen of schuldig, dat is waar ik nu dus druk mee bezig ben.

Heb de cijfers voor het in dienst nemen van iemand bekeken en dat gaat hem helaas niet worden. In elk geval niet komend jaar, maar het ligt wel in de planning.

*gaat nu lekker ontspannen slapen* Dankjulliewel voor het meedenken en de opbouwende kritiek. Ik heb er echt veel aan gehad.