Pas op voor klimaatkolder

quote:

Ook zo bezorgd over de ijsbeer? Het zeeijs smelt immers sneller dan ooit! Die witte poolknuffel heeft straks geen schots meer om op te staan. Al Gore wist het in zijn film An Inconvenient Truth dramatisch te verbeelden. Dinsdag staat de Amerikaanse klimaatridder in Aalsmeer voor een zaal Nederlandse bewonderaars. Daarom is het misschien goed te weten dat zijn film inmiddels is beticht van 35 fouten en overdrijvingen. En Gore is niet de enige die bluft. Over het klimaat hoort u wel vaker de halve waarheid.

Wetenschapskenner MARCEL CROK hekelt wereldwijde MILIEUPANIEK

PAS OP VOOR KLIMAATKOLDER!

FILM AL GORE, DIE KOMENDE WEEK NEDERLAND BEZOEKT, ZIT VOL ONJUISTHEDEN

DEN HAAG, zaterdag
„Wooow!!!” Achter zijn computer in de Amsterdamse Jordaan slaakt wetenschapsjournalist Marcel Crok een kreet van verbijstering. Op het scherm lopen allerlei grafieken over de hoeveelheid zee-ijs op onze aarde. Het is de website van het National Snow and Ice Data Center (NSIDC). Die organisatie stuurde op 1 oktober 2007 een alarmerend persbericht de wereld in. Het zee-ijs op de Noordpool is nog nooit zo ver gesmolten! Voor het eerst ’sinds mensenheugenis’ is het mogelijk om boven Canada langs van de Atlantische naar de Pacifische Oceaan te varen. Als dit geen bewijs is dat het klimaat steeds sneller opwarmt! IJsberen, berg je maar.
Maar de kreet van Crok behelst een ander record. Op de Zuidpool. „Juist op het moment dat popsterren en politici zich naar Spitsbergen en Groenland lieten vliegen om de ’global warming’ met eigen ogen te aanschouwen, gebeurde op het zuidelijk halfrond het tegenovergestelde”, vertelt de medewerker van het tijdschrift Natuurwetenschap & Techniek (NWT). In september 2007 lag op de Zuidpool meer ijs dan het NSIDC ooit eerder had gemeten. Sterker, begin dit jaar was de wereld gewoon bedekt met evenveel ijs als tijdens de allereerste metingen.

Dat Vikingen akkerbouw bedreven op Groenland, wijnstokken bloeiden in Engeland en boomgrens Noordpool ooit stuk noordelijker lag, krijgt niemand te horen

Waarom is het ene record groot nieuws en het andere niet? Waarom rept het NSIDC over de eerste Noordwestpassage ’sinds mensenheugenis’, terwijl de harde satellietdata over ijsoppervlakte slechts teruggaan tot 1979? De route boven Canada lag in de jaren ’40 ook al eens open. En Noorse schoolkinderen leren dat hun nationale ontdekkingsreiziger Roald Amundsen dezelfde route aflegde in 1903, met het zeilschip Gjoa. Waarom presenteert men smeltend zee-ijs dan toch als ’unieke gebeurtenis’?
Het zijn vragen die Crok fascineren. Daarom is hij aan een boek begonnen. Is de huidige klimaattheorie nog wel gebaseerd op de best beschikbare kennis?, vraagt hij zich af. Of zijn er oncomfortabele feiten die aanhangers van de CO2-hypothese negeren? Bluft men onzekerheden weg om sceptici geen ruimte te geven? Crok: „Het ijs op de Noordpool vertoont inderdaad een dalende trend. Maar de statistieken zijn jong. En mondiaal lijkt er niet zoveel aan de hand. Volgens de computermodellen van het VN-klimaatpanel IPCC zouden beide polen snel moeten opwarmen. Maar de Zuidpool wordt juist kouder. Hoe past dat in het idee van opwarming? Wanneer horen we nu eens het hele verhaal?”
LEIPZIG, 29 mei. Voor een internationaal gezelschap van automakers, vliegtuigbouwers en verkeersministers houdt een Indische man een angstaanjagend verhaal. Met zijn fonkelende ogen en zijn zwarte lokken over het kalende voorhoofd ziet hij eruit als een magiër. Een witte punt van zijn baard steekt dreigend de zaal in. In hoog tempo flitsen beelden voorbij van een vuurrode zon, gebarsten aarde in Afrika en natuurgeweld. Hier spreekt Rajendra Pachauri, econoom en hoofd van het IPCC. Feiten? Die geeft de man uit India amper. Maar één ding benadrukt zijn gelikte show voortdurend: de wereld is ongekend warm. En als de transportwereld niet snel haar CO2-uitstoot terugdringt, gebeuren er rampen.
Wat Pachauri die ochtend niet vertelt, is dat het bewijs voor die ’ongeëvenaarde’ warmte is verkregen uit een fraai staaltje frauduleuze wetenschap. Het betreft de zogeheten ’hockeystick’, die het IPCC sinds 2001 als icoon voor de klimaatverandering gebruikt. Dit is een grafiek, gebaseerd op allerlei klimaatgegevens uit de laatste duizend jaar. Eerst laat deze honderden jaren lang een redelijk stabiele lijn zien, maar aangekomen bij de 20e eeuw buigt de lijn ineens scherp omhoog. Ergo: het is nu warmer dan ooit! Maar al snel was er stront aan de knikker. Want wat bleek? Welke gegevens je ook in het computermodel stopt, het spuwt altijd de vorm uit van een hockeystick!
„Het vreemde”, zegt Crok, die in 2005 een prijs won voor een artikel over de hockeystickmisleiding, „was dat zowel het KNMI als het IPCC maar moeilijk konden toegeven dat dit wetenschappelijke onderzoek waardeloos is. Er ontstond zoiets van ’ja, er mankeert misschien iets aan, maar de basis klopt’.” Twijfel aan klimaatkoorts lijkt taboe. Dat de Vikingen duizend jaar geleden akkerbouw bedreven op Groenland (en deze naam bedachten), dat er wijnstokken bloeiden in Engeland, of dat de boomgrens rond de Noordpool ooit een stuk noordelijker lag, dat kreeg niemand te horen in Leipzig. En wat zei een beduusde Hollandse captain of industry na Pachauri’s speech? „Poeh, indrukwekkend.”
Hij zou eens naar de echte temperatuurmetingen moeten kijken. Volgens het IPCC kan de thermometer maar één kant op. Hoe meer CO2, hoe warmer. Deze eeuw mogelijk al 5,8°C. Maar uit satellietmetingen blijkt daar weinig van. Ja, de temperatuur is gestegen. Maar hoeveel schat u? Doe een gok. De universiteit van Alabama in Huntsville houdt het op basis van een dertigjarige satellietreeks op 0,13°C per tien jaar. Weerballonnen bevestigen dat. Dat is dus een trend van 1,3°C per honderd jaar. Gaat de opwarming dan steeds sneller? Nee. Integendeel. Sinds 2001 ligt de opwarming geheel stil.
DEN HAAG, 3 september. Oud-minister Cees Veerman waarschuwt live op televisie dat de zeespiegel deze eeuw met 1,3 meter kan stijgen. En in 2200 tot wel vier meter. Daarom moet er jaarlijks één tot 1,5 miljard euro naar kustverdediging. Die stijging is veel groter dan tot nu toe wordt aangenomen. Méér dan het IPCC verwacht (maximaal 59 cm) en méér dan het KNMI berekent (max. 85 cm). De cijfers zijn gebaseerd op ’overleg met wereldwijde deskundigen’. Veerman: „Is het precies 1,3 meter? Naar mijn beste weten ja, maar we blijven kijken wat er de komende jaren gebeurt.”

Meest extreme scenario voorspelt stijging zeespiegel van 65 cm tot 1,30 m, de actuele trend is 18 cm…

Overdrijft de CDA-coryfee een beetje? Toen vorige week de onderliggende stukken openbaar werden waarop de deltacommissie
Dan de echte metingen. Volgens het IPCC is de zeespiegel tussen 1961 en 2003 met 1,8 millimeter per jaar gestegen, aldus satellietdata. Maar, waarschuwt het IPCC, tussen 1993 en 2003 ging het sneller: wel 3 millimeter per jaar. Andere studies zitten veel lager, sinds 2003 zou ’t slechts 0,3 millimeter zijn. En volgens het Proudman Oceanographic Laboratory in Liverpool vond de snelste zeespiegelstijging in de eerste helft van de vorige eeuw plaats. Sindsdien vertraagt de stijging. Crok vertaalt de conclusie van de deltacommissie daarom anders: „Zelfs als het 6 gradenwarmer wordt, neemt de zeespiegel misschien maar met 65 centimeter toe.” Let wel, de actuele trend wijst op een stijging van 18 centimeter.
AALSMEER, 14 oktober. Of Al Gore dinsdag zijn tranentrekkende animatie van het zielige ijsbeertje weer vertoont, is afwachten. Maar het filmpje was een hoogtepunt in An Inconvenient Truth. Het dodelijk vermoeide dier tilt na een lange zwemtocht zijn poot op een ijsschots. Juist als het beertje zich erop wil hijsen, breekt dit laatste restje ijs doormidden. Het Wereldnatuurfonds kon zich geen betere reclame wensen. Het beest is uitgegroeid tot mascotte voor klimaatverandering. Kwam uw kind al thuis met foldertjes over de ondergang van de ijsbeer? Met voorbedrukte vakjes voor uw rekeningnummer en uw klimaatdonatie? Bedenk één ding wel: een Britse rechter vindt de verdrinkende ijsbeer pure misleiding.
Een Engelse vrachtwagenchauffeur startte een rechtszaak tegen de film. Hij wilde niet dat zijn koters zo’n ’apocalyptische film’ zouden zien. Uiteindelijk oordeelde de rechter dat Gore op negen punten de kijker bedriegt. Zoals? Het verdwijnen van sneeuw op de Kilimanjaro is al lang aan de gang en ligt niet aan global warming. Krimpend Tsjaadmeer: hetzelfde. Ook de zeespiegel stijgt niet plotsklaps met zes (!) meter. Als klap op de vuurpijl publiceerde vervolgens Lord Monckton, exadviseur van premier Thatcher, een overzicht van 35 miskleunen in de film.
Verdrinkende ijsberen zijn een mythe. Eén keer vond men er vier, maar die waren omgekomen in een fikse storm. Niet door ijstekort. Hoe maakt de ijsbeer het dan wel? Nou, eigenlijk heel goed. De US Fish & Wildlife Service (USFWS) schat dat het aantal sinds de jaren zestig zeker is verdrievoudigd tot zo’n 25.000 exemplaren. Toen stopte namelijk de jacht. Dat het dier in de Verenigde Staten, onder druk van natuurorganisaties, toch een bedreigde status heeft gekregen, begrijpen veel onderzoekers niet. Hoe kun je een groeiende gezonde populatie nu de status bedreigd geven? Terwijl onduidelijk is hoe hun leefomgeving verandert en of de dieren zich zullen aanpassen?
Een zee-ijsrecord, een stabiele temperatuur, een amper stijgende zeespiegel en kerngezonde ijsberen. „Hoeveel feiten moeten zich opstapelen voor men de hypothese over aardse opwarming bijstelt?”, vraagt Crok zich af. „Ja, de CO2-uitstoot groeit en de temperatuur is in 150 jaar gestegen. Dat verdient aandacht. Maar als we steeds slechts het halve verhaal horen, komt die misleiding ooit als een boomerang terug.” Al Gore heeft natuurlijk een broertje dood aan zo’n nuchtere Hollander. Want het is zo heerlijk om te geloven dat je een missie hebt om de wereld te redden.