Justin K. Broadrick (Godflesh, Jesu etc.)

quote:

Al sinds de jaren ’60 is het duidelijk dat het progressieve en experimentele muziekgenre vaak op het Britse vasteland tot stand komt. Van The Beatles destijds, evolueerden we de laatste twee decennia naar experimentele rock/metal met wat meer ambient/shoegaze/postrock stijlingrediënten om uiteindelijk te belanden bij bands als My Bloody Valentine begin jaren ’90 en Mogwai en Porcupine Tree in het heden. De gloednieuwe band Iroha volgt geen van deze trendsetters maar bouwt verder op de eigen invulling die Andy Swan, de maker van dit alles, in het verleden reeds gaf aan het begrip Progressive Metal. We kennen hem immers al uit de band Final en hij kiest er vanaf heden ook voor om binnen zijn live-bezetting samen te werken met leden uit Jesu en Scorn.

Deze eerste full-length van de band is voorzien van een erg verzorgde uitgave waar naast het eigenlijke geproduceerde plaatje nog een extra geremixte versie werd gebracht door bevriende bands zoals ondermeer Black Galaxy en Jesu. Dhr. Swan heeft er duidelijk zijn werk van gemaakt bij de opnames en productie en alles tot in de puntjes verfijnd, zelfs de vinyl versies van dit album zijn goudkleurig verkrijgbaar. De stijl van Iroha doet het meeste denken aan het vroegere werk van Jesu, meerbepaald het werk dat op hun eerste full-length en hun daaropvolgende EP Silver te vinden was. Ondanks de link naar de muziek van Jesu doet Andy zijn eigen ding, en dat ding mag er best wezen! Gooi je bij deze maar gezellig in de zetel, sluit de ogen en verlies jezelf in een pracht van een wegdroomschijf. De nummers zijn opgebouwd uit imposante gitaarlijnen op een repetitief drumritme die op zich geen climax opbouwen maar net die typische, constante atmosfeer van zweverigheid creëeren. Toegegeven is dit plaatje, met slechts hier en daar wat verandering in ritme en enorm lange herhalingen, wel iets waar je als luisteraar voor in de mood moet zijn. Vreemde eend in de bijt is alvast het nummer Iroha: de bandnaam verwijst naar een Japans gedicht en uiteraard moet er weer een iets te letterlijke verwijzing op dit debuut gemaakt worden. De Japanse vrouwenecho’s op dit nummer kunnen me echt gestolen worden en vormen een immense breuk met de dromerige, rustgevende stem doorheen de rest van de nummers.

Al bij al toch eentje om niet te missen! Soms is het nodig om even de idee van technische opbouw, kracht of agressie in nummers los te laten en jezelf te verliezen in een meesterlijk geheel van progressieve tripmetal. Voor fans van het oudere werk van Jesu is dit een must; aan hen die rillen bij het lezen van het woord ambient in combinatie met progressive wil ik alvast meegeven dat dit project er duidelijk in slaagt om een evenwichtige en slepende combinatie van beide te brengen, al zal het geheel bij menig luisteraar monotoon in de oren klinken na enkele nummers.

quote:

Op donderdag 5 mei 2011 09:45 schreef bartrid het volgende:

http://hydraheadlines.blo(...)ck-amp-for-sale.html