quote:
Op dinsdag 7 oktober 2008 00:40 schreef inter123 het volgende: Enerzijds wil ik haar helpen, anderzijds zou ik haast willen dat ze zich serieus voor die trein zou gooien om rust te hebben (weet dat ik dat niet mag zeggen maar zo voelt het voor me). Ze brengt het beste en het meestslechte in me naar boven en ben radeloos. Hoe kan ik haar helpen zonder er zelf aan onderdoor te gaan?
Dat noem je projectieve indentificatie. Het is een afweermechanismen dat bij borderliners veel voorkomt. Ze gedragen zich onmogelijk, zodat ze door de ander worden afgewezen. Het is voor hen de manier om al hun interne woede, onzekerheid kwijt te kunnen, en ook nog eens bevestigd te worden in het feit dat niemand er voor hen is.
Bij meer afstand nemen, zal zij krampachtig proberen dichter bij jou te komen, vermoedelijk door manipulatie of leugens. Bij dichterbij komen speelt de projectieve identificatie.
Een oplossing is moeilijk. Als therapeut geef je borderliners aan dat je er altijd voor ze zult zijn, maar dat er wel grenzen zijn aan het contact, en dat ze zich aan bepaalde afspraken dienen te houden. Als partner moet je veel kunnen verdragen en hopen dat de heftigheid met het slijten der jaren minder wordt.