Hee daskaar!
Ik ben ook net begonnen aan seizoen 2, die eerste aflevering hakte er wel in bij mij.
Plotseling was ik t zat.
Zo'n beetje elk karakter in de serie was in een neerwaardse spiraal geraakt en ik besefte dat ik t echt niet zou trekken daar nog vier seizoenen naar te moeten staren.
Gelukkig kwam tommy tot bezinning aan het eind van de aflevering, dat geeft weer wat ademruimte.
T kan natuurlijk niet te goed gaan met iedereen anders boeit t niet, maar al dat zelfvernietigende wordt me soms iets teveel, daar heb ik al zes seizoenen Sopranos en mn eigen leven lang van mogen genieten.

Wat ik erg tof vind is dat de geesten uit Tommy's verleden nu vervangen lijken door Jezus.
Soms hebben ze zulke mooie ideeen/beelden in de serie verwerkt, zoals jij al zei de brandvlekken, maar ook het shot van bloed dat van jezus op het plafond druipt in het glas voor Tommy.
En dat verbaasd me soms, de toon ligt nog steeds een beetje scheef voor mijn gevoel, tussen oppervlakkig en diepzinnig. Maar misschien ben ik t die t nog niet helemaal goed ziet.
Ik vraag me ook af wat de diepere betekenis van Jezus is hier.
Is Jezus nu in toms leven/hoofd omdat Jezus de geesten van hem heeft weggenomen, de kruisiging van Christus nam de schuld van onze zonden van ons af en is dat waarom Tommy nu niet drinkt, niet meer zondigt als ie Jezus ziet? Jezus staat tussen hem en zijn zonde?
Enniewee, op naar aflevering 4.