Hulp bij schrijven geboorteplan

Je kan wel in en plan zetten dat jij in een kamer met een dichte deur wilt, maar als elders de gaasjes op zijn, dan zullen ze toch echt binnenkomen om die te halen, of het nou in jouw plannetje staat of niet. Dat deden ze lijkt me niet om jou te pesten maar om een andere patient te helpen.
Ik heb veel ziekenhuiservaring (als dochter van twee patienten). Soms moesten mijn ouders ook in benarde posities wachten, maar als er even geen personeel beschikbaar is, dan is dat gewoon dikke pech. Gelukkig was ik er dan om mijn ouders' poepbroek te verschonen, want de nachtzusters hadden 4 andere poepbroeken en een sterfgeval. Overmacht heet zoiets, of onderbezetting... Dat laatste is aan de overheid te danken, en niet aan het ziekenhuis en al zeker niet aan het personeel. Medisch personeel, met name verpleegsters, lopen vaak op de toppen van hun kunnen.

En dat jij 4 uur op een douche hebt gewacht, heel jammer, kan ik me voorstellen, maar wie weet was het personeel wel bezig met een spoedbevalling elders, misschien een met minder gelukkige afloop dan bij jou. En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 07:28 schreef Pyttpytt het volgende:
En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

Ik heb inmiddels ook aardige ziekenhuiservaring opgebouwd en ik denk er met veel warme gevoelens aan terug doordat de mensen juist niet zo laconiek waren als jij. De mensen van het OLVG gaven mij niet het gevoel dat ik de zoveelste patiënt was of dat ze wel iets beters te doen hadden. Dat was zo fijn!

Er gingen ook wat dingen mis. Toen ik op de intensive care lag knipte een verpleegkundige per ongeluk mijn diepe lijn door. Ik heb een week op de verpleegafdeling in een kamer gelegen met drie mannen (met een heel ander ziektebeeld dan ik: AIDS). En toen mijn vader op sterven lag besprak het intensive care-personeel alledaagse zaken zoals wat er op het menu stond, waar ze zich wat opgelaten om voelden. Dat kon mij allemaal niets schelen omdat iedereen vooral zo ontzettend lief en deskundig was.

Een van de redenen dat ik graag in het OLVG beval is omdat ik verwacht daar juist wel behandeld te worden alsof ze 9 maanden op me gewacht hebben. Al voordat ik zwanger was werd ik er opgevangen om scenario's door te spreken en hadden ze in teamverband overleg gehad over mijn situatie. Zo hoort het, mijns inziens, en die mensen hebben ook heus andere dingen te doen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet laconiek, en heb juist erg veel respect voor verplegend personeel. Ik denk met goede gevoelens terug aan de tijd dat mijn ouders daar lagen. Zij waren ziek, maar ook de kinderen werden als patiënt 'behandeld'. Juist omdat ik goed begrijp hoe de wereld in het ziekenhuis werkt, heb ik er ook begrip voor soms even te moeten wachten.
Mijn ouders zeiden dat ook vaak. Ze werden met alle liefde van de wereld behandeld en verzorgd, niets was te gek, (het hele gezin mocht in het Erasmus overnachten en we kregen nog te eten ook) maar ze waren niet alleen, soms moet je nou eenmaal even wachten.
Mijn moeder werd bijvoorbeeld een keer verschoond (6 uur 's ochtends), en toen zat de buurman te zeuren dat ie per sé nú geschoren moest worden. Ja zei de zuster toen ook, je moet gewoon even wachten, ben nu eventjes bezig met iets dringenders. Zo is het nou eenmaal, het gaat er anders dan thuis.

Dus in een plan kun je wel van alles willen, rust en vrede en alle aandacht, en dat zal ook zonder je plan echt de insteek wel zijn van het personeel in het ziekenhuis, maar het moet ook kunnen. Soms is het even topdrukte, en dan gaan zaken toch anders dan gepland...

Gekke vraag misschien: hoe (en ook wie?) zie je er op toe dat al het ziekenhuispersoneel zich aan jou geboorteplan houdt? Ik begrijp best dat je het met de verloskundige bespreekt van te voren, maar er zijn meestal (veel) meer mensen in de verloskamer. Ik kan me niet voorstellen dat die allemaal jou geboorteplan uit het hoofd leren. Ik vind het een mooi idee, maar zie de uitvoering nog niet helemaal voor me.

bij ons had de verloskundige het in ons dossier gestopt en met grote letters GEBOORTEPLAN AANWEZIG! op de enveloppe geschreven.

natuurlijk kan het zo zijn dat wat er in staat het raam uitgegooid wordt wegens allerlei onvoorzienne dingen. maar zelfs dan nog vonden wij het in ieder geval prettig om van alles vooraf doorgedacht te hebben. in het ziekenhuis werd er ook rekening mee gehouden in de vorm van vanalles aan ons vragen & uitleggen.

Ik denk ook dat dat het hele punt is, dat je de dingen die anders lopen prima kunt accepteren juist omdat je in een goede ambiance ontvangen bent. Ik kan bijvoorbeeld altijd zonder afspraak bij mijn verloskundige langs als ik me ergens zorgen om maak, maar daar staat wel tegenover dat ik ook vaak lang in het ziekenhuis moet wachten als ik een reguliere afspraak heb. Ze nemen niet alleen de tijd voor mij, maar ook voor anderen. En als ik aan mijn eigen ziekenhuisbezoek terugdenk dan heb ik ook vaak lang moeten wachten, bijvoorbeeld toen er iets mis ging met de administratie rondom mijn lunch en diner, maar daar stond dan weer tegenover dat een verpleegkundige speciaal voor mij om de hoek shoarma ging halen.

Als je niet het gevoel hebt dat je omgeving erop gericht is om jou een zo fijn mogelijke ervaring te laten hebben, dan tikt alles aan. Veel vrouwen schijnen een nare bijsmaak over te houden aan hun bevalling doordat ze het gevoel hebben geleefd te zijn, zeg maar. Ik weet niet of een geboorteplan zoiets kan voorkomen. Het lijkt mij zinvoller om bijvoorbeeld een ziekenhuis uit te kiezen waarvan je weet dat er zorgvuldig met je omgegaan wordt (al kun je ook dan natuurlijk ineens vervelende mensen treffen, of mensen die hun dag niet hebben).

Toch heb ikzelf ook een geboorteplan gemaakt waarin wat eenvoudige dingen zijn vastgelegd. Dat geeft me inderdaad rust vooraf en ik hoop er ook mee te voorkomen dat ik achteraf alsnog een gevoel van machteloosheid krijg. Bovendien is het een handig documentje om met mijn vriend door te spreken wat ik wil, en om samen met de verloskundige te kijken of ik reeële verwachtingen heb. Er zijn geen zaken in opgenomen zoals 'ik vind co-assistenten prima maar ik wil niet als object behandeld worden'.

In mijn geboorteplan staat bijvoorbeeld wel in dat ik nu al weet dat ik een ruggenprik wil en dat ik graag wil dat vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis kom alle voorbereidingen getroffen worden om mij die ruggenprik te laten krijgen (dus niet te laat antistolling toedienen in mijn geval bijvoorbeeld). Misschien gaat dat allemaal vanzelf wel goed in het ziekenhuis, maar misschien ben ik wel te zeer in mezelf gekeerd om ernaar te vragen of zie ik een tijdje net de juiste persoon niet om ernaar te vragen. Ik weet van mezelf dat ik in zo'n situatie niet bepaald assertief ben.

Overigens vind ik het ook fijn om de andere plannen te lezen, omdat die me aan het denken zetten over zaken waar ik zelf niet bij stilgestaan had. Ik zou graag de mechanische aspecten van mijn bevalling meemaken, zoals het geboren zien worden en het uitvoeren van de reflextests. Als er bloed bij me afgenomen wordt vind ik het ook leuk om alles mee te maken, te zien hoeveel flesjes gevuld worden en hoe snel of langzaam dat gaat.

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 19:26 schreef MaLo het volgende:
Ik had geen geboorteplan, toen ik 5 jaar geleden beviel was dat ook helemaal niet "in" volgens mij. Ik heb er destijds niemand over gehoord, ook niet mijn mede-zwangeren van de zwangerschapsgym.
Ook met mijn partner eigenlijk niks doorgesproken; onze instelling was dat we het maar gewoon over ons heen lieten komen. En ik heb een heel goede bevalling gehad .

Ik had het eigenlijk precies hetzelfde, we zien wel hoe het komt... Ik heb alleen aan vriend gezegd dat ik echt geen knip wilde

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 09:17 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Ik had het eigenlijk precies hetzelfde, we zien wel hoe het komt... Ik heb alleen aan vriend gezegd dat ik echt geen knip wilde

Dat soort dingen vallen bij mij in de categorie 'kan ik nu niks zinnigs over zeggen omdat ik geen flauw benul heb wat ik op het moment supreme wil'. Vooraf nadenken over een knip is vast erger dan een knip ondergaan als je hem eenmaal nodig hebt, vermoed ik. (Iemand schreef in het topic over bevallen geloof ik zelfs dat ze gesmeekt had om een knip. )

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 09:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat soort dingen vallen bij mij in de categorie 'kan ik nu niks zinnigs over zeggen omdat ik geen flauw benul heb wat ik op het moment supreme wil'. Vooraf nadenken over een knip is vast erger dan een knip ondergaan als je hem eenmaal nodig hebt, vermoed ik. (Iemand schreef in het topic over bevallen geloof ik zelfs dat ze gesmeekt had om een knip. )

Ik had elf maanden ervoor met mijn neus erbovenop gestaan toen een knip gezet werd. Die ervaring was redelijk traumatisch En als ze in het ziekenhuis besloten hadden dat die knip noodzakelijk was, het zij zo, maar ik wilde het stiekem liefst toch niet...

Kan me overigens best voorstellen dat iemand een aantal zaken op papier zet. Zou het zelf nooit doen, want te nonchalant daarvoor. We hadden ook geen ziekenhuistasje klaarstaan

Als ik hier lees wat sommige mensen in hun geboorteplannen zetten voel ik mezelf altijd een beetje simpel dat ik daar nooit een seconde over nagedacht hebt. Het boeit me gewoon niet eigenlijk?
10 man mijn doos in? Leef je uit! Prikken, spuiten, knippen! Laat je door mij niet tegenhouden, doe maar gewoon je werk.

Het enige dat F. en ik van te voren samen besproken hebben is dat hij altijd met de baby mee moet, waar die ook heen gebracht wordt, ik red me wel. En dat, mocht het wel een keizersnede onder narcose worden, dat niemand behalve hij (en de verpleging uiteraard) de baby mag zien en vast mag houden tot ik weer bij ben. Hij mag de hele wereld bellen dan, maar ik wil niet dat ze al naar het zh komen voor ik weer terug op mijn kamer ben.

En verder zal het me allemaal een zorg zijn als de baby er maar gezond uit komt.

Maar... ik kan me wel voorstellen dat het schrijven van zo'n plan en er goed over nadenken voor mensen die wat minder simpel in elkaar zitten een hoop rust kan geven. En volgens mij vertelt een vk er ook altijd bij dat ze zich zoveel mogelijk aan het plan zullen houden, maar dat er altijd de kans is dat er vanaf geweken moet worden door de omstandigheden.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 07:28 schreef Pyttpytt het volgende:
Je kan wel in en plan zetten dat jij in een kamer met een dichte deur wilt, maar als elders de gaasjes op zijn, dan zullen ze toch echt binnenkomen om die te halen, of het nou in jouw plannetje staat of niet. Dat deden ze lijkt me niet om jou te pesten maar om een andere patient te helpen.
Ik heb veel ziekenhuiservaring (als dochter van twee patienten). Soms moesten mijn ouders ook in benarde posities wachten, maar als er even geen personeel beschikbaar is, dan is dat gewoon dikke pech. Gelukkig was ik er dan om mijn ouders' poepbroek te verschonen, want de nachtzusters hadden 4 andere poepbroeken en een sterfgeval. Overmacht heet zoiets, of onderbezetting... Dat laatste is aan de overheid te danken, en niet aan het ziekenhuis en al zeker niet aan het personeel. Medisch personeel, met name verpleegsters, lopen vaak op de toppen van hun kunnen.

En dat jij 4 uur op een douche hebt gewacht, heel jammer, kan ik me voorstellen, maar wie weet was het personeel wel bezig met een spoedbevalling elders, misschien een met minder gelukkige afloop dan bij jou. En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

Gelukkig vergeet je in het hele verhaal de injectie met opiaat die ze bijna in mijn been hadden gestoken. Dat was dan zeker ook jammer voor mij geweest? . En ik moest inderdaad letterlijk wachten, want de gyneacoloog kwam niet meer terug. Zou dat zijn geweest omdat er iemand anders wel onder de douche mocht? .

Ik heb het ook wel eens druk op mijn werk, dat betekent niet dat iedereen de volle laag en de helft van de service krijgt. Dat vind ik echt onzin om te stellen. Ik denk echter wel dat verplegend personeel niet helderziend is, en dat het best handig kan zijn om dingen op te schrijven die je belangrijk vind. Ook al kunnen ze niet overal aan voldoen, daar ben ik dan ook wel reeel in, als je maar niet helemaal vergeten wordt in het hele verhaal.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:21 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Gelukkig vergeet je in het hele verhaal de injectie met opiaat die ze bijna in mijn been hadden gestoken. Dat was dan zeker ook jammer voor mij geweest? . En ik moest inderdaad letterlijk wachten, want de gyneacoloog kwam niet meer terug. Zou dat zijn geweest omdat er iemand anders wel onder de douche mocht? .

Ik heb het ook wel eens druk op mijn werk, dat betekent niet dat iedereen de volle laag en de helft van de service krijgt. Dat vind ik echt onzin om te stellen. Ik denk echter wel dat verplegend personeel niet helderziend is, en dat het best handig kan zijn om dingen op te schrijven die je belangrijk vind. Ook al kunnen ze niet overal aan voldoen, daar ben ik dan ook wel reeel in, als je maar niet helemaal vergeten wordt in het hele verhaal.

Die spuit heb ik niet genoemd omdat ik eerder in dit topic al aan heb gegeven dat info over medicatie uiteraard wel gewoon even doorgegeven kan worden, evenals andere medische factoren Dit lijkt me ook besproken met de vk, dus hoeft niet in een lijstje lijkt me. En degene die jouw die spuit wou zetten, heeft kennelijk niet naar de vk geluisterd, dus dan is te betwijfelen of juist deze persoon wel in jouw boekwerk gelezen zou hebben. Is eerder aan haar persoonlijk te wijten.

En je wordt echt niet vergeten hoor, wat een onzin Er wordt achter de schermen veel meer over je gepraat dan je lief is. En niet dat ik hiermee jou specifiek bedoel, maar sommige patienten zijn echt niet te geloven, en denken écht dat de hele wereld om hen draait...

Denk ook niet dat ik een geboorteplan zal schrijven. alleen doorgeven of ik wel of niet pijnmedicatie wil, maar dat zal meer een opmerking zijn in de trant van: doe wat het beste voor me is, en luister naar mij op dat moment. En verder zie ik wel. Ik zal overigens niet in NL kinderen krijgen, en heb dus ook geen idee hoe het allemaal geregeld is in dat andere land. Net weer wat anders dan hier neem ik aan.

Mijn verloskundige was dus weg op het moment dat ik "overgedragen" werd aan het ziekenhuis. Dat ging ongeveer zo; Ojee, groen vruchtwater, we moeten je overdragen! *rinkelende telefoon* Oh, ik moet weg, maar dit zijn [insert namen] van het ziekenhuis, die zullen verder voor je zorgen!

Dus luisteren was niet echt aan de orde, ze was weg voordat ik met mijn ogen kon knipperen. En dan is een papier met wat dingetjes erop dus echt wel handig.

Dat is inderdaad niet netjes van deze persoon. Maar de vraag is of bij dit soort rare mensen een briefje dan wel zin heeft... sommige mensen lopen er de kantjes vanaf, helaas.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:37 schreef Pyttpytt het volgende:

[..]
En je wordt echt niet vergeten hoor, wat een onzin Er wordt achter de schermen veel meer over je gepraat dan je lief is. En niet dat ik hiermee jou specifiek bedoel, maar sommige patienten zijn echt niet te geloven, en denken écht dat de hele wereld om hen draait...

selene en ik moesten drie dagen in het ziekenhuis blijven, selene en het kindje van mijn kamergenote kregen allebei flesvoeding. mooi dat ze ons wel vergaten en beledigd waren toen ik 's nachts op die rotknop drukte hoor.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:55 schreef Pyttpytt het volgende:
Dat is inderdaad niet netjes van deze persoon. Maar de vraag is of bij dit soort rare mensen een briefje dan wel zin heeft... sommige mensen lopen er de kantjes vanaf, helaas.

En dan kan het op zo'n moment handig zijn als je alleen hoeft te zeggen: lees het geboorteplan, ipv dat je alles nog een keermoet gaan uitleggen...geloof me, dat wil je niet, terwijl je weeen aan het wegpuffen bent of nog verder gevorderd bent met je bevalling.

Ik had geen geboorteplan, wel had ik dingen goed doorgesproken met mijn vriend. Ik was ervan overtuigd dat als ik het niet meer kon, hij wel voor me kon spreken. En ook wat BE zei over meegaan met de baby en niemand erbij voor ik zelf dat zou kunnen. Ik had altijd doodsangsten uitgestaan voor de ruggeprik, maar toen het even ter sprake kwam, was ik toch bijna zover om het wel te doen. En een knip leek me werkelijk vreselijk, vooral het geluid zoals ik zo vaak heb mogen horen en lezen; toen ze me uiteindelijk hulp aanboden in de vorm van 'een knip en een cupje (vacuumpomp)' was ik alleen maar erg blij dat er iets kon gebeuren, want dat kind moest er echt uit.

Ik moet zeggen dat ik over het algemeen over het OLVG erg te spreken ben. De verpleegkundige die bij ons was tijdens de bevalling was een ongelofelijke schat, die echt bezig was met ons en hoe het voor ons zo goed mogelijk door te komen was. Mijn ouders zaten in de wachtkamer en die kregen regelmatig wat te drinken aangeboden, maar geen info over mij, gewoonweg omdat ze dat niet mogen geven. Schaap is er even naartoe gegaan om een update te geven, want het personeel daar hield netjes hun mond.

Ik schop deze even omhoog.
Ik ga ook een geboorteplan maken.
En wellicht heb ik straks wat vraagjes, staat ie in ieder geval alvast in myAt.

begrijp ik nou dat het in grote lijnen hierop neerkomt?
http://www.cicli.nl/pdf/tweede_kind_poliklinisch.pdf

Adviseren jullie me dan om alsnog het werkboek aan te schaffen, of als ik zoiets in word maak is het ook goed?

_{ik zie dat het postadres van cicli nog geen 500 meter hiervandaan is}

[ Bericht 12% gewijzigd door amaranta op 27-09-2009 13:28:45 ]

Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ben ik even bilj dat ik in NL woon!

Ik zal dit topic ook ff doorlezen op zoek naar goede ideeën

Dit vind ik zo'n aanrader voor iedereen he Ik ben zo blij dat ik doorgezet heb en er 1 geschreven heb. Men heeft echt heel zorgvuldig rekening gehouden met mijn wensen. Ook omdat mijn 1e bevalling zo'n enorm drama was overigens maar ik heb, ondanks de complicaties die zich voor deden, een goed gevoel aan de laatste bevalling overgehouden.

Ik wil mijn geboorteplan niet online zetten maar mocht iemand tips willen dan hoor ik het wel

quote:

Op woensdag 21 oktober 2009 14:58 schreef WupWup het volgende:
Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ik vind het juist buitengewoon redelijk. Wat vind je er choquerend aan? Dat een arts zo zijn eigen idee heeft wat het beste is tijdens een bevalling en het liefst die procedure volgt? Ik vind het goed dat hij open kaart speelt en ik zou best bij die arts willen bevallen.

En wat de bevaling betreft ben ik nou juist niet blij dat ik in Nederland woon. Ik kan met mijn favoriete verloskundige erg goed praten over de anesthesiologen en hoe zij omgaan met het verzoek van een bevallende vrouw om een ruggenprik. Ze balen er bijvoorbeeld van als ze om half 12 opgeroepen worden omdat het zetten van een ruggenprik dan hun lunchplannen dwars zit. Te idioot voor woorden.

Ik heb het idee van een geboorteplan voorgelegd aan een van mijn verloskundigen en zij vond het duidelijk nogal overbodig, al stond ze er ook niet negatief tegenover. Ik heb de inhoud aan haar voorgelegd en ze vond elk punt volkomen vanzelfsprekend. Ik heb om die reden besloten mijn plan niet om papier in te leveren (ik heb alleen vast laten leggen dat ik een ruggenprik wil). We zullen zien of ik er achteraf spijt van krijg.

Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 09:22 schreef amaranta het volgende:
Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

Dat zijn precies de dingen die ik besproken heb, maar mijn verloskundigen zouden het eerder raar vinden als het niet zo zou gebeuren. Ze voelden zich volgens mij haast beledigd dat ik het nodig vond om zulke vanzelfsprekende zaken vast te leggen.

Omdat ik goede ervaringen heb met mijn ziekenhuis ga ik er maar vanuit dat het wel goedkomt. Ik zie een geboorteplan vooral als een goede methode om jezelf af te vragen wat je wilt en om je verwachtingen door te spreken met je verloskundige (en waar nodig afspraken vast te leggen). In dat opzicht heb ik mijn doel er al mee bereikt.

je hebt helemaal gelijk... maar... even advocaat van de duivel hoor....
Wat als je vk niet bij de bevalling is? Dat was bij mij dus zo. Ze stuurde me naar het ziekenhuis en zou even bij iemand langs gaan en daarna komen. Ze is dus niet meer geweest. Het is helemaal niet verkeerd om in je vluchtas een a4tje te hebben met deze vanzelfsprekendheden
_{die ander ging thuis bevallen en ik werd goed opgevangen in het zkh}