quote:
Ik moet er niet aan denken dat 5x20 tweemaal zo lang geweest zou zijn.. Wat had je willen zien? Hoe het secundaire team middels een clichematig vuurgevecht met wraith 1 t/m 20 op aanwijzing van Tod wat items van planeet x haalt? Geen slachtoffers aan de kant van het team of als het meezit het sneuvelen van 1 of 2 figuranten die we misschien 1 keer eerder in beeld hadden gezien? Een stuk of 10 scenes met cameo's waarvan je 't verloop al weet bij 't zien van 't eerste shot, uiteraard zonder verdere relevantie voor het verhaal? Een ronon-like "hey daar heb je een oppervlakkige (potential) love interest, wat leuk!" scene voor alle overige characters? Ronons scene misschien tweemaal zo lang? Personages die langer gechoqueerd stilstaan bij alle ontwikkelingen?
Nee, als je 't mij vraagt was de aflevering precies lang genoeg. 5x20 was naar mijn mening prima, hier en daar ietwat verplicht en weinig verheffend maar een goede series finale, precies wat je ervan zou mogen verwachten.
Vreemd hoe je 't gerushed zijn van 5x20 (niet eens de final cut overigens) afschuift op 5x19. Als je het for some reason al op een andere episode moet afschuiven, schuif het dan liever af op een van de volkomen oninteressante fillers waarop we eerder dit seizoen getrakteerd zijn; ik noem een 5x07, 5x13, 5x17 en 5x18. Of beter nog 5x14. (Michael, Teala's baby, blablabla

) Persoonlijk vind ik dat juist de verfrissende combinatie van deze twee totaal verschillende toch door plot met elkaar verbonden episodes, dit seizoen en daarmee de serie bijzonder sterk afsluit.
Naar mijn mening is 5x19 een stuk origineler dan veel van de andere verhalen waarmee de schrijvers de laatste tijd op de proppen zijn gekomen. En hoewel ik in eerste instantie toch wel bang was dat het csi-achtige uit zou pakken zoals jij erop reageert, ben ik blij verrast door de manier waarop de makers ermee omgesprongen zijn. Het zien van de vertrouwde acteurs/personages in totaal andere context, niet alleen qua omgeving maar ook qua onderlinge verhoudingen en persoonlijke ontwikkelingen - in een grotendeels goed geschreven verhaal - gecombineerd met een zoals gezegd geslaagde ietwat experimenteel aandoende montage (+ csi-achtige tussenfilmpjes

) en een sterke soundtrack, een verloop dat je niet aan 't begin al volledig kunt voorspellen en bovendien het aanhalen van wat interessante filosofische vraagstukken door het aanzienlijke contrast (iig qua perceptie) tussen de twee sheppards...

I like

Kortom, ik vind niet dat je de aflevering(en) met o.a. je csi opmerking recht aandoet.