OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Heb hier de afgelopen week elders al over gepost en kopieer hier nu ff wat ik er allemaal gebeurt is.
Maandag:
Poste ik vanmorgen nog dat ik haar weer mee naar huis kreeg op school omdat ze gewoon niet lekker was en omdat ze de klas bij elkaar huilde, compleet in paniek raakte, knapte ze vanmiddag helegaar compleet weer op. Vanavond in bed begon de ellende weer! Ik mocht niet naar beneden, moest bij haar blijven! Anders miste ze mij zo en kon ze me niet zien! Sprekend over dat ze morgen weer naar school zou gaan maakte het totaalplaatje helegaar compleet, de chaos was niet te overzien. Totale paniek bij de gedachte dat ik naar huis zou gaan en haar op school zou laten.
En ineens ging er een lampje branden.
In de nacht van zaterdag op zondag lag ze 's nachts luid gillend en huilend om mij te roepen. Ze had gedroomd dat ik weg was en niet meer terug kwam. Ik had haar verlaten. Aangezien ik dwars door een fanfare heen slaap ging de papa dus 's nachts poolshoogte nemen en toen was het helemaal bal. Aangezien papa kwam terwijl ze mama riep was ik schijnbaar idd verdwenen. Helemaal weg. Inmiddels was ik ook wakker genoeg om rechtop te blijven staan en heb ik dus ruim een half uur met een paniekend kind op schoot gezeten tot ze gekalmeerd genoeg was om los te laten (adem!!!).
Maar nu? Schijnbaar speelt dit dus nog wel ff door? Forceren door haar in complete paniek op school achter te laten zie ik niet zitten, daarmee forceer ik volgens mij juist het vertrouwen wat ze in mij heeft. Maar ik kan haar toch moeilijk thuishouden?
Iemand die dit herkent? Hellup?
Dinsdag
Het is vast een beeje pedagoochelen... maar mijn kind zit blij op school dankzij een heldere ingeving.
Ze heeft gisterenmiddag een knuffelkonijntje gekocht bij de Hema (heb ik net 150 knuffels naar zolder verbannen!) en die zag ik vanmorgen vroeg liggen op tafel.
En konijntje wilde ook graag mee naar school, vertelde ik. Konijntje was nog noooooooooooit op school geweest. Dus vond konijntje het vast wel eng, maar hij wilde wel erg graag de klas en de kindjes en de juf zien. "Dan ga ik voor hem zorgen en hem beschermen mama!!!"
En daar ging ze, met konijn! Konijn stevig vastklemmend in haar armen. Ze is nu groot en ze heeft verantwoording, want ze moet voor konijntje zorgen. "Ik ga wel vertellen dat jij ons straks weer komt halen mama, dan hoeft ie niet bang te zijn!"
Ik voorzie nu dus elke dag een andere knuffel mee, maar de juffrouw vond dit ook een slimme oplossing! Mijn dappere kind met haar oppaskonijn zit dus op school!
woensdag
Vandaag mocht bambi mee, en terwijl ik sta te zwaaien bij het raam zie ik haar gezicht al betrekken. Snel een laatste zwaai en wegwezen dacht ik nog. Ik had thuis nog niet eens mijn jas uit toen de telefoon ging. De adjunct directeur
Ze was weer helemaal gaan flippen, complete paniek, ze miste mama, mama moest komen en ze was niet te kalmeren. Uiteindelijk zo uitgeput door haar paniekbui dat ze bij de juf op schoot in slaap was gevallen! Ik ben haar dus maar op verzoek van de adjunct weer gaan halen Ze zat nog heftig na te snikken toen ik de klas in stapte en vloog me letterlijk om de nek heen.
Morgen mag het konijntje weer mee naar school, morgen mag ze naast de juf zitten, morgen moet ze eerst langs de adjunct voor een glimmende hartjes sticker op haar trui (hulpje van de juf!) en mag ze als eerste kiezen wat ze wilt gaan doen. De constructiehoek sprak ze half glimlachend vanmorgen, dan gaat ze een kooitje maken voor Flappie.
En nu... nu ligt ze half na te snikken in haar bedje. Helemaal van streek bij de gedachte dat ze morgen weer naar school moet en dat ik dan weer naar huis ga
En ik... ik weet het ff niet meer Ze voelt zich zo zielsongelukkig... maar ik kan haar toch moeilijk thuis houden de rest van haar leven? Ze moet gewoon naar school... (school zelf vind ze overigens hartstikke leuk, alleen mag ik niet weg..)
donderdag
Net weer gillen en panieken, chaos was weer helemaal compleet, heel hard gillend "Mama jij moet bij mij blijhijhijven!!!!!!!!!!" Compleet met lange uithalen tussendoor
Ik heb me laten wegsturen (
) door de adjunct directeur die haar al gillend van me aftrok en ben met een gigantische brok in mijn keel weggelopen naar huis. Zojuist even gebeld met school, ze zit nog wat na te snikken in de kring met haar duim in haar mond, maar het lijkt goed te gaan nu...
Maar toch voel ik me kut, ik ben zo weggelopen Van haar weggelopen... Kan wel janken geloof ik...
vrijdag
Oh meiden, ik weet het niet meer met Suus...sta machteloos tegen de muur met mijn handen in het haar en een huilend hart
Ze heeft net een half uur in bed liggen huilen omdat ze dinsdag (!) weer naar school moet. Maandag zijn ze vrij, vandaag waren ze ook vrij. Het kind is diepongelukkig bij de gedachte om weer naar school te moeten.
Stickerkaart in het vooruitzicht voorgesteld. 10 dagen goed naar school zonder huilen = kaart vol = dagje uit naar Efteling of dierentuin. Wil ze niet, ze hoeft niet naar een pretpark. Vanmiddag was ze heel wit en moe. Ze ademt 's nachts ook heel erg zwaar in haar slaap. Ik vertelde dus dat we anders maandag de dokter nog maar eens moeten bellen, dan doen ze maar even een bloedonderzoek. Kind stond bekant te juichen! Want als ze in het ziekenhuis moet blijven slapen hoeft ze ook niet naar school!
Ik weet het niet meer, krijg er niks anders uit dan "Ik wil niet naar school...."
Ik weet het niet meer.. sta echt machteloos.. is er iemand die hier iets in herkent? Ik ga zowiezo maandag even bellen met de huisarts én ga een gesprek aan met de adjunct van school. Dit kan gewoon niet langer zo, maar hoe dan wel weet ik dus ook nie...
Maandag:
Poste ik vanmorgen nog dat ik haar weer mee naar huis kreeg op school omdat ze gewoon niet lekker was en omdat ze de klas bij elkaar huilde, compleet in paniek raakte, knapte ze vanmiddag helegaar compleet weer op. Vanavond in bed begon de ellende weer! Ik mocht niet naar beneden, moest bij haar blijven! Anders miste ze mij zo en kon ze me niet zien! Sprekend over dat ze morgen weer naar school zou gaan maakte het totaalplaatje helegaar compleet, de chaos was niet te overzien. Totale paniek bij de gedachte dat ik naar huis zou gaan en haar op school zou laten.
En ineens ging er een lampje branden.
In de nacht van zaterdag op zondag lag ze 's nachts luid gillend en huilend om mij te roepen. Ze had gedroomd dat ik weg was en niet meer terug kwam. Ik had haar verlaten. Aangezien ik dwars door een fanfare heen slaap ging de papa dus 's nachts poolshoogte nemen en toen was het helemaal bal. Aangezien papa kwam terwijl ze mama riep was ik schijnbaar idd verdwenen. Helemaal weg. Inmiddels was ik ook wakker genoeg om rechtop te blijven staan en heb ik dus ruim een half uur met een paniekend kind op schoot gezeten tot ze gekalmeerd genoeg was om los te laten (adem!!!).
Maar nu? Schijnbaar speelt dit dus nog wel ff door? Forceren door haar in complete paniek op school achter te laten zie ik niet zitten, daarmee forceer ik volgens mij juist het vertrouwen wat ze in mij heeft. Maar ik kan haar toch moeilijk thuishouden?
Iemand die dit herkent? Hellup?
Dinsdag
Het is vast een beeje pedagoochelen... maar mijn kind zit blij op school dankzij een heldere ingeving.
Ze heeft gisterenmiddag een knuffelkonijntje gekocht bij de Hema (heb ik net 150 knuffels naar zolder verbannen!) en die zag ik vanmorgen vroeg liggen op tafel.
En konijntje wilde ook graag mee naar school, vertelde ik. Konijntje was nog noooooooooooit op school geweest. Dus vond konijntje het vast wel eng, maar hij wilde wel erg graag de klas en de kindjes en de juf zien. "Dan ga ik voor hem zorgen en hem beschermen mama!!!"
En daar ging ze, met konijn! Konijn stevig vastklemmend in haar armen. Ze is nu groot en ze heeft verantwoording, want ze moet voor konijntje zorgen. "Ik ga wel vertellen dat jij ons straks weer komt halen mama, dan hoeft ie niet bang te zijn!"
Ik voorzie nu dus elke dag een andere knuffel mee, maar de juffrouw vond dit ook een slimme oplossing! Mijn dappere kind met haar oppaskonijn zit dus op school!
woensdag
Vandaag mocht bambi mee, en terwijl ik sta te zwaaien bij het raam zie ik haar gezicht al betrekken. Snel een laatste zwaai en wegwezen dacht ik nog. Ik had thuis nog niet eens mijn jas uit toen de telefoon ging. De adjunct directeur
Ze was weer helemaal gaan flippen, complete paniek, ze miste mama, mama moest komen en ze was niet te kalmeren. Uiteindelijk zo uitgeput door haar paniekbui dat ze bij de juf op schoot in slaap was gevallen! Ik ben haar dus maar op verzoek van de adjunct weer gaan halen Ze zat nog heftig na te snikken toen ik de klas in stapte en vloog me letterlijk om de nek heen.
Morgen mag het konijntje weer mee naar school, morgen mag ze naast de juf zitten, morgen moet ze eerst langs de adjunct voor een glimmende hartjes sticker op haar trui (hulpje van de juf!) en mag ze als eerste kiezen wat ze wilt gaan doen. De constructiehoek sprak ze half glimlachend vanmorgen, dan gaat ze een kooitje maken voor Flappie.
En nu... nu ligt ze half na te snikken in haar bedje. Helemaal van streek bij de gedachte dat ze morgen weer naar school moet en dat ik dan weer naar huis ga
En ik... ik weet het ff niet meer Ze voelt zich zo zielsongelukkig... maar ik kan haar toch moeilijk thuis houden de rest van haar leven? Ze moet gewoon naar school... (school zelf vind ze overigens hartstikke leuk, alleen mag ik niet weg..)
donderdag
Net weer gillen en panieken, chaos was weer helemaal compleet, heel hard gillend "Mama jij moet bij mij blijhijhijven!!!!!!!!!!" Compleet met lange uithalen tussendoor
Ik heb me laten wegsturen (
) door de adjunct directeur die haar al gillend van me aftrok en ben met een gigantische brok in mijn keel weggelopen naar huis. Zojuist even gebeld met school, ze zit nog wat na te snikken in de kring met haar duim in haar mond, maar het lijkt goed te gaan nu...Maar toch voel ik me kut, ik ben zo weggelopen Van haar weggelopen... Kan wel janken geloof ik...
vrijdag
Oh meiden, ik weet het niet meer met Suus...sta machteloos tegen de muur met mijn handen in het haar en een huilend hart
Ze heeft net een half uur in bed liggen huilen omdat ze dinsdag (!) weer naar school moet. Maandag zijn ze vrij, vandaag waren ze ook vrij. Het kind is diepongelukkig bij de gedachte om weer naar school te moeten.
Stickerkaart in het vooruitzicht voorgesteld. 10 dagen goed naar school zonder huilen = kaart vol = dagje uit naar Efteling of dierentuin. Wil ze niet, ze hoeft niet naar een pretpark. Vanmiddag was ze heel wit en moe. Ze ademt 's nachts ook heel erg zwaar in haar slaap. Ik vertelde dus dat we anders maandag de dokter nog maar eens moeten bellen, dan doen ze maar even een bloedonderzoek. Kind stond bekant te juichen! Want als ze in het ziekenhuis moet blijven slapen hoeft ze ook niet naar school!
Ik weet het niet meer, krijg er niks anders uit dan "Ik wil niet naar school...."
Ik weet het niet meer.. sta echt machteloos.. is er iemand die hier iets in herkent? Ik ga zowiezo maandag even bellen met de huisarts én ga een gesprek aan met de adjunct van school. Dit kan gewoon niet langer zo, maar hoe dan wel weet ik dus ook nie...
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
De rest van OUD weet het waarschijnlijk wel, maar hoe oud is je dochter?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ow sorry, das ook wel handig om te vermelden idd 
Ze wordt 6 november 5 jaar en ze zit nu in groep 2. Voorheen ging het allemaal perfect op school en ging ze graag en sinds maandag speelt dit dus. Daarvoor nooit ergens last van gehad en stond ze mij bijna naar buiten te duwen als de bel ging.
Ze wordt 6 november 5 jaar en ze zit nu in groep 2. Voorheen ging het allemaal perfect op school en ging ze graag en sinds maandag speelt dit dus. Daarvoor nooit ergens last van gehad en stond ze mij bijna naar buiten te duwen als de bel ging.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
O god Ireth wat zul jij je machteloos voelen, en wat ontzettend zielig voor Suus.
Ik heb geen tips voor je, ik ben zelf nog zoekende want Iris heeft ook grote moeite met het afscheid, hoewel niet zo heftig als Suus het ervaart.
Sterkte!
Ik heb geen tips voor je, ik ben zelf nog zoekende want Iris heeft ook grote moeite met het afscheid, hoewel niet zo heftig als Suus het ervaart.
Sterkte!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ireth 
en arme Suus...wat moet het verschrikkelijk zijn om haar zo in paniek te zien. Geen oplossing, geen suggesties, maar ik hoop dat het snel beter gaat. Suus hoort gewoon een vrolijk meisje te zijn met leuke praatjes 
en arme Suus...wat moet het verschrikkelijk zijn om haar zo in paniek te zien. Geen oplossing, geen suggesties, maar ik hoop dat het snel beter gaat. Suus hoort gewoon een vrolijk meisje te zijn met leuke praatjes
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Wat een rotsituatie Ireth! Vrolijke Suus helemaal van streek, gatver 
. En ik kan me voorstellen dat je je donderdag echt vreselijk gevoeld moet hebben om naar huis te gaan, je hebt toch het gevoel dat je je kind in de steek laat en dat doet pijn in een moederhart .
Ik heb geen tips helaas, hoop dat het snel overgaat , sterkte ermee .
. En ik kan me voorstellen dat je je donderdag echt vreselijk gevoeld moet hebben om naar huis te gaan, je hebt toch het gevoel dat je je kind in de steek laat en dat doet pijn in een moederhart .Ik heb geen tips helaas, hoop dat het snel overgaat , sterkte ermee
.
Ireth, wat ontzettend rot voor jullie Ik zou zo snel geen tip kunnen geven maar ik hoop dat iemand anders hier dat wel kan. Sterkte, het moet vreselijk zijn om je kind zo veel verdriet te zien hebben.
Ik zou zo snel geen tip kunnen geven maar ik hoop dat iemand anders hier dat wel kan. Sterkte, het moet vreselijk zijn om je kind zo veel verdriet te zien hebben.
Ik hink op 2 gedachten:
Aan de ene kant lijkt het me goed voor je dochter om een weektje thuis te blijven, aan de andere kant ben ik bang dat het daarmee erger wordt.
Natuurlijk ben ik geen psycholoog, maar misschien moet je proberen je dochter opnieuw vertrouwen bij te brengen. Dat kan op speelse wijze: bijvoorbeeld een oefening waarbij ze zichzelf met ogen dicht naar achter moet laten vallen en jij haar opvangt. Er zijn nog meer van dit soort oefeningen, maar ik kan ze me even niet meer herinneren.
Haptonomie is ook een optie. Belangrijk is dat ze weer vertrouwen krijgt in jou,maar nog belangrijker,in zichzelf.
Aan de ene kant lijkt het me goed voor je dochter om een weektje thuis te blijven, aan de andere kant ben ik bang dat het daarmee erger wordt.
Natuurlijk ben ik geen psycholoog, maar misschien moet je proberen je dochter opnieuw vertrouwen bij te brengen. Dat kan op speelse wijze: bijvoorbeeld een oefening waarbij ze zichzelf met ogen dicht naar achter moet laten vallen en jij haar opvangt. Er zijn nog meer van dit soort oefeningen, maar ik kan ze me even niet meer herinneren.
Haptonomie is ook een optie. Belangrijk is dat ze weer vertrouwen krijgt in jou,maar nog belangrijker,in zichzelf.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
is er misschien iets op school gezegd wat ze heel erg letterlijk genomen heeft?
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
)
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
)
Ireth, als ik het me goed herinner is het toch nog niet zo lang geleden dat jouw moeder is overleden? Zou het misschien kunnen zijn dat ze daardoor zo angstig is geraakt? Zoiets hoeft niet gelijk te gebeuren, maar kan ook door iets (bijv. een droom) getriggerd worden.
Dat klopt idd, ze is overleden in maart. Maar dat is juist iets waar Suus totaal geen moeite mee heeft. Oma is een sterretje en dat is goed zo. Ze was ook altijd wat bang voor mijn moeder, ze vond die rolstoel en die slangetjes in haar neus erg eng. Dus vraag ik me heel erg af of dat er wel mee te maken kan hebben. Ben momenteel in staat om overal een oorzaak in te zien geloof ik...quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:11 schreef miss_dynastie het volgende:
Ireth, als ik het me goed herinner is het toch nog niet zo lang geleden dat jouw moeder is overleden? Zou het misschien kunnen zijn dat ze daardoor zo angstig is geraakt? Zoiets hoeft niet gelijk te gebeuren, maar kan ook door iets (bijv. een droom) getriggerd worden.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Kleine dingen kunnen grote kleuterangsten geven idd. Ik heb als kind een vergelijkbare angst voor school gehad omdat een invaljuf voor de grap had gezegd dat ze een kindje "met de oren aan de waslijn" zou hangen
misschien is school weer opnieuw op te bouwen d.m.v. een wekketje ofzo. Eerst een half uurtje, dan een uur. Dan tot de pauze, etc.
Maar dat heeft weer niets met een eventuele oorzaak te maken. Moeilijk hoor. Ik ben benieuwd wat de juf/directeur zegt.
misschien is school weer opnieuw op te bouwen d.m.v. een wekketje ofzo. Eerst een half uurtje, dan een uur. Dan tot de pauze, etc.
Maar dat heeft weer niets met een eventuele oorzaak te maken. Moeilijk hoor. Ik ben benieuwd wat de juf/directeur zegt.
Niet dat ik weet, ik krijg er ook gewoon niet meer uit als "Ik wil niet meer naar school!" verder komt ze niet! Kreeg al het advies om haar tekengedrag in de gaten te houden, of daar iets in veranderde, maar dat is nog allemaal zoals anders.quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:10 schreef lady-wrb het volgende:
is er misschien iets op school gezegd wat ze heel erg letterlijk genomen heeft?
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
zoiets inderdaad wilde ik ook zeggen. Ik had vroeger ook zo'n juf waar ik niet meer na toe durfde na een onbenullige opmerking van haar kant. Zeg niet dat het de juf is geweest, maar is er misschien iets gebeurd op school?quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:14 schreef owlet het volgende:
Kleine dingen kunnen grote kleuterangsten geven idd. Ik heb als kind een vergelijkbare angst voor school gehad omdat een invaljuf voor de grap had gezegd dat ze een kindje "met de oren aan de waslijn" zou hangen
Wellicht is het een nare gedachte om daaraan te denken zo, maar is er misschien een kind dat Suus treitert? Wellicht als de juf het niet ziet ofzo, of dat ze haar bang hebben gemaakt met iets? Misschien is er iets gebeurd dat tussen haar en een docent/personeelslid? Misschien heeft ze stiekem iets kapot gemaakt en ligt ze daar wakker van?
Ik vind het zo sneu, Suus is zo'n leuk grietje
En de juffrouw heeft ook geen idee? Doen andere kinderen naar tegen haar? Misschien is er idd iets gezegd door een ander kindje waardoor ze angstig is geworden?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
De juffrouw heeft ook geen idee, ze is vrijdags blij uit school gekomen en maandagochtend was het chaos en paniek Ik ben in staat om haar maar gewoon thuis te houden zo'n verdriet heeft ze, maar daarmee los ik het probleem niet op, ze zal toch naar school moeten!
Ik ben in staat om haar maar gewoon thuis te houden zo'n verdriet heeft ze, maar daarmee los ik het probleem niet op, ze zal toch naar school moeten!
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Is er niet iets op school waardoor ze het daar écht naar vindt? Misschien is het maar een tijdelijke hype, maar mijn ouders hebben mij ooit van een kleuterschool gehaald omdat ik er dagelijks huilend naartoe ging omdat ik de juf zo vreselijk vond...
Is het alleen bij school? Wil ze wel ergens spelen?
Of is het echt het van jou weg zijn?
Of is het echt het van jou weg zijn?
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Jeetje Ireth, wat sneu voor Suus! Ik zou ook heel erg gaan denken aan iets wat er gebeurd kan zijn wat dit gedrag getriggert heeft.....?!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maandag was het zo erg dat ik ook niet naar beneden mocht toen ze naar bed ging, moest ik ook bij haar blijven. Dat is niet meer voorgevallen. Verder hebben we nog geen situaties gehad waar ze zonder mij was.quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:25 schreef vamperotica het volgende:
Is het alleen bij school? Wil ze wel ergens spelen?
Of is het echt het van jou weg zijn?
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Het gedrag van je dochter lijkt een beetje op het gedrag dat mijn zoontje af en toe vertoont bij mijn man. Wij hebben gemerkt dat we er niet te veel in mee moeten gaan.Als we te veel toegeven,wordt het gedrag alleen maar extremer.
Wat verder ook geholpen heeft bij ons:
-veel knufflen
-sporten
-masseren
-en de eerder genoemde oefening.
Wat verder ook geholpen heeft bij ons:
-veel knufflen
-sporten
-masseren
-en de eerder genoemde oefening.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Och Ireth wat vreselijk rot.
Gelukkig is het nu weekend en is ze maandag vrij. Even wat rust in de keet. En de mogelijkheid om eens rustig ongedwongen met haar te praten. Speel met haar en al spelende merk ik altijd kan ik heel goed met Léon praten. Dan voelt hij geen druk en praat makkelijker.
Hopelijk werkt dit ook voor Suus, want dat er wat is is wel duidelijk. En het kan net zo goed iets kleins zijn als groot.
Hoop dat dit weekend jullie lucht weer wat geklaard is.
Gelukkig is het nu weekend en is ze maandag vrij. Even wat rust in de keet. En de mogelijkheid om eens rustig ongedwongen met haar te praten. Speel met haar en al spelende merk ik altijd kan ik heel goed met Léon praten. Dan voelt hij geen druk en praat makkelijker.
Hopelijk werkt dit ook voor Suus, want dat er wat is is wel duidelijk. En het kan net zo goed iets kleins zijn als groot.
Hoop dat dit weekend jullie lucht weer wat geklaard is.
Als je niet lacht, ben je dood.
Omdat ze het ziekenhuis wel prima zou vinden....Maar dan ben je er natuurlijk ook gewoon bij....quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:29 schreef Ireth het volgende:
[..]
Maandag was het zo erg dat ik ook niet naar beneden mocht toen ze naar bed ging, moest ik ook bij haar blijven. Dat is niet meer voorgevallen. Verder hebben we nog geen situaties gehad waar ze zonder mij was.
Tjemig....Zou haast gaan denken dat er iets op school is voorgevallen waar ze zooooo van overstuur is...
Maar men, wat lijkt me dat verschrikkelijk!! Je kind zo in paniek moeten zien en niet weten hoe of wat!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Misschien is de belofte van een pretpark over zoveel dagen te abstract voor haar, Dat is nog te ver weg. Msschien kun je beter iets leuks voor dezelfde dag in het vooruitzicht stellen, koekjes bakken, winkelen, spelen, haar zelf iets laten voorstellen. zoiets. En dan heel langzaam afbouwen.
Die adjunct was trouwens ook lekker bezig donderdag, om haar zo gillend bij je weg te trekken, dat maakt het er ook niet makkelijker op. Zou ik toch even over praten om dat in de toekomst te voorkomen.
Hoop voor je dat een lang wekend rust haar goed doet, sterkte.
[ Bericht 16% gewijzigd door Adfundum op 19-09-2008 22:49:46 ]
Die adjunct was trouwens ook lekker bezig donderdag, om haar zo gillend bij je weg te trekken, dat maakt het er ook niet makkelijker op. Zou ik toch even over praten om dat in de toekomst te voorkomen.
Hoop voor je dat een lang wekend rust haar goed doet, sterkte.
[ Bericht 16% gewijzigd door Adfundum op 19-09-2008 22:49:46 ]
Some weasel took the cork out of my lunch...
Ik krijg zelf spontaan tranen in m'n ogen van je verhaal Ireth Wat moet jij je ook wanhopig voelen zo zeg! En arme Suus
Het lijkt mij ook dat er iets is voorgevallen (en misschien wel echt iets heel onschuldigs in onze ogen) dat haar zo bang heeft gemaakt voor school in het algemeen.. maar ja, als ze er niet eens over kan praten dan kom je voorlopig nog niet verder. Misschien dat ze in het weekend wat kalmeert/bijkomt zodat ze je wat preciezer kan uitleggen wat er speelt.
Gut zeg, ik vind het gewoon echt sneu! Suus lijkt me (net zoals Jolie bijvoorbeeld) ook helemaal geen kind dat snel ontevreden is ofzo. Heel veel sterkte in ieder geval
Wat moet jij je ook wanhopig voelen zo zeg! En arme Suus Het lijkt mij ook dat er iets is voorgevallen (en misschien wel echt iets heel onschuldigs in onze ogen) dat haar zo bang heeft gemaakt voor school in het algemeen.. maar ja, als ze er niet eens over kan praten dan kom je voorlopig nog niet verder. Misschien dat ze in het weekend wat kalmeert/bijkomt zodat ze je wat preciezer kan uitleggen wat er speelt.
Gut zeg, ik vind het gewoon echt sneu! Suus lijkt me (net zoals Jolie bijvoorbeeld) ook helemaal geen kind dat snel ontevreden is ofzo. Heel veel sterkte in ieder geval
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Dat aftellen snap ze wel, hebben we al eerder toegepast met oa poepen op de wc en oorbellen draaien. Dat er een kadootje/verrassing komt als ie vol is kent ze dus al.quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:39 schreef Adfundum het volgende:
Misschien is de belofte van een pretpark over zoveel dagen te abstract voor haar, Dat is nog te ver weg. Msschien kun je beter iets leuks voor dezelfde dag in het vooruitzicht stellen, koekjes bakken, winkelen, spelen, haar zelf iets laten voorstellen. zoiets. En dan heel langzaam afbouwen.
Ik hoop ook dat het weekend wat adempauze en misschien zelfs duidelijkheid biedt, allemaal leuke dingen in het weekend op de agenda, misschien leidt dat wat af.
@vamp: zelfs mijn antwoord dat mama gewoon thuis slaapt als zij in het ziekenhuis moet slapen boeide haar niets. "Maar dan hoef ik niet naar school!" was het enige wat er uit kwam..
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Of heeft ze van het weekend misschien iets op de tv gezien wat over scholen ging en wat eng was ofzo? Misschien zelfs maar in de vorm van een tekenfilm, of iets van het nieuws wat op de achtergrond aanstond ofzo? Of heeft ze iets opgevangen van jou/je man/andere familie/buurtkindjes over school tijdens het weekend?
Dat is ze normaal ook niet, ze ging elke ochtend luid zingend over straat heen naar school al huppelend, kon zielsgelukkig worden bij een gekregen geknapte verlepte bloem van de bloemenkraam... mijn kind kwijnt nu weg...quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:39 schreef jellyrose het volgende:Gut zeg, ik vind het gewoon echt sneu! Suus lijkt me (net zoals Jolie bijvoorbeeld) ook helemaal geen kind dat snel ontevreden is ofzo. Heel veel sterkte in ieder geval
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Niet dat we weten, we hebben alle afgelopen dagen al 40 keer teruggespoeld, journaal staat hier zowiezo nooit op (we hebben internetquote:Op vrijdag 19 september 2008 22:43 schreef huuphuup het volgende:
Of heeft ze van het weekend misschien iets op de tv gezien wat over scholen ging en wat eng was ofzo? Misschien zelfs maar in de vorm van een tekenfilm, of iets van het nieuws wat op de achtergrond aanstond ofzo? Of heeft ze iets opgevangen van jou/je man/andere familie/buurtkindjes over school tijdens het weekend?
) en ze kijkt het liefst haar eigen dvd's.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
hmmm toch vreemd dan. Je zou denken dat er toch echt iets gebeurd moet zijn wat dit getriggert heeft zeg maar.
Maar aan de andere kant, ik ben ook wel eens twee dagen pissig geweest op mijn vriend zonder nader te noemen reden, want die wist ik gewoon niet, tot ik na ging denken dat ik ruzie met hem had gemaakt in mijn droom en dat hij maar lomp deed enzo.
M.a.w. misschien heeft ze wel naar gedroomd zonder dat ze het zich echt actief kon herinneren ofzo? Vandaar dan ook dat ze wakker werd op maandag en om je riep en dat ze een onbewuste angst had voor school die dag, toen ging het idd niet zo lekker 1 en 1 is 2 en nu is het hek van de dam. Zoiets? met onderbewuste angst ofzo zeg maar?
moeilijk hoor, ik kan me voorstellen dat het je hart breekt..
edit: typo
Maar aan de andere kant, ik ben ook wel eens twee dagen pissig geweest op mijn vriend zonder nader te noemen reden, want die wist ik gewoon niet, tot ik na ging denken dat ik ruzie met hem had gemaakt in mijn droom en dat hij maar lomp deed enzo.
M.a.w. misschien heeft ze wel naar gedroomd zonder dat ze het zich echt actief kon herinneren ofzo? Vandaar dan ook dat ze wakker werd op maandag en om je riep en dat ze een onbewuste angst had voor school die dag, toen ging het idd niet zo lekker 1 en 1 is 2 en nu is het hek van de dam. Zoiets? met onderbewuste angst ofzo zeg maar? moeilijk hoor, ik kan me voorstellen dat het je hart breekt..
edit: typo
Ik zou toch eens heel goed in de gaten houden of er iets raars op school gebeurt. Andere docenten, invallers, nieuwe klasgenoten?
Heb je al eens aan haar gevraagd of ze wel naar een andere school zou willen? Hoef je dan natuurlijk nog niet te doen, maar het zegt misschien wel iets over of het aan school in het algemeen ligt of aan deze school.
Vond ze school hiervoor altijd leuk, heeft ze het naar haar zin en zit ze op een goed niveau daar? Is het niet te moeilijk of juist te makkelijk? (en vervelende vraag misschien, maar heb je haar lichamelijk geod bekeken, dus dat ze geen blauwe plekken oid heeft? - heb zelf weleens een juf gehad die m'n bovenarm blauwgeknepen had)
Verder zou ik toch afgaan op je gevoel, het is jouw kind en jij kent haar het beste. Anders even overleggen met een dokter.
Tot slot: school is belangrijk, maar er is nog nooit iemand doodgegaan van een weekje thuis blijven. Mijn ouders hebben me tot mijn 8e zo veel mogelijk thuisgehouden van school - de reden doet er even niet zo toe in dit geval, maar ik ging ook met enorme tegenzin, was doodongelukkig, veel huilen, alles doen om thuis te kunnen blijven - en ik leef nog steeds, heb later nooit problemen gehad met leren (en in mijn geval was het nog extreem lang ook, een weekje stelt weinig voor). Zolang je zelf thuis kunt zijn voor je kind en je ervoor kunt zorgen dat ze niet achter gaat lopen, zou ik haar niet gaan dwingen om naar school te gaan. Laat 'r eerst maar even uitrusten, want als ze zo bleek is lijkt me dat helemaal niet goed. Probeer de leuke en nuttige kanten van school voor haar te benadrukken, maak het niet dwingend. Misschien dat je met school kunt regelen dat ze voorlopig even niet 'hoeft' maar alleen komt als ze dat zelf wil en dat ze bijv. zelf aan mag geven wanneer ze naar huis gaat - dat als ze op een ochtend wel naar school wil, maar na een uur de kriebels krijgt, ze dat gewoon kan zeggen zonder eerst hysterisch te hoeven worden voor ze mama gaan bellen (als je iedere keer eerst zo in paniek moet raken, stapelen de nare ervaringen zich namelijk nog meer op). Misschien kun je er dan ook een patroon in vinden - bijv. is het altijd op dagen met gymles of op dagen met lessen van andere docenten (handwerkjuf) zoiets.
Heb je al eens aan haar gevraagd of ze wel naar een andere school zou willen? Hoef je dan natuurlijk nog niet te doen, maar het zegt misschien wel iets over of het aan school in het algemeen ligt of aan deze school.
Vond ze school hiervoor altijd leuk, heeft ze het naar haar zin en zit ze op een goed niveau daar? Is het niet te moeilijk of juist te makkelijk? (en vervelende vraag misschien, maar heb je haar lichamelijk geod bekeken, dus dat ze geen blauwe plekken oid heeft? - heb zelf weleens een juf gehad die m'n bovenarm blauwgeknepen had)
Verder zou ik toch afgaan op je gevoel, het is jouw kind en jij kent haar het beste. Anders even overleggen met een dokter.
Tot slot: school is belangrijk, maar er is nog nooit iemand doodgegaan van een weekje thuis blijven. Mijn ouders hebben me tot mijn 8e zo veel mogelijk thuisgehouden van school - de reden doet er even niet zo toe in dit geval, maar ik ging ook met enorme tegenzin, was doodongelukkig, veel huilen, alles doen om thuis te kunnen blijven - en ik leef nog steeds, heb later nooit problemen gehad met leren (en in mijn geval was het nog extreem lang ook, een weekje stelt weinig voor). Zolang je zelf thuis kunt zijn voor je kind en je ervoor kunt zorgen dat ze niet achter gaat lopen, zou ik haar niet gaan dwingen om naar school te gaan. Laat 'r eerst maar even uitrusten, want als ze zo bleek is lijkt me dat helemaal niet goed. Probeer de leuke en nuttige kanten van school voor haar te benadrukken, maak het niet dwingend. Misschien dat je met school kunt regelen dat ze voorlopig even niet 'hoeft' maar alleen komt als ze dat zelf wil en dat ze bijv. zelf aan mag geven wanneer ze naar huis gaat - dat als ze op een ochtend wel naar school wil, maar na een uur de kriebels krijgt, ze dat gewoon kan zeggen zonder eerst hysterisch te hoeven worden voor ze mama gaan bellen (als je iedere keer eerst zo in paniek moet raken, stapelen de nare ervaringen zich namelijk nog meer op). Misschien kun je er dan ook een patroon in vinden - bijv. is het altijd op dagen met gymles of op dagen met lessen van andere docenten (handwerkjuf) zoiets.
Sanity is (not) statistical
Ik heb niet echt duidelijke tips, maar ik weet wel van mezelf dat ik nog wel eens heel heftig kan dromen en die droom dan een tijd bij mij blijft hangen. Dat hoeft niet eens direct met iets te maken hebben, het is het gevoel wat blijft (in het geval van Suus dat ze jou kwijt raakt). Als dat het geval is, zou het met een weekendje aandacht en een gesprekje over verlatingsangst wel weer over moeten zijn. En misschien dit weekend ook even iets zonder haar doen, bijvoorbeeld boodschappen doen, zodat ze ziet dat je terug komt? Ik weet niet of je er iets aan hebt, het zijn maar wat ideetjes. Sterkte, voor jullie alle drie!
heeft ze die angst om gescheiden te worden alleen op school, of ook als je haar bij buren laat oid en zelf gaat winkelen?
Arme Suus maar ook mams & paps
Ik kan er niks zinnigs over zeggen. Veel succes en sterkte met je verdrietige mups.
Ik kan er niks zinnigs over zeggen. Veel succes en sterkte met je verdrietige mups.
I'm so glamourous I piss glitter!
Zonder je nog meer angst aan te jagen, wil ik je er nog op wijzen dat kinderen erg gevoelig zijn voor dreigementen. Stel, ze wordt bijvoorbeeld gepest, of geplaagd door iemand, en die zegt: als je het aan iemand vertelt dan sla ik je in elkaar (ik noem maar wat), dan is de kans groot dat ze wel de angst ontwikkeld om naar school te gaan, maar weigert te vertellen waarom niet.
Ik zeg dit uit eigen ervaring, niet om je bang te maken. Maar het lijkt me raadzaam om ALLES uit te sluiten. Dus alle zintuigen open houden op signalen, ws. doe je dit al. Maar ook hulptroepen inschakelen hiervoor.
Het hoeft niet meteen iets heel ernstigs te zijn, het kan bijv. ook een dominant klasgenootje zijn. Hier op de school van mijn kinderen roept een kind van vier al keihard: 'ik ga je vermoorden als ik daar niet mee mag spelen'. Ws. weet hij niet wat hij zegt, maar dat is wel zware kost vind ik.
Zit je dochter op een christelijke school? Eén van mijn kinderen is een keer heel bang geworden van een gebed of bijbelverhaal waarin God niet zo liefhebbend naar voren kwam Kinderen kunnen zelfs al bang worden van het verhaal over de Ark van Noach.
Ik zeg dit uit eigen ervaring, niet om je bang te maken. Maar het lijkt me raadzaam om ALLES uit te sluiten. Dus alle zintuigen open houden op signalen, ws. doe je dit al. Maar ook hulptroepen inschakelen hiervoor.
Het hoeft niet meteen iets heel ernstigs te zijn, het kan bijv. ook een dominant klasgenootje zijn. Hier op de school van mijn kinderen roept een kind van vier al keihard: 'ik ga je vermoorden als ik daar niet mee mag spelen'. Ws. weet hij niet wat hij zegt, maar dat is wel zware kost vind ik.
Zit je dochter op een christelijke school? Eén van mijn kinderen is een keer heel bang geworden van een gebed of bijbelverhaal waarin God niet zo liefhebbend naar voren kwam
Kinderen kunnen zelfs al bang worden van het verhaal over de Ark van Noach.
Oh Ireth zenuwslopend dit soort dingen he?
Waar halen kinderen soms hun "inspiratie" vandaan. Ik ben bang dat je kunt stoppen met vragen hoe het komt dat ze niet naar school wil, vaak heeft het toch met een gevoel te maken en dat is voor een kind van haar leeftijd nog amper te omschrijven. Heel frustrerend voor haar maar natuurlijk ook voor haar moeder. Je wilt als moeder zijnde toch het liefst weten wat er in het hoofd van je kind omgaat zodat je haar zo goed kunt steunen, vaak lukt dat gewoon niet. Troost je met de gedachte dat je ws over een tijd als ze wat ouder is nog kunt vragen waarom ze nou niet naar school wilde en kan ze het dan wel omschrijven.
Verder wat moet je er mee? Ik kan alleen zeggen wat ik er mee zou doen(heb gedaan). Niet toegeven door thuis te houden, het is lekker voor iedereen een weekje rust, maar ben bang dat je haar na die week helemaal niet meer naar school krijgt. Van te voren waarschuwen, dus op de zondag al zeggen:" Vandaag hebben we nog lekker een dagje samen, morgen moet je weer naar school". Verder niet in discussie gaan over het al dan niet naar school moeten, kinderen moet gewoon naar school, punt. Maak het afscheid niet te lang en schakel de hulp van de juf in, misschien zal ze Suus even moeten vasthouden, waarna jij echt om moet draaien en weg zal moeten gaan. Oh en vergeet vooral niet zakdoekjes mee te nemen voor de terugweg, want niets is moeilijker voor een moeder dan weglopen bij je huilende kind
Heel veel sterkte ermee, je kan het!!!
Waar halen kinderen soms hun "inspiratie" vandaan. Ik ben bang dat je kunt stoppen met vragen hoe het komt dat ze niet naar school wil, vaak heeft het toch met een gevoel te maken en dat is voor een kind van haar leeftijd nog amper te omschrijven. Heel frustrerend voor haar maar natuurlijk ook voor haar moeder. Je wilt als moeder zijnde toch het liefst weten wat er in het hoofd van je kind omgaat zodat je haar zo goed kunt steunen, vaak lukt dat gewoon niet. Troost je met de gedachte dat je ws over een tijd als ze wat ouder is nog kunt vragen waarom ze nou niet naar school wilde en kan ze het dan wel omschrijven.
Verder wat moet je er mee? Ik kan alleen zeggen wat ik er mee zou doen(heb gedaan). Niet toegeven door thuis te houden, het is lekker voor iedereen een weekje rust, maar ben bang dat je haar na die week helemaal niet meer naar school krijgt. Van te voren waarschuwen, dus op de zondag al zeggen:" Vandaag hebben we nog lekker een dagje samen, morgen moet je weer naar school". Verder niet in discussie gaan over het al dan niet naar school moeten, kinderen moet gewoon naar school, punt. Maak het afscheid niet te lang en schakel de hulp van de juf in, misschien zal ze Suus even moeten vasthouden, waarna jij echt om moet draaien en weg zal moeten gaan. Oh en vergeet vooral niet zakdoekjes mee te nemen voor de terugweg, want niets is moeilijker voor een moeder dan weglopen bij je huilende kind
Heel veel sterkte ermee, je kan het!!!
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ireth, ik weet niet of je hier de tijd voor hebt. Maar misschien is het een idee om weer een soort wenproces aan te gaan. Dus bv samen naar school en jij blijft samen met haar voor ongeveer een half uur in de klas. Je hoeft niet naast haar te zitten maar ergens in een hoekje waar zij jou kan zien. Dan ga je weg en zeg je tegen haar bv mama gaat nu even boodschappen doen en ik kom je weer ophalen als de grote wijzer en de kleine wijzer samen boven staan (12 uur dus). En dan laat je haar s'middags thuis. Dit doe je een paar dagen. En als het goed gaat zit je niet in de klas maar op de gang. En zo bouw je het steeds een beetje uit. Je beloond haar als je weg hebt kunnen gaan zonder te huilen.
Ik weet niet of ze bij je dochter op school van die bordjes hebben staan wat ze die ochtend of middag gaan doen. Maar je kan dan ook samen met haar het programma van de dag bekijken zodat ze een soort tijdsbesef krijgen. Bv je gaat buitenspelen , dan gymen, dan eten en drinken, dan een werkje en dan komt mama je weer halen.
Ik weet niet of ze bij je dochter op school van die bordjes hebben staan wat ze die ochtend of middag gaan doen. Maar je kan dan ook samen met haar het programma van de dag bekijken zodat ze een soort tijdsbesef krijgen. Bv je gaat buitenspelen , dan gymen, dan eten en drinken, dan een werkje en dan komt mama je weer halen.
Having a place to go... is a home
Having someone to love... is a family
Having someone to love... is a family
Vreselijk. Heel triest, en zielig.
Ik zou in veel gevallen handelen zoals Loena suggereert. Afscheid duidelijk en niet dramatisch.
Maar zo extreem als het bij Suus is maakt het toch wel moeilijker. Ten eerste voor haar zelf en voor jou, maar vervolgens ook voor de juf en de rest van de klas. Want hoe lullig het ook klinkt, Suus 'belemmert' zo wel de normale gang van zaken. Al weet ik zeker, dat (als ze een juf heeft met hart voor haar kinderen) dat de juf er alles aan zal willen doen om Suus goed te begeleiden hierin.
Wat ik me tijdens het lezen van dit topic bedacht:
Wellicht kun je het afscheid nemen 'afbouwen'?
De eerste ochtend blijf je in de klas bij Suus, je zit naast haar in de kring, je doet de werkjes met haar samen, kortom, je draait gewoon mee. Een volgende stap is dat je wel in de klas bent, maar op de achtergrond. Als dat goed gaat, ga je op de gang zitten, met een kopje koffie en een tijdschrift. Ze kan je dan wél zien, weet dat je in de buurt bent. Daarna blijf je nog wel op school, maar ben je verder weg, in de teamkamer bv. En dan zou ergens de stap kunnen volgen dat je echt naar huis gaat.
Overigens vind ik de post van Tan ook een erg zinnige.
Sterkte.
Heel triest, en zielig.Ik zou in veel gevallen handelen zoals Loena suggereert. Afscheid duidelijk en niet dramatisch.
Maar zo extreem als het bij Suus is maakt het toch wel moeilijker. Ten eerste voor haar zelf en voor jou, maar vervolgens ook voor de juf en de rest van de klas. Want hoe lullig het ook klinkt, Suus 'belemmert' zo wel de normale gang van zaken. Al weet ik zeker, dat (als ze een juf heeft met hart voor haar kinderen) dat de juf er alles aan zal willen doen om Suus goed te begeleiden hierin.
Wat ik me tijdens het lezen van dit topic bedacht:
Wellicht kun je het afscheid nemen 'afbouwen'?
De eerste ochtend blijf je in de klas bij Suus, je zit naast haar in de kring, je doet de werkjes met haar samen, kortom, je draait gewoon mee. Een volgende stap is dat je wel in de klas bent, maar op de achtergrond. Als dat goed gaat, ga je op de gang zitten, met een kopje koffie en een tijdschrift. Ze kan je dan wél zien, weet dat je in de buurt bent. Daarna blijf je nog wel op school, maar ben je verder weg, in de teamkamer bv. En dan zou ergens de stap kunnen volgen dat je echt naar huis gaat.
Overigens vind ik de post van Tan ook een erg zinnige.
Sterkte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik zou er wel eerst achter zien te komen of er niet iets is voorgevallen! Iedereen lijkt ervan uit te gaan dat dat niet zo is. Ben blij dat mijn ouders dat niet deden toen ik bij een juf in de klas zat die af en toe een tik uitdeelde e.d. Niet dat ik TS bang wil maken ofzo, maar het kan gewoon zo zijn dat er iets is gebeurd waardoor ze zich zo naar voelt.
Ja daar zat ik ook net over na te denken. Zo heftig hebben mijn knullen het idd nooit gehad. Weet je... het is natuurlijk altijd makkelijk praten voor een buitenstaander en daarbij komt ...elk kind is ook weer anders(gelukkig 
). Dat afbouwen klinkt ook wel goed, wie weet is dat wel iets voor jullie
). Dat afbouwen klinkt ook wel goed, wie weet is dat wel iets voor jullie
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
sorry ik lurk teveelquote:Op zaterdag 20 september 2008 09:50 schreef Isegrim het volgende:
Ik zou er wel eerst achter zien te komen of er niet iets is voorgevallen! Iedereen lijkt ervan uit te gaan dat dat niet zo is. Ben blij dat mijn ouders dat niet deden toen ik bij een juf in de klas zat die af en toe een tik uitdeelde e.d. Niet dat ik TS bang wil maken ofzo, maar het kan gewoon zo zijn dat er iets is gebeurd waardoor ze zich zo naar voelt.
Ik denk, sorry Ireth als dit erg prive gevoelig is misschien, maar Suus haar papa is vaak ziek, haar oma is pas overleden. Waardoor een kind een hechtere band krijgt met de sterkste persoon in dit geval de mama dus. Hierbij voelen ze zich veilig en geborgen. Niet dat ze dat bij papa niet zal hebben. Maar Ireth is de enige persoon in haar leventje die haar dat kan geven. Dus er hoeft niet altijd wat gebeurt te zijn op school. En erg gaan soms zoveel dingen door een kinds gedachte wat een eigen leventje gaat lijden dat het echt moeilijk is om daar achter te komen. Dat heeft echt tijd nodig.
Having a place to go... is a home
Having someone to love... is a family
Having someone to love... is a family
Jeetje Ireth, wat heftig.
Ik zou denk ik in eerste instantie zoiets hebben van: goh nou ik houd haar een weekje thuis.
Maar de vraag is of je daar wat mee oplost of dat je het "erger" maakt. Ze moet natuurlijk ook niet het idee krijgen dat als ze maar volhoudt ze wel thuis kan blijven.
Wat mij op zich wel aanspreekt is dan het samen proberen en dan jezelf steeds wat meer terugtrekken. Wel heel duidelijk aan Suus vertellen als je wel weggaat.
Ik heb een keer een moeder van een peuter gehad die zei dat ze even naar de wc ging en die ging vervolgens naar huis. Kind was helemaal overstuur en de keer erop was het afscheid nemen nog veel lastiger.
Moeilijk hoor, sterkte en ik hoop dat Suus gauw haar plezier in school toch weer terug vindt.
Ik zou denk ik in eerste instantie zoiets hebben van: goh nou ik houd haar een weekje thuis.
Maar de vraag is of je daar wat mee oplost of dat je het "erger" maakt. Ze moet natuurlijk ook niet het idee krijgen dat als ze maar volhoudt ze wel thuis kan blijven.
Wat mij op zich wel aanspreekt is dan het samen proberen en dan jezelf steeds wat meer terugtrekken. Wel heel duidelijk aan Suus vertellen als je wel weggaat.
Ik heb een keer een moeder van een peuter gehad die zei dat ze even naar de wc ging en die ging vervolgens naar huis. Kind was helemaal overstuur en de keer erop was het afscheid nemen nog veel lastiger.
Moeilijk hoor, sterkte en ik hoop dat Suus gauw haar plezier in school toch weer terug vindt.
Fake it till you make it...
Jeetje wat een heftige reactie ineens.
Ze is met haar 4 (bijna vijf) jaar nog te jong om te begríjpen dat een droom niet echt is, voor haar is het net zo echt als "het echte leven". (Een kind van die leeftijd kan wel zeggen "het is maar een droom", meestal omdat pappa en mamma dat ook zeggen maar begrijpt het nog niet echt) Zo'n hele echte, enge droom kan absoluut de aanleiding zijn geweest.
Jij bent de afgelopen week niet zonder Suus van huis geweest lees ik. Eigenlijk zou je om te beginnen een kwartiertje boodschappen moeten gaan doen en haar bij pappa thuis laten. Op die manier kom je erachter of het om school gaat of om jouw vertrek.
Als het echt om verlaten worden draait:
Stel ze gaat dinsdagochtend naar school en jij blijft er de hele ochtend bij, hoe reageert Suus dan?
Als de juf mee wil werken en je een aantal ochtenden in de klas mag zijn zou je het als volgt aan kunnen pakken:
De eerste ochtend ben je er de hele ochtend, de tweede ochtend ga je een kwartiertje de klas uit (zeg dat je je brood vergeten bent en dat je dat even gaat halen). Belangrijk is dat je de nadruk legt op zo terug zijn. De volgende dag doe je alsof je even met de directeur gaat praten en blijf je een half uurtje weg. Zorg desnoods dat ze met een kleurtje op de klok kan zien wanneer je terug bent. En ga zo verder door haar steeds iets langer alleen te laten.
Op deze manier leg je telkens de nadruk op wanneer je terug komt in plaats van op het afscheid, en als je gekleurde stickertjes op de klok plakt kan ze zelf zien wanneer je terug bent.
[ Bericht 34% gewijzigd door _Ophelia_ op 20-09-2008 14:29:47 ]
Ze is met haar 4 (bijna vijf) jaar nog te jong om te begríjpen dat een droom niet echt is, voor haar is het net zo echt als "het echte leven". (Een kind van die leeftijd kan wel zeggen "het is maar een droom", meestal omdat pappa en mamma dat ook zeggen maar begrijpt het nog niet echt) Zo'n hele echte, enge droom kan absoluut de aanleiding zijn geweest.
Jij bent de afgelopen week niet zonder Suus van huis geweest lees ik. Eigenlijk zou je om te beginnen een kwartiertje boodschappen moeten gaan doen en haar bij pappa thuis laten. Op die manier kom je erachter of het om school gaat of om jouw vertrek.
Als het echt om verlaten worden draait:
Stel ze gaat dinsdagochtend naar school en jij blijft er de hele ochtend bij, hoe reageert Suus dan?
Als de juf mee wil werken en je een aantal ochtenden in de klas mag zijn zou je het als volgt aan kunnen pakken:
De eerste ochtend ben je er de hele ochtend, de tweede ochtend ga je een kwartiertje de klas uit (zeg dat je je brood vergeten bent en dat je dat even gaat halen). Belangrijk is dat je de nadruk legt op zo terug zijn. De volgende dag doe je alsof je even met de directeur gaat praten en blijf je een half uurtje weg. Zorg desnoods dat ze met een kleurtje op de klok kan zien wanneer je terug bent. En ga zo verder door haar steeds iets langer alleen te laten.
Op deze manier leg je telkens de nadruk op wanneer je terug komt in plaats van op het afscheid, en als je gekleurde stickertjes op de klok plakt kan ze zelf zien wanneer je terug bent.
[ Bericht 34% gewijzigd door _Ophelia_ op 20-09-2008 14:29:47 ]
Jeetje wat sneu voor Suus
Mijn eerste gedachte was ook dat er iets gebeurd moet zijn op school
En wat Moonah en Quinny zeggen sluit ik me ook bij aan, dat jij meegaat met Suus, en bij haar blijft.
Mijn eerste gedachte was ook dat er iets gebeurd moet zijn op school
En wat Moonah en Quinny zeggen sluit ik me ook bij aan, dat jij meegaat met Suus, en bij haar blijft.
wie met beide benen op de grond blijft staan....komt niet ver
Ireth! Wat verschrikkelijk zo, wat sneu voor Suus ook!
Wat wijsheid is weet ik niet, ik ben nog geen (ervarings)deskundige.
Heel veel succes en ik hoop dat het vlug beter wordt!
Wat wijsheid is weet ik niet, ik ben nog geen (ervarings)deskundige.
Heel veel succes en ik hoop dat het vlug beter wordt!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
We zijn dus net bij de HAP geweest. Ze slaapt al heel wat nachten lang onrustig qua ademhaling (raspend en slepend) en vond haar in zijn algemeenheid gewoon niet lekker. Ze is spierwit, doodmoe en is gewoon niet lekker. Hap gebeld, uitgelegd en we mochten even komen.
Ben gewoon gaar gestoomd, we hebben 3 kwartier over de heen weg gedaan en ruim een half uur over de terugweg. Anderhalve meter rijden, 40 seconden stilstaan, anderhalve meter rijden, 40 seconden stilstaan. Leuk joh, langs de binnenstad moeten op zaterdagmiddag!
Enniewee, ze heeft een infectie op haar luchtwegen en haar amandelen zijn geirriteerd en rood. Dat laatste verklaard dat raspende geluid als ze slaapt en dat eerste verklaard dat ze gewoon niet lekker in haar vel zit. Haar weerstand is momenteel heel erg laag, vandaar ook die ontsteking op haar neus vorige week en nu bij haar mondhoeken. Door dat ze dus niet echt tot rust komt 's nachts is ze dus algeheel gewoon moe en lusteloos. Ze blijft dus maar mooi een paar daagjes thuis van school en als ze weer wat opgeknapt/uitgerust/bijgetankt is gaan we het gevecht van niet naar school willen wel weer aan.
Eerlijk gezegd hoop ik dat als ze weer wat lekkerder in haar vel zit het schoolprobleem ook zal verdwijnen...
Ben gewoon gaar gestoomd, we hebben 3 kwartier over de heen weg gedaan en ruim een half uur over de terugweg. Anderhalve meter rijden, 40 seconden stilstaan, anderhalve meter rijden, 40 seconden stilstaan. Leuk joh, langs de binnenstad moeten op zaterdagmiddag!
Enniewee, ze heeft een infectie op haar luchtwegen en haar amandelen zijn geirriteerd en rood. Dat laatste verklaard dat raspende geluid als ze slaapt en dat eerste verklaard dat ze gewoon niet lekker in haar vel zit. Haar weerstand is momenteel heel erg laag, vandaar ook die ontsteking op haar neus vorige week en nu bij haar mondhoeken. Door dat ze dus niet echt tot rust komt 's nachts is ze dus algeheel gewoon moe en lusteloos. Ze blijft dus maar mooi een paar daagjes thuis van school en als ze weer wat opgeknapt/uitgerust/bijgetankt is gaan we het gevecht van niet naar school willen wel weer aan.
Eerlijk gezegd hoop ik dat als ze weer wat lekkerder in haar vel zit het schoolprobleem ook zal verdwijnen...
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Ireth, het is inderdaad te hopen dat eea samenhangt. Misschien ook een beetje 'fijn' dat er dus iets fysieks aan de hand is, waardoor ze gewoon zichzelf niet is.
Beterschap voor Suus!
Beterschap voor Suus!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
|
|
