OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Heb hier de afgelopen week elders al over gepost en kopieer hier nu ff wat ik er allemaal gebeurt is.
Maandag:
Poste ik vanmorgen nog dat ik haar weer mee naar huis kreeg op school omdat ze gewoon niet lekker was en omdat ze de klas bij elkaar huilde, compleet in paniek raakte, knapte ze vanmiddag helegaar compleet weer op. Vanavond in bed begon de ellende weer! Ik mocht niet naar beneden, moest bij haar blijven! Anders miste ze mij zo en kon ze me niet zien! Sprekend over dat ze morgen weer naar school zou gaan maakte het totaalplaatje helegaar compleet, de chaos was niet te overzien. Totale paniek bij de gedachte dat ik naar huis zou gaan en haar op school zou laten.
En ineens ging er een lampje branden.
In de nacht van zaterdag op zondag lag ze 's nachts luid gillend en huilend om mij te roepen. Ze had gedroomd dat ik weg was en niet meer terug kwam. Ik had haar verlaten. Aangezien ik dwars door een fanfare heen slaap ging de papa dus 's nachts poolshoogte nemen en toen was het helemaal bal. Aangezien papa kwam terwijl ze mama riep was ik schijnbaar idd verdwenen. Helemaal weg. Inmiddels was ik ook wakker genoeg om rechtop te blijven staan en heb ik dus ruim een half uur met een paniekend kind op schoot gezeten tot ze gekalmeerd genoeg was om los te laten (adem!!!).
Maar nu? Schijnbaar speelt dit dus nog wel ff door? Forceren door haar in complete paniek op school achter te laten zie ik niet zitten, daarmee forceer ik volgens mij juist het vertrouwen wat ze in mij heeft. Maar ik kan haar toch moeilijk thuishouden?
Iemand die dit herkent? Hellup?
Dinsdag
Het is vast een beeje pedagoochelen... maar mijn kind zit blij op school dankzij een heldere ingeving.
Ze heeft gisterenmiddag een knuffelkonijntje gekocht bij de Hema (heb ik net 150 knuffels naar zolder verbannen!) en die zag ik vanmorgen vroeg liggen op tafel.
En konijntje wilde ook graag mee naar school, vertelde ik. Konijntje was nog noooooooooooit op school geweest. Dus vond konijntje het vast wel eng, maar hij wilde wel erg graag de klas en de kindjes en de juf zien. "Dan ga ik voor hem zorgen en hem beschermen mama!!!"
En daar ging ze, met konijn! Konijn stevig vastklemmend in haar armen. Ze is nu groot en ze heeft verantwoording, want ze moet voor konijntje zorgen. "Ik ga wel vertellen dat jij ons straks weer komt halen mama, dan hoeft ie niet bang te zijn!"
Ik voorzie nu dus elke dag een andere knuffel mee, maar de juffrouw vond dit ook een slimme oplossing! Mijn dappere kind met haar oppaskonijn zit dus op school!
woensdag
Vandaag mocht bambi mee, en terwijl ik sta te zwaaien bij het raam zie ik haar gezicht al betrekken. Snel een laatste zwaai en wegwezen dacht ik nog. Ik had thuis nog niet eens mijn jas uit toen de telefoon ging. De adjunct directeur
Ze was weer helemaal gaan flippen, complete paniek, ze miste mama, mama moest komen en ze was niet te kalmeren. Uiteindelijk zo uitgeput door haar paniekbui dat ze bij de juf op schoot in slaap was gevallen! Ik ben haar dus maar op verzoek van de adjunct weer gaan halen Ze zat nog heftig na te snikken toen ik de klas in stapte en vloog me letterlijk om de nek heen.
Morgen mag het konijntje weer mee naar school, morgen mag ze naast de juf zitten, morgen moet ze eerst langs de adjunct voor een glimmende hartjes sticker op haar trui (hulpje van de juf!) en mag ze als eerste kiezen wat ze wilt gaan doen. De constructiehoek sprak ze half glimlachend vanmorgen, dan gaat ze een kooitje maken voor Flappie.
En nu... nu ligt ze half na te snikken in haar bedje. Helemaal van streek bij de gedachte dat ze morgen weer naar school moet en dat ik dan weer naar huis ga
En ik... ik weet het ff niet meer Ze voelt zich zo zielsongelukkig... maar ik kan haar toch moeilijk thuis houden de rest van haar leven? Ze moet gewoon naar school... (school zelf vind ze overigens hartstikke leuk, alleen mag ik niet weg..)
donderdag
Net weer gillen en panieken, chaos was weer helemaal compleet, heel hard gillend "Mama jij moet bij mij blijhijhijven!!!!!!!!!!" Compleet met lange uithalen tussendoor
Ik heb me laten wegsturen (
) door de adjunct directeur die haar al gillend van me aftrok en ben met een gigantische brok in mijn keel weggelopen naar huis. Zojuist even gebeld met school, ze zit nog wat na te snikken in de kring met haar duim in haar mond, maar het lijkt goed te gaan nu...
Maar toch voel ik me kut, ik ben zo weggelopen Van haar weggelopen... Kan wel janken geloof ik...
vrijdag
Oh meiden, ik weet het niet meer met Suus...sta machteloos tegen de muur met mijn handen in het haar en een huilend hart
Ze heeft net een half uur in bed liggen huilen omdat ze dinsdag (!) weer naar school moet. Maandag zijn ze vrij, vandaag waren ze ook vrij. Het kind is diepongelukkig bij de gedachte om weer naar school te moeten.
Stickerkaart in het vooruitzicht voorgesteld. 10 dagen goed naar school zonder huilen = kaart vol = dagje uit naar Efteling of dierentuin. Wil ze niet, ze hoeft niet naar een pretpark. Vanmiddag was ze heel wit en moe. Ze ademt 's nachts ook heel erg zwaar in haar slaap. Ik vertelde dus dat we anders maandag de dokter nog maar eens moeten bellen, dan doen ze maar even een bloedonderzoek. Kind stond bekant te juichen! Want als ze in het ziekenhuis moet blijven slapen hoeft ze ook niet naar school!
Ik weet het niet meer, krijg er niks anders uit dan "Ik wil niet naar school...."
Ik weet het niet meer.. sta echt machteloos.. is er iemand die hier iets in herkent? Ik ga zowiezo maandag even bellen met de huisarts én ga een gesprek aan met de adjunct van school. Dit kan gewoon niet langer zo, maar hoe dan wel weet ik dus ook nie...
Maandag:
Poste ik vanmorgen nog dat ik haar weer mee naar huis kreeg op school omdat ze gewoon niet lekker was en omdat ze de klas bij elkaar huilde, compleet in paniek raakte, knapte ze vanmiddag helegaar compleet weer op. Vanavond in bed begon de ellende weer! Ik mocht niet naar beneden, moest bij haar blijven! Anders miste ze mij zo en kon ze me niet zien! Sprekend over dat ze morgen weer naar school zou gaan maakte het totaalplaatje helegaar compleet, de chaos was niet te overzien. Totale paniek bij de gedachte dat ik naar huis zou gaan en haar op school zou laten.
En ineens ging er een lampje branden.
In de nacht van zaterdag op zondag lag ze 's nachts luid gillend en huilend om mij te roepen. Ze had gedroomd dat ik weg was en niet meer terug kwam. Ik had haar verlaten. Aangezien ik dwars door een fanfare heen slaap ging de papa dus 's nachts poolshoogte nemen en toen was het helemaal bal. Aangezien papa kwam terwijl ze mama riep was ik schijnbaar idd verdwenen. Helemaal weg. Inmiddels was ik ook wakker genoeg om rechtop te blijven staan en heb ik dus ruim een half uur met een paniekend kind op schoot gezeten tot ze gekalmeerd genoeg was om los te laten (adem!!!).
Maar nu? Schijnbaar speelt dit dus nog wel ff door? Forceren door haar in complete paniek op school achter te laten zie ik niet zitten, daarmee forceer ik volgens mij juist het vertrouwen wat ze in mij heeft. Maar ik kan haar toch moeilijk thuishouden?
Iemand die dit herkent? Hellup?
Dinsdag
Het is vast een beeje pedagoochelen... maar mijn kind zit blij op school dankzij een heldere ingeving.
Ze heeft gisterenmiddag een knuffelkonijntje gekocht bij de Hema (heb ik net 150 knuffels naar zolder verbannen!) en die zag ik vanmorgen vroeg liggen op tafel.
En konijntje wilde ook graag mee naar school, vertelde ik. Konijntje was nog noooooooooooit op school geweest. Dus vond konijntje het vast wel eng, maar hij wilde wel erg graag de klas en de kindjes en de juf zien. "Dan ga ik voor hem zorgen en hem beschermen mama!!!"
En daar ging ze, met konijn! Konijn stevig vastklemmend in haar armen. Ze is nu groot en ze heeft verantwoording, want ze moet voor konijntje zorgen. "Ik ga wel vertellen dat jij ons straks weer komt halen mama, dan hoeft ie niet bang te zijn!"
Ik voorzie nu dus elke dag een andere knuffel mee, maar de juffrouw vond dit ook een slimme oplossing! Mijn dappere kind met haar oppaskonijn zit dus op school!
woensdag
Vandaag mocht bambi mee, en terwijl ik sta te zwaaien bij het raam zie ik haar gezicht al betrekken. Snel een laatste zwaai en wegwezen dacht ik nog. Ik had thuis nog niet eens mijn jas uit toen de telefoon ging. De adjunct directeur
Ze was weer helemaal gaan flippen, complete paniek, ze miste mama, mama moest komen en ze was niet te kalmeren. Uiteindelijk zo uitgeput door haar paniekbui dat ze bij de juf op schoot in slaap was gevallen! Ik ben haar dus maar op verzoek van de adjunct weer gaan halen Ze zat nog heftig na te snikken toen ik de klas in stapte en vloog me letterlijk om de nek heen.
Morgen mag het konijntje weer mee naar school, morgen mag ze naast de juf zitten, morgen moet ze eerst langs de adjunct voor een glimmende hartjes sticker op haar trui (hulpje van de juf!) en mag ze als eerste kiezen wat ze wilt gaan doen. De constructiehoek sprak ze half glimlachend vanmorgen, dan gaat ze een kooitje maken voor Flappie.
En nu... nu ligt ze half na te snikken in haar bedje. Helemaal van streek bij de gedachte dat ze morgen weer naar school moet en dat ik dan weer naar huis ga
En ik... ik weet het ff niet meer Ze voelt zich zo zielsongelukkig... maar ik kan haar toch moeilijk thuis houden de rest van haar leven? Ze moet gewoon naar school... (school zelf vind ze overigens hartstikke leuk, alleen mag ik niet weg..)
donderdag
Net weer gillen en panieken, chaos was weer helemaal compleet, heel hard gillend "Mama jij moet bij mij blijhijhijven!!!!!!!!!!" Compleet met lange uithalen tussendoor
Ik heb me laten wegsturen (
) door de adjunct directeur die haar al gillend van me aftrok en ben met een gigantische brok in mijn keel weggelopen naar huis. Zojuist even gebeld met school, ze zit nog wat na te snikken in de kring met haar duim in haar mond, maar het lijkt goed te gaan nu...Maar toch voel ik me kut, ik ben zo weggelopen Van haar weggelopen... Kan wel janken geloof ik...
vrijdag
Oh meiden, ik weet het niet meer met Suus...sta machteloos tegen de muur met mijn handen in het haar en een huilend hart
Ze heeft net een half uur in bed liggen huilen omdat ze dinsdag (!) weer naar school moet. Maandag zijn ze vrij, vandaag waren ze ook vrij. Het kind is diepongelukkig bij de gedachte om weer naar school te moeten.
Stickerkaart in het vooruitzicht voorgesteld. 10 dagen goed naar school zonder huilen = kaart vol = dagje uit naar Efteling of dierentuin. Wil ze niet, ze hoeft niet naar een pretpark. Vanmiddag was ze heel wit en moe. Ze ademt 's nachts ook heel erg zwaar in haar slaap. Ik vertelde dus dat we anders maandag de dokter nog maar eens moeten bellen, dan doen ze maar even een bloedonderzoek. Kind stond bekant te juichen! Want als ze in het ziekenhuis moet blijven slapen hoeft ze ook niet naar school!
Ik weet het niet meer, krijg er niks anders uit dan "Ik wil niet naar school...."
Ik weet het niet meer.. sta echt machteloos.. is er iemand die hier iets in herkent? Ik ga zowiezo maandag even bellen met de huisarts én ga een gesprek aan met de adjunct van school. Dit kan gewoon niet langer zo, maar hoe dan wel weet ik dus ook nie...
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
De rest van OUD weet het waarschijnlijk wel, maar hoe oud is je dochter?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ow sorry, das ook wel handig om te vermelden idd 
Ze wordt 6 november 5 jaar en ze zit nu in groep 2. Voorheen ging het allemaal perfect op school en ging ze graag en sinds maandag speelt dit dus. Daarvoor nooit ergens last van gehad en stond ze mij bijna naar buiten te duwen als de bel ging.
Ze wordt 6 november 5 jaar en ze zit nu in groep 2. Voorheen ging het allemaal perfect op school en ging ze graag en sinds maandag speelt dit dus. Daarvoor nooit ergens last van gehad en stond ze mij bijna naar buiten te duwen als de bel ging.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
O god Ireth wat zul jij je machteloos voelen, en wat ontzettend zielig voor Suus.
Ik heb geen tips voor je, ik ben zelf nog zoekende want Iris heeft ook grote moeite met het afscheid, hoewel niet zo heftig als Suus het ervaart.
Sterkte!
Ik heb geen tips voor je, ik ben zelf nog zoekende want Iris heeft ook grote moeite met het afscheid, hoewel niet zo heftig als Suus het ervaart.
Sterkte!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ireth 
en arme Suus...wat moet het verschrikkelijk zijn om haar zo in paniek te zien. Geen oplossing, geen suggesties, maar ik hoop dat het snel beter gaat. Suus hoort gewoon een vrolijk meisje te zijn met leuke praatjes 
en arme Suus...wat moet het verschrikkelijk zijn om haar zo in paniek te zien. Geen oplossing, geen suggesties, maar ik hoop dat het snel beter gaat. Suus hoort gewoon een vrolijk meisje te zijn met leuke praatjes
She said you can paint your sky any colour
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
And you can paint your dark as dark as you need
And you can paint your light as light as you please
It's all up to you
Wat een rotsituatie Ireth! Vrolijke Suus helemaal van streek, gatver 
. En ik kan me voorstellen dat je je donderdag echt vreselijk gevoeld moet hebben om naar huis te gaan, je hebt toch het gevoel dat je je kind in de steek laat en dat doet pijn in een moederhart .
Ik heb geen tips helaas, hoop dat het snel overgaat , sterkte ermee .
. En ik kan me voorstellen dat je je donderdag echt vreselijk gevoeld moet hebben om naar huis te gaan, je hebt toch het gevoel dat je je kind in de steek laat en dat doet pijn in een moederhart .Ik heb geen tips helaas, hoop dat het snel overgaat , sterkte ermee
.
Ireth, wat ontzettend rot voor jullie Ik zou zo snel geen tip kunnen geven maar ik hoop dat iemand anders hier dat wel kan. Sterkte, het moet vreselijk zijn om je kind zo veel verdriet te zien hebben.
Ik zou zo snel geen tip kunnen geven maar ik hoop dat iemand anders hier dat wel kan. Sterkte, het moet vreselijk zijn om je kind zo veel verdriet te zien hebben.
Ik hink op 2 gedachten:
Aan de ene kant lijkt het me goed voor je dochter om een weektje thuis te blijven, aan de andere kant ben ik bang dat het daarmee erger wordt.
Natuurlijk ben ik geen psycholoog, maar misschien moet je proberen je dochter opnieuw vertrouwen bij te brengen. Dat kan op speelse wijze: bijvoorbeeld een oefening waarbij ze zichzelf met ogen dicht naar achter moet laten vallen en jij haar opvangt. Er zijn nog meer van dit soort oefeningen, maar ik kan ze me even niet meer herinneren.
Haptonomie is ook een optie. Belangrijk is dat ze weer vertrouwen krijgt in jou,maar nog belangrijker,in zichzelf.
Aan de ene kant lijkt het me goed voor je dochter om een weektje thuis te blijven, aan de andere kant ben ik bang dat het daarmee erger wordt.
Natuurlijk ben ik geen psycholoog, maar misschien moet je proberen je dochter opnieuw vertrouwen bij te brengen. Dat kan op speelse wijze: bijvoorbeeld een oefening waarbij ze zichzelf met ogen dicht naar achter moet laten vallen en jij haar opvangt. Er zijn nog meer van dit soort oefeningen, maar ik kan ze me even niet meer herinneren.
Haptonomie is ook een optie. Belangrijk is dat ze weer vertrouwen krijgt in jou,maar nog belangrijker,in zichzelf.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
is er misschien iets op school gezegd wat ze heel erg letterlijk genomen heeft?
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
)
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
)
Ireth, als ik het me goed herinner is het toch nog niet zo lang geleden dat jouw moeder is overleden? Zou het misschien kunnen zijn dat ze daardoor zo angstig is geraakt? Zoiets hoeft niet gelijk te gebeuren, maar kan ook door iets (bijv. een droom) getriggerd worden.
Dat klopt idd, ze is overleden in maart. Maar dat is juist iets waar Suus totaal geen moeite mee heeft. Oma is een sterretje en dat is goed zo. Ze was ook altijd wat bang voor mijn moeder, ze vond die rolstoel en die slangetjes in haar neus erg eng. Dus vraag ik me heel erg af of dat er wel mee te maken kan hebben. Ben momenteel in staat om overal een oorzaak in te zien geloof ik...quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:11 schreef miss_dynastie het volgende:
Ireth, als ik het me goed herinner is het toch nog niet zo lang geleden dat jouw moeder is overleden? Zou het misschien kunnen zijn dat ze daardoor zo angstig is geraakt? Zoiets hoeft niet gelijk te gebeuren, maar kan ook door iets (bijv. een droom) getriggerd worden.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Kleine dingen kunnen grote kleuterangsten geven idd. Ik heb als kind een vergelijkbare angst voor school gehad omdat een invaljuf voor de grap had gezegd dat ze een kindje "met de oren aan de waslijn" zou hangen
misschien is school weer opnieuw op te bouwen d.m.v. een wekketje ofzo. Eerst een half uurtje, dan een uur. Dan tot de pauze, etc.
Maar dat heeft weer niets met een eventuele oorzaak te maken. Moeilijk hoor. Ik ben benieuwd wat de juf/directeur zegt.
misschien is school weer opnieuw op te bouwen d.m.v. een wekketje ofzo. Eerst een half uurtje, dan een uur. Dan tot de pauze, etc.
Maar dat heeft weer niets met een eventuele oorzaak te maken. Moeilijk hoor. Ik ben benieuwd wat de juf/directeur zegt.
Niet dat ik weet, ik krijg er ook gewoon niet meer uit als "Ik wil niet meer naar school!" verder komt ze niet! Kreeg al het advies om haar tekengedrag in de gaten te houden, of daar iets in veranderde, maar dat is nog allemaal zoals anders.quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:10 schreef lady-wrb het volgende:
is er misschien iets op school gezegd wat ze heel erg letterlijk genomen heeft?
hier hadden we vandaag ook zoiets: mama, weet je dat je van witbrood eten darmkanker krijgt?
kind helemaal in paniek omdat we hier wel eens witbrood eten (bruine tosti's vind ik echt
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
zoiets inderdaad wilde ik ook zeggen. Ik had vroeger ook zo'n juf waar ik niet meer na toe durfde na een onbenullige opmerking van haar kant. Zeg niet dat het de juf is geweest, maar is er misschien iets gebeurd op school?quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:14 schreef owlet het volgende:
Kleine dingen kunnen grote kleuterangsten geven idd. Ik heb als kind een vergelijkbare angst voor school gehad omdat een invaljuf voor de grap had gezegd dat ze een kindje "met de oren aan de waslijn" zou hangen
Wellicht is het een nare gedachte om daaraan te denken zo, maar is er misschien een kind dat Suus treitert? Wellicht als de juf het niet ziet ofzo, of dat ze haar bang hebben gemaakt met iets? Misschien is er iets gebeurd dat tussen haar en een docent/personeelslid? Misschien heeft ze stiekem iets kapot gemaakt en ligt ze daar wakker van?
Ik vind het zo sneu, Suus is zo'n leuk grietje
En de juffrouw heeft ook geen idee? Doen andere kinderen naar tegen haar? Misschien is er idd iets gezegd door een ander kindje waardoor ze angstig is geworden?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
De juffrouw heeft ook geen idee, ze is vrijdags blij uit school gekomen en maandagochtend was het chaos en paniek Ik ben in staat om haar maar gewoon thuis te houden zo'n verdriet heeft ze, maar daarmee los ik het probleem niet op, ze zal toch naar school moeten!
Ik ben in staat om haar maar gewoon thuis te houden zo'n verdriet heeft ze, maar daarmee los ik het probleem niet op, ze zal toch naar school moeten!
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Is er niet iets op school waardoor ze het daar écht naar vindt? Misschien is het maar een tijdelijke hype, maar mijn ouders hebben mij ooit van een kleuterschool gehaald omdat ik er dagelijks huilend naartoe ging omdat ik de juf zo vreselijk vond...
Is het alleen bij school? Wil ze wel ergens spelen?
Of is het echt het van jou weg zijn?
Of is het echt het van jou weg zijn?
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Jeetje Ireth, wat sneu voor Suus! Ik zou ook heel erg gaan denken aan iets wat er gebeurd kan zijn wat dit gedrag getriggert heeft.....?!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maandag was het zo erg dat ik ook niet naar beneden mocht toen ze naar bed ging, moest ik ook bij haar blijven. Dat is niet meer voorgevallen. Verder hebben we nog geen situaties gehad waar ze zonder mij was.quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:25 schreef vamperotica het volgende:
Is het alleen bij school? Wil ze wel ergens spelen?
Of is het echt het van jou weg zijn?
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Het gedrag van je dochter lijkt een beetje op het gedrag dat mijn zoontje af en toe vertoont bij mijn man. Wij hebben gemerkt dat we er niet te veel in mee moeten gaan.Als we te veel toegeven,wordt het gedrag alleen maar extremer.
Wat verder ook geholpen heeft bij ons:
-veel knufflen
-sporten
-masseren
-en de eerder genoemde oefening.
Wat verder ook geholpen heeft bij ons:
-veel knufflen
-sporten
-masseren
-en de eerder genoemde oefening.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Och Ireth wat vreselijk rot.
Gelukkig is het nu weekend en is ze maandag vrij. Even wat rust in de keet. En de mogelijkheid om eens rustig ongedwongen met haar te praten. Speel met haar en al spelende merk ik altijd kan ik heel goed met Léon praten. Dan voelt hij geen druk en praat makkelijker.
Hopelijk werkt dit ook voor Suus, want dat er wat is is wel duidelijk. En het kan net zo goed iets kleins zijn als groot.
Hoop dat dit weekend jullie lucht weer wat geklaard is.
Gelukkig is het nu weekend en is ze maandag vrij. Even wat rust in de keet. En de mogelijkheid om eens rustig ongedwongen met haar te praten. Speel met haar en al spelende merk ik altijd kan ik heel goed met Léon praten. Dan voelt hij geen druk en praat makkelijker.
Hopelijk werkt dit ook voor Suus, want dat er wat is is wel duidelijk. En het kan net zo goed iets kleins zijn als groot.
Hoop dat dit weekend jullie lucht weer wat geklaard is.
Als je niet lacht, ben je dood.
Omdat ze het ziekenhuis wel prima zou vinden....Maar dan ben je er natuurlijk ook gewoon bij....quote:Op vrijdag 19 september 2008 22:29 schreef Ireth het volgende:
[..]
Maandag was het zo erg dat ik ook niet naar beneden mocht toen ze naar bed ging, moest ik ook bij haar blijven. Dat is niet meer voorgevallen. Verder hebben we nog geen situaties gehad waar ze zonder mij was.
Tjemig....Zou haast gaan denken dat er iets op school is voorgevallen waar ze zooooo van overstuur is...
Maar men, wat lijkt me dat verschrikkelijk!! Je kind zo in paniek moeten zien en niet weten hoe of wat!
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
Misschien is de belofte van een pretpark over zoveel dagen te abstract voor haar, Dat is nog te ver weg. Msschien kun je beter iets leuks voor dezelfde dag in het vooruitzicht stellen, koekjes bakken, winkelen, spelen, haar zelf iets laten voorstellen. zoiets. En dan heel langzaam afbouwen.
Die adjunct was trouwens ook lekker bezig donderdag, om haar zo gillend bij je weg te trekken, dat maakt het er ook niet makkelijker op. Zou ik toch even over praten om dat in de toekomst te voorkomen.
Hoop voor je dat een lang wekend rust haar goed doet, sterkte.
[ Bericht 16% gewijzigd door Adfundum op 19-09-2008 22:49:46 ]
Die adjunct was trouwens ook lekker bezig donderdag, om haar zo gillend bij je weg te trekken, dat maakt het er ook niet makkelijker op. Zou ik toch even over praten om dat in de toekomst te voorkomen.
Hoop voor je dat een lang wekend rust haar goed doet, sterkte.
[ Bericht 16% gewijzigd door Adfundum op 19-09-2008 22:49:46 ]
Some weasel took the cork out of my lunch...
Ik krijg zelf spontaan tranen in m'n ogen van je verhaal Ireth Wat moet jij je ook wanhopig voelen zo zeg! En arme Suus
Het lijkt mij ook dat er iets is voorgevallen (en misschien wel echt iets heel onschuldigs in onze ogen) dat haar zo bang heeft gemaakt voor school in het algemeen.. maar ja, als ze er niet eens over kan praten dan kom je voorlopig nog niet verder. Misschien dat ze in het weekend wat kalmeert/bijkomt zodat ze je wat preciezer kan uitleggen wat er speelt.
Gut zeg, ik vind het gewoon echt sneu! Suus lijkt me (net zoals Jolie bijvoorbeeld) ook helemaal geen kind dat snel ontevreden is ofzo. Heel veel sterkte in ieder geval
Wat moet jij je ook wanhopig voelen zo zeg! En arme Suus Het lijkt mij ook dat er iets is voorgevallen (en misschien wel echt iets heel onschuldigs in onze ogen) dat haar zo bang heeft gemaakt voor school in het algemeen.. maar ja, als ze er niet eens over kan praten dan kom je voorlopig nog niet verder. Misschien dat ze in het weekend wat kalmeert/bijkomt zodat ze je wat preciezer kan uitleggen wat er speelt.
Gut zeg, ik vind het gewoon echt sneu! Suus lijkt me (net zoals Jolie bijvoorbeeld) ook helemaal geen kind dat snel ontevreden is ofzo. Heel veel sterkte in ieder geval
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
|
|
