Plaats hier je zelfgeschreven gedichten [Deel 5.]

Psalm 119

ik ben een vreemdeling
voor altijd op de aarde
schijnt dan dat nieuwe leven
op mij neer
ik ben een vreemdeling

kon het niet wat minder
wat grijzer alstublieft
zo zwart-wit als nu de
mensen stellen dat het is
ik ben een vreemdeling

als zelfs uw kind geen
rustplaats vond
hoe moet het dan met mij
uw aangenomen halfwas
ik ben een vreemdeling

nog voordat ik u, ja nog
voordàt ik u zag
boos op mijn vervolgers
ik dacht mij een graf zonder
steen want kennen deden ze mij niet

ik ben een vreemdeling
lamgeslagen door uw woord
rode konen neergeslagen ogen
t is dat ze het zelf niet zien

een vreemdeling is iemand die
u niet kent

zo vreemd ben ik dus niet

voor U.
(c) Oxymoron

Fluisterkou

Groene sprietjes springen op,
terwijl bomen sneeuw waaien,
op de licht bevroren bladeren.

Fluister ik heel zachtjes tegen,
het wit besneeuwde landschap,
dat ze ontzettend prachtig is.

In het felle zachtgele zonlicht,
laat ze haar schoonheid stralen,
om vervolgens te verwateren.

Paula

quote:

Op maandag 24 november 2008 16:51 schreef Oxymoron het volgende:
Psalm 119

ik ben een vreemdeling
voor altijd op de aarde
schijnt dan dat nieuwe leven
op mij neer
ik ben een vreemdeling

kon het niet wat minder
wat grijzer alstublieft
zo zwart-wit als nu de
mensen stellen dat het is
ik ben een vreemdeling

als zelfs uw kind geen
rustplaats vond
hoe moet het dan met mij
uw aangenomen halfwas
ik ben een vreemdeling

nog voordat ik u, ja nog
voordàt ik u zag
boos op mijn vervolgers
ik dacht mij een graf zonder
steen want kennen deden ze mij niet

ik ben een vreemdeling
lamgeslagen door uw woord
rode konen neergeslagen ogen
t is dat ze het zelf niet zien

een vreemdeling is iemand die
u niet kent

zo vreemd ben ik dus niet

voor U.
(c) Oxymoron

. Refereert dit aan psalm 119 in een brede metaforische zin of naar deze specifieke psalm?

Naar de specifieke psalm; 119:19.

Mooi topic dit!

Schimmel is niet,
wat ik voel en jij ziet.
Maar stiekem in het duister,
ben ik bang voor het gefluister.

ef die gevoelige warrior kant laten zien toch.


en hij wint het weer die is gekickt
geen storm geen wind
yo ik ben hier dit ogenblik
en zij mag vliegen'op een dosis van dit
ik heb je toch beloofd kind..
stijg op shit! zoek de wereld LIEVE KIND
van mij van IEDEREEN! dan komt ze
zo alleen/ het is! een wonder;
hoe s ze eenzaam geworden!?
ik spit doper: (zonder woorden) deze keer
alleen voor jou/ ze chick ik mediteer
toen die en die yo.. kan niet accepteren
en neem een stap terug/terug naar t leven
zij zij leek m' langzaam te vergeten
hoe dan chick heb confrontatie nooit ontweken
en je wilt dat deze aankomt
doe het ah'maal voor de liefde

[ Bericht 1% gewijzigd door sjaakcl op 26-11-2008 18:59:08 ]

ahw...

Herfst

Het is eb in de kleurenzee
Geel, bruin, rood
Een restje goen ook, gaat dood
In een zucht gaat het mee

Het skelet leeft
Buigt sterk en terug
Breekt de golf van lucht
Zwiept en geeft

Mee de bladeren aan de wind
Alles op de rotte grond
Een bed voor het kind
Waar niks bestond
Zodat het begint
Als lente komt.

Ik heb wel ca. 50 gedichten gevonden op een ouwe diskette (van een vriend gehad, zat in een doos vol met andere ouwe diskettes ). Mag dat ook? Het is in het Engels en de bundel heet 'Mind of an Elf'. Het gaat dus over een Elf in een fantasiewereld.

Over de auteur weet ik alleen dat hij Wim heet en dat ie 16 jaar oud was toen hij die gedichten heeft geschreven


[ Bericht 12% gewijzigd door DeHovenier op 27-11-2008 15:18:10 ]

yo de liefde is voor haar, spit het nou daar..
en beter meen je, en geef je n't haar: bestaat uit vele wegen,
onderdelen; onbetaalbaar dat is klaar
van ik maak eten geen bezwaar, ze krijgt t warmer/
dat moment wil je omarmen/
die wil meer kussies weetje voor alles
wat kan breken ooit/ die houw der vast met krachten,
alles lijkt onaangetast; dat deurtje/ achter....
gaat nou haast op slot. ze wil niet weten
hoe t kan yo maakt niet uit wat je nog zeg;
want we raken elkaars plekken en beginnen
dan te merken dat verhaal zich
dan ook went..zij! is de belichaming, ‘
t sentiment hij kent die dame; recht met charme
van je vroeg haar zoveel vragen
en op alles zei ze ja terug deze madre deze madre

ze zeggen nee nee nee maar ja ja ja
want zij verdient een zacht klimaat en mix dat met
wat blackstreet vibe zo vrij vooraan der levenstijl
ik kom eraan..poppie trein naar jou en dan lijn 6 naar jou
poppie...nog een plaatje voor je: poppie
naar de club, dan naar de bar ja monnie
niks is zekerder! ik wil der nummer,
kwil der al zolang.. schreef 'n mooi lied voor der
maar die had nog nooit gezongen; kom doe het dan,
doe t na het stappen 'n na de after ja de diepte
lijkt soms donker 't werkt me tegen feiten
worden zo verdraaid ze wordt bekeken ja
haar leven zo gemaakt van zij is zij en hem is haar
de boy komt effe bij der staan: met de ijspriem
met de schaar van WAT wie doet ons wat?
ik duw die sprookjes, sprookjes recht door ze hart..

[ Bericht 2% gewijzigd door sjaakcl op 01-12-2008 05:56:49 ]

yo een nieuwe dag, is met haar geboren
ze kom op met de zon op die trage ogen
en zij staat daar nou en ik sta voor der
voor alles wat ik heb 2x zo diep geworden

Uren tikken de nacht weg.
Slapeloos zoals altijd, immer verkeer ik
in die wakende toestand
bewust van elk geluid, elk gekuch.
Klaar om op te springen zodra ze me roept.

Ik zorg voor haar, zij niet voor mij
die tijd is lang geleden.
Eens komt de dag dat ik haar help
voor de laatste keer.
Zoveel heeft ze al kenbaar gemaakt,
ze bepaalt zelf wanneer ze gaat.

De last wordt zwaar,
ook voor mij.
Soms wou ik
dat ze ging.

quote:

Op maandag 1 december 2008 01:16 schreef boekenwurmpje het volgende:
Uren tikken de nacht weg.
Slapeloos zoals altijd, immer verkeer ik
in die wakende toestand
bewust van elk geluid, elk gekuch.
Klaar om op te springen zodra ze me roept.

Ik zorg voor haar, zij niet voor mij
die tijd is lang geleden.
Eens komt de dag dat ik haar help
voor de laatste keer.
Zoveel heeft ze al kenbaar gemaakt,
ze bepaalt zelf wanneer ze gaat.

De last wordt zwaar,
ook voor mij.
Soms wou ik
dat ze ging.

mooi!
lekker voorlees ritme en een goed beeld geschetst

Zoals de beer hem scherts, scherst de shift richting de controle.
Controleur, mag ik? controleur, kan ik?
scheve schijven redeneren zich langs het evenredige,
zoals de karaatheid van onze werkelijkheid zich verstuift over de velden.
Blijft het veld groen en valt desondanks niet te verbergen.

Heisa voor het ontwaken van de vogelzang,
slaan ze de roes voor de sneeuw,
de sneeuw laten zitten met de leegheid.
Gekenmerkt door de gebaarde, wijsheid.
Niets dan lof, waardoor de tikken van de klok
worden bewerkstelligd door het lege glas
wat niet verder komt dan de onderste plank.

Geheel niet te volgen. Dat zegt nog niet alles, maar dat je 't effe weet.

Niet enorm lastig , maar geen vlijmscherpe draad maar eerder één die zich laat vloeien door braille dieptes. Wat denk je ervan?

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 19:19 schreef Ingenia het volgende:

[..]

mooi!
lekker voorlees ritme en een goed beeld geschetst

Merci! Daar ging ik voor En ook een beetje van me af dichten

@ wiggalhipz:

quote:

Niet enorm lastig , maar geen vlijmscherpe draad maar eerder één die zich laat vloeien door braille dieptes. Wat denk je ervan?

No offence, maar een draad die zich laat vloeien door braille dieptes?? Metaforen juich ik toe, echt waar! Maar aan een lege metafoor heb je niks.
Een gedicht hoeft ook niet persé te volgen te zijn, maar dan is het wel handig als in ieder geval de zinnen op zich een beetje logisch zijn. En indien de zinnen niet in een "chronologische" volgorde staan, is het wel fijn als over het hele gedicht bekeken er een thema in te ontdekken is...
Twee woorden die apart erg mooi klinken hoeven samen geplakt niet altijd ook iets moois te verwoorden. Vaak werkt dat juist niet.

Maar kun je misschien uitleggen wat je er mee wilt zeggen? (Hoewel dat eigenlijk niet hoort, vragen wat de auteur met een tekst bedoelt.... )

Jouw harnas beschermt,
mijn hart als jouw,
oren mijn snikken horen.

Je glimmende lans,
waakt over mij,
alsof het een kasteel is.

Die aangevallen wordt,
door pure emotie,
van pure wanhoop,
in de zwarte nacht.

Paula

quote:

Op donderdag 4 december 2008 10:26 schreef Puala het volgende:
Jouw harnas beschermt,
mijn hart als jouw,
oren mijn snikken horen.

Je glimmende lans,
waakt over mij,
alsof het een kasteel is.

Die aangevallen wordt,
door pure emotie,
van pure wanhoop,
in de zwarte nacht.

Paula

Jij hebt duidelijk gekeken naar mijn toepassing van verfijnde structuur. Jammer dat je het in dit gedicht zo direct over laat komen. Jouw gedicht bestaat uit drie gescheiden kameraden, terwijl juist een close-bye substantie nodig is om het gedicht in verfijnde vorm over te laten komen. Probeer de woorden in te dekken d.m.v camouflage, met andere woorden de betekenis verheffen naar een hoger gelegen gebied, en de minder belangrijke woorden onder water laten lopen.

Ik zet mijn geld erop dat wiggahlipz een ghost-account is. Humor heeft ie wel.

Verklaar je nader.

quote:

Op donderdag 4 december 2008 12:51 schreef wiggahlipz het volgende:

[..]

Jij hebt duidelijk gekeken naar mijn toepassing van verfijnde structuur. Jammer dat je het in dit gedicht zo direct over laat komen. Jouw gedicht bestaat uit drie gescheiden kameraden, terwijl juist een close-bye substantie nodig is om het gedicht in verfijnde vorm over te laten komen. Probeer de woorden in te dekken d.m.v camouflage, met andere woorden de betekenis verheffen naar een hoger gelegen gebied, en de minder belangrijke woorden onder water laten lopen.

Ik heb nergens naar gekeken, ik schrijf naar mijn gevoel en dat schrijf ik al jaren. Ik groei met kritiek, maar heb geen idee waarom ik mijn gevoel niet zou op mogen schrijven. Waarom ik mijn woorden in moet dekken enz. Ik ben tevreden.

Geeft niet, ik heb me ooit eens uitgelaten in één van de vorige topics over de hierarchie op plaatsen waar meningen elkaar kruisen. JIJ bent een bouwsteen.

quote:

Op donderdag 4 december 2008 18:21 schreef wiggahlipz het volgende:
Geeft niet, ik heb me ooit eens uitgelaten in één van de vorige topics over de hierarchie op plaatsen waar meningen elkaar kruisen. JIJ bent een bouwsteen.

Jij praat echt op een irritante manier.

Verklaar je nader.

Sneeuw smeltend onder gympjes.
nog voor het echt gevallen is
en goed en wel ligt.
Al glijdend baan ik me een weg door de menigte
die staat te wachten op een trein naar huis.
Koffiegeur, maar ook waterkou
omringt de gestrande reizigers
die morren, muiten, meuren
naar verschaald zweet.

Thuis, waar iedereen naar onderweg is,
is vooralsnog onbereikbaar, behalve
voor de Leidenaren.
Zij zijn al thuis.

Was ik dat maar.
Ik ben gedwongen onderweg,
mijn doel verandert steeds.
Hoe lang de reis duurt is altijd weer
de vraag
zonder vaststaand antwoord.

Onderweg.
Altijd.
Iedereen.
God weet waar heen.

Ik weet alleen dat ik het niet weet.

quote:

Op donderdag 4 december 2008 18:21 schreef wiggahlipz het volgende:
Geeft niet, ik heb me ooit eens uitgelaten in één van de vorige topics over de hierarchie op plaatsen waar meningen elkaar kruisen. JIJ bent een bouwsteen.

Niet alles wat je zegt/typt/uit hoeft metaforisch Wat je zegt klinkt qua klank en ritme heel mooi, zeker. Maar de betekenis, als die er al is, komt dus NIET over Net alsof je, om intellectueel en mysterieus over te komen, onbegrijpelijke zinnen vormt.

Als jij dat leuk vindt: Prima! Maar de gemiddelde mens/Fokker snapt dat niet/vindt er geen reet aan.

Nou heb ik dankzij/voor mijn studie redelijk veel op het eerste gezicht onbegrijpelijke gedichten weten te analyseren, maar die van jou zijn ehm... niet te doen...

Ik begrijp je frustratie, iemand als jij , een leerzaam-type, wellicht iets te weinig betrokken geweest bij de andere kant van literatuur, de non. Ik wil alleen kwijt dat iets op differente wijze toonbaar maken niet altijd een direct verband heeft met het dan al niet ongepast gebruik van een metafoor. Zelfs iets wat bij elkaar hoort, niet bij elkaar weg te denken is, heeft zijn of haar scheidingen. De breuklijn wordt alleen door een ieder op andere wijze benadert. Vergelijk het met iets totaal nieuws, maar dan met een dusdanige schending dat de delen gelijk blijven, nog steeds één vormen, maar er TOCH duidelijkheid bestaat tussen de twee die samen één vormen. De nieuwe mountainbike met de roestige trapper, de heilige bron met het piswater of de gerecycelde tegels. De kunst van het begrijpen ligt hem in manier waarop iets kleurt. En dan kleur niet abstract gezien, een deling tussen bijvoorbeeld blauw en rood, maar de manier waarop aan dit blauw of rood een betekenis wordt gegeven. Desondanks ben ik benieuwd waar de onbegrijpelijke punten liggen in mijn gedichten. Aanpassen doe ik niet, maar in de mind kruipen van een ander sta ik open voor.