Zit je langer dan een half uur in een overvolle en warme bus waarbij een Jodentransport gedurende 40-45 op een vijfsterrenreis lijkt.
Dat is al een reden om te klagen, maar goed. Net voordat de bus vertrok komen er nog twee emo's

de bus binnengestapt. Naast mij was nog een plek vrij, en wat ik vreesde gebeurde ook. Een van die emo's

vatte naast mij post.
Dat tot daar toe, ik zette mijn mp3 speler wat luider zodat ik niets van hun geneuzel hoefde te horen.
Dat was dus verloren moeite. We waren twee seconden weg, of die emo

pakte zijn laptop, zette hem aan en begon iets te zoeken. Ik wierp een blik op zijn laptop, en zag dat hij weelderig versierd was met stickers van Tokio

Hotel

Niet zomaar één sticker, maar heel die laptop zat onder de Tokio

Hotel

stickers, en dan vooral die van de
leadzanger leadzangeres
Mijn reactie ging van

naar

en werd nog vergroot toen duidelijk werd naar waar hij gezocht had op zijn laptop. Een film van een of ander stinkconcert van Tokio

Hotel

inclusief gillende fans. Hij zette het volume van zijn speakers op maximum, en al snel kon heel de bus mee
genietenwalgen van hits als Monsoon en nog ander kattegejank waar ik nu gelukkig niet op kan komen. Als klap op de vuurpijl zat emoboy

ook lustig mee te headbangen en luchtgitaar te spelen.
Het kon een korte rit worden, maar door een speling van het lot stopte de bus bij bijna elke halte, en voor elk rood licht zodat mijn lijden en dat van heel wat passagiers nodeloos verlengd werd.
Klacht1: Fans van Tokio

Hotel

en emo's
Klacht2: Alléén Rusland heeft wetten tegen emo's